Πραγματικά αναρωτιέμαι. Εκει που όλα τα έχεις δρομολογήσει μια χαρά... Είμαι σε σχέση εδώ και 5 χρόνια. Όλα ειναι πολύ καλά με το σύντροφο μου, δεν έχουμε κανένα σεξουαλικο θέμα, αλλα ούτε και επικοινωνίας. Η σχέση μας δεν ειναι βαρετή, είμαστε και οι δυο παθιασμένοι και συνεχώς προσπαθούμε να ανανεωνόμαστε. Το πρόβλημα είναι με τον δάσκαλο των αγγλικών μου....Τι το θελα στα 29 να ξεκινησω ξανα? Δε μπορω να πω πως είμαι ερωτευμένη, αλλα ένας ενθουσιαμος υπάρχει.Υπάρχει μια οικειότητα μεταξύ μας για να μου λέει τα προσωπικά του και να μου εκμυστηρεύεται πράγματα για τις σχέσεις του. Εννοείται πως η φαντασία μου πλάθει σενάρια ότι με πλησιάζει λίγο περισσότερο, αλλα ειλικρινα δε θέλω τίποτα από όλα αυτά! Στη φαντασία είναι μια χαρά, στη πραγματικότητα τρομάζω! Δε θέλω μπλεξίματα και ούτε να χαλάσω τη σχέση μου! Γιατί όμως το μυαλό μου να παίζει τέτοια παιχνίδια? Είναι στιγμές που τον σκέφτομαι συνέχεια, μου δείχνει μεγάλη συμπάθεια, με έχει αγκαλιάσει μερικές φορές για να με ευχαριστήσει για δίαφορα πράγματα και νομίζω η όλη του συμπεριφορά με γοήτευσε. Μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι ερωτικα? Νιώθω ενοχές και προσπαθώ πάρα πολύ να κοντρολάρω το μυαλό μου. Γιατί ειναι απλά ένα παιχνίδι του μυαλού. Η' τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστευώ.