Νομίζω πως η συναισθηματικη εξαρτηση ειναι το ιδιο με τα ναρκωτικα

Δεν ξερω ποια ειμαι πλεον...συχνα κλαιω..αυτοπεποιθηση μηδεν ..ειμαι σε μια εξαρτητικη σχεση που νιωθω οτι δεν μπορω χωρις τον αλλο,ειναι 12 χρονια μεγαλυτερος και δεν ειμαι χαρουμενη με τιποτα..δινω τα παντα και δεν παιρνω τιποτα..δεν ξερω γιατι καθομαι..ειναι λυπηρο αλλα ναι καθομαι για να ακουω ενα σαγαπαω.. απο παρεες δεν ...λιγες και καλες...θελω πισω τον εαυτο μου..δεν μπορω να εξαρτωμαι αλλο...χανεται η ζωη μου...δεν μπορω να συγκεντρωθω δεν μπορω να κανω τιποτα με ηρεμια επισης ζηλευω πολυ αλλα δεν ειμαι πιεστικη αφηνω τον αλλο με τις επιλογες του..δε ξερω γιατι γραφω εδω ..εχει 2 χρονια αυτη η σχεση..νιωθω οτι εχει χαθει το παθος..ειμαι η δεδομενη...οταν ειμαστε μαζι ολο μου λεει οτι θελει να κοιμηθει....δυο ωριτσες με βλεπει και πολυ του ειναι..ενω ειμαστε απο αποσταση....γιατι να ποναει τοσο πολυ η καρδια μου?δεν μπορω να κρατησω κακια...τον αγαπαω με ολη μου τη καρδια..δεν μπορω να σκεφτω πως αυτος ο ανθρωπος με βαζει πανω απο πολλα και δεν μ εκτιμαει..και εγω καθομαι..θελω να ξυπνησω μια μερα και να μην εχω αναγκη κανενα....μακαρι να ξημερωσει αυτη η μερα καποτε

Quote:

---

Originally Posted by katrinakat

Δεν ξερω ποια ειμαι πλεον...συχνα κλαιω..αυτοπεποιθηση μηδεν ..ειμαι σε μια εξαρτητικη σχεση που νιωθω οτι δεν μπορω χωρις τον αλλο,ειναι 12 χρονια μεγαλυτερος και δεν ειμαι χαρουμενη με τιποτα..δινω τα παντα και δεν παιρνω τιποτα..δεν ξερω γιατι καθομαι..ειναι λυπηρο αλλα ναι καθομαι για να ακουω ενα σαγαπαω.. απο παρεες δεν ...λιγες και καλες...θελω πισω τον εαυτο μου..δεν μπορω να εξαρτωμαι αλλο...χανεται η ζωη μου...δεν μπορω να συγκεντρωθω δεν μπορω να κανω τιποτα με ηρεμια επισης ζηλευω πολυ αλλα δεν ειμαι πιεστικη αφηνω τον αλλο με τις επιλογες του..δε ξερω γιατι γραφω εδω ..εχει 2 χρονια αυτη η σχεση..νιωθω οτι εχει χαθει το παθος..ειμαι η δεδομενη...οταν ειμαστε μαζι ολο μου λεει οτι θελει να κοιμηθει....δυο ωριτσες με βλεπει και πολυ του ειναι..ενω ειμαστε απο αποσταση....γιατι να ποναει τοσο πολυ η καρδια μου?δεν μπορω να κρατησω κακια...τον αγαπαω με ολη μου τη καρδια..δεν μπορω να σκεφτω πως αυτος ο ανθρωπος με βαζει πανω απο πολλα και δεν μ εκτιμαει..και εγω καθομαι..θελω να ξυπνησω μια μερα και να μην εχω αναγκη κανενα....μακαρι να ξημερωσει αυτη η μερα καποτε

---

Γιατί τότε είσαι μαζί του?

ειχαμε χωρισει για ενα διαστημα αλλα εκλαιγα συνεχως ...μετα απο παρακαλια τα ξαναβρηκαμε..παλι τα ιδια..ειδε οτι ειμαι δεδομενη και παλι..εκει...τον αγαπαω ..τον λατρευω δε μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτον...αδυνατω να προχωρησω....του εχω γινει συνηθεια..καθε βραδυ τα σκεφτομαι και κλαιω..εχω πει ποσα ..του εχω κανει θεμα και τελικα ειναι αυτο που λεμε οι ανθρωποι τελικα ακουνε μονο οσα θελουν ν ακουσουν

Quote:

---

Originally Posted by katrinakat

ειχαμε χωρισει για ενα διαστημα αλλα εκλαιγα συνεχως ...μετα απο παρακαλια τα ξαναβρηκαμε..παλι τα ιδια..ειδε οτι ειμαι δεδομενη και παλι..εκει...τον αγαπαω ..τον λατρευω δε μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτον...αδυνατω να προχωρησω....του εχω γινει συνηθεια..καθε βραδυ τα σκεφτομαι και κλαιω..εχω πει ποσα ..του εχω κανει θεμα και τελικα ειναι αυτο που λεμε οι ανθρωποι τελικα ακουνε μονο οσα θελουν ν ακουσουν

---

Νομίζω πως κάνεις κακό στον εαυτό σου όμως.

