περι αυτοκτονιας

θελω να σας μιλησω για την επιθυμια αυτοκτονιας , μην κρυβομαστε , οποιος εχει κτθλψη ( η δεν ξερω τι αλλο ) ειναι κατι που τουχει περασει απ το μυαλο , συμπεριλαμβανομενου εμου ..............ομως το σκεφτεται επειδη εχει επιλογη , αν δεν ειχε επιλογη , και απειλειτο η ιδια του η ζωη απο καποιο αιτιο , θα ξυπναγε μεσα του το πανισχυρο αιτιο επιβιωσης , και θα παραιτειτο απο αυτην την ιδεα , για σκεφτειτε το λιγακι ......................... ειναι μια καθαρα συναισθηματικη παρορμηση , που δεν εχει κατσει να την σκεφτει καλα ..................το γραφω εχοντας πληρη συνειδηση των γραφομενων μου , επειδη για λιγο απειληθηκε η ζωη μου , δεν εχει σημασια η αιτια , και τα ξεχασα ολα περι κτθλψεως και σχετικων σκεψεων .......

δηλαδη;;;υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που θελουν να το κανουν και δικαιωμα τους. αλλοι εχουν κινητικα προβληματα αλλοι ειναι καμμενοι με φωτια απο ακρη σε ακρη αλλοι εχουν καταθλιψη και αλλα πολυ χειρωτερα η δεν ξερω και γω τι αλλο. δικαιωμα τους. μαλιστα θεωρω κανεις δεν εχει δικαιωμα να πει σε κανεναν οτι θα κανει καποιο λαθος αν αυτοκτονησει.

Macgyver, κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή δεν το θες εσύ πραγματικά δεν σημαίνει πως και οι άλλοι λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργείς εσύ και έχουν τα ίδια θέλω ή μηχανισμούς επιβίωσης. Θα σου εξηγήσω πρώτα απ' όλα από την δική μου εμπειρία. Σε μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο (που κράτησε ένα χρόνο) ήθελα να δώσω τέλος στη ζωή μου αλλά ποτέ δεν έβρισκα το κουράγιο να το κάνω, μου ερχόταν απλά μια παρόρμηση να πάρω το αυτοκίνητο, να βγω στην εθνική και να φουντάρω και εκτός από το ότι σκεφτόμουν πως μπορεί να μην πετύχαινε, να την πλήρωναν άλλοι ή να καταρρακώνονταν οι δικοί μου, δεν είχα καν την ενέργεια να σηκωθώ και να πάρω το αμάξι... Σερνόμουν. Οπότε έμενα εκεί και υπέφερα και έκλαιγα και αναζητούσα ζαναξ και με βασάνιζα που με σταματούσα από το να πάρω φάρμακα. Ποτέ δεν έχω πάρει στη ζωή μου και γι' αυτό κράτησε τόσο καιρό το μείζων. Δεν ξέρω καν πώς βγήκα από αυτό, σίγουρα έκανα προσπάθειες αλλά ήμουνα τόοοοσο χάλια (ό,τι χειρότερο έζησα γενικά) που ένας Θεός ξέρει πως σβήστηκε και η επιθυμία του θανάτου. Όταν ήμουνα στο επεισόδιο λοιπόν κανένας μηχανισμός αυτοσυντήρησης δεν λειτουργούσε. Συγγενικό μου πρόσωπο ήρθε να με χτυπήσει βίαια και επειδή μόνη μου δεν μπορούσα να μου κάνω κακό, έκατσα εκεί ευχόμενη να με χτυπήσει και να με σκοτώσει (κρατούσε καρέκλα και ερχόταν με φόρα πάνω μου). Μπήκε ο μπαμπάς μου στην μέση τελευταία στιγμή και με έσωσε. Μια άλλη φορά οδηγούσα και έβλεπα ένα αυτοκίνητο από το αντίθετη κατεύθυνση κυκλοφορίας να έρχεται κατά πάνω μου και έμεινα εκεί, τον κοιτούσα και ευχήθηκα να τρακάρουμε για να τελειώσει το μαρτύριο. Τελευταία στιγμή το έσωσε και πρόλαβε να αλλάξει λωρίδα. Όταν βγήκα από το επεισόδιο και αντιλήφθηκα πως με αυτό τον τρόπο είχα απλά εξεφτελιστεί και έχανα την αξιοπρέπειά μου σαν άνθρωπος, άρχισα όντως να βλέπω στην πράξη πόση ανισσοροπία προκαλεί η κατάθλιψη στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Επίσης συμφωνώ με τον Νίκο. Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει τον θάνατό του. Και τώρα που είμαι πολύ καλύτερα μια τάση προς τον θάνατο την έχω έτσι κι' αλλιώς, αλλά να θυμόμαστε πάντα πως εκτός από τον χαρακτήρα παίζουν πάρα πολλύ ρόλο οι συνθήκες στη ζωή ενός ανθρώπου που δεν είναι πάντοτε στο χέρι του να τις αλλάξει. Υπάρχουν και συνειδητότατες αποφάσεις θανάτου και μαγκιά σε όποιον επιλέγει να φύγει με αξιοπρέπεια.

Edit: Να πω και κάτι άλλο που έχω ξεχάσει. Πολλές φορές όταν άκουγα για ανθρώπους που πεθαίνανε σε τροχαία ή από αρρώστιες, ευχόμουν να ήμουνα εγώ στη θέση τους. Γιατί ένιωθα πόσο κρίμα και άδικο ήτανε να χάνονται άνθρωποι χωρίς τη θέλησή τους, απ' την στιγμή που εγώ ακόμα ζω αλλά ΘΕΛΩ να πεθάνω. Υπήρχαν πολλές αιτίες και ευχές όπως έγραψα και παραπάνω που με απειλούσαν, και που αν ήμουνα υγιής με έστω κάποια μικρή επιθυμία για ζωή, θα αντιδρούσα και θα αντιστεκόμουνα.

Είχα αυτοκτονικο ιδεασμο στην ψύχωση αλλά ηταν τόσο χαλιά το μυαλό μου που δεν έβρισκα τροπο να το κάνω. Δεν νομιζω πάντως να το εκανα κ νομιζω όταν θα γινόταν θα το μετανιωνα.

Το να πάω να τρακάρω το κεφάλι μου με το τρένο δεν είναι ό,τι πιο εύκολο μπορώ να κάνω. Ούτε ο πιο αξιοπρεπής τρόπος θανάτου.
Άλλο. Πες τώρα ότι με μαχαίρωσαν στην κοιλιά κάποιοι ληστές. Έχω μια τρύπα στην κοιλιά όπου τρέχει το αίμα, πονάω, ανατριχιάζω και ζαλίζομαι. Κοντεύω να φτάσω σε λιποθυμία. Εκείνη την ώρα φυσικά δεν έχω την πολυτέλεια να το φιλοσοφήσω. Να πω θα αφεθώ να πεθάνω, τι τυχερή που είμαι που με μαχαίρωσαν. Θα είμαι σε πανικό και φυσικά θα νικήσει το ηλίθιο ένστικτο της επιβίωσης.
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να νικήσουμε τα ένστικτα. όπως η πείνα (βλ. Ανορεξία), όπως ο πόθος της ζωής (βλ. Αυτοκτονία)..
Απλά είναι δύσκολο να το κάνεις. Και όλοι οι τρόποι είναι μακάβριοι. Θέλω να ησυχάσω από τον πόνο της ζωής. Δεν μου δίνεται καμία εύκολη επιλογή. Το πιο απλό που σου λένε... Πέσε από το μπαλκόνι. Όκει...
Αν ήταν νόμιμη η ευθανασία έστω κι αν το άτομο έκανε μόνο του την ένεση, πιστεύω αρκετοί θα την επέλεγαν και συνειδητά, ε.
Τα λέω όλα αυτά ως άνθρωπος που δεν έχω μέλλον και αυτή τη στιγμή δεν βρίσκομαι σε στιγμή απελπισίας. Αν αύριο μου έδιναν 1 ένεση να κοιμηθώ και να ξέρω ότι δεν θα ξυπνήσω, θα την έκανα. Να σηκωθώ αύριο και να πάω να πέσω από το μπαλκόνι..δεν έχω όρεξη να ταράζομαι.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Δεν νομιζω πάντως να το εκανα κ νομιζω όταν θα γινόταν θα το μετανιωνα.

