8 χρονια σχεση χωρις μελλον (;)

Καλησπέρα, ειναι η πρωτη φορα που γραφω στο φορουμ και χαιρομαι πολυ γι αυτο.
Ονομαζομαι Μιρκαέλα τα τελευταια 8 χρονια εχω σχεση με ενα παιδι που αγαπω πολυ. Ειναι ο ανθρωπος μου, καθε φορα που σκεφτομαι τον εαυτο μου ευτυχισμενο ειναι μαζι του. Δεν ξερω αν ηταν ερωτας η μια γλυκεια εξαρτηση που λενε αυτο που γνωριζω με βεβαιοτητα ειναι παντως οτι δεν θελω να χωρισω. Εδω ξεκιναει ομως ενα ΑΛΛΑ. Να σας πω μερικα πραγματα για μενα. Εχω τελειωσει μαθηματικο εργαζομαι ως καθηγητρια. Γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Θεσσαλονικη. Ο φιλος μου μεγαλωσε σε ενα χωριο ενος γειτονικου νομου, δε σπουδασε κατι αλλα εργαζεται ως δημοσιος υπαλληλος εδω και πολλα χρονια. Αν και ειμαστε 8 χρονια μαζι η σχεση μας δεν εχει παρει ακομα επισημη τροπη. Το αλλα μου εγκειται στο γεγονος οτι οι γονεις του δεν ειναι και οι πιο γλυκεις ανθρωποι. Στο πρωτο τραπεζι (και στο μοναδικο)που πηγα σπιτι του ενιωσα σαν τη μυγα μες στο γαλα κυριολεκτικα. Δε μου μιλουσε κανεις,δεν μου απηυθυνε κανεις το λογο. Η μητερα του με σέρβιρε τελευταια και με ενα πολυ μικρο κομματι. (λεπτομέρειες ολα αυτα αλλα μου χτυπησαν πολυ ασχημα στο ματι για πρωτη φορα) ημουν τερμα αμηχανη, εφαγα το φαγητο μου και ειχα το κεφαλι σκυμμενο. Ηταν απο τα πιο αμηχανα πραγματα που εχω ζησει. Γενικα οι γονεις του επειδη ειναι απο χωριο θεωρουν λιγο το μπες βγες σπιτι τους τροφη για κουτσομπολιο και δεν το θελουν. Μεχρι εκει ολα καλα. Στη γιορτη μου δε με παιρνει η μανα του κανενα τηλ ή εστω να στειλει ενα τυπικο μηνυμα. Εγω παρολα αυτα στη δικη της την παιρνω. Το συζητησα με το φιλο μου οτι γενικα νιωθω οτι με εχουν καπως χεσμενη και πως δεν δειχνουν να με συμπαθουν αλλα εκεινος το απεδωσε οτι ειναι η πρωτη φορα που εχουν να αντιμετωπισουν μια τετοια κατασταση και δεν ξερουν να φερονται σε αυτες τις περιπτωσεις. Εχθες συζητησαμε οτι πρεπει να γινει και κατι πιο επισημο. Ο ιδιος θα μιλησει μαζι τους αλλα μου ειπε να μην περιμενω τιποτα ουτε γαμους, ουτε τιποτα απο αυτους γιατι δεν εχουν και μπορει να μην μπορουν να κανουν κατι. Ενιωσα καπως να πληγωνομαι οχι γιατι οι ανθρωποι προφανως και οικονομικα δεν μπορουν να μας υποστηριξουν αλλα οτι με την συμπεριφορα τους και την ψυχροτητα που δειχνουν δεν μπορω να βρω εναν λογο να τους δικαιολογησω. Οι γονεις μου απο την αλλη ειναι το ακρως αντιθετο. Ντρεπομαι πολυ να τους γνωρισω γιατι πολυ φοβαμαι οτι δε θα θελουν αυτο το γαμο με τιποτα. ειμαι σε αδιεξοδο.

Quote:

