Αλλαγη

Ειναι κάτι που επιδιώκουμε οι περισσοτεροι στην ζωή μας ειδικα όταν περνάμε ζορικες καταστάσεις.

Αποζητω την αλλαγή αλλά ταυτόχρονα παρατηρώ την αναγκη για ασφάλεια κ βολεμα.
Διαπιστωνω οτι είναι όλο κ πιο δύσκολο να μου δωθουν ευκαιρίες για κάτι καλυτερο.Αμφιταλαντευομαι αναμεσα στην επιθυμια για αλλαγή κ την ελλειψη τόλμης που την δημιουργεί η απειρία,η σύγχηση κ ο φόβος.

Νιώθω το χάος στα εργασιακά όταν δεν έχω ξαναδοκιμαστει και δεν έχω κάτι στα χέρια μου. Βοήθεια απο κάπου δεν περιμένω. Στην ουσία είμαστε μόνοι μας κ καλουμαστε να αναλαβουμε την ευθύνη του εαυτού μας.

Αυτό το διαστημα βιωνω τις συνέπειες της 5χρονης αναγκαστικής στασιμότητας λόγω πάθησης κ ανάρρωσης.
Νομιζω περιμένω να αγανακτησω μπας κ πάρω μπρος,τι να πω.

Είναι τόσο δυσκολη η αλλαγή για μας η είναι η αίσθηση που δημιουργεί η κλειστή μικρή κοινωνία οπου ζω,οι οικονομικές συνθηκες κ οι συνέπειες της πάθησης;;Πως το διαχειριζεστε;;

serie καλα εισαι τωρα απο την ασθενεια?

και εγω ετσι νοιωθω οπως και εσει 6 χρονια ανεργος και εδω και 3.5 χρονια αναρωνο απο ψυχωτικο επισοδειο
ουσιαστικα περα απο ενα 5μηνο κοινωφελη στο δημο δεν εχω καταφερει να πιασω καμια δουλεια..... εχω την ανεργια εχω και τη ψυχωση
ευτυχως απο την πλευρα της ψυχωσης ειμαι καλα τωρα δεν εχω συμπτωματα, παιρνω τα φαρμακα μου βεβαια καθημερινα, αλλα απο την πλευρα της ανεργιας καθε μερα ξυπναω με αγχος και ανασφαλεια. Προσπαθω να μην το σκεφτομαι στελνω κανα βιογραφικο, ψαχνω καθε μερα τις αγγελιες για εργασια. Υπομονη δεν μπωρω να κανω τιποτα αλλο υπομονη. Τωρα με πηραν τηλεφωνο να περασω μια συνεντευξη εργασιας τις επομενες μερες και εχω λιγο αγχος.

υπομονη και επιμονη και οτι γινει δεν το βαζω κατω τη προσπαθεια μου τη κανω
στη χειροτερη θα κανω βιωσιμη εργασια της ελιες και της μελισσες, σημερα δουλευα ολλο το πρωι στο μελισσοκομειο εχω 30 μελισσακια και σκεφτομαι μεχρι τελη Μαι να τα εχω κανει 50, απο του χρονου να χτισω ενα εισοδημα απο τα αγροτικα

Ρε παιδιά γτ λέτε χαζα εσύ θα γίνεις αγρότης κ ο άλλος έχει μαγαζί ο πατέρας του χεστηκαμε τι σας αρέσει πρέπει να επιβιώσουμε στρωθειτε να τα καταφέρετε μόνο έτσι θα αλλάξει κάτι

το παν για μενα ειναι να μη σε σταματαει τιποτα.και τι θελω να πω..περασα και περναω ψυχωτικα χρονια τωρα απο παιδι.το τελευταιο επεισοδιο κρατησε 15 μηνες και με φαρμακα παραλληλα.μη σταματας την προσπαθεια οπως και να εισαι.ξερω θα μου πεις μα δε με αφηνει η ψυχωση μα χρειαζεται ξεκουραση κλπ αλλα εγω θα σου προτεινω να κανεις οτι θα εκανες κι αν ησουν απολυτα φυσιολογικος.το μονο που θα παρατηρησεις μαλλον θα ειναι χειροτερες επιδοσεις σε αυτο που θα κανεις.αλλα δε πειραζει.κατι θα καταφερεις.κι αν δε μπορεις να δουλεψεις μαθε κατι.μαθε να οδηγας, μαθε μια ξενη γλωσσα, γραψου σε ενα ιεκ, σε ενα τει στην πολη σου να μην εχεις εξοδα.εγω αυτο σκοπευω να κανω.μη σταματας.γιατι αμα ελπιζεις στο να σταθεις στα ποδια σου για να κανεις κατι θα περασουν πολλα χρονια ακομα.και ποιος σου λεει οτι δε θα το ξαναπαθεις..τι θα γινει τοτε?ξεκινα απο ευκολες δουλειες.μοιραζε φυλλαδια , σε καποιο καφενειο σερβιτορος, σε μια καφετερια ααργοτερα, σε καποιο αλλο μαγαζι κατι..μη σταματας οσο μπορεις

