Αγαπητο φόρουμ.
Ειμαι 2 χρόνια οροθετικός, το έμαθα όταν ο νέος μου σύντροφος μου ζητησε να κάνω εξετάσεις και παρότι πρόσεχα σε νορμάλ πλαίσια πάντα τελικά το τέστ βγήκε θετικό. Η συμπαράσταση του μόλις ενός μήνα εώς τότε συντρόφου μου ήταν μεγάλη και αισθάνθηκα μεγάλη ασφάλεια μαζί του παρότι έμενε σε άλλη χώρα και εγώ στην ελλάδα. Το πρώτο διάστημα ήταν πολύ δύσκολο καθώς ήμουν άνεργος και κανείς από τους δικούς μου δε ηξερε για την κατάσταση της υγείας μου παρά μόνο κάποιοι φιλοι. Στην πορεία με φαρμακευτική αγωγή και τις απαραίτητες εξετάσεις το φορτίο μου εφτασε να μην είναι ανιχνεύσιμο και αποφάσισα ότι το καλύτερο που έχω να κάνω μετα απο ένα χρόνο σχέσης από αποστσδη είναι να μετακομίσω στο εξωτερικό και να ζήσω με τον σύντροφο μου ενώ παράλληλα θα αναζητούσα εργασία στη νέα χώρα. Έχω σχεδόν έξι μήνες στο εξωτερικό. Ξεκίνησα αμέσως μαθήματα γλώσσας και αναζήτηση εργασίας. Το αντικειμενο εργασίας μου είναι ιδιαίτερο και για να εισχωρήσω στο εδω κλάδο το μόνο που κατάφερα ώς τώρα είναι να εργαστώ εθελοντικά.
Όλο αυτό το καιρό αντιμετωπίζω διαφορες τόσο στη γλώσσα, στο κλίμα, στη νοοτροπία, στο τρόπο διασκεδασης, στην εργασία (τελικά θα πρέπει να αλλάξω επάγγελμα γιατί εδώ σχεδόν δε υφίσταται το επάγγελμα μου) στον τροπο διαβίωσης, στη διατροφή και όλα αυτά είναι φυσιολογικά εφόσον κάποιος μετακομίζει σε άλλη χώρα. Μερα με τη μέρα όλα μου φάίνονται όλο και πιο δύσκολα και καθημερινά ξυπνώ με άγχος και φόβο. Άγχος για το παραμικρό και φόβο για το μέλλον μου και για την υγεια μου. Μόλις προχθές διαπίστωσα ότι άρχισαν να μου κάνω κενά στο τριχωτό της κεφαλής μου και επίσης έχω ψωρίάσή σε έξαρση εδώ και 4 μήνες. Η ψυχολογία μου χειροτερευει και ο καιρός δε βοηθά που είναι μουντός και ας έχει έρθει ο μάιος. Σαν κερασάκι στη τούρτα η σχέση μου με τον σύντροφο μου περνάει συνεχως κρίσεις. Ο βασικός λόγος είναι ότι συνειδητοποισε όσο καιρό είναι μαζί μου ότι εδώ και πολλά χρόνια εχει εμμονή στο ιντρνετικο σέξ κάτι που αν δε κάνει για πολλές ώρες καθημερινά έχει συμπτώματα στέρησης, δε επικοινωνει μαζι μου, ειναι συνεχως θλιμμενος και εμφανιζει ψυχοσωματικα, σπαστικη κολιτιδα, αιμοροιδες δερματοπαθειες, ενω παράλληλα παλευει και με κονδυλωματα εδω και ενα χρονο και φυσικα φοβαται μη κολλήσει απο εμενα hiv , και αυτο έχει άμεση επίπτωση στη σχέση μας. Ξεκίνησε και ο ίδιος να βλέπει θεραπευτή και ο θεραπευτής του προς το παρών προσπαθει να τον βοηθήσει να αναπτύξει την αυτοπεποίθηση του και να αποδεχτεί τις σεξουαλικές του ανάγκες ακόμη και ας είναι το ιντερνετικο σεξ. Το θέμα είναι ότι το μεταξύ μας σεξ έίτε είναι ελάχιστο είτε γίνεται με όρους ιντερνετικού σεξ δηλαδη ο καθένας μονος του, δηλαδη είναι συναισθηματικά απών όταν έχουμε επαφή και το ολοκληρωμένο σεξ είναι σπάνιο. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι ανεπαρκής,σεξουαλικά μη ποθητός άσχημος, χοντρός και όλα αυτά που ξέρω ότι δε είμαι τουλάχιστον σύμφωνα με αυτά που μου λέγαν στο παρελθόν. Αισθάνομαι ότι τα έχω φτύσει με όλες αυτές τις προκλήσεις τα τελευταία δύο χρόνια και δυσκολεύομαι πολύ να ξεφύγω απο αυτή τη κατάσταση γιατί τον αγαπώ πολύ και θέλω να μαστε μαζί και να τον βοηθήσω αλλά παράλληλα αισθάνομαι σα να μου χουν ρουφήξει όλη μου την ενέργεια. Ο ψυχολόγος μου επιμένει ότι αφου αγαπιόμαστε και αφού η επιστροφή στην ελλάδα θα σημαίνει ανεργία και τα γνωστά καλά θα κάνω να μείνω εδώ και να προσπαθήσω. Οι φίλοι μου έχουν κουραστεί να ακούν ότι τη μία μερα γυρναω πίσω τα παρατάω την άλλη μέρα ότι είμαστε καλύτερα τώρα. Δυστηχώς ο κύκλος μου εδώ έίναι μικρός και απο έλληνες σχεδόν καθόλου. Ο σύντροφος μου δε είναι έλληνας μιλάμε στα αγγλικά πράγμα που κάνει τη συνεννόηση πολλές φορές τρομερά δύσκολη. Αποφασίσαμε να δούμε μαζι θεραπευτη και επίσης σκοπεύω να έρθω στην Ελλάδα για μερικές μέρες να ανασανω. Όλα πιέζουν να πάρω μία απόφαση αλλά εγω θέλω να εξαφανιστώ απο παντού και να κάνω ένα μεγάλο διάλλειμα. Πέρα απο υπομονή μπορεί κανείς να μου πεί κάτι?