---

αυτο δεν το καταλαβαινω. ποσες μπυρες εχεις πιει;;;

Quote:

---

Originally Posted by vodka

Τα λέω όλα αυτά ως άνθρωπος που δεν έχω μέλλον.

---

γιατι το γραφεις αυτο;;;

Για το πως γίνεται να το μετανιώσεις ενω αυτοκτονεις;;υποθέτω αν κρεμαστεις πχ δεν πεθαίνεις ακαριαία. Ίσως μου ερχόταν σκέψεις του τι εκανα όταν δεν μπορω πλεον να το αλλάξω.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Για το πως γίνεται να το μετανιώσεις ενω αυτοκτονεις;;υποθέτω αν κρεμαστεις πχ δεν πεθαίνεις ακαριαία. Ίσως μου ερχόταν σκέψεις του τι εκανα όταν δεν μπορω πλεον να το αλλάξω.

---

το καταλαβα, παντως αν κρεμαστεις δεν καταλαβαινεις καν οτι πεθαινεις. συνηθως χανεις τις αισθησεις σου σε 3 δευτερολεπτα αλλα αν σπασει ο αυχενας σε χρονο ντε ντε

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Macgyver, κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή δεν το θες εσύ πραγματικά δεν σημαίνει πως και οι άλλοι λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργείς εσύ και έχουν τα ίδια θέλω ή μηχανισμούς επιβίωσης. Θα σου εξηγήσω πρώτα απ' όλα από την δική μου εμπειρία. Σε μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο (που κράτησε ένα χρόνο) ήθελα να δώσω τέλος στη ζωή μου αλλά ποτέ δεν έβρισκα το κουράγιο να το κάνω, μου ερχόταν απλά μια παρόρμηση να πάρω το αυτοκίνητο, να βγω στην εθνική και να φουντάρω και εκτός από το ότι σκεφτόμουν πως μπορεί να μην πετύχαινε, να την πλήρωναν άλλοι ή να καταρρακώνονταν οι δικοί μου, δεν είχα καν την ενέργεια να σηκωθώ και να πάρω το αμάξι.... Όταν ήμουνα στο επεισόδιο λοιπόν κανένας μηχανισμός αυτοσυντήρησης δεν λειτουργούσε. Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει τον θάνατό του. Και τώρα που είμαι πολύ καλύτερα μια τάση προς τον θάνατο την έχω έτσι κι' αλλιώς, αλλά να θυμόμαστε πάντα πως εκτός από τον χαρακτήρα παίζουν πάρα πολλύ ρόλο οι συνθήκες στη ζωή ενός ανθρώπου που δεν είναι πάντοτε στο χέρι του να τις αλλάξει. .

---

Νομιζω οτι η αυτοκτονια ειναι θεμε ιδιοσυγκρασιακο , εγω δεν θατοκανα ποτε ειναιο χαρακτηρας μου τετοιος , αγαπω τον εαυτομου , δεν θα τουκανα ποτε κακο ............σιγουρα ο καθενας μπορει να επιλεξει τον τροπο θανατου του , δεν ειμαι γω αυτο;ς που θα τον εμποδισει ................ η ουσια ειναι οτι δεν τοκανες , υπαρχουν βεβαια ανθρωποι που το κανουν , αλλα ειναι παρορμηση της στιγμης , μετα πιθανον , αν γινοταν , θα το μετανιωναν .........δεν ειμαι βεβαιος για τιποτα φυσικα , και απλα διατυπωνω μια δικη μου θεωρια , που σχετιζεται με το πως αντιδρω εγω , δεν ξερω καποιος αλλος ....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Νομιζω οτι η αυτοκτονια ειναι θεμε ιδιοσυγκρασιακο , εγω δεν θατοκανα ποτε ειναιο χαρακτηρας μου τετοιος , αγαπω τον εαυτομου , δεν θα τουκανα ποτε κακο ............σιγουρα ο καθενας μπορει να επιλεξει τον τροπο θανατου του , δεν ειμαι γω αυτο;ς που θα τον εμποδισει ................ η ουσια ειναι οτι δεν τοκανες , υπαρχουν βεβαια ανθρωποι που το κανουν , αλλα ειναι παρορμηση της στιγμης , μετα πιθανον , αν γινοταν , θα το μετανιωναν .........δεν ειμαι βεβαιος για τιποτα φυσικα , και απλα διατυπωνω μια δικη μου θεωρια , που σχετιζεται με το πως αντιδρω εγω , δεν ξερω καποιος αλλος ....

