Printable View
καλησπερα ειμαι φοιτητεις 3 ετους θα ηθελα να μου πειτε αν αυτο το βρισκετε φυσιολογικο εχω ενα μαθημα στην σχολη που βγενεις καθε δυο εβδομαδες να παρουσιασεις την εργασια εγω οταν βγαινω να παρουσιασω ειμαι φοβερα αγχωμενος δεν μπωρο να συγκεντρωθω εχω πει και μια βλακεια πανω στο αγχος και γελασαν ολοι τη πρεπει να κανω για να το αντιμετωπισω
ευχαριστω,
και γω ειχα αγχος στο πανεπηστημειο..... ειμαι και δυσλεκτικος.... αστα να πανε...... το μονο που μπωρω να σου πω ειναι μην κολονεις
καλο ειναι που εχεται παρουσιασεις για να συνηθησεται σε φιλικο περιβαλλον, εξασκηση χρειαζεσαι μια δυο πεντε δεκα φορες και στο τελος θα στρωσεις
απλα μη κολονεις...
φαντασου να ξεκιναγες παρουσιασης πρωτη φορα επαγγελματιας επιστημονας εκει να δεις αγχος που κρινονται δουλειες..... καλα κανουν και σας βαζουν παρουσιασης να συνηθιζεται
στην συγκεκριμενη ταξη ειμαστε περιπου 10 ατομα σχετικα μικρή ταξη. σε ευχαριατω για την απαντησες να σε καλα θα το κρατησω αυτο που ειπες.. :)
καλησπέρα
Μια ζωή και εμένα με κυνηγάει μια παρουσίαση, τώρα καραδοκεί πάλι......
Σε ένα βιβλιαράκι περί αυτοπεποίθησης που διάβαζα έλεγε ότι πρέπει να βιώνουμε στο μυαλό μας τέτοιες καταστάσεις, εγώ προσωπικά κάνω άρνηση να μην το σκέφτομαι....να καθόμαστε δηλαδή να προσπαθήσουμε να βιώσουμε την ξεφτίλα :p , τα λάθη μας, αν κάνουμε σαρδάμ κλπ...δεν ξέρω αν τώρα έχει καμία σημασία αυτό........ίσως στην πράξη μπορει να δεις αποτέλεσμα, δηλαδή κατά την διάρκεια όλης της ζωής σου να επιδιώκεις να μιλάς μπροστά σε κόσμο, να σε κοιτάνε, να πεις ένα ανέκδοτο σε μια μεγάλη παρέα ξέρω γω......να φωνάξεις σε ένα λεωφορείο κάποιον φίλο σου και να σε κοιτάξουν όλοι κλπ
Αν είσαι οκ με αυτά ίσως σε στρεσάρει ότι θα κριθεις, θα πάρεις βαθμό, θα κάνουν ερωτήσεις....οπότε εκεί μετράει και η καλή προετοιμασία, να τα ξέρεις απ΄εξω να χεις δουλέψει με την εργασία.......
Στις παρουσιασεις επιτρεπονται τα λαθη , δεν τρεχει τιποτα , στην ζωη , οχι ....... ουτε ξεφτιλα ειναι ....κι εγω ειχα τρακ στις παρουσιασεις ............. νεος , ειναι φυσιολογικοτατο ναχεις τρακ , τωρα μπορω να παρουσιασω οτι αρλουμπα θελω ........ τους εχω ολους χεσμενους ......
Και μια τούμπα να φάω ίσως ΝΙΩΣΩ ότι ξεφτιλίστηκα.....αυτό εννοώ..
Kανεις δεν μπορει να σε ξεφτιλισει , χωρις να αισθανθεις ξεφιτιλισμενη ...... οτι και να μου τυχει , δεν αισθανομαι ξεφτιλισμενος .....Quote:
Originally Posted by cube
Άγχος είναι η απόσταση μεταξύ σκέψης και πραγματικότητας. Άγχος είναι η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τη σκέψη μας.
Η έκθεση σ αυτο που μας φοβίζει είναι ο καλύτερος τρόπος για να το νικήσουμε, αρα πρεπει να επιδιώκουμε την έκθεση αυτή.
Επίσης η καλή προετοιμασία ως προς το αντικειμενο της παρουσιασης και το να εχεις και καποιες σημειωσεις μαζι σου εκει που θα μιλήσεις μειωνουν το άγχος και διευκολύνουν την κατασταση.
νορμαλ ειναι! οταν εξοικειωθεις δεν θα το σκεφτεσαι τοσο.Quote:
Originally Posted by kostas2
Μια λυση ειναι ολα οσα θα πεις να τα εχεις γραψει και να τα κοιταζεις μπροστα σου. Και να μην κοιτας καταματα το ακροατηριο, εστιασε καπου σε τοιχο ή στον αερα ή στο γραπτο σου και τον καθηγητη.
Αμα εισαι τρακαρισμενος , καλυτερα να εστιαζεις σεναν φιλικο μαθητη ...........οχι τοιχους και τετοια ......Quote:
Originally Posted by Mara.Z
καποιος τοτε μουχε πει κατι κουφο , ισως δουλευει , να τους φανταζεσαι ολους σαν να καθονται στην τουαλετα , και να κανουν την αναγκγη τους , τι να πω , δοκιμασε το .......δεν αστειευομαι .....
Οντως είναι δυσκολο .Δεν εχω κανει παρουσιαση αλλα εχω παιξει σε τηλεπαιχνιδια.
Δεν εχει τοσο σχεση με το θεμα σου αλλα είναι και σχετικο.
Θα γραψω ένα γεγονος εν συντομια και αν θελει καποιος θα του πω περισσοτερες λεπτομερειες για αυτό το γεγονος.
Στο πρωτο τηλεπαιχνιδι που επαιξα ηταν - στο ποιος θελει να γινει εκατομυριουχος το 2003 η 2004 δεν θυμαμαι ακριβως, παντως ηταν η τελευταια χρονια με τον Παπαδοπουλο. Τοτε το παιχνιδι αυτό ειχε μεγαλη τηλεθεαση.
Ειχα και γω προβλημα με την εκθεση σε κοσμο ,αλλα προσπαθουσα να πηγαινω κοντρα στις φοβιες μου.Ηταν δυσκολο να μπεις στην δεκαδα των παιχτων για να παιξεις ( εξετασεις αναμεσα σε 100 ατομα) και όταν το καταφερνες αυτό,εβγαινες στο πλατω και επρεπε να εισαι πιο γρηγορος από τους αλλους 9 παιχτες σε μια ερωτηση για να βγεις να παιξεις.
Απανταω σωστα και πιο γρηγορα και βγαινω να παιξω.
Τοτε εκεινη την στιγμη αυτό που χρησιμοποιησα ηταν να σβησω τα παντα γυρω μου.Τις καμερες ,το κοινο,οτιδηποτε υπηρχε. Ηταν για μενα σαν να μην υπηρχαν όλα αυτά , σαν να τους εβλεπα σαν αναμνηση .Ημουνα εκεινη την στιγμη μονο εγω και ο Παπαδοπουλος. Δεν το ειχα σχεδιασει αυτό από πριν ,απλα ετσι μου βγηκε .
Στην πρωτη ερωτηση κολλαω και λεω στον Παπαδοπουλο - μισο λεπτο γιατι κολλησα - . Με το που το λεω αυτό και παραδεχομαι ότι κολλησα, τοτε εκεινη την στιγμη αμεσως μου εφυγε τελειως το οποιο αγχος.
Ημουνα αποφασισμενος από πριν να φθασω μεχρι το τελος. Μεχρι την 15 ερωτηση (200.000 ευρω ) Ακομα και να μην ηξερα τις απαντησεις , να απανταγα στην τυχη. Πηγαινα για αποστολη αυτοκτονιας. Δεν ειχα σκοπο να σταματησω ουτε στην 14 ερωτηση. Ειχα φτιαξει από πολύ πριν εικονα στο μυαλο μου. Το ειχα φαντασθει αμετρητες φορες.
