ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ?

Πιστεύετε ότι για όλα όσα αντιμετωπίζουμε σαν ενήλικες(άγχος,κατάθλιψη διαταραχές προσωπικότητας)ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι γονείς μας?Ολόκληρη η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία στηρίζεται στη σχέση του παιδιού με τους γονείς του και συγκεκριμένα με την μητέρα του.Πολλά ψυχολογικά προβλήματα αποδίδονται στην καταπίεση παραμέληση και κακοποίηση απ τους γονείς.Όλοι εμείς που χουμε προβλήματα πάει να πει ότι έχουμε και κακούς γονείς?Θα θελα τη γνώμη σας γιαυτό.Ειδικά για τις διαταραχές προσωπικότητας όλοι όσοι έχουνε κάποια από αυτές πιστεύετε ότι οφείλεται στην κακή σχέση με τους γονείς?Όλοι εσείς έχετε κακοποιηθει και παραμεληθει σαν παιδια?

Ενδιαφέρον το ερώτημα σου .
Η αλήθεια είναι οτι εγω είχα προβλήματα με την μητέρα μου και θεωρώ οτι αυτό μου δημιούργησε πολλά προβλήματα . Βέβαια , δεν έχω βιώσει διαφορετικούς γονείς , για να κάνω συγκρίσεις . Παρατηρώ πάντως απο φίλους , οτι ολα τα παιδιά λίγο ή πολύ γκρινιάζουν για τους γονείς τους , παρόλου που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν αντιμετωπίσει τοσο σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας όπως εγώ με την μητέρα μου .
Βλέπω όμως και μια θετική συνέπεια της κακής σχέσης με την μητέρα μου . Εγινα ανεξάρτητη (αποφασίζω εγω για εμένα και δεν επιρρεάζομαι απο τους γονείς μου ... τόσο) , αυτονομήθηκα .

Επιπλέον οσα προβλήματα και να μας φόρτωσαν οι γονείς μας , οταν ενηλικιωνόμαστε έχουμε μεγάλη ευθύνη εμείς αν δεν τα ξεφορτωθούμε . Θέλει φυσικά δουλειά και δεν είναι ευκολο , αλλα δεν είναι λύση η γκρίνια (αν και χρειάζεται και αυτή :P)

Μα ειναι δυνατον να μην επηρεαζομαστε απο τον τροπο που μεγαλώνουμε?Απο αυτα που ακουμε, βλέπουμε? Πιστεύω πως ειναι απολυτα λογικο να μας επηρεαζει το οποιο περιβάλλον στο οποιο μεγαλωνουμε. Μονο που δεν πιστεύω πως μονο η μανα παιζει ρολο, αλλα κ οσοι βρισκονται στον ιδιο χώρο.

Ειναι δυνατον ενας ανθρωπος να μεγαλώνει σε ενα περιβάλλον οπου δέχεται αδιαφορια,ποσο μάλλον κακοποιηση κ να μην του αφησει τιποτα?

Απο κει κ περα εμεις καλουμαστε να αναλαβουμε τις ευθύνες μας. Θέλω να πω στο να μεινουμε ή να υιοθετησουμε το ρολο του θυματος ειναι μια ευκολη παγιδα νομιζω.

Εγώ πιστεύω πως πολλές φορές υπάρχει η προδιάθεση(ευαισθησία του νευρικού συστήματος, ίσως) και τα συμπτώματα εκδηλώνονται όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες πχ λανθασμένη συμπεριφορά γονιών
Αλλοιώς, γιατί 2 αδέρφια , με τους ίδιοιυς γονείς, δεν εκδηλώνουν παρόμοιες συμπεριφορές και ψυχ προβλήματα??

γιατι νομιζω, πως ο καθε ανθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικα κ εκφράζει διαφορετικα το προβλημα του, την ενταση του, το ποσο τον εχει επηρεασει κλπ.

Παιδιά,
εμένα προσωπικά με έφεραν στον κόσμο άνθρωποι
που σε καμιά περίπτωση
δεν ήτανε \"γονείς\".
Μας εγκατέλειψαν και οι δύο, εμένα και την αδελφή μου, στην γιαγιά από βρεφική ηλικία.
Την μητέρα μου την έχω δει 5 φορές στη ζωή μου.
Προσπάθησε να μας βάλει σε κάποιο ίδρυμα.
Με τον πατέρα μου έζησα μαζί του
και με τη νέα του \"οικογένεια\" κάποια χρόνια \"αξέχαστα βασανιστικά\"!!!

Το λυτρωτικό για μένα είναι αυτό που έμαθα τα τελευταία 2 χρόνια ότι η μάνα μου είναι σχιζοφρενής και έγκλειστη στο ψυχιατρείο

Ο πατέρας μου είναι πλέον αλκοολικός - καταθλιπτικός

Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία πριν 2 χρόνια γιατί τα παιδικά βιώματά μου με \"έπνιγαν\".

Νιώθω πλούσια ορισμένες φορές γιατί οι \"ασχημες\" εμπειρίες που έζησα με βοήθησαν κατά κάποιο τρόπο να γίνω πιο υπεύθυνη ως μάνα.


Σήμερα έχω δύο κόρες και έναν λατρεμένο σύζυγο.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μεγάλη αγωνία έχω γι\' αυτά τα παιδιά
Πόσο καλή μητέρα θα είμαι και πόσο καλός θα είναι ο πατέρας τους.

Αυτό το άγχος με κυριεύει καθημερινά

Προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο αλλά πάντα πιστεύω
πως ο καθένας σαν