---

http://www.protagon.gr/epikairotita/...24-44341221024

"Το σχέδιο του Βέλιου ήταν απλό: αφού θα πεθάνω που θα πεθάνω, ας κάνω τον θάνατό μου σημαία στο δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς τέλους. Εγώ θα πω το πότε θα πεθάνω, όχι ο καρκίνος."

...Κι ο οποιοσδήποτε καρκίνος έτσι; Γι' αυτό αναφέρθηκα σε συνθήκες ζωής. Υπάρχουν όμως και αρκετές περιπτώσεις όπου η απόφαση παίρνεται ναι μεν πάλι συνειδητά (καμία μετάνοια δηλαδή, και καμία παρόρμηση στιγμής) αλλά επειδή η επιθυμία για ζωή έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, έτσι κι' αλλιώς. Δεν είναι πάντοτε θέμα ιδιοσυγκρασίας. Θέμα αυταγάπης όμως και αυτοεκτίμησης, ναι! Για δες λίγο την περίπτωση του Βέλιου, και του κάθε Βέλιου που υποφέρει και που οι συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν και που καθημερινά νιώθει να χάνει την αξιοπρέπειά του. Τότε ίσως μπεις λίγο στο πνεύμα. Γενικά, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή, τι αντοχές έχεις και πώς θα χειριστείς μια δύσκολη και επίπονη κατάσταση. Και είναι δίκαιωμά σου να την χειριστείς με έναν τρόπο που δεν θα βλάψει άλλους και να σεβαστείς με όποιο τρόπο θέλεις και μπορείς τον εαυτό σου.

Ε , ναι , blackbird , αμα εισαι καταδικασμενος , αλλαζει το πραμα , ομως δεν αναφερεσαι στην αυτοκτονια , αλλα στην ευθανασια , με την οποια ειμαι συμφωνος ..........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ε , ναι , blackbird , αμα εισαι καταδικασμενος , αλλαζει το πραμα , ομως δεν αναφερεσαι στην αυτοκτονια , αλλα στην ευθανασια , με την οποια ειμαι συμφωνος ..........

---

ευθανασια ειναι αν στο κανει καποιος αλλος.
αν το κανεις μονος σου, εστω κι αν εχεις χρονιο νοσημα, παλι αυτοκτονια ειναι.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

http://www.protagon.gr/epikairotita/...24-44341221024

"Το σχέδιο του Βέλιου ήταν απλό: αφού θα πεθάνω που θα πεθάνω, ας κάνω τον θάνατό μου σημαία στο δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς τέλους. Εγώ θα πω το πότε θα πεθάνω, όχι ο καρκίνος."

...Κι ο οποιοσδήποτε καρκίνος έτσι; Γι' αυτό αναφέρθηκα σε συνθήκες ζωής. Υπάρχουν όμως και αρκετές περιπτώσεις όπου η απόφαση παίρνεται ναι μεν πάλι συνειδητά (καμία μετάνοια δηλαδή, και καμία παρόρμηση στιγμής) αλλά επειδή η επιθυμία για ζωή έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, έτσι κι' αλλιώς. Δεν είναι πάντοτε θέμα ιδιοσυγκρασίας. Θέμα αυταγάπης όμως και αυτοεκτίμησης, ναι! Για δες λίγο την περίπτωση του Βέλιου, και του κάθε Βέλιου που υποφέρει και που οι συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν και που καθημερινά νιώθει να χάνει την αξιοπρέπειά του. Τότε ίσως μπεις λίγο στο πνεύμα. Γενικά, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή, τι αντοχές έχεις και πώς θα χειριστείς μια δύσκολη και επίπονη κατάσταση. Και είναι δίκαιωμά σου να την χειριστείς με έναν τρόπο που δεν θα βλάψει άλλους και να σεβαστείς με όποιο τρόπο θέλεις και μπορείς τον εαυτό σου.

