Ταυτιζομαστε με τα συναισθηματα μας? ειμαστε ερμαιο τους? μας κατακλυζουν?
Ή τα ελεγχουμε?
και για οσους τα ελεγχουν, πως επιτυγχανεται αυτη η διαχειριση? το emotion regulation που λενε τα βιβλια....
Printable View
Ταυτιζομαστε με τα συναισθηματα μας? ειμαστε ερμαιο τους? μας κατακλυζουν?
Ή τα ελεγχουμε?
και για οσους τα ελεγχουν, πως επιτυγχανεται αυτη η διαχειριση? το emotion regulation που λενε τα βιβλια....
Υπήρξα για χρόνια πολύ αρνητική στο να ελέγχομαι από τα συναισθήματα μου. Αν εξαιρέσω τον θυμό που ποτέ δεν μπορούσα να κρατήσω και τον εξέφραζα λόγω ιδιοσυγκρασίας, νομίζω οτι λειτουργούσα περισσότερο με το μυαλό και την λογική παρά με τα συναισθήματα. Ειδικά όσα συναισθήματα θεωρούσα οτι δείχνουν "αδυναμία", είχα μεγάλη δυσκολία στο να τα εκφράσω. Πλέον αυτό το θεωρώ εντελώς λανθασμένο και τα τελευταία χρόνια νιώθω οτι έχω κάνει μεγάλη στροφή στη ζωή μου. Άφησα τα συναισθήματα να με πλημμυρίσουν κατά μια έννοια και παρόλο που αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο για μένα, τελικά ήταν απελευθερωτικό.
Έκτοτε είμαι σε μια συνεχή προσπάθεια να "ακούω" τι νιώθω και να τα αποδέχομαι. Δεν σημαίνει οτι θα πράξω πάντα με βάση τα συναισθήματα, αλλά προσπαθώ να τα ερμηνεύσω, να βρω την πηγή τους κι αμέσως ακόμα και τα πιο αρνητικά, γίνονται πιο αδύναμα. Αυτό μάλλον εννοείς διαχείριση. Νομίζω οτι αν προσπαθήσεις να τα ελέγξεις θα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα ή θα καταλήξεις με καταπιεσμένα συναισθήματα που θα ξεσπάσουν κάπου αλλού, σε ψυχοσωματικά πχ.
Μακάρι να μπορούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου! Με ελέγχουν πλήρως. Σήμερα θα ήμουν άλλος άνθρωπος, με άλλες προτεραιότητες, με άλλο άερα, αν μπορούσα να έχω έλεγχο των συναισθημάτων μου.
Δυστυχώς, εγώ αν είναι να λυπηθώ, θα λυπηθώ πολύ και θα με παρασύρει για μήνες η λύπη μου.
Αν είναι να χαρώ, επίσης θα χαρώ πολύ και με τη ψυχή μου και η χαρά μου θα με αποπροσανατολίζει από τη πραγματικότητα.
Μακάρι να υπήρχε ένας "θερμοστάστης" στα συναισθήματά μου. Να έβαζε ένα ΣΤΟΠ. Θα με βοηθούσε.
Φαντάστειτε πόσο καιρό μου παίρνει να ξεπεράσω τις λύπες μου, πόσος χρόνος χάνεται, ενώ θα μπορούσα να γλεντήσω, να μάθω, να γεμίσω εμπειρίες. Οι λύπες μου με κάνουν κουρέλι...
Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Positive παρομοιως κι εγω...
Οσοι εχουν κανει ψυχοθεραπεια μπορουν να μοιραστουν μαζι μας αν καταφεραν να διαχειριζονται τα συναισθηματα τους??
Αυτό σημαίνει οτι είσαι ζωντανός άνθρωπος!!! τι ήθελες δηλαδή να τα αντιμετωπίζεις όλα χλιαρά;Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Και στην λύπη, στο πένθος κτλ όλοι έχουμε τους χρόνους μας, δεν είναι το ίδιο για όλους. Ο χρόνος που ονομάζεις χαμένος γιατί θεωρείς πως δεν μαθαίνεις, δεν γεμίζεις εμπειρίες κτλ επειδή μπορεί να είσαι βουτηγμένος στην λύπη σου πχ, για μένα δεν είναι καθόλου χαμένος...έτσι μαθαίνεις!!!
Αν είχαμε θερμοστάτη στα συναισθήματα θα ήμασταν ρομπότ! Να μπορούσα να διαλέξω πχ...α έγινε αυτό τώρα αλλά δεν θα λυπηθώ ή θα λυπηθώ τόσο....αυτό θα μας στερούσε την ανθρώπινη φύση μας.
Εμένα η ψυχοθεραπεία, αν και δεν έκανα για μεγάλο διάστημα, με βοήθησε να αποδέχομαι περισσότερο τα συναισθήματα μου γιατί αυτό ήταν το πρόβλημα μου κυρίως. Οτι μερικά συναισθήματα τα απωθούσα κρίνοντας τα. Και μερικά τα "καμουφλάριζα" και δεν ήξερα καν οτι τα έχω. Με την συζήτηση άρχισα να είμαι πιο επιεικής με τον εαυτό μου.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Εγώ, μετά απο πολύ αυτο-προσπάθεια και συνειδητοποίηση το κατάφερα σε ικανοποιητικό για εμένα βαθμό. Θέλει προσοχή στο ΠΟΥ & απο ΠΟΙΟΝ ζητάς βοήθεια...
Ελισάβετ δίκιο έχεις. Αλλά αυτό που με στεναχωρεί κυρίως είναι ότι όσο έχω λύπη μέσα μου, ανακυκλώνω τις ίδιες και τις ίδιες σκέψεις και κάπου εκει η βελόνα κολλάει και παραλύω μέσα μου. Γι' αυτό είπα ότι έχασα πολύ χρόνο που θα ήθελα να τον εκμεταλλευτώ προς ώφελός μου. Η Μάρα ξέρει πολύ καλά για τι μιλάω, μιας και εκείνη έχει περάσει παρόμοια ιστορία με εμένα.
Καλύτερα αργά παρά ποτέ λένε, όλοι μας έχουμε έρθει σε μια τέτοια φάση στην ζωή μας πιστεύω που χάσαμε πολύ χρόνο έχοντας έντονα τα συναισθήματα μας (λείπει, χαράς κτλ) αν και την λέξη χάσαμε δεν την βρίσκω κατάλληλη , αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι μέσα από αυτό το χρόνο ωριμαζεις και μαθαίνεις πολλά ..Ότι βοήθεια και να πάρεις από ανθρώπους σου και όσα λόγια να ακούσεις ,είναι κάτι που δουλεύεται με τον εαυτό μας μόνο ..Αν εμείς θέλουμε ..παίρνει χρόνο αλλά βγαίνει κάτι καλό στο τέλος ! Και κάτι ξεχωριστό ! Δεν θέλει άγχος και ούτε να σκέφτεστε ότι δεν άξιζε τον χρόνο ! Ότι έγινε έγινε ..Η ζωή συνεχίζεται και μέσα από αυτά τα πράγματα μαθαίνεις !