Πώς εξηγουμε τα συγχρονα ψυχολογικα προβληματα στις παλιοτερες γενιες;

Εχω να περασω αρκετό καιρό απο εδώ, μετά απο την τελευταία μου συμμετοχή, αλλα επεστρεψα στην ομορφη παρεα σας για να μοιραστω καποιες σκεψεις μου (ελπιζω ενδιαφερουσες) και να εκφράσω καινούργιες αποριες :)

(ελπιζω να ανεβαζω το μηνυμα στη σωστη κατηγορια του φορουμ)

Κατα τη γνώμη μου, ενας απο τους παραγοντες του λεγομενου "χασματος των γενεων" ειναι και η διαφορετική ψυχολογια, θα ελεγα και ψυχοσυνθεση που εχει ενα ατομο της τωρινης γενιας και των προηγουμενων. Μελη της οικογενειας μου ειναι της γενιας της Κατοχης και εχω ακουσει πολλες συζητησεις για το πως μεγαλωναν τα παιδιά τοτε, και τώρα, και ποιος ειναι (κατα τη γνωμη τους) ο καταλληλος τροπος να μεγαλωνουν τα παιδια τους.

Για να γινω πιο συγκεκριμενος, η γενια αυτη μεγαλωσε με στερησεις, καταπιεσμενα ενστικτα, αλλα και ξυλο, που θεωρουταν φυσιολογικο τοτε. Εχω ακουσει σε σχετικες συζητησεις (και διαφωνιες που ειχα μαζι τους) να μιλουν περιφρονητικα για τους συγχρονους εκπαιδευτικους, ψυχολογους κλπ, που διατεινονται πραγματα που στην εποχη τους ηταν αδιανοητα. Ισχυει πχ. το επιχειρημα "εμας μας εδερνε ο δασκαλος, μας εβαζε τιμωρια και κανενας μας δεν επαθε ψυχικα τραυματα", "εγω ειχα μαθησιακα προβληματα, αλλα μου εκανε ο δασκαλος αυτο κι αυτο και μου περασαν ολα", "η μανα μας ειχε 10 παιδια, δουλευε ολη μερα, την εβριζε ο αντρας της και ουτε καταθλιψη ειχε ουτε τιποτα".

Τωρα θα πειτε οτι και τοτε υπηρχαν τα ιδια προβληματα και οτι απλα "δεν τα ηξεραν". Εγω δεν το πιστευω αυτο. Πιστευω απλα οτι η ψυχολογια εκεινων των ανθρωπων ηταν τελειως διαφορετικη.

Κατ' αρχας να πω οτι πιστευω οτι τα τελευταια 50 χρονια εχουν περασει... αιώνες. Μολις τον προηγουμενο αιωνα θεωρουταν "φυσιολογικο" τα βασανιστηρια στις φυλακες, θεωρουταν "φυσιολογικο" να καπνιζει ο πατερας με το μωρο στην αγκαλια, και θεωρουσαν τη χρυσή ασθένεια που περναει με ξόρκια.

Πως γινεται να ζουσαν με τετοιες συνθηκες και καταπιεσεις και να πετυχαν τοσα πολλα στη ζωη τους και να φαινονται υγιεις; Εσεις πιστευετε οτι εχουν παρατηρηθει "διαταραχες" στη συγκεκριμενη γενια λογω των κακουχιων; Προσωπικα, απο ολους τους ηλικιωμενους που γνωρισα στο περιβαλλον μου κανενας δεν ειχε απωθημενα, διαταραχες, ψυχικα τραυματα ή προβληματικο χαρακτηρα. Ενταξει, ολοι εχουν τα θεματα τους, αλλα δεν ειναι κατι που μπορω να αναγαγω στις κακουχιες ή στην κακοποιηση απο δασκαλους/γονεις. Ενας σημερινος ανθρωπος εχει καλυτερη ποιοτητα ζωης, και ομως εχει περισσοτερα ψυχολογικα προβληματα. Πως γινεται να εξηγησω την καταθλιψη σε μια κακοποιημενη γυναικα που ζουσε μονο για να γενναει και να φροντιζει τα παιδια της; Δεν μπορεσα ποτε να αποκρουσω το "επιχειρημα" που ελεγαν οι παλιοι "εμεις που τρωγαμε ξυλο δεν παθαμε τιποτα".

Η απορια μου λοιπον ειναι η εξης: προκειται για διαφορετικη στοφα αυτη των ανθρωπων εκεινης της γενιας; Μηπως εμεις ειμαστε μαλθακοι; Μηπως επειδη εμεις εχουμε τα λεγομενα "first world problems" χανομαστε στον εαυτο μας (κατι που δεν ειχε χρονο να κανει ο ανθρωπος εκεινη την εποχη) και να δημιουργησουμε καινουργια προβληματα (οπως καταθλιψη) που δεν υπηρχαν τοτε;

Ομολογω οτι οταν εχω ερθει σε αδιεξοδο σε τετοιες συζητησεις, εχω ξεσπασει και τους ειπα οτι δεν ειχαν ψυχολογικα προβληματα απλα επειδη ζουσαν σαν ζωα και τα ζωα δεν εχουν ψυχη. Η δικη μας γενια ειναι σκεπτομενη, εχει πιο περιπλοκη ψυχη, αναπτυσσεται, και ζητα νοημα στη ζωη της, κατι που εκεινοι δεν ειχαν. Σκληρο, αλλα πιστευω οτι αυτη ειναι η αληθεια.