---

Συγγνώμη, blackbird, αλλά τίσχέση έχει η ασθένεια με την έλλειψη αξιοπρέπειας; Άλλο το θέμα οτι κάποιος μπορεί να μην αντέχει να υποφέρει και να θέλει να πεθάνει, εκεί το καταλαβαίνω. Αλλά, στο θέμα της "αξιοπρέπειας" θα διαφωνήσω και με σένα και με τον συγχωρεμένο τον Βέλιο.
Αναξιοπρεπής είναι κάποιος που εξαπατάει τον άλλον, που αθετεί την υπόσχεσή του, που δεν σέβεται τους συνανθρώπους του, που κλέβει, που καταχράται την εμπιστοσύνη κάποιου ή χρήματα ή πράγματα που του εμπιστεύτηκαν, που δεν κάνει το καθήκον του και πολλά άλλα άσχημα πράγματα που επιλέγει να κάνει κάποιος.
Αναξιοπρεπής δεν είναι ο άρρωστος ή ο ανάπηρος! Γιατί είναι αναξιοπρεπής, μπορείς να μου εξηγήσεις; Επειδή πρέπει κάποιοι να τον βοηθάνε και να τον φροντίζουν; Ε, τότε, αν το πιστεύουμε αυτό δεν είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Πώς φαίνεται ο πολιτισμός μας αν όχι και στο πώς βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τους αδύναμους και τους ασθενείς;
Να πούμε σε όλους τους άρρωστους και τους ανάπηρους οτι είναι αναξιοπρεπείς που δέχονται να τους βοηθάνε και τους περιποιούνται οι άλλοι και που είναι στην θλιβερή αυτή κατάσταση και να τους προτείνουμε να κάνουν ευθανασία ;
Συγγνώμη, έπρεπε να το αναφέρω, καθότι το φόρουμ το διαβάζουν και άτομα με ειδικές ανάγκες και είναι πολύ άσχημο να διαβάζουν οτι είναι αναξιοπρεπείς επειδή έχουν μια αναπηρία και εξαρτώνται από την φροντίδα κάποιων ανθρώπων..

Αλίμονο να εννοώ κάτι τέτοιο. Πολλοί ασθενείς δεν αντέχουν να βλέπουν τον εαυτό τους να ουρλιάζει από τους πόνους και οι δικοί τους άνθρωποι να περνάνε και οι ίδιοι γολγοθά μαζί τους. Αξιοπρέπεια εννοώ πως δεν αντέχουν να τους κοιτάζει κανείς σε αυτό το χάλι, ούτε να κοιτάζουν το σώμα τους να λιώνει (ή οτιδήποτε). Δεν αναφέρομαι μόνο σε ασθένειες, το έχω τονίσει κιόλας. Και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φυλακισμένος σε ένα σπίτι που τον βιάζουν και τον χτυπάνε, κάθε φορά να ξέφευγε και να το έπιαναν επειδή ο μπαμπάς του ήτανε ο αρχηγός της αστυνομίας ξέρω' γω και να μην άντεχε πια να τον εξεφτελίζουν έτσι. Μικρά παραδείγματα δίνω, υπάρχουν άπειρα.

Μιλάω για το τι μπορεί να νιώθουν εκείνοι. Και εγώ το έχω νιώσει σε μείζον επεισόδιο που ούτε καν μπορώ να το συγκρίνω με αυτό που ένιωθε ο Βέλιος. Δεν άντεχα να με βλέπουν όλη μέρα στο κρεβάτι και να υποφέρουν, ένιωσα ότι ήμουν ανίκανη και εξεφτελιζόμουν. Άλλο το ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ, και άλλο το τι νιώθει κάποιος. Φυσικό επακόλουθο σε μια ασθένεια είναι το να λιώνει π.χ σιγά σιγά το σώμα σου. Το αντέχεις; Κάποιοι όχι. Αυτά από την πλευρά του ασθενή. Εγώ λέω απλά να μην κρίνουμε αυτά που δεν έχουμε ζήσει, ή αυτά που μπορεί να ζήσαμε αλλά να είχαμε περισσότερες αντοχές/δεδομένα/ελπίδες/χαρακτήρα για να το αντιμετωπίσουμε.

Macgyver, αυτό που είπε η Remedy.