Με απατησε επι πληρωμη

Εδω και 8 μηνες η ζωη μου αναποδογυρισε. Ξαφνικα τον περασμενο Σεπτεμβρη εμαθα οτι εχω καρκινο. Σχεδον την ιδια μερα ανακαλυψα οτι ο αντρας μου συνομιλει σε διαφορα site και στο face book με διαφορετικο προφιλ με γυναικες. Εχει δευτερο αριθμο τηλεφωνου και εχει συναντηθει με καποιες. Σημειωτεον, ακομα και οταν μαθαμε για το προβλημα υγειας μου, αυτος συνομιλουσε με αυτες. Στην αρχη το αρνιοταν, μετα απο αποδειξεις το παραδεχτηκε και μου ειπε οτι πηγαινε μονο επι πληρωμη και οτι νομιζε οτι δε με απατουσε, αφου ηταν ξεκαθαρα τα πραγματα. Πληρωνε για να κανει σεξ. Μου ζητησε συγνωμη και μου ειπε οτι δεν θα ξαναγινει. Σε αυτο το διαστημα εγω εκανε εγχειρηση, ακτινοβολιες και με στηριξε. Ομως εγω δε νιωθω το ιδιο. Εχω πληγωθει πολυ, εχω χασει την αυτοεκτιμηση μου, την αυτοπεποιθηση μου. Ειμαστε μαζι 33 χρονια και αισθανομαι οτι δεν τον ξερω. Πριν ανεχομουν πολλα πραγματα, τωρα με το παραμικρο σκεφτομαι αυτα που εγιναν και ψυχραινομαι ολο και πιο πολυ. Σκεφτομαι οτι και να χωριζαμε δεν θα με πειραζε. Στα παιδια δεν ειπα τιποτα. Οχι για αυτον, αλλα για εκεινα, θα τους χαλουσα την εικονα του. Καμια γνωμη;

δεν νομίζω φίλη ότι είναι η κατάλληλη ώρα για να μείνεις ζωντοχήρα.

περίμενε λιγο να σταθείς ξανά στα πόδια σου και έχει ο θεος... μεγάλη του βλακεία. ..

Γειά σου Ιφιγένεια! Δεν υπάρχει λόγος να κατερρεύσει η αυτοεκτίμησή σου για έναν άνθρωπο ασόβαρο, έστω που είναι ο άντρας σου. Απλά σκέψου ότι τώρα θα ήταν καλύτερο να μην μπλέξεις σε εντάσεις διαζυγίου που θα επιβαρύνουν την υγεία σου. Προσπάθησε να είσαι ήρεμη και απλώς αγνόησέ τον για ένα διάστημα μέχρι να σταθείς στα πόδια σου και να δεις με περισσότερη ψυχραιμία τί θα κάνεις.
Το γεγονός ότι ψυχραίνεσαι όλο και πιο πολύ είναι φυσικό, αφού νιώθεις προδωμένη και ουσιαστικά ότι ο άντρας σου δεν σε συμπονάει, ούτε ανησυχεί, την στιγμή που ενώ έπρεπε να σοκαριστεί μαθαίνοντας την ασθένειά σου, εκείνος είχε το νου του σε γυναίκες.
Να ξέρεις ότι γι αυτόν τον λόγο οι περισσότερες γυναίκες περνώντας τα χρόνια αυτό που μπορούν να νιώσουν ως θετικό συναίσθημα προς τον σύζυγό τους είναι μόνο η λύπηση, ο οίκτος και όχι η αγάπη η πραγματική. Διότι οι περισσότεροι άντρες αγαπούν πρώτα τον εαυτούλη τους και ό,τι προσφέρει σε αυτούς (φαΐ, φροντίδα, σεξ). Μόλις σταματήσει η προσφορά ´η δεν τους ικανοποιεί αρκετά σταματάει και η αγάπη τους.
Αντιθέτως, οι γυναίκες τα δίνουν όλα στην οικογένεια για να εισπράξουν τελικά, μετά από πολλά χρόνια "το βραβείο της ανοικτής παλάμης".
Κάνε υπομονή και κοίταξε μόνο τον εαυτό σου και την υγεία σου προς το παρόν.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Γειά σου Ιφιγένεια! Δεν υπάρχει λόγος να κατερρεύσει η αυτοεκτίμησή σου για έναν άνθρωπο ασόβαρο, έστω που είναι ο άντρας σου. Απλά σκέψου ότι τώρα θα ήταν καλύτερο να μην μπλέξεις σε εντάσεις διαζυγίου που θα επιβαρύνουν την υγεία σου. Προσπάθησε να είσαι ήρεμη και απλώς αγνόησέ τον για ένα διάστημα μέχρι να σταθείς στα πόδια σου και να δεις με περισσότερη ψυχραιμία τί θα κάνεις.
Το γεγονός ότι ψυχραίνεσαι όλο και πιο πολύ είναι φυσικό, αφού νιώθεις προδωμένη και ουσιαστικά ότι ο άντρας σου δεν σε συμπονάει, ούτε ανησυχεί, την στιγμή που ενώ έπρεπε να σοκαριστεί μαθαίνοντας την ασθένειά σου, εκείνος είχε το νου του σε γυναίκες.
Να ξέρεις ότι γι αυτόν τον λόγο οι περισσότερες γυναίκες περνώντας τα χρόνια αυτό που μπορούν να νιώσουν ως θετικό συναίσθημα προς τον σύζυγό τους είναι μόνο η λύπηση, ο οίκτος και όχι η αγάπη η πραγματική. Διότι οι περισσότεροι άντρες αγαπούν πρώτα τον εαυτούλη τους και ό,τι προσφέρει σε αυτούς (φαΐ, φροντίδα, σεξ). Μόλις σταματήσει η προσφορά ´η δεν τους ικανοποιεί αρκετά σταματάει και η αγάπη τους.
Αντιθέτως, οι γυναίκες τα δίνουν όλα στην οικογένεια για να εισπράξουν τελικά, μετά από πολλά χρόνια "το βραβείο της ανοικτής παλάμης".
Κάνε υπομονή και κοίταξε μόνο τον εαυτό σου και την υγεία σου προς το παρόν.

