πώς ξεφεύγουμε από τον φόβο της ευτυχίας?έχω τρομερή αναβλητικότητα ακόμη και στα πιο απλά και ευχάριστα πράγματα..δεν έχω κατάθλιψη απλά δεν παλεύω για τίποτα...κάποιος με ίδιο πρόβλημα?ή με κάποια ιδέα πάνω σε αυτό???
Printable View
πώς ξεφεύγουμε από τον φόβο της ευτυχίας?έχω τρομερή αναβλητικότητα ακόμη και στα πιο απλά και ευχάριστα πράγματα..δεν έχω κατάθλιψη απλά δεν παλεύω για τίποτα...κάποιος με ίδιο πρόβλημα?ή με κάποια ιδέα πάνω σε αυτό???
Same here....κι εγώ αναβλητική κυρίως σε αυτά που θεωρώ "υποχρεώσεις". Δεν το κάνω όταν αφορά και σε άλλους ανθρώπους, εκεί με πιάνει το φιλότιμο, αλλά οτι μπορώ να αναβάλλω χωρίς να προκαλέσω πρόβλημα σε άλλον ή πρακτικό πρόβλημα (πληρωμές κτλ) σε μένα, το αναβάλλω όσο μπορώ.
Για τα ευχάριστα που λες έχω παρατηρήσει ότι κάποιες φορές το κάνω και σε αυτά και απλά χρειάζομαι κάποιον να με παρακινήσει.
Δεν μπορώ να πω οτι δεν παλεύω για τίποτα, παλεύω οταν κάτι το βάλω πείσμα με νύχια και με δόντια και σε αυτή την περίπτωση δεν εγκαταλείπω ποτέ, αλλά συνήθως στα πιο "μικρά" είναι σα να μου λείπει το κίνητρο.
Κάποιος άλλος εδώ μου είπε οτι ίσως συνδέεται με καταπίεση στα παιδικά χρόνια και μάλλον έχει δίκιο.
Γιατί λες πως είναι φόβος ευτυχίας; Έχεις παρατηρήσει κάτι τέτοιο στον εαυτό σου;
Κακο πραμα η αναβλητικοτητα , δεν αναβαλλω τιποτα , ασχετως κτθλψης , διοτι δενθελω ναχω υποχρεωσεις pending , μου δημιουργουν αγχος ....και το να μην παλευεις για τιποτα , δεν διοχετευεις το αγχος που δημιουργει ο οργανισμος καπου ......
Quote:
Originally Posted by elisabet
δεν αναβάλω μόνο τις υποχρεώσεις..αυτο είναι το θέμα..αναβάλω να κάνω την αλλαγή που θέλω στα μαλλιά μου,αναβάλω να παω στο γυμναστήριο, νομίζω οτι αναβάλω και τον οργασμό μου!!Κάνω άπειρα σχέδια και όλο λέω πως θα βγω απο αυτην την αναβλητικότητα και δεν τα καταφέρνω..Λέω πως είναι φόβος ευτυχίας γιατι διαβασα καπου γι αυτό και έτσι οπως το εξηγουσε ένιωσα ότι αυτο μου συμβαινει..είχα γενικα κάποιες τραυματικες εμπειριες στην ζωη μου αλλα δεν ξερω γιατί έχω κολλησει τοσο σε αυτήν την κατασταση..Αυτό που μου έκανε κλικ στο κειμενο κ ειπα ναι μαλλον φοβαμαι την ευτυχία είναι οτι όταν καποιος έχει ζησει αρκετα δυσκολα του είναι ας πουμε πιο βολικο να συνεχισει να είναι στην ιδια κατασταση απο το να προσπαθήσει και ότι η ιδια η προσπαθεια υποδηλωνει ότι το ατομο βρισκεται σε ασχημη κατασταση και προκαλει περισσότερο άγχος.
συμφώνω απλά δεν μπορώ να το διοχετεύσω..αυτο είναι το πρόβλημα..
Κουφη φοβια , ναταν φοβια δυστυχιας , παει στο καλο , αλλα φοβια ευτυχιας ?
Το χω κ εγω κατα καποιον τροπο!ο ψυχολογος μου ειπε οτι δεν αφηνω τον εαυτο μου να χαρει,υποσυνειδητα θεωρω οτι δεν μου αξιζει η ευτυχια,την φοβαμαι!
Κατάλαβα τι λες...ναι έχει κάποια βάση. Όταν έχεις περάσει πολλές δυσκολίες κάπως μαθαίνεις σε αυτό, σαν να μη ξέρεις ή να φοβάσαι να είσαι χαρούμενος οπότε στην ουσία σαμποτάρεις κάπως τον εαυτό σου για να παραμείνεις σε αυτό που ξέρεις.Ίσως έχει να κάνει και με κρυμμένες ενοχές...οτι δεν δικαιούσαι να είσαι καλα;Quote:
Originally Posted by mandala
Κι εγώ αναβάλλω το γυμναστήριο. Παλιότερα είχα γραφτεί άπειρες φορές και μετά δεν πήγαινα, βαριόμουν. Ενώ ήξερα πως αν πάω θα μου αρέσει, όλο το θέμα ήταν η απόφαση εκείνη τη στιγμή σα να περίμενα να μου πει κάποιος "πήγαινε γυμναστήριο!' Η λύση που βρήκα σε αυτό ήταν να γραφτώ σε τμήμα που είναι κάπως πιο συγκεκριμένο. Εκεί που πηγαίνω πια και κάνουμε πιλάτες είμαστε μονο 5-6 άτομα οπότε αν δεν πάω μια μέρα θα πρέπει να έχω ειδοποιήσει από πριν. Επειδή θεωρώ οτι κρεμάω τους υπόλοιπους αν το κάνω αυτό, έτσι καταφέρνω και πηγαίνω.
Επίσης σε πολλά άλλα τέτοια μικρά πράγματα συνήθως τα γράφω ώστε να ξέρω τι έχω να κάνω κάθε μέρα. Δεν πετυχαίνει πάντα... μερικές φορές με απογοητεύω οικτρά, αλλά δεν έχω κάτι άλλο να σου προτείνω.
Αν θεωρείς πάντως οτι το θέμα είναι βαθύτερο κι έχει να κάνει με το ότι δεν αφήνεσαι στο να βελτιώσεις την ζωή σου, τότε ίσως θα πρέπει να ψάξεις βαθύτερα μέσα σου ώστε να αλλάξεις αυτά που σε κρατάνε.