περιεργη φοβια...

Καλησπερα και απο μενα,σας ανακαλυψα πρόσφατα και με πολυ ενδιαφερον παρακολουθω τις συζητησεις σας....θα θελα λοιπον την αποψη σας σχετικα με το πως θα πρεπει να χειριστω μια κατασταση που φαινομενικα δεν ειναι σοβαρη αλλα προσωπικα με προβληματιζει αρκετα.
Ενω δεν εχω υψοφοβια και το εχω ελεγξει με πολλους τροπους αντιμετωπίζω την εξης κατασταση.Καθε φορα που πλησιαζω για να απλωσω στο συρμα που βρισκεται στην εξωτερικη πλευρα - μπροστα απο τα καγκελα δηλαδη- στο μπαλκονι,κοβονται τα ποδια μου,εχω τασεις λιποθυμίας και χανω το χρωμα μου...ξερω ισως ακουστει ανευ σημασιας, για μενα ομως ειναι πολυ σοβαρο.θα χαρω να ακουσω τις γνωμες σας και ισως καποια ιδεα πως μπορω να το καταπολεμησω ή που να απευθυνθω.
ευχαριστω εκ των προτερων

Καλησπέρα Μορτίσια.
Ομολογώ ότι μου τράβηξε την προσοχή το όνομά σου!
Κοίταξε θα σου πω τι σκέφτομαι, αλλά μην το πάρεις τόσο τοις μετρητοίς, διότι δε θα ήθελα να σε πάρω στο λαιμό μου..
Έτσι πως το βλέπω εγώ, μάλλον φοβάσαι διότι υποσυνείδητα σε "τρώει" η περιέργεια να το επιχειρήσεις!
Κάπου είχα διαβάσει μια παρόμοια περίπτωση ενός φοιτητή που περνούσε κάθε πρωί κάτω από το περβάζι ενός παραθύρου, από το οποίο κάποτε ένας συμφοιτητής του αυτοκτόνησε. Εκείνος αισθανόταν κάθε φορά που περνούσε μία ισχυρή παρόρμηση να το κάνει κι ο ίδιος! Το λέει σ' έναν ψυχίατρο και του απαντά αυτός: "ε, αν το θεωρείς σωστό, τότε κάνε το!" Όταν του το έθεσε κατ' αυτό τον τρόπο, η παρόρμησή του εξαφανίστηκε! Ήταν το απαγορευμένο του πράγματος που τον τραβούσε....

Κοπελιά κι εγώ το ίδιο έχω δεν μπορώ να απλώσω ρούχα μην πας σε γιατρό κρίμα είναι η απλώστρα στο μπαλκόνι ή στεγνωτηριο εγώ είμαι αντρασ ευτυχώς δεν απλώνω συχνά