---

Δεν ειναι καθολου ετσι.παρουσιαζεις ολους τους ανδρες σαν ζωα δεν ειμαστε ολοι το ιδιο.ολα τα παραπανω τα κανουν οι ανδρες απο 50 ςτων και ανω οι σημερινοι ανδρες δεν ειναι ετσι.οι παλιοι ανδρες το μονο που τους ενοιαζε ηταν που και πως να βρουν να ξεκαυλωσουν.και οι γυναικα ηταν στην ουσια αυτη που κρατουσε το σπιτη εκτος απτα οικονομικα.ολα τα αλλα οι γυναικα τα εκανε.φροντιδα παιδιων.νυκοκυριο ανατροφη στα παιδια κ.τ.λ κ.τ.λ.και μαλλον απο κεινα τα χρονια εμεινε η αποψη προς της μητερες.μαμα ειναι μονο μια.(λες και μπαμπας ειναι πολλοι)η μαμα που παντα γινετε θυσια(λες και ο μπαμπας δεν κανει τιποτα) και αλλα πολλα.

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. Συμφωνω με την κασσαντρα, ομως θελω να ειμαι ειλικρινης. Εστω και αν ειναι 58 giorgos 35 ειναι καλος πατερας και καθολου αδιαφορος για τα παιδια. Απεναντι μου φερθηκε ασχημα. Ναι, αυτο αισθανομαι οτι παιρνω το βραβειο της ανοιχτης παλαμης

Quote:

---

Originally Posted by ifigenia

Εδω και 8 μηνες η ζωη μου αναποδογυρισε. Ξαφνικα τον περασμενο Σεπτεμβρη εμαθα οτι εχω καρκινο. Σχεδον την ιδια μερα ανακαλυψα οτι ο αντρας μου συνομιλει σε διαφορα site και στο face book με διαφορετικο προφιλ με γυναικες. Εχει δευτερο αριθμο τηλεφωνου και εχει συναντηθει με καποιες. Σημειωτεον, ακομα και οταν μαθαμε για το προβλημα υγειας μου, αυτος συνομιλουσε με αυτες. Στην αρχη το αρνιοταν, μετα απο αποδειξεις το παραδεχτηκε και μου ειπε οτι πηγαινε μονο επι πληρωμη και οτι νομιζε οτι δε με απατουσε, αφου ηταν ξεκαθαρα τα πραγματα. Πληρωνε για να κανει σεξ. Μου ζητησε συγνωμη και μου ειπε οτι δεν θα ξαναγινει. Σε αυτο το διαστημα εγω εκανε εγχειρηση, ακτινοβολιες και με στηριξε. Ομως εγω δε νιωθω το ιδιο. Εχω πληγωθει πολυ, εχω χασει την αυτοεκτιμηση μου, την αυτοπεποιθηση μου. Ειμαστε μαζι 33 χρονια και αισθανομαι οτι δεν τον ξερω. Πριν ανεχομουν πολλα πραγματα, τωρα με το παραμικρο σκεφτομαι αυτα που εγιναν και ψυχραινομαι ολο και πιο πολυ. Σκεφτομαι οτι και να χωριζαμε δεν θα με πειραζε. Στα παιδια δεν ειπα τιποτα. Οχι για αυτον, αλλα για εκεινα, θα τους χαλουσα την εικονα του. Καμια γνωμη;