Έτσι ζω κι εγώ κ όλοι το δέχονται γτ η πόλη είναι μικρή κι έχω δουλέψει σε εφτά δουλειές έχω μοιράσει φυλλάδια τα πάντα η μόνη διαφορά μας είναι οι χειρότερες επιδόσεις τίποτα άλλο

ναι βρε ελισ πιθανων αγροτης θα γινω, δεν ειναι και τοσο ασχημα το βασικο καλο ειναι οτι δουλευεις με τους ρυθμους σου δεν εχεις καποιον να σε πρηζει.... απλα σπουδασα περιβαντολογος ιχθυολογος και θα ηθελα να εξασκουσα το επαγγελμα μου, αλλα και να μην το ασκησω τη να κανουμε
φετος θα κανω 50 μελισσακια του χρονου 70 και του παραχρονου 100 και μετα θα βγαζω ενα καλο εισοδημα..


παλια εκανα βλακειες πριν 4-5 χρονια αγχονομουνα πολυ δεν εβλεπα τη ζωη δημιουργικα και ρεαλιστικα με επιανε τρομακτικο αγχος με την ανεργια και τσιμπισα τη ψυχωση, μονος μου κατα καποιο τροπο τη φορτωσα στον εαυτο μου ειχα λαθος οπτικη στη ζωη, τωρα τη βλεπω διαφορετικα... ειμαι ποιο ηρεμος καθε μερα κανω λιγη δουλεια στα χωραφια οχι πολυ 3-4 ωριτσες αλλα δημιουργο κατι που μου δινει δυναμη αυτο.........

Δεν θα προσπαθήσω να δικαιολογησω τον εαυτό μου.

Θα παρουσιάσω τα πραγματα όσο μπορω πιο ρεαλιστικά.

Απο κίνητρο θεωρώ πως είμαι τέλεια αν συνυπολογίσουμε αυτό που πέρασα.Δεν θα πω όχι δηλ σε ασχολιες κ αγγαρείες με δικαιολογία την βαρεμαρα πχ η την ελλειψη κινήτρου.
Δεν έχω μεγάλη αντοχή κ αυτό συμβάλει κ η μη ενασχόληση με γυμναστικη καθώς κ οποίες συνέπειες της πάθησης.

Αυτό που με ανησυχεί είναι η αντίληψη κ η θεώρηση που έχω.Για να εξηγούμε,μου φαίνονται όλα καινούρια κ η ελλειψη εμπειριών στα παντα καθώς πέρασα απομόνωση απο τα εφηβικά χρόνια κ πήγα σε ψυχίατρο στα 20. Έχω αυτή την αίσθηση οτι δεν τα έχω 400. Φυσικά αυτό δημιουργεί ανασφάλεια κ δυσκολεύομαι να συνυπαρξω με αλλους σε μια δουλεια. Είναι σαν να μη έχω δομή σαν άτομο κ ασπίδα απέναντι σε αντίξοες συνθηκες κ προβλήματα.

Πιστεύω εκανα μέχρι στιγμής οτι καλυτερο αλλά δεν είχα πολλές ευκαιρίες για εκπαίδευση μετα την απόρριψη του ΤΕΙ. Καθημερινά κάνω οτι μπορω αλλά αισθάνομαι από συνδεμένος απο την ζωή κ τον εαυτό μου.Δεν ξέρω αν το βιωσατε κ σεις αυτό αλλά έτσι νιώθω. Μια αγαθοσυνη κ απειρία στα παντα που δεν ξέρω απο που να ξεκινησω..μεγάλη σύγχηση γενικά.

Quote:

