Θα περίμενα να ωριμάσει φαντάζομαι περισσότερο μέσα μου (είμαι αναποφάσιστη και το χρονικό διάστημα είναι λίγο)
Printable View
Θα περίμενα να ωριμάσει φαντάζομαι περισσότερο μέσα μου (είμαι αναποφάσιστη και το χρονικό διάστημα είναι λίγο)
Εγώ αν ήμουν στη θέση σου θα την επειθα να έρθει εκείνη Αθήνα. Γιατί να αλλάξεις εσύ όλη σου τη ζωή και όχι εκείνη; Μόνη σου λες ότι σου είναι πολύ δύσκολο να φύγεις....
Αν νιώθει το ίδιο, θα έρθει....
Χμ... (περίπου) στη θέση σου κάποτε ήταν να αποφασίσω για μετακόμιση σε άλλη χώρα και δεν το έκανα. Κάποτε άλλοτε το έκανα, μετακόμισα σε άλλη χώρα (με τραβούσαν τα πολύ μακρινά φαίνεται!...) όχι για χάρη συντρόφου, αλλά επειδή έκρινα ότι εκεί θα ένιωθα καλύτερα, έχοντας όμως εξασφαλίσει δουλειά. Με την επιστροφή στην Ελλάδα και σε φάση αναζήτησης συντρόφου, ένα από τα (πολλά!...) κριτήρια που είχα βάλει ήταν και η απόσταση, σε σημείο (υπερβολής) να αποφεύγω να γνωρίσω όχι ανθρώπους από άλλη πόλη, αλλά συχνά να διστάζω και με ανθρώπους από πολύ μακρινές περιοχές της Αθήνας...χαχα. Τελικά ο σημερινός άντρας μου ήταν από ιδιαίτερα μακρινή περιοχή της Αθήνας (αλλά βλεπόμασταν καθημερινά παρά το βάσανο της διαδρομής) κι όταν η απόσταση μας κούρασε, απλά μετακομίσαμε μαζί!
Από τα παραπάνω βλέπεις τον τρόπο σκέψης μου, οπότε στη δική σου περίπτωση τι θα έκανα:
- θα θεωρούσα ότι γνωρίζω πολύ λίγο έναν άνθρωπο που έχω δει μόνο λίγες φορές μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα 4 μηνών, οπότε δεν θα μετακόμιζα και απλά θα συντηρούσα την κατάσταση ως έχει και βλέπουμε.
- αν ήθελα να φύγω από την Αθήνα γιατί εδώ δεν περνάω και τρομερά καλά και έκρινα ότι αξίζει τον κόπο να δοκιμάσω κάπου αλλού, θα το έκανα έχοντας πρώτα εξασφαλίσει δουλειά στον τόπο διαμονής. Ή έστω, παίρνοντας άδεια από την εδώ δουλειά μου ώστε να πάω για ένα διάστημα στην Κρήτη και να δω (επιτόπου) τι γίνεται, καταρχήν από δουλειά και αν νιώθω άνετα στον τόπο αυτό. Ή θα υπολόγιζα τις αποταμιεύσεις μου αν ήθελα να μετακομίσω χωρίς τον παράγοντα δουλειά. Διότι έτσι δεν θα είχα να ανησυχώ τόσο για το \'τι θα γίνει αν χωρίσουμε\'. Απλά θα είχα κατά νου ότι πιθανόν να χρειαστεί να ξαναμετακομίσω, όχι όμως απαραίτητα σε άλλη πόλη. Ότι δηλαδή συμβαίνει συνήθως όταν δυο άνθρωποι χωρίζουν...
Όπως βλέπεις λοιπόν η δικιά μου η καρδιά δεν θα λάβαινε υπόψιν ούτε τον έρωτα, ούτε τους γονείς, ούτε το σπίτι (μάλιστα το δικό μου ήταν τότε νεόκτιστο, όταν μετακόμισα σε άλλη χώρα), αλλά το πώς θα ένιωθα γενικά (π.χ. είμαι σε φάση αλλαγών?) και τι συναισθήματα θα μου προκαλούσε ο νέος τόπος (μου βγάζει θετικά συναισθήματα ή νιώθω ότι μένω εκεί αναγκαστικά μόνο για χάρη του συντρόφου?), πάντα με δεδομένη τη σταθερή βάση στοιχειώδους οικονομικής άνεσης.
