Originally Posted by
serios
Κάποιοι λένε πως το σκοτάδι είναι το αντίθετο του φωτός.
Το έχουμε συνδέσει με το ανεξερεύνητο, την άγνοια, το κακο, την αιώνια καταδίκη.
Εγώ λέω πως σκοτάδι δεν σημαίνει ελλειψη φωτός.
Όλοι μας είμαστε όπως το φεγγάρι οπου η μια πλευρα του είναι φωτεινή κ ορατή κ η αλλη σκοτεινή, κρύα κ ανεξερεύνητη. Απλα τα αισθητήρια οργανα μας δεν μπορούν να προσαρμοστούν η δεν έχουν την ικανοτητα να δουν.
Έτσι βλέπουμε πραγματα για τον εαυτό μας κ κάποια αλλά μένουν κλεισμένα σε βαθος περιμένοντας να μας δείξουν ενα μέρος της πραγματικής μας φύσης. Ίσως είναι κ τα πιο φωτεινά κομματια μας.
Έχω ζησει την έκλειψη της ψύχωσης. Δεν θα πω οτι δεν φοβηθηκα, οτι δεν ήρθα σε απόγνωση κ απελπισία. Τα ματια μου δεν είχαν συνηθίσει σ'αυτο το φάσμα.
Με εξιταρει το σκοτάδι. Είναι παρεξηγημένο κ συνυφασμένο με οτιδήποτε αρνητικό. Είναι όμως κ ενα μέρος που περιμένει να εξερευνηθεί.
Μπορεί ακομα το φως που βιώνουμε τώρα να είναι ενα σκοτάδι που συνηθίσαμε.
Ποιος ξέρει τι κρύβεται στην αλλη πλευρα του φεγγαριού μας;;