Δεν ξέρω πια................. Βοήθεια..... Χρειάζομαι απόψεις.......

Πώς να ξεκινήσω δεν ξέρω............
Γνώρισα μια γυναίκα, μέσω του Okcupid, και είχαμε βγει τον περασμένο Φλεβάρη.
Εγώ, ενώ ήθελα να τη γνωρίσω, μετά έκανα πίσω διότι μου ξύπνησαν μνήμες από την προηγούμενη σχέση μου και την καταπίεση που είχα υποστεί... Μπορώ να πω ότι ακόμα το κουβαλάω αυτό. Σίγουρα πρόκειται για "τραυματική" εμπειρία, είμαι σίγουρος γι' αυτό. Ενώ θέλω να κάνω κάτι και φλερτάρω και αυτά, μόλις αισθάνομαι ότι με πλησιάζει και θέλει κάτι παραπάνω από μένα, πιο σοβαρό, κάνω πίσω! Με πιάνει σαν αντανακλαστικό -θυμούμενος τα προηγούμενα- αυτό το "τραύμα"! Και κάνω πίσω! -για όποιον δεν έχει διαβάσει τα προηγούμενα που πέρασα, τα γράφω εδώ αναλυτικά https://www.e-psychology.gr/forum/th...AD%CF%83%CE%B7 -

Λοιπόν βγήκαμε, κάτσαμε σε μια καφετέρια, συζητήσαμε ωραία και καλά ώσπου, στο τέλος, της το "σέρβιρα" ότι πέρασα αυτό κι αυτό και δεν προτίθεμαι να κάνω τίποτα σοβαρό αυτή την περίοδο, όχι με σένα, αλλά με καμία! Το πήρε πολύ ψύχραιμα, μπορώ να πω! Άμα ήταν άλλη............. Τέλος πάντων... Πέρασαν 4 μήνες, ώσπου να της ξαναζητήσω να βγούμε και πάλι της το ακύρωσα για τον ίδιο λόγο! Λειτούργησαν τα ίδια "αντανακλαστικά"...... Εκείνη φάνηκε και πάλι ασυνήθιστα ψύχραιμη!! Μου είπε "να το ξανασκεφτείς κι αν είναι μου λες...... " Μέχρι που έφτασε Οκτώβρης.. Εκείνη, επειδή ασχολιόταν με φιλοζωία -όπως κι εγώ- συνεχίσαμε να μιλάμε. Μέχρι που της "πέταξα" ότι λυπάμαι που της λέω να βγούμε και το παίρνω πίσω, βάζοντάς την κι εγώ δεν ξέρω σε τι ψυχολογική κατάσταση........ Εκείνη μου λέει, κάτι το οποίο θα έπρεπε να είχε πει πιο πριν...... Ότι όλα είναι παρελθόν, δεν υπάρχει πιθανότητα να γίνει κάτι μεταξύ μας πια κι αν είναι να έρθω σπίτι της θα έρθω για να δω μόνο τα αδέσποτα σκυλιά! Τέλος! Εγώ δεν πήγα τελικά.......

(Μέχρι εδώ, ξέρω πως οι περισσότεροι θα με ρωτήσετε αν μου βγάζει κάτι αυτή η κοπέλα... Μου βγάζει πολύ μπερδεμένα πράγματα, τώρα που γράφω! Και γι' αυτό δεν προχωράω μαζί της... Γιατί δεν είμαι σίγουρος και για τα συναισθήματά μου και λόγω του φόβου δέσμευσης και για άλλα πράγματα.................. Όπως και με την προηγούμενη, έτσι ένιωθα! Είχε καλά πράγματα, αλλά δε μου έβγαζε θηλυκότητα, σεξουαλικότητα, πώς να το πω; Δε μου βγαζε το "κάτι". Δεν ξέρω, από την άλλη.... Να περιμένω να βρω αυτή την κάποια που θα μου βγάλει το κάτι; Αυτό θέλω, αλλά είναι εφικτό; Είναι ρεαλιστικό; Το σίγουρο είναι ότι ούτε κι εγώ ο ίδιος δεν ξέρω τι γίνεται στο κεφάλι μου μέσα, αλλά το τελευταίο που θέλω είναι να επιβαρύνω κι έναν άλλο άνθρωπο με την κατάστασή μου... Όταν μάλιστα αυτός ο άλλος-άλλη έχει τα δικά της προβλήματα......)

Για να προχωρήσω........
Δεν ξέρω πώς έγινε και της ανοίχτηκα τόσο, μα τόσο πολύ! Πριν μια βδομάδα περίπου, είχαμε στο fb μια συζήτηση και τότε σκέφτηκα "ας το πετάξω κι ότι είναι να γίνει ας γίνει, για να δω πώς θα αντιδράσει" και της λέω ότι έχω διαγνωστεί με οριακή διαταραχή προσωπικότητας!! Εκείνη μου είπε ότι εξεπλάγην, όχι τόσο με τη διαταραχή, όσο για το ότι την εμπιστεύτηκα και της το είπα...
Μου ζήτησε εκείνη, όχι εγώ, να βγούμε την περασμένη Κυριακή. Δέχτηκα, ίσως από επιθυμία να τη μάθω καλύτερα.......
Βγήκαμε και μου είπε ότι και εκείνη έχει διαγνωστεί με την ίδια διαταραχή!
Εγώ, δεν ξέρω πώς, αλλά δεν το' χω ξανακάνει με άλλη γυναίκα αυτό! Να "ανοιχτώ" ,με την πρώτη, τόσο πολύ! Έπαιξε ρόλο και η επιθυμία μου να δω αν θα μπορέσει καμία να αντέξει, μόλις δει τον πραγματικό μου εαυτό! Και τι δεν είπα; Είναι στο βγάζει κι ο άλλος......... Μέχρι και τα σεξουαλικά μου είπα!! Ότι αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να αποδώσω σεξουαλικά με κάποια μέσα σε σχέση, αλλά ότι με το σεξ αισθάνομαι ότι έρχομαι πιο κοντά με κάποιον άγνωστο κι ότι τον "μαθαίνω" καλύτερα..... Το σεξ με μια άγνωστη μου φαίνεται περισσότερο αφροδισιακό, επειδή το αισθάνομαι πιο "βρώμικο", πιο "παράνομο", "απαγορευμένο"... Κι είναι, ακριβώς, αυτό το μυστήριο του "αγνώστου" που με ιντριγκάρει! Είναι λες και έχω διαχωρίσει στο μυαλό μου το σεξ από την αγάπη... Ο ψυχίατρος μου είχε μιλήσει για το "σύνδρομο Παναγίας- *****ς". Πιο πετυχημένα δε μπορούσε να το περιγράψει, αυτό ακριβώς αισθάνομαι! Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είχαμε δει με κάτι φίλους, κρυφά, όταν ήμουν 11 το "Βασικό ένστικτο", όσον αφορά την εικόνα που έχω για το σεξ... Και αν ναι, πόσο;

(Αυτό που έχω βάλει με Bold, είναι ένα άλλο θέμα μου που με "τρομάζει" να το δω κατάματα! Μου έχει κατάλοιπο από την προηγούμενη που ένιωθα ότι την αγαπούσα, αλλά δε με τραβούσε σα σεξουαλική σύντροφος, δεν ξέρω.... Κι έχω αποκτήσει φοβία ή είναι κάτι άλλο;) Αισθάνομαι ότι ξενερώνω, στη σκέψη -γιατί δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα- να κάνω σεξ με κάποια που αγαπάω! Στο μυαλό μου έχει συνδεθεί με μια -μη απαραίτητη- αγγαρεία.... Το σεξ και η "μαγεία" του, που έχω στο μυαλό μου, είναι εκείνη που περιλαμβάνει περισσότερα βίτσια και προστυχιές, παρά αγκαλίτσες και φιλάκια............)
Αυτά όλα που σας λέω της τα είπα κι εκείνης! Με το νι και με το σίγμα! Της είπα ότι μου αρέσουν οι γυναίκες που έχουν το ρόλο Αφέντρας και τέλος της είπα μέχρι και αυτό! Όλα αυτά που γράφω στο ποστ που είχα γράψει στο παρελθόν.. Αυτό! https://www.e-psychology.gr/forum/th...er-sports-Scat

Απίστευτο έτσι;
Το αναγνωρίζω, αλλά αισθάνομαι αυτή τη στιγμή που γράφω σαν ένας εξωτερικός παρατηρητής του εαυτού μου που είπε αυτά τα πράγματα, εκείνη τη μέρα! Και με εκπλήσσω, ειλικρινά! ( Σας το είπα και πιο πάνω! Δεν ξέρω τι συμβαίνει στο κεφάλι μου, ώρες- ώρες)...
Το πιο απίστευτο, όμως, ήταν η αντίδρασή της!
Ψύχραιμα μου είπε, χωρίς φωνές και σιχασιά, ότι δεν της κάνει "κλικ" αυτό το πράγμα κι ότι "δε σε βλέπω σαν "τέρας"...... Απλά ότι πρέπει να κοιτάξω μέσα μου, αν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό και αν "ναι" μπορούμε να προχωρήσουμε... Της λέω πώς; Μου λέει, "δε σου λείπει καθόλου η αγάπη"; Δεν ήξερα τι να απαντήσω πάνω σε αυτό! Της λέω, "πολύ δύσκολα"..... "Επιπλέον, μου αρέσει να πηγαίνω και με άλλες..." Ναι, μου λέει, αλλά με την πρώην σου και με όλα εκείνα που σου έκανε δεν πήγες, έτσι είπες τουλάχιστον!
Και πράγματι δεν πήγα! Επειδή την αγαπούσα! Το ζήτημα είναι, ότι προς το τέλος, ένα από τα πολλά είναι ότι κατάλαβα ότι δεν την αγαπούσα σα γυναίκα -με την έννοια να τη θέλω, πώς το λένε, να με καυλώνει- , αλλά σαν άνθρωπο!! Και εν πάσει περιπτώσει, επειδή τα αισθήματά μου για κείνη, δεν είναι σίγουρα, κι εγώ δε θέλω να ξαναμπώ στο ίδιο λούκι κι εκείνη δε θέλω να βάλω σε φασαρίες! Πιστεύω ότι έπραξα το σωστότερο! Δε μου αρέσει να πληγώνω τους άλλους..... Καλύτερα να πληγώνομαι μόνος μου......
Πιο πριν, μου είχε πει, ότι ακόμα και όταν μου είχε ξεκαθαρίσει το "όχι", τον Οκτώβρη, κρυφά μέσα της διατηρούσε ελπίδες!
Και ψυχανεμίζομαι ότι ακόμα διατηρεί, παρόλο που της έκανα σαφές ότι εφόσον δεν της αρέσει και πολύ του σεξ -όπως μου' πε- δεν το βλέπω να κυλάει το πράγμα......... Χαιρετηθήκαμε, είπαμε ότι θα μιλάμε στο fb, μέχρι εκεί......

Δεν ξέρω! Η εντύπωση που μου άφησε ήταν ότι νομίζει ότι μπορεί να με αλλάξει με την αγάπη.. Αλλά επειδή με ξέρω, γι' αυτό προτιμώ να κρατηθώ μακριά.......
Τι μου συμβαίνει, δεν ξέρω! Γιατί με αυτές που έχω συσχετιστεί σε ένα πιο βαθύ επίπεδο να μη με τραβάνε σεξουαλικά;
Με ξενερώνει αυτό; Τι είναι; Κάτι που ξέχασα να αναφέρω.. ότι κι εκείνη παίρνει κάτι χάπια, δύο μου ανέφερε για την ακρίβεια, αλλά δεν τα θυμάμαι...... Της λέω "ποιός ξέρει τι θα σκέφτεσαι για μένα, τι γίνεται στο κεφάλι αυτού του ανθρώπου......" και μου απαντάει "το λες, διότι δεν σου' χω πει τι γίνεται στο δικό μου!".... Τέλος πάντων, δε μου είπε γιατί δεν προλάβαμε.....
Θεωρώ ότι κάνω καλά που δεν προχωράω μαζί της και περισσότερο είναι καλό για την ίδια!
Εντάξει, μπορεί να είμαι ό,τι είμαι, αλλά δε θέλω να υποφέρουν κι άλλοι μαζί μου! Δεν έχω αυτή την απαίτηση......
Τι να κάνω ρε παιδιά;
Μπορείτε να μου πει κάποιος τι συμβαίνει στο κεφάλι μου μέσα, με βάση αυτά που παρέθεσα;
Μια συμβουλή, έστω κάτι................
Τι θέλω;
Ποιός είμαι;

Είναι φορές που λέω "μακάρι να έμενα παιδί", να μη μεγάλωνα ποτέ..........