Θεοφανία, αν δύο άνθρωποι αποφασίσουν να ζήσουν μαζί, τουλάχιστον ο ένας από τους 2 θα μετακομίσει. Θα απέφευγα να μπω στη λογική του \'γιατί εγώ κι όχι εσύ\'. Αν δεν μπορούν να συναποφασίσουν, ας το παραβλέψουν και θα μείνει ο καθένας στο σπιτάκι του και η κατάσταση ως έχει και όσο τραβήξει. Φαντάζομαι ότι εσένα σε απασχολεί αν είναι αμοιβαία τα αισθήματα?
Νομίζω πως η marina τα γράφει πολύ σωστά. Εκτός απο τον έρωτα, υπάρχει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζεις και κινείσαι... σου ταιριάζει, σ αρέσει?? ο τόπος, ο ρυθμός ζωής, οι άνθρωποι, η έλλειψη των κοντινών σου προσώπων, η οικονομική κατάσταση, η -ενδεχόμενη- δουλέιά κλπ. Η λογική λέει να τα προσέξεις όλα αυτά.
Εγώ βέβαια, παρορμητική ούσα, θα πήγαινα.. κι ό,τι θέλει ας γίνει!!
ps (γιαυτό έχω φάει τα μούτρα μου κάποιες φορές... το ευχαριστήθηκα όμως!!)
Έχω φτάσει μέχρι την Αφρική για να τσακωθώ!
Η τρέλλα του έρωτα δεν συγκρίνεται με καμία.
Μαρίνα38, συμφωνω μαζί σου, απλά μου φάνηκε λίγο εγωιστικό απ τη μερια της άλλης κοπέλας στην Κρήτη, γι\' αυτο τοποθετήθηκα έτσι...
ειναι γεγονος οτι δεν μπορεις να φυγεις ετσι στον αερα....
θα πρεπει να σκεφτεις οτι η ρουτινα σκοτωνει και απομυθοποιει πολλα συναισθηματα που τωρα τα βλεπεις με λαμπερα χρωματα.
Γενικα δεν ειναι κακο να αλλαξεις ζωη, ειναι κακο να κανεις πειραματα που δεν ξερεις αν θα τα αντεξεις.
Η γνωμη μου ειναι να κανετε και οι δυο υπομονη και να μην σας παρασυρει ο ενθουσιασμος.
4 μηνες ειναι μικρο χρονικο διαστημα (και μαλιστα σε αποσταση) για να μπορεσεις να ζυγισεις καποια πραγματα μεσα σου.
Συνεχιστε την σχεση σας οπως ειναι, να πατε διακοπες το καλοκαιρι μαζι και να ζησετε ενα μηνα ολοκληρο διακοπες να δειτε πως ειναι η καθημερινοτητα και το Σεπτεμβρη το ξανασυζητατε.
Να εχεις υποψη σου οτι οποιος αγαπαει πραγματικα ξερει να κανει και υπομονη και να δειχνει κατανοηση.
Το κοινωνικο προβλημα που θα προκυψει να ειναι το τελευταιο που θα σε απασχολησει, την ζωη σου θα την ζησεις εσυ και οχι οι γονεις σου...
αν σου πω τι θα εκανα εγω, δεν ξερω ποσο καλο θα ειναι για σενα, καθως ειμαι εξαιρετικα επιρρεπης στα μεγαλα παθη και νομιζω οτι θα πηγαινα..