---

Ifigenia καλημέρα! Πριν απ' όλα σου εύχομαι καλή ανάρρωση και σιδεροκεφαλη! Πριν λίγο καιρό στάθηκα στο πλευρό μιας θείας μου η οποία είχε πρόβλημα και δεν είχε κανέναν άλλον να την κοιτάξει. Ένα πράγμα κατάλαβα, θέλει έναν τόνο αρχ1δ1@ για να βγεις από όλο αυτό! Τώρα θα κοιτάξεις την Ifigenia! Ο άντρας σου έκανε ότι έκανε και είναι πολύ θλιβερό αλλά αυτό δεν πρέπει να σε απασχολεί τώρα. Βαρύ αυτό που λέω αλλά δεν σου χρειάζεται τώρα όλο αυτό. Δεν το αξίζεις. Κοίτα να περνάς καλά και να δίνεις σημασία σε εσένα και τα παιδάκια σου και άσε όλα τα άλλα να έρχονται δεύτερη μοίρα. Αν η αγάπη σου για αυτόν είναι μεγάλη ίσως κάποια στιγμή τον συγχωρέσεις. Για την ώρα όμως άστα όλα πίσω και κάνε μια καινούργια αρχή έστω και εσωτερική. Πέρασες δια πυρός και σιδήρου και τα κατάφερες! Δεν θα κολλήσεις τώρα σε αυτό! Και πάλι σιδεροκεφαλη!!!

Quote:

---

Originally Posted by ifigenia

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. Συμφωνω με την κασσαντρα, ομως θελω να ειμαι ειλικρινης. Εστω και αν ειναι 58 giorgos 35 ειναι καλος πατερας και καθολου αδιαφορος για τα παιδια. Απεναντι μου φερθηκε ασχημα. Ναι, αυτο αισθανομαι οτι παιρνω το βραβειο της ανοιχτης παλαμης

---

Το φανταζομε οτι απεναντι στα παιδια του ειναι ενταξει.εγω αυτα τα ξερω απτο δικο μου μπαμπα θεος χωρεστον.ολοι αυτοι οι γενεια των 50-60-70. Ετσι ειναι οχι μονο ο ανδρας σου.ετσι εχουν μαθει τετοια (ανατροφη) πηρανε.σιγουρα ομως θα εχεις περασει και ευτυχησμενες μερες μαζη του θα εχεις να θυμασε και ομορφες αναμνησεις 33 χρονια ειναι αυτα αν θυμαμε καλα.δεν τον δικαιολογο.απλως δεν τον κατακρινω κι ολας γιατι αυτοι οι γενεια μεγαλωσε με τελειως διαφορετικα προτυπα.ισως υποσυνηδειτα αυτο να θεωρουν σωστο.επισης δυσκολευομε πολυ να πιστεψω οτι δεν σε αγαπαει.κανενας ανθρωπος δεν θα περνουσε μια ολοκληρη ζωη με καποιον/οια που δεν αγαπαει και μαλιστα να κανει και παιδια μαζη του.δεν ξερω κατα ποσο σε παρηγορη αυτο η κατα ποσο διαφωνεις.αλλα οι ανδρες δεν απατανε παντα με αισθηματα.πχ σε απατησα διοτη δεν σε αγαπαω.απατανε μονο και μονο για εμπειρια-περιπετεια-ανακουφηση για μην το πω αλλιος.και παντα οι ανδρες γυρνανε πισω στη γυναικα τους.τουλαχιστον το 90% των ανδρων

θα σου πω αληθεια αλλα παιζει ρολο αν εισαι προσγειωμενη για να με ακουσεισ ολοι εμεισ που δουλευουμε απο παιδια ειμαστε σαν τον αντρα σου απλα επειδη οι περισσοτεροι δε δουλευαν οι κυβερνησεισ τουσ υποστηριζουν κι εμασ μασ βαλανε στο περιθωριο αυτο που δεν ξερουνε οτι μονο εμεισ μπορουμε να δουλεψουμε γι αυτο κ τα μνημονια κ ολα πεσ τα αυτα στον αντρα σου να καταλαβει τι ζει κ μετα καντε οτι θελετε