Φθανω στην 10 ερωτηση ( και να εχω ακομα την βοηθεια του τηλεφωνου ) και αν απαντουσα σε αυτην την ερωτηση επαιρνα το δευτερο μαξιλαρακι ( 5000 ευρω σιγουρα)
Ο Παπαδοπουλος τοτε βοηθουσε τον κοσμο (μεχρι καποιο βαθμο ) και ενώ το μουνοπανο βοηθουσε , μολις εγω απανταω σωστα στην 10 ερωτηση, με κοιταζει μεσα στα ματια και μου λεει. –Εισαι σιγουρος ότι είναι αυτό .Μηπως θελεις να το αλλαξεις? Όχι δεν θελω να σε επηρεασω απλως το λεω -
Και συνεχιζε να με κοιταει μεσα στα ματια (και τοτε νομιζα σαν να μου λεει με τα ματια του αλλαξε το )
Ενώ θα μπορουσε ο καριολης να πει - Αντε να δουμε αν είναι σωστη η απαντηση σου - μου εσπειρε την αμφιβολια, συν ότι ηταν ηθοποιος, συν ότι ηξερα που βοηθουσε , ετσι με μπερδεψε και τελικα αλλαζω την απαντηση μου.
(στο διαστημα αυτό συνεβηκε και ένα άλλο γεγονος , που θα το γραψω αν καποιος ενδιαφερεται )
Αλλαζω τελικα την απαντηση και γκρεμισα μονος μου το ονειρο που ειχα φτιαξει.
Πηρα πολλα μαθηματα από ολη αυτην την ιστορια και με το σημαντικοτερο ισως
Ποτε να μην εμπιστευεσαι καποιον ακομα και όταν σε κοιταζει μεσα στα ματια.
δεν ξερω το φιλο μας αν τον βοηθησει μια τετοια σκεψη, εγω παντως αν σκεφτομουν κατι τετοιο, θα με επιανε τρελο νευρικο γελιο και δεν θα μπορουσα να αρθρωσω λεξη...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Μου το έχουν πει και εμένα αυτό...........Quote:
Originally Posted by Macgyver
Όσο για την τουαλέτα δεν νομίζω ότι φαντάζεσαι τους άλλους εκείνη την ώρα, έχεις μια εργασία να παρουσιάσεις , το δικό σου άγχος, τον εαυτό σου σκέφτεσαι κατά κάποιο τρόπο....Χεσμένους τους έχεις τους άλλους έτσι και αλλιώς , κατά μια έννοια.........
Εγώ πάντως μια φορά που έκανα παρουσίαση (γιατί μια φορά πλήρης αποτυχία, με διέκοψε ο καθηγητής πριν πάθω κάνα εγκεφαλικό :P) δεν σκεφτόμουν τίποτα, δεν έβλεπα τίποτα, το απόλυτο κενό......εντωμεταξύ ο προηγούμενος είχε καθίσει στο έδρανο λέω ωραία θα κάτσω και εγώ, έκατσα πίσω από το λάπτοπ μπας και κρυφτώ οκ...... βοήθησε και αυτό........σαν παρουσίαση φυσικά ήταν χάλια αλλά ποιος χέστηκε :P
Όσο για τον Παπαδόπουλο αν δεν ήταν τέτοιος θα κανε άλλη δουλειά, είναι στον άνθρωπο.......δεν μπορούν να πουν όλοι ψέμματα, τώρα αν θέλουν άλλη ιστορία.......
Aμα πραματι τους εχεις χεσμενους , οπως εγω , που ειχα μιλησει για ενα θεμα που κατειχα καλα , ειχα και καποια επαρση , τοτε προς τι το τρακ ?Quote:
Originally Posted by cube
Καλυτερα να γελας , παρα νασαι κομπλαρισμενη ....... ετσι δειχνεις και πιο ανετη ....αλλα στην πραξη , η σκεψη αυτη , σε συναρτηση με το τρακ , σε φερνει στα ισα σου , δεν προκειται να γελασεις .......Quote:
Originally Posted by Mara.Z