αν θες να σου πω τι θεωρω οτι θα ηταν καλο να κανεις , αυτο ειναι
1) να δωσεις κι αλλο χρονο, θεωρωντας οτι θα πας καπως αργοτερα...δεν χαθηκε ο κοσμος αν συνεχισετε για λιγο καιρο ακομα με τον ιδιο τροπο αφου παντα υπαρχει η επιλογη να μας εκει..εαν δεν εχεις μονιμη δουλεια αυτη τη στιγμη, η γενικα εχεις αρκετο ελευθερο χρονο, φροντισε να πας εκει για διακοπες πολυημερες ωστε να ζησεις τηξν καθημερινοτητα μαζι της.
2) αν αποφασισεις ειτε τωρα ειτε μετα να πας τελικα, να εξασφαλισεις ενα μινιμουμ ανεξαρτησιας, που θα ειναι το να εχεις σιγουρα μια δικη σου δουλεια, ανεξαρτητη απο την δικη της.
3)να σκεφτεις σοβαρα πως μπορεις να λειτουργεις σε καθεστως μεγαλης συναισθηματικης εξαρτησης και ποσο σωστες αποφασεις θα μπορεις να παιρνεις για τον εαυτο σου, μιας και το να βρεθεις εκει με μοναδικο δικο σου ανθρωπο την φιλη σου, ειναι κατι που θα σε κανει να εξαρτασαι απολυτα απο αυτην...εμενα αυτο μου φαινεται τρομακτικο (γι αυτο και θεωρω απαραιτητο να εισαι τουλαχιστον οικονομικα ανεξαρτητη ωστε να μην εγκλωβιστεις σε καταστασεις ανεξελεγκτες.
εγω παντως θεωρω την συγκατοικηση μεγαλη πηγη προβληματων στις σχεσεις, ποσο μαλλον οταν ειναι πολυ εξαρτησιογονες....
συμφωνω, κι εγω το ιδιο...
απλα εχουμε την ταση να μην αποφευγουμε ΠΑΝΤΑ :Ρ τις προβληματικες καταστασεις..
Ακριβώς ΑΥΤΟ !!! .... (clopywrited)Quote:
Originally posted by krino
ειναι γεγονος οτι δεν μπορεις να φυγεις ετσι στον αερα....
θα πρεπει να σκεφτεις οτι η ρουτινα σκοτωνει και απομυθοποιει πολλα συναισθηματα που τωρα τα βλεπεις με λαμπερα χρωματα.
Γενικα δεν ειναι κακο να αλλαξεις ζωη, ειναι κακο να κανεις πειραματα που δεν ξερεις αν θα τα αντεξεις.
Η γνωμη μου ειναι να κανετε και οι δυο υπομονη και να μην σας παρασυρει ο ενθουσιασμος.
4 μηνες ειναι μικρο χρονικο διαστημα (και μαλιστα σε αποσταση) για να μπορεσεις να ζυγισεις καποια πραγματα μεσα σου.
Συνεχιστε την σχεση σας οπως ειναι, να πατε διακοπες το καλοκαιρι μαζι και να ζησετε ενα μηνα ολοκληρο διακοπες να δειτε πως ειναι η καθημερινοτητα και το Σεπτεμβρη το ξανασυζητατε.
Να εχεις υποψη σου οτι οποιος αγαπαει πραγματικα ξερει να κανει και υπομονη και να δειχνει κατανοηση.
Το κοινωνικο προβλημα που θα προκυψει να ειναι το τελευταιο που θα σε απασχολησει, την ζωη σου θα την ζησεις εσυ και οχι οι γονεις σου...
( ... τώρα εγώ γιατί να μην έχω να πω κάτι περισσότερο απ΄αυτό το quote ???? μου λέτε ;;; )
mystica,
πιστεύω πως ειναι ακομα νωρις στο να κανεις ενα τετοιο βήμα. Οι σχεσεις που ξεκινουν κατω απο τέτοιες συνθηκες (αποσταση) μας δινουν συνηθως την \"ευκαιρια\" να ωραιοποιησουμε καταστασεις. Νομιζω πώς αν δωσεις χρονο στη σχεση σας θα δεις αν αξιζει το ρισκο:να κατεβεις δλδ ή οχι στην Κρήτη.