"Η θεραπεια ειναι σχεση" γραφει ενας ψυχολογος στο αρθρο του. ΕΙΝΑΙ;

Σε προσφατο αρθρο που αναρτηθηκε, γραφει μεταξυ αλλων ο ψυχολόγος-συγγραφεας του αρθρου:

"Η θεραπεία είναι σχέση

*ο αναλυτής *δεν είναι παθητικός δέκτης του συμπτώματος, στο λέγειν του θεραπευόμενου, αλλά γίνεται μέρος του συμπτώματος αυτού. Πέρα από αυτό, ο αναλυτής γίνεται μέρος του προβλήματος του αναλυόμενου. Όπως λέει και ο Nasio "Σε μια θεραπεία που έχει ξεκινήσει για τα καλά, το σύμπτωμα είναι τόσο συνδεδεμένο με την παρουσία του αναλυτή, που ο ένας θυμίζει τον άλλον : Όταν υποφέρω θυμάμαι τον αναλυτή μου"!

Συμφωνειτε με αυτη την αποψη;

Nefeli28 καλησπέρα,

μετέφερα το πολύ ενδιαφέρον θέμα που άνοιξες, στην ενότητα "εμπειρίες ψυχοθεραπείας".
Στην ενότητα "Αυτοανάλυση" που το άνοιξες, δεν υπάρχει δυνατότητα απαντήσεων από άλλα μέλη. Η ενότητα αυτή δημιουργήθηκε μόνο για κατάθεση/μοίρασμα προσωπικών εμπεριών, χωρίς συζήτηση. (κάτι σαν το... ντιβάνι του αναλυτή).

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Σε προσφατο αρθρο που αναρτηθηκε, γραφει μεταξυ αλλων ο ψυχολόγος-συγγραφεας του αρθρου:

"Η θεραπεία είναι σχέση

*ο αναλυτής *δεν είναι παθητικός δέκτης του συμπτώματος, στο λέγειν του θεραπευόμενου, αλλά γίνεται μέρος του συμπτώματος αυτού. Πέρα από αυτό, ο αναλυτής γίνεται μέρος του προβλήματος του αναλυόμενου. Όπως λέει και ο Nasio "Σε μια θεραπεία που έχει ξεκινήσει για τα καλά, το σύμπτωμα είναι τόσο συνδεδεμένο με την παρουσία του αναλυτή, που ο ένας θυμίζει τον άλλον : Όταν υποφέρω θυμάμαι τον αναλυτή μου"!

Συμφωνειτε με αυτη την αποψη;

---

μεχρι εκει που ειναι τονισμενο, και το εχω ακουσει και το καταλαβαινω.
προφανως και δν μιλας απλα, υπαρχει "σχεση", δλδ διαδρατικοτητα που ομως ειναι θεραπευτικη (αλλιως μιλας και μονος σου η σε καποιον φιλο).

αυτο που δεν καταλαβαινω η δεν συμφωνω (δεν ξερω ακριβως) ειναι η συνεχεια.
το "γινεται μερος του συμπτωματος" μου δινει την εντυπωση οτι γινεται εμρος του προβληματος.
εγω εχω την εντυπωση οτι ο θεραπευτης ειναι μερος της λυσης, οχι μερος του προβληματος.

εχω μαλιστα χαρακτηριστικα διαβασει οτι για να κρινεις αν εισαι σε καλη κατευθυνση με τον θεραπευτη, αν εχεις θεραπευτη που σου ταιριαζει, θα πρεπει να αισθανεσαι καλα στην επαφη μαζι του. συναδει αυτο με το οτι 'ειναι μερος του προβληματος"?

δεν ξερω αν εννοει κατι διαφορετικο ο ποιητης, και δεν εχω και προσωπικη εμπειρια να σε φωτισω παραπανω..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μεχρι εκει που ειναι τονισμενο, και το εχω ακουσει και το καταλαβαινω.
προφανως και δν μιλας απλα, υπαρχει "σχεση", δλδ διαδρατικοτητα που ομως ειναι θεραπευτικη (αλλιως μιλας και μονος σου η σε καποιον φιλο).