---

Originally Posted by boo

το παν για μενα ειναι να μη σε σταματαει τιποτα.και τι θελω να πω..περασα και περναω ψυχωτικα χρονια τωρα απο παιδι.το τελευταιο επεισοδιο κρατησε 15 μηνες και με φαρμακα παραλληλα.μη σταματας την προσπαθεια οπως και να εισαι.ξερω θα μου πεις μα δε με αφηνει η ψυχωση μα χρειαζεται ξεκουραση κλπ αλλα εγω θα σου προτεινω να κανεις οτι θα εκανες κι αν ησουν απολυτα φυσιολογικος.το μονο που θα παρατηρησεις μαλλον θα ειναι χειροτερες επιδοσεις σε αυτο που θα κανεις.αλλα δε πειραζει.κατι θα καταφερεις.κι αν δε μπορεις να δουλεψεις μαθε κατι.μαθε να οδηγας, μαθε μια ξενη γλωσσα, γραψου σε ενα ιεκ, σε ενα τει στην πολη σου να μην εχεις εξοδα.εγω αυτο σκοπευω να κανω.μη σταματας.γιατι αμα ελπιζεις στο να σταθεις στα ποδια σου για να κανεις κατι θα περασουν πολλα χρονια ακομα.και ποιος σου λεει οτι δε θα το ξαναπαθεις..τι θα γινει τοτε?ξεκινα απο ευκολες δουλειες.μοιραζε φυλλαδια , σε καποιο καφενειο σερβιτορος, σε μια καφετερια ααργοτερα, σε καποιο αλλο μαγαζι κατι..μη σταματας οσο μπορεις

---

Την σκέψη σου να κανείς οτι θα έκανες κ φυσιολογικος την είχα κανει κ γω αλλά δεν είναι ρεαλιστικό νομιζω γιατί πολύ απλα δεν είσαι φυσιολογικός.Δεν μπορω να μετατρεψω τον εαυτό μου cool κοινωνικά όταν δεν μου βγαίνει κ είμαι μαγκωμενος απο τα φάρμακα.

Για να φτάσω στο σημείο κινήτρου που είμαι η για να βγάζω τα βιβλια που βγάζω μου πήρε χρονο.Κακά τα ψέματα αν μπορούσαμε να κάνουμε οτι κ οι φυσιολογικοί τοτε η νόσος δεν θα θεωρούνταν αναπηρική.
Δεν λέω οτι δεν μπορείς να καταφέρεις πραγματα αλλά η ανάρρωσή χρειαζεται χρονο κ προσοαθεια κ θεωρώ όσο γενναίο είναι να λέμε να κάνουμε οτι κ οι φυσιολογικοί τουλαχιστον στην αρχή αυτό δεν συμβαίνει.
Πχ δεν μπορω να κάνω αυτό που λένε για την αυτοπεποίθηση fake it until you make it.

Η τελευταια απάντηση μου δεν πηγαινει για το πως είμαι τώρα αλλά για το πωςωτα έβλεπα στην αρχή.

Τώρα θεωρώ οτι πρεπει να το πιεσω σε κάποιους τομείς κ οτι βγει.Κ κοινωνικά το πάω καλά νομιζω.

πανω απο ολα καλα ιατρικα να ειμαστε ολα τα αλλα κοινωνικα, εργασια κλπ. ειναι δευτερευοντα νομιζω για αυτο να μη αγχωνομαστε.

ας κανουμε οτι καλυτερο και οτι βγει.

Χμμ κ η ποιότητα ζωής είναι πολύ βασική.Κανεις μας νομιζω δεν θέλει να παρασιτεί κ απλα να αναπνέει σε ενα σπίτι με 4 τοίχους.
Σίγουρα βασικό να είσαι ιατρικά καλά αλλά να δημιουργησεις κ μια ζωή για την οποία θα είσαι περήφανος.

Συμφωνω με serious.. Η ποιότητα ζωης είναι βασική, πέραν της υγειας, ωστε να μη φυτοζωεις. Δραστηριοτητες που να δίνουν πνοή και νοημα στη ζωή μας... Η ανάγκη να εισαι παραγωγικός, επισης. Ωραιο να απολαμβάνεις τον ορθολογισμό και τη λογική σου, αλλα πρεπει καπου να τα αξιοποιεις. Τελικα κι εγώ νιωθω οτι υστερω. Οχι πολυ, αλλα τοσο οσο να μην μπορω να απολαυσω μια φυσιολογική ζωη και να ζησω ανετα κι ανεξάρτητα. Προσδοκώ κάποια βελτίωση ανα τα έτη, χωρις να γνωρίζω σιγουρα αν αυτο είναι εφικτό. Εύχομαι τα καλυτερα σε ολους. Με μικρα και σταθερά βηματα, ισως ενεργοποιηθούν στον εγκέφαλο μας τα προαπαιτούμενα για τη βελτίωση μας σημεια.. Ισως βρεθεί στα επόμενα χρόνια κάποια θεραπεία και για τα αρνητικά συμπτώματα.

Dont try.... μην προσπαθειτε, χαλαρωστε και απολαυστε.

Ναι ομως οι νορμες και οι τασεις της εποχης αλλα επιταζουν.... μη μπερδευεστε... απλα αν δεν αγαπατε κατι μην το κανατε μονο για τα ματια των αλλων καντε αυτο που σας ικανοποιει και ευχαριστει.