Εργασία VS Κατάθλιψη

Καλησπέρα.
Εδώ και 2 χρόνια αναζητώ εργασία. Το θετικό λοιπόν είναι πως φέτος με δέχτηκαν σε ένα ξενοδοχείο. Ξεκινάω δουλειά σε μερικές μέρες.
Το κακό είναι πως, πάσχοντας από Νευρωσική Κατάθλιψη, με Αγοραφοβία, Γενικευμένο Άγχος, Μεικτές Κρίσεις Πανικού και Υστερίας-Εστιακές Επιληπτόμορφες και Χρόνια Διαταραχή Αποπραγματοποίησης (υπάρχουν και κανά-δυο ακόμα, αλλά ας τα αφήσουμε για την ώρα) και με το ωράριο του ύπνου μου να έχει αντιστραφεί κατά 180 μοίρες τα τελευταία 5 περίπου χρόνια, είναι εύλογο να φοβάμαι πολύ, πως δεν θα τα καταφέρω.
Θα πρέπει να σηκώνομαι καθημερινά στις 6:30 το πρωϊ, την ώρα δηλαδή που έπεφτα για ύπνο τόσα χρόνια. Και να συναναστρέφομαι για 9 ώρες την ημέρα με ένα σωρό ανθρώπους, με τους οποίους δεν νιώθω πως έχω τίποτα να πω, πολύ περισσότερο προκαλώντας μου δυσφορία και τάσεις φυγής. Η κόπωση από τη δουλειά και η κούραση από την ανθρώπινη επαφή, θα οδηγεί σε αδυναμία και έλλειψη διάθεσης για μετέπειτα βόλτα και άλλες δραστηριότητες και σε ύπνο από πολύ νωρίς το βράδυ, για όλο το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο.
Πραγματικά έχω ανάγκη αυτή την δουλειά και μόχθησα πολύ για να την εξασφαλίσω.
Ζητάω λοιπόν να ακούσω τις σκέψεις ή/και τις δικές σας εμπειρίες που αφορούν στα παραπάνω.

(Προφανώς και για όλα τα παραπάνω προβλήματα ψυχικής υγείας έχω επισκεφθεί ψυχολόγους-νευρολόγους-ψυχιάτρους. Τουλάχιστον 15, τα τελευταία 8 χρόνια. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, κάθε άλλο παρά με βοήθησαν.)

Έχεις ένα πρόβλημα κι έχεις μειωμένες αντοχές αυτό δε σημαίνει ότι αν προσπαθήσεις αυτό δε βελτιώνεται αλλά θέλει κόπο

Παίρνεις φάρμακα για όλα αυτά;

Και εγώ το ίδιο άγχος είχα και έχω όσον αφορά τα ξενοδοχεία γιαυτο τα απερριπτα σαν εργασία.
Αλλά επειδή και εγώ είμαι 2 χρόνια άνεργος άριχσα να στέλνω και εγώ σε αυτά...

Σκέφτομαι πως σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά που είσαι σπίτι σου ξυπνάς σπίτι σου κουμπώνεις τηνν αγωγή σου και πας για δουλειά.
Γυρνάς παλι σπιτι σου και παίρνεις και την αγωγή του βραδιου....

Στο ξενοδοχείο το χα ένα άγχος πως θα παίρνω τα χαπια μ στη ζούλα αλλά θυμάμαι και στο στρατό παλι στη ζούλα τα έπαιρνα.
Κρυφά όχι από τον στρατό σαν στρατό άλλωστε καταγεγραμένο ήταν τι έπαιρνα αλλά κρυφά απο τους υπόλοιπους 40 φαντάρους και ήταν ενα μόνιμο άγχος ποτε θα τα παρω χωρίς να με δει κανείς...

Σε κάθε περίπτωση επειδή το κίνητρο είναι υψηλό (χρειάζόμαστε δουλειά) θα αντέξεις πιστεύω.
Αν παίρνεις αγωγή απλά μην την διακόψεις...

Προσπάθησε επίσης να μπεις σταδιακά στο νεο ωράριο και μην περιμένεις να πας εκεί και να αλλάξεις σε ένα βραδυ τα ωράρια ύπνου σου...

Ευχαριστώ για την απάντηση σου, elis.
Να είσαι καλά.

Καλησπέρα, panagiwtis23.
Ναι, ακολουθώ αντικαταθλιπτική και αγχολυτική αγωγή.
Καταλαβαίνω σε μεγάλο βαθμό τον προβληματισμό σου για την λήψη των φαρμάκων σε δημόσιο χώρο ή παρουσία άλλων. Όμως υπάρχουν τρόποι και γι' αυτό. Όπως το να ζητήσεις να πας στο μπάνιο. Ή στο διάλειμμα. Αλλά κατανοώ την δυσκολία σε όλο αυτό, μιας και αντιμετωπίζω κάτι ανάλογο εδώ και αρκετά χρόνια.
Έχεις δίκιο όσον αφορά τα ωράρια και το πρόγραμμα του ύπνου είναι κάτι που προσπαθώ να διαμορφώσω αναλόγως το τελευταίο διάστημα.
Όπως γράφεις, το κίνητρο για εργασία είναι ιδιαίτερα υψηλό και, εκτός των άλλων, μια τέτοια απόπειρα κινητοποίησης είναι θεωρώ ωφέλιμη και για την ψυχική μας υγεία, σε ένα βαθμό.
Εύχομαι τα πράγματα να πάνε όσο το δυνατόν καλύτερα, για όλους μας. Να είσαι καλά.

Στα βαθια νερά δλδ από την πρώτη μέρα! Η αλληλοδιαδοχή των παραστάσεων ένεκα των απαιτήσεων και της ταχύτητας της δουλειάς δεν βλέπω να αφήνουν χρόνο στη σκέψη σου να αναμοχλεύει και να φέρνει στην επιφάνεια τα ψυχολογικά σου προβλήματα. Το ότι καθόσουν όλο αυτο τον καιρό ήταν ένας βασικός λόγος - ίσως χωρίς να το παίρνεις είδηση - που, πιθανόν, οξύνθηκε η χάλια ψυχολογία.
Οι απαιτήσεις της δουλειάς αυτης θα σε μπάσουν από την πρώτη κιολας στιγμή σε μια ρουτίνα, όπου σχεδόν θα κινείσαι - θα εργάζεσαι μηχανικά. 'Ετσι, τουλάχιστον όση ώρα είσαι στη δουλειά θα ξεφεύγεις από τα ψυχολογικα, θα είναι ως να μην υπάρχουν κι αυτο θα έχει θετική επίδραση στην προσπάθεια σου να τα ξεπεράσεις. Συν η θετική επίδραση από τη συναναστροφή σου με άλλους. Και η συναναστροφή σε ένα τετοιο εργασιακό χωρο παρεχει πολλές ευκαιρίες για νεες γνωριμίες, φιλίες και σχέσεις.
Το πότε θα παίρνεις τα φαρμακα ίσως είναι λεπτομέρεια, θα βρίσκεις τον απομονωμένο χώρο, πχ σε μια κουζινα ή στο νυπτιρα εξω απο τα αποχωρητηρια όταν δεν θα εχει άλλους εκει. Τα ψυχολογικά σου, έχουν την ταση να σου προκαλουν σκεψεις καταστροφικότητας και απαισιοδοξίας και φόβου για κάθε τι νέο, γι αυτο και κανεις όλες αυτες τις απαισιοδοξες σκέψεις για τη δουλειά. Συνηθως τετοιες σκεψεις στο τελος διαψεύδονται με το που ξεκινάμε αυτο που μας φόβιζε.