το ξερω..γι αυτο και μιλαω για πληρη εξαρτηση...δεν κανω κακο απλως..τον χανω..

Η εξαρτηση κανει ακριβως αυτο. Οσο πιο πολυ δενεσαι με τις αλυσιδες του αλλου, τοσο πιο πολυ χανεις τον εαυτο σου.
Ναι. Η συναισθηματική εξαρτηση ειναι ναρκωτικο. Μπορει και χειροτερο απο τα ιδια τα ναρκωτικα. Δεν φεύγεις απο αυτην. Δεν αντεχεις χωρις αυτην. Εχεις μαθει να υπαρχεις μονο μεσα απο την εξάρτησή σου απο τον αλλον. Ακόμα κι αν αυτος ο αλλος σε θεωρει δεδομένη, σε βαριέται, σε χαλάει, σε υποτιμαει, σε βλαπτει, σε απαξιωνει, σε εχει μονο για να επιβεβαιωνεται ο ίδιος.
Οχι, δεν μπορείς να ξεφυγεις ευκολα απο αυτο. Καταλαβαίνω απολυτα οσα λες. Η αισθηση ειναι τρομερη και τρομακτικη. Βουλιαζεις μεσα στον αλλο και καθως βυθιζεσαι, διαλυεσαι σε κομματια και δεν ξερεις πια πού εισαι, ποια εισαι, τι σου συμβαινει και χανεσαι ετσι.
Ολα αυτα ξεκινούν απο σενα. Η απαρχη και οι ριζες βρισκονται στην μηδαμινη αξια που εδωσες στον εαυτο σου. Μπορει πηγαινει πολλα χρονια πισω αυτη η ιστορία, αλλα ειναι παντα ιδια. Ανθρωποι χωρις αισθήματα ασφαλειας, ικανοποίησης και αυτοεκτιμησης, ανθρωποι με ελλειματικες συναισθηματικές καταστασεις, καταλήγουν θυματα μιας εξάρτησης χωρις τελειωμό. Γιατι μεσα απο αυτην ψάχνουν να βρουν οτιδηποτε θα τους κανει να γεμισουν τα κενά.
Όμως τα κενά αντι να γεμίσουν, μεγαλωνουν περισσότερο. Ανοιγουν κι αλλο, γίνονται χαοτικά κι υστερα μια μερα δεν ξερεις ή δεν θυμασαι πια ποιος εισαι.
Θελω να σου πω απο προσωπικη εμπειρία ομοια με τη δικη σου, πως ενας ειναι ο τροπος να γλιτωσεις τον εαυτο σου απο την καταστροφή. Ειναι ο πιο δύσκολος αλλα ο μόνος σίγουρος: να φυγεις απο αυτον που εξαρτάσαι.
Το ξερω, δεν το αντεχεις. Ειναι ομως η μοναδικη σου ευκαιρια να σωσεις τον εαυτο που χανεις.
Φυγε. Οσο κι αν ποναει, φύγε. Στάσου με αξιοπρέπεια απεναντι σε εσένα. Κλαψε, χτυπήσου, θρηνησε οσο θες, εχεις δικαίωμα σε ολα αυτα, αλλα φύγε. Μόνο εξω απο την εξαρτηση θα δεις και θα καταλαβεις, τι σου συμβαινει στην πραγματικότητα.
Μην αφησεις τη ζωη να γλιστρησει ετσι απο πανω σου. Αυτην χρειαζεται να πιασεις σφιχτά και να δεθεις μαζι της. Οχι εκείνον.

Εγώ θα σου προτείνω να αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου... σιγά σιγά. .. να αρχίσεις να κρατάς μια απόσταση από εκείνον. . ξέρεις καμιά φορά πρέπει να μας χάσουν για να μας εκτιμήσουν .. Όσο σε διώχνει αυτός νιώθει καλά. . ειναι σίγουρος ότι θα τον περιμένεις κλαίγοντας. .. αν φύγεις εσυ όμως? τότε θα το νιώσει καθαρά. .. και θα νιώσει και αυτος την εξάρτηση. .

Εύχομαι αυτός να σου κάνει την χάρη να σε χωρίσει οριστικά, γιατί εσύ δεν πρόκειται να το κάνεις. Μου θυμίζεις κάτι παιχνίδια που έπαιζα μικρός που ήταν πολύ εθιστικά αλλά το ένιωθα την ώρα που τα έπαιζα ότι δεν περνάω καλά, δεν με γεμίζανε. Κι όμως! Ξόδεψα άπειρες ώρες σ'αυτά. Και τώρα το σκέφτομαι και μετανιώνω πικρά. Αντιθέτως τα παιχνίδια που ήταν καλά τα σκέφτομαι και τ'αναπολώ ευχάριστα. Έτσι και συ, καταλαβαίνεις αυτή τη στιγμή ότι αυτό που ζεις δεν είναι καλό, αλλά είσαι εθισμένη...