Το θεμα giorgos35 δεν ειναι τι κανει, τι νιωθει και αν γυρναει πισω και δεν θελει να χωρισουμε. Το θεμα ειναι τι νιωθω εγω. Προσπαθω αλλα δεν ειναι ευκολο. Νιωθω οτι εχω τελειωσει ως γυναικα, ως συζυγος, ως ανθρωπος. Προσπαθω πολυ και δεν το ξερει κανεις, να μου πει μια γνωμη, να με παρηγορησει, να μου τονωσει το ηθικο. Απλα ολο αυτο δουλευει μεσα μου. Μονη μου προσπαθω να βρω μια ηρεμια, ας ειναι και ο χωρισμος, μα να ειναι ηρεμια. Ναι εχω καλες αναμνησεις αυτα τα 33 χρονια. Δεν πιστευα πουε οτι θα αντιμετωπιζα τετοια καυασταση. Δεν ζηλεψα ποτε, δεν τον εψαξα ποτε, δεν τον υποψιαστηκα ποτε. Νομιζα οτι εμεις οι δυο ειχαμε το τελειο. Και επεσε ο ουρανος και με πλακωσε. Προσγειωθηκα πολυ αποτομα σε μια πολυ δυσκολη στιγμη

Ιφιγένεια, το οτι είναι καλός πατέρας με τα παιδιά του είναι κάτι πολύ σημαντικό. Παίζει ρόλο και το πώς ήσασταν τόσα χρόνια σαν ζευγάρι, αν είχατε καλή επικοινωνία.

Και κατι αλλο. Δεν ξερω ποσο καιρο γινοταν αυτο. Εγω ανακαλυψα τουλαχιστον ενα χρονο. Τωρα μου εχει δωσει προσβαση στο mail του, στο κινητο του κλπ. Αλλα οπως ολοι ξερουμε μπορει να το ξανακανει με αλλα προφιλ. Να του εχω εμπιστοσυνη; αυτο ειναι ενα σαρακι που με κατατρωει

Αχ, Κασσανδρα μου, αυτο νομιζα. Τωρα...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Δεν ειναι καθολου ετσι.παρουσιαζεις ολους τους ανδρες σαν ζωα δεν ειμαστε ολοι το ιδιο.ολα τα παραπανω τα κανουν οι ανδρες απο 50 ςτων και ανω οι σημερινοι ανδρες δεν ειναι ετσι.οι παλιοι ανδρες το μονο που τους ενοιαζε ηταν που και πως να βρουν να ξεκαυλωσουν.και οι γυναικα ηταν στην ουσια αυτη που κρατουσε το σπιτη εκτος απτα οικονομικα.ολα τα αλλα οι γυναικα τα εκανε.φροντιδα παιδιων.νυκοκυριο ανατροφη στα παιδια κ.τ.λ κ.τ.λ.και μαλλον απο κεινα τα χρονια εμεινε η αποψη προς της μητερες.μαμα ειναι μονο μια.(λες και μπαμπας ειναι πολλοι)η μαμα που παντα γινετε θυσια(λες και ο μπαμπας δεν κανει τιποτα) και αλλα πολλα.

---

Γιώργο μου, συγνώμη αν σας αδίκησα και σας τσουβάλιασα όλους τους άντρες στην κατηγορία του ζώου. Έχεις δίκιο, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Απλά κι εγώ είμαι μιας γενιάς περασμένης, (49 πλέον) και φαίνεται ότι οι δικές μας γενιές μεγάλωσαν με λάθος πρότυπα και λάθος νοοτροπίες. Γιατί βλέπω γύρω μου πολλά τέτοια περιστατικά και έτυχε τελευταία να μάθω δυο-τρία μαζεμένα από φίλες μου και συγγενείς. Γι αυτό και βλέπεις οτι έβγαλα έναν θυμό εναντίον σας. Πιστεύω κι εγώ οτι οι νεότεροι άντρες δεν πρέπει να είναι έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Γιώργο μου, συγνώμη αν σας αδίκησα και σας τσουβάλιασα όλους τους άντρες στην κατηγορία του ζώου. Έχεις δίκιο, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Απλά κι εγώ είμαι μιας γενιάς περασμένης, (49 πλέον) και φαίνεται ότι οι δικές μας γενιές μεγάλωσαν με λάθος πρότυπα και λάθος νοοτροπίες. Γιατί βλέπω γύρω μου πολλά τέτοια περιστατικά και έτυχε τελευταία να μάθω δυο-τρία μαζεμένα από φίλες μου και συγγενείς. Γι αυτό και βλέπεις οτι έβγαλα έναν θυμό εναντίον σας. Πιστεύω κι εγώ οτι οι νεότεροι άντρες δεν πρέπει να είναι έτσι.

---

Χερομε που το αναγνωριζεις.τα σημερινα παιδια εκφραζουμε πιο ελευθερα τα συναισθηματα μας με οποια συνέπεια. Ειτε τρωμε χυλοπιτα ειτε οχι.απο τι φενετε οι παλιοι μαλλον το θεωρουσαν ντροπη.