Καλησπερα αγαπητο forum.Ειμαι 20 χρονων,φοιτητης και,οπως λεει ο τιτλος,το προβλημα μου ειναι οι γονεις μου (και οι 2).Δυστυχως,αργησα να 'ξυπνησω'.Ολα αυτα τα χρονια ζουσα με ψευδαισθησεις.Ο καθε μου γονιος εκανε τα δικα του.Ο πατερας μου συμπεριφεροταν σα να ειμαι σκουπιδι,απο τοτε που γεννηθηκα μεχρι κ το Γυμνασιο,χωρις λογο.Απλως,ημουν το τελειο θυμα,για να ξεσπασει για οσα του εκανε ο δικος του πατερας.Το αποτελεσμα ηταν να μη μπορω να χαρω πολλα απο τα πραγματα που χαιρονταν τοτε τα παιδια της ηλικιας (φιλιες,ξεγνοιαστες βολτες,κοπελες-φλερτ,δραστηριοτητες κλπ).Με εβριζε,με ειρωνευοταν,με κοροϊδευε,με προσβαλλε σε κοσμο κ δημοσιους χωρους κ απο ενα σημειο κ μετα με ειχε γραμμενο.Δεν εκατσε ποτε διπλα μου σαν πατερας να μου μαθει καποια πραγματα.Μονο την παρτη του κοιταζε,οπως και σημερα.Οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι εδω κ πολλα χρονια κ απο τοτε μεγαλωνω με τη μητερα μου.Απο τοτε επεσα σε αυτον τον μακροχρονιο 'υπνο'.Για παρα πολλα χρονια με κρατουσε παιδακι με τη συμπεριφορα της.Δε με αφηνε να μεγαλωσω με τιποτα.Συνεχεια μου συμπεριφεροταν σα να μην καταλαβαινω τι γινεται γυρω μου κ παραλληλα με ηθελε σα σκυλακι-φιλαρακι για τα γκομενικα-ψυχολογικα-οικονομικα της θεματα και φυσικα να την ακουω μονο,οχι να εχω αποψη.Πολλες φορες υπερανελυε καποια προσωπικα πραγματα που δεν επρεπε (πχ τι αρεσε στους γκομενους στο κρεβατι).Επισης,παντα προσπαθουσε να με εξαγορασει με πραγματα οπως κρουασαν,πατατακια,παγωτα κλπ, ο,τι δηλαδη λατρευουν τα πραγματικα παιδακια.Μαλιστα,αν δεν τα ετρωγα,με κυνηγουσε να μου τα δωσει.Αυτο συμβαινει ακομη κ σημερα.Αναφορικα με τους γκομενους,εχει φερει μερικους στο σπιτι,ΧΩΡΙΣ την εγκριση των παιδιων της,παρουσιαζοντας τους ως 'σοβαρη σχεση' κ φοβερα ατομα.Πεταγε κ σεξουαλικα υποννοουμενα μπροστα μας με τους γκομενους.Εχει κανει κ παρανομες σχεσεις με μικροτερους-παντρεμενους με παιδια,οπως μας ελεγε.Ολους μεχρι τωρα τους εβρισκε μεσω facebook.Δε βγαινει εξω,ουτε εχει φιλες.Συνεχεια καθεται στο κινητο κ χαζογκομενιζει.Ετυχε να δω μερικες φορες κατι λιγα (αυτα δε μου τα εδειξε):απανταει σε ΟΛΟΥΣ χωρις εξαιρεση και στα μηνυματα και στα σχολια και στα αιτηματα,ειτε ειναι αληθινα,ειτε ψευτικα προφιλ,ειτε Ελληνες,ειτε Αμερικανοι,ειτε Πακιστανοι.Και φυσικα ανταλλαζει ερωτικα μηνυματα μαζι τους κ φωτογραφιες.Εχει 'κατορθωσει' να κουβαλησει ανθρωπο απο την αλλη ακρη της Ελλαδας σχεδον,που γνωριστηκαν μεσω facebook κ που αναγκαστηκε να χωρισει απο εναν ηδη διαλυμενο γαμο και εν τελει μας ΕΠΕΒΑΛΕ να μεινουμε ολοι μαζι.Αυτο δεν κρατησε κ γυρισε πισω στην πολη του.Νομιζει οτι ειναι 30-35 κ δεν εχει παιδια ουτε ευθυνες.Ο,τι κ να της εχουμε πει για ολα τα παραπανω μας λεει:Δικη μου η ζωη,δικο μου το σπιτι, ο,τι γουσταρω θα κανω.Αν δεν σ'αρεσει,σηκω φυγε.Εκτος απο αυτα,την εχω πετυχει αρκετες φορες,οταν της μιλαω ή οταν μπαινει στο δωματιο μου ή οταν απλα περναω,να με κοιταει χαμηλα στο πεος μου.Δεν ξερω αν ολα αυτα ειναι ανωριμοτητα,αρρωστια,κομπλ εξ,ηλιθιοτητα,αδιαφορια ή midlife crisis.Ειλικρινα αισθανομαι ντροπη κ αηδια.Εξω ειναι εντελως υποκριτικη με τους παντες: χαζογελαει με ολο τον κοσμο κ παριστανει την ψευτοευγενικη και την τελεια μανα,που ειναι ανεξαρτητη κ δυναμικη.Το τελευταιο μας το ελεγε συχνα κ συνεκρινε πολλες φορες τον εαυτο της με αλλες.Συνεχιζοντας στο δια ταυτα,εχω πιασει κ τους 2 γονεις μου να τους κανω αυτη την κουβεντα.Ο πατερας μου παραδεχτηκε τα λαθη του κ ζητησε συγγνωμη κ δεσμευτηκε οτι θα αλλαξει.Η μητερα μου συνεχως με διεκοπτε κ μου τα γυριζε με ερωτησεις κ ψεματα,δηλαδη κρυβοταν ξεκαθαρα.Αφου της την ειπα,το βουλωσε κ τα ακουσε ολα.Στο τελος ΕΜΜΕΣΩΣ παραδεχτηκε τα λαθη της κ με βαρια καρδια ζητησε συγγνωμη κ επισης δεσμευτηκε να αλλαξει.Δεν εδειξε καθολου στεναχωρημενη,αλλα αντιθετα με κοιταζε με ενα ενοχλητικο ειρωνικο-βρωμικο χαμογελο,σα να μου ελεγε οτι:Χεστηκα για εσενα.Εγω πηδιεμαι κ καλοπερναω.ΑΦΕΛΩΣ συγχωρεσα και τους 2 κ τους εδωσα 2η ευκαιρια,διοτι δεν αλλαξαν καθολου,ΟΥΤΕ ΚΑΝ προσπαθησαν.Μου εδειξαν ξεκαθαρα οτι θελουν να παραμεινουν βολεμενοι,οπως ειναι,αδιαφορωντας για εμας.Τον ορο 'τοξικος' τον ανακαλυψα προσφατα κ νιωθω δικαιομενος,επειδη νομιζα οτι ημουν ο μονος που εχει περασει τοσο χοντρα πραγματα κ ντρεπομουν να τα πω.Δε μπορω επισης να βρω φιλους,διοτι κανενας δε μπορει να με νιωσει κ ολοι κοιταζουν την καλοπεραση τους.Προσπαθησα να μιλησω για αυτο,αλλα δεν υπηρχε αποτελεσμα.Δε μπορουσαν να αντιληφθουν τη σοβαροτητα της καταστασης.Οχι οτι φταινε,απλως εγω ψαχνω κατι πιο ουσιαστικο απο ενα 'παρεακι' για να βγαινουμε τα σ/κ για κρασια,club κ μπυρες,παριστανοντας τους χαρουμενους κ φιλικα-δεμενους.Τωρα,για τις σπουδες,να σημειωσω οτι ξαναδινω Πανελληνιες για μια σχολη ενστολων,που ηταν κ η 1η μου επιλογη.Δεν ειναι μονο οτι μου αρεσει,αλλα θελω κυριως να φυγω μακρια απο εδω,να ανεξαρτητοποιηθω κ να μην εχω την αναγκη κανενος.Επιπλεον,με τους γονεις μου δε μιλαω σχεδον καθολου κ προσπαθω να μην εχω λεκτικη τουλαχιστον επαφη.Στο θεμα που με απασχολει,εχω κανει την εξης σκεψη:Οταν και αν περασω στη σχολη που θελω,να ξεκοψω ΕΝΤΕΛΩΣ απο τους γονεις μου.Ουτε τηλεφωνα,ουτε επισκεψεις.Πιστευετε,λαμβα νοντας υποψη τα παραπανω,οτι πρεπει να γινει αυτο; Θα ειναι καλη λυση; Και μια 2η ερωτηση:Ολα αυτα που περασα θα εχουν επιδραση πανω μου,στις σχεσεις μου (φιλικες κ μη) κ στην αποκτηση αυτοπεποιθησης-αυτοεκτιμησης ή οχι απαραιτητα; Σας ευχαριστω πραγματικα!