αυτο που δεν καταλαβαινω η δεν συμφωνω (δεν ξερω ακριβως) ειναι η συνεχεια.
το "γινεται μερος του συμπτωματος" μου δινει την εντυπωση οτι γινεται εμρος του προβληματος.
εγω εχω την εντυπωση οτι ο θεραπευτης ειναι μερος της λυσης, οχι μερος του προβληματος.

εχω μαλιστα χαρακτηριστικα διαβασει οτι για να κρινεις αν εισαι σε καλη κατευθυνση με τον θεραπευτη, αν εχεις θεραπευτη που σου ταιριαζει, θα πρεπει να αισθανεσαι καλα στην επαφη μαζι του. συναδει αυτο με το οτι 'ειναι μερος του προβληματος"?

δεν ξερω αν εννοει κατι διαφορετικο ο ποιητης, και δεν εχω και προσωπικη εμπειρια να σε φωτισω παραπανω..

---

Συμφωνω .μου φαινεται πως το εν λογω.ρητο ειναι μια ψυχολογικη μπουρδα απ αυτες που λενε συχνα οι εν λογω ...

Επειδή αναφέρεται η λέξη: "αναλυτής" συμπεραίνω ότι η αναφορά στο κείμενο γίνεται σε ψυχαναλυτικού τύπου θεραπεία ίσως και σε κλασική ψυχανάλυση. Αν ισχύει αυτό τότε πιθανότατα ο συγγραφέας αναφέρεται στην μεταβίβαση που συμβαίνει στα πλαίσια της ψυχανάλυσης η οποία θεωρείται πολύ σημαντική και κατά την οποία ο θεραπευόμενος μεταβιβάζει στον θεραπευτή χαρ/κά άλλων ατόμων από το παρελθόν του (ο αναλυτής γίνεται μέρος του προβλήματος του αναλυόμενου). Ο θεραπευτής βιώνεται όχι ως αυτόνομο άτομο αποκομμένο από τα θέματά μας αλλά ως κάποιος με τον οποίο συσχετιστίκαμε στο παρελθόν και γι'αυτό το σύμπτωμα είναι τόσο συνδεδεμένο με την παρουσία του αναλυτή, που ο ένας θυμίζει τον άλλον. Στόχος είναι η λύση της μεταβίβασης.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Σε προσφατο αρθρο που αναρτηθηκε, γραφει μεταξυ αλλων ο ψυχολόγος-συγγραφεας του αρθρου:

"Η θεραπεία είναι σχέση

*ο αναλυτής *δεν είναι παθητικός δέκτης του συμπτώματος, στο λέγειν του θεραπευόμενου, αλλά γίνεται μέρος του συμπτώματος αυτού. Πέρα από αυτό, ο αναλυτής γίνεται μέρος του προβλήματος του αναλυόμενου. Όπως λέει και ο Nasio "Σε μια θεραπεία που έχει ξεκινήσει για τα καλά, το σύμπτωμα είναι τόσο συνδεδεμένο με την παρουσία του αναλυτή, που ο ένας θυμίζει τον άλλον : Όταν υποφέρω θυμάμαι τον αναλυτή μου"!

Συμφωνειτε με αυτη την αποψη;

---

Μήπως είναι σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης,μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου?

Πόσο δυσκολο να βρεις καλό ψυχοτετοιο ! Είναι σαν να ψαχνεις τον τέλειο άνδρα ή μάλλον πιο εύκολα βρίσκεις τον τέλειο άνδρα παρα έναν ψυχοτέτοιο που δεν θα καπηλευτεί την εύθραστη ψυχολογία ενός ψυχικά αρρώστου και δεν θα σε δει μόνο για χρήμα.