Μου λειπει η αληθινη διεκδικηση που μου αξιζει...
ειμαστε απο αποσταση ..40 λεπτα κλαιν θα πειτε..ειμαστε 2 χρονια μαζι...εχει σταματησει να ενθουσιαζεται πλεον για μενα...το νιωθω....αναπολω τις παλιες στιγμες που βρισκομασταν και μου ελεγε κατσε λιγο παραπανω να σε δω ....κατσε εδω....με κοιτουσε μεσα στα ματια...τωρα ουτε καν με αγκαλιαζει..σεξ και ενα τεταρτο αγκαλιες που πιστευω δεν τις κανει συνειδητα..εδω λειτουργει η συνηθεια νομιζω..δεν εχει δουλεια εχει αρκετα οικονομικα ..και εξαιτιας αυτου βρισκομαστε ελαχιστα...οταν πηγα για τις διακοπες στη πολη που μου..που βρισκεται και αυτος..δεν μου εξεφρασε κανενα ενδιαφερον οτι οντως εκτιμαει τον καιρο που ειμαι εγω εκει και δεν ακυρωσε κανενα ραντεβου του για εμενα..που υποτιθεται ερχομαι για λιγο και ο καθενας θα ηθελε να ειναι με το κοριτσι του...συνεχως αυτο ακουω...μετα τις δυο ωρες που βρισκομαστε..ειμαι κουρασμενος...θελω να ξαπλωσω..παμε?συνεχεια αυτο..τον υπεραγαπαω..νιωθω οτι τον βλεπω λιγο..νιωθω οτι οσο και να τον βλεπω παντα θα θελω και αλλο..ομως δεν εισπραττω το ιδιο..μια φορα μουεδειξε τους φιλους του και μου ειπε...τους αγαπαω αυτους εδω οχι οσο εσενα αλλα ειναι σημαντικοι για μενα..και εγω του ειπα ναι..αλλα μια φορα δεν ειπες σε αυτους οτι σημερα δεν θα τους δεις γιατι εχεις να δεις το κοριτσι σου..αντιθετως εμενα συνεχεια ριχνεις ακυρα για εκεινους..νιωθω οτι ειμαι δεδομενη..εχω δωσει τα παντα μου...ειναι η πρωτη μου προτεραιοτητα και για αυτον νιωθω οτι του περισσευω..του τα λεω συνεχως ολα οσα νιωθω και ποτε δεν απανταει σε τιποτα απο ααυτα που λεω ..λεει μονο..σαγαπαω σταματα τα χαζα.....τι προτεινετε να κανω?