---

Originally Posted by Asanti

Καλησπέρα, ειναι η πρωτη φορα που γραφω στο φορουμ και χαιρομαι πολυ γι αυτο.
Ονομαζομαι Μιρκαέλα τα τελευταια 8 χρονια εχω σχεση με ενα παιδι που αγαπω πολυ. Ειναι ο ανθρωπος μου, καθε φορα που σκεφτομαι τον εαυτο μου ευτυχισμενο ειναι μαζι του. Δεν ξερω αν ηταν ερωτας η μια γλυκεια εξαρτηση που λενε αυτο που γνωριζω με βεβαιοτητα ειναι παντως οτι δεν θελω να χωρισω. Εδω ξεκιναει ομως ενα ΑΛΛΑ. Να σας πω μερικα πραγματα για μενα. Εχω τελειωσει μαθηματικο εργαζομαι ως καθηγητρια. Γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Θεσσαλονικη. Ο φιλος μου μεγαλωσε σε ενα χωριο ενος γειτονικου νομου, δε σπουδασε κατι αλλα εργαζεται ως δημοσιος υπαλληλος εδω και πολλα χρονια. Αν και ειμαστε 8 χρονια μαζι η σχεση μας δεν εχει παρει ακομα επισημη τροπη. Το αλλα μου εγκειται στο γεγονος οτι οι γονεις του δεν ειναι και οι πιο γλυκεις ανθρωποι. Στο πρωτο τραπεζι (και στο μοναδικο)που πηγα σπιτι του ενιωσα σαν τη μυγα μες στο γαλα κυριολεκτικα. Δε μου μιλουσε κανεις,δεν μου απηυθυνε κανεις το λογο. Η μητερα του με σέρβιρε τελευταια και με ενα πολυ μικρο κομματι. (λεπτομέρειες ολα αυτα αλλα μου χτυπησαν πολυ ασχημα στο ματι για πρωτη φορα) ημουν τερμα αμηχανη, εφαγα το φαγητο μου και ειχα το κεφαλι σκυμμενο. Ηταν απο τα πιο αμηχανα πραγματα που εχω ζησει. Γενικα οι γονεις του επειδη ειναι απο χωριο θεωρουν λιγο το μπες βγες σπιτι τους τροφη για κουτσομπολιο και δεν το θελουν. Μεχρι εκει ολα καλα. Στη γιορτη μου δε με παιρνει η μανα του κανενα τηλ ή εστω να στειλει ενα τυπικο μηνυμα. Εγω παρολα αυτα στη δικη της την παιρνω. Το συζητησα με το φιλο μου οτι γενικα νιωθω οτι με εχουν καπως χεσμενη και πως δεν δειχνουν να με συμπαθουν αλλα εκεινος το απεδωσε οτι ειναι η πρωτη φορα που εχουν να αντιμετωπισουν μια τετοια κατασταση και δεν ξερουν να φερονται σε αυτες τις περιπτωσεις. Εχθες συζητησαμε οτι πρεπει να γινει και κατι πιο επισημο. Ο ιδιος θα μιλησει μαζι τους αλλα μου ειπε να μην περιμενω τιποτα ουτε γαμους, ουτε τιποτα απο αυτους γιατι δεν εχουν και μπορει να μην μπορουν να κανουν κατι. Ενιωσα καπως να πληγωνομαι οχι γιατι οι ανθρωποι προφανως και οικονομικα δεν μπορουν να μας υποστηριξουν αλλα οτι με την συμπεριφορα τους και την ψυχροτητα που δειχνουν δεν μπορω να βρω εναν λογο να τους δικαιολογησω. Οι γονεις μου απο την αλλη ειναι το ακρως αντιθετο. Ντρεπομαι πολυ να τους γνωρισω γιατι πολυ φοβαμαι οτι δε θα θελουν αυτο το γαμο με τιποτα. ειμαι σε αδιεξοδο.

---

8 χρόνια σχέση που δεν έχει πάρει "επίσημη τροπή";
είτε ο δικός σου είναι κότα, είτε είναι κότα.
επόμενη περίπτωση που μπορώ να σκεπτώ είναι πως για κάποιο λόγο ντρέπεται για σένα
πως οι γονείς του περιμέναν ολόκληρη πριγκιπεσα για τον πρίγκιπα γιο τους.....

Η πως σε έχει μόνο για τις ανάγκες.....
γιατι αλλιώς να κολλάει να σε παντρευτεί αφού οι γονείς του δεν μπορουν να συνεισφέρουν οικονομικά;
πως μπορεί κάποιος να σου λέει μετά απο 8 χρόνια σχέσης να μην περιμένεις τίποτα;
λες και είναι ζάρια ας πούμε.....
και η χειρότερη να είσαι, δεν σου αξίζει τέτοιος μλκς

Κοιτα μου εχει πει κατα διαστηματα να επισημοποιησουμε την σχεση μας. Ο ιδιος ειναι ανεξαρτητος. Ζει μονος του σε αλλη πολη οποτε δεν παιζει τετοιο ενδεχομενο οτι απλα μενει σε μια σχεση απο αναγκη. ειναι πιο μικρος απο μενα 3 χρονια οποτε οπως καταλαβαινεις ειμαστε απο μικροι μαζι εξου και τα 8 χρονια. Το προβλημα μου ειναι οτι οι δικοι του ειναι αυτοι που ειναι και οτι εγω εχω το θεμα ενω τον αγαπαω πολυ πως θα παρουσιασω αυτη την κατασταση στους δικους μου.

Quote:

---

Originally Posted by Asanti

Κοιτα μου εχει πει κατα διαστηματα να επισημοποιησουμε την σχεση μας. Ο ιδιος ειναι ανεξαρτητος. Ζει μονος του σε αλλη πολη οποτε δεν παιζει τετοιο ενδεχομενο οτι απλα μενει σε μια σχεση απο αναγκη. ειναι πιο μικρος απο μενα 3 χρονια οποτε οπως καταλαβαινεις ειμαστε απο μικροι μαζι εξου και τα 8 χρονια. Το προβλημα μου ειναι οτι οι δικοι του ειναι αυτοι που ειναι και οτι εγω εχω το θεμα ενω τον αγαπαω πολυ πως θα παρουσιασω αυτη την κατασταση στους δικους μου.

---

πολυ φρουδικο εκ μερους σου να συσχετιζεις αποφασεις ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ενηλικων με γονεις

δεν καταλαβες, δεν καταλαβαινω τιποτα, αν αγαπαω θα στειλω στο ψυχιατρειο τους γονεις μου.....η στο νεκροταφειο
συγνωμη αν το υφος μου εχει τρολαρισμα αλλα δεν το παλευω......ελεος με τους τσολιαδες στα @@ μας

Νομίζω πως με κάλυψες .

H ουσια του θεματος ειναι οτι αν μια σχεση στα 4 χρονια max δεν καταληξει καπου , καποιος εκ των δυο δεν θελει να καταληξει , γονεις τι λενε αδιαφορον , αφου ειναι ανεξαρτητος ο νεαρος .....................αυτο λεει η πειρα των 55 ετων μου ....ποτε δεν εχω δει σχεση να τραιναρει τοσο κα να καταληγει καπου , παρε την πρωτοβουλια καi φυγε.........η καντο για να δεις αντιδραση .....

Πιστευω οτι η άποψη