τον ειχα χωρισει για ενα διαστημα οπως ειπα και πιο πανω και εγω ημουν χαλια...αυτος ειναι και μεγαλυτερος ξερει να ξεπερναει καλυτερα καταστασεις..ξερω οτι ειμαι αρρωστη ..κανεις δεν μπορει να με καταλαβει ...νιωθω οτι αυτο που εχω ειναι καταρα και ποτε δε θα ξεφυγω...δε νομιζω να με χωρισει αυτος αν δε το κανω..που θα βρει αλλο χαπατο να ειναι παντα διπλα του και ναυπομενει τα παντα?ντρεπομαι για εμενα εχω φτασει στον πατο εγω ημουν δυνατη ...πως καταντησα ετσι?κλαιω χωρις νοημα πλεον ,νιωθω οτι δ ε ν θα γινω καλα ποτε αν χωρισουμε ..αλλα ..ειμαστε δεν ειμαστε μαζι σχεδον καθε μερα κλαιω..δε με καταλαβαινει...του εχω μιλησει κ του χω πει πως δεν μιλαμε πολυ ..μεσα στη μερα πολυ λιγο και αυτος εκει..εκμεταλλευεται την αδυναμια μου...απορω πως ανθρωποι που σε νοιαζονται και λενε οτι σαγαπανε...δεν θελουν να σε κανουν ευτυχισμενο και χαρουμενο...ποσα χαστουκια και αποδειξεις να παρω για να πειστω οτι αυτος δεν μου κανει ..δεν αξιζει..τοσα δακρυα και τιποτα...δεν μπορω αλλο πλεον ...ολο αλλαζω συμπεριφορα ..τωρα πχ ειμαι αδιαφορη εχω σταματησει να μαι αυτη π ημουν πριν και βλεπω οτι δεν τον ενδιαφερω...μονο οταν ειμαι εξω με ρωταει που εισαι τι κανεις..μονο αυτο ρωταει θελει να ξερει τι κανω..για να πουμε κατι περα απο τα συνηθισμενα πρεπει εγω να μιλησω..οπως παντα εγω..εγω αυτη που θελω να τον δω περισσοτερο εγω αυτη που τον αγκαλιαζω συνεχεια εγω αυτη π θυσιαζω τα παντα για εκεινον κ το μονο π βλεπω ειναι να με παταει λες κ θελει να μ εξοντωσει τη καρδια

το θεμα ειναι απλο οταν ενα πραγμα δε μπορεις να το αποφυγεις το αποδεχεσαι και ετσι σταματαει η τυρανια αυτη

Quote:

---

Originally Posted by katrinakat

Δεν ξερω ποια ειμαι πλεον...συχνα κλαιω..αυτοπεποιθηση μηδεν ..ειμαι σε μια εξαρτητικη σχεση που νιωθω οτι δεν μπορω χωρις τον αλλο,ειναι 12 χρονια μεγαλυτερος και δεν ειμαι χαρουμενη με τιποτα..δινω τα παντα και δεν παιρνω τιποτα..δεν ξερω γιατι καθομαι..ειναι λυπηρο αλλα ναι καθομαι για να ακουω ενα σαγαπαω.. απο παρεες δεν ...λιγες και καλες...θελω πισω τον εαυτο μου..δεν μπορω να εξαρτωμαι αλλο...χανεται η ζωη μου...δεν μπορω να συγκεντρωθω δεν μπορω να κανω τιποτα με ηρεμια επισης ζηλευω πολυ αλλα δεν ειμαι πιεστικη αφηνω τον αλλο με τις επιλογες του..δε ξερω γιατι γραφω εδω ..εχει 2 χρονια αυτη η σχεση..νιωθω οτι εχει χαθει το παθος..ειμαι η δεδομενη...οταν ειμαστε μαζι ολο μου λεει οτι θελει να κοιμηθει....δυο ωριτσες με βλεπει και πολυ του ειναι..ενω ειμαστε απο αποσταση....γιατι να ποναει τοσο πολυ η καρδια μου?δεν μπορω να κρατησω κακια...τον αγαπαω με ολη μου τη καρδια..δεν μπορω να σκεφτω πως αυτος ο ανθρωπος με βαζει πανω απο πολλα και δεν μ εκτιμαει..και εγω καθομαι..θελω να ξυπνησω μια μερα και να μην εχω αναγκη κανενα....μακαρι να ξημερωσει αυτη η μερα καποτε

---

Eδω ειναι 12 χρονια μεγαλυτερος , μαλιστα ........



παιδια , ξυπνηστε , δεν βλε[πετε οτι ξεχναει τι εχει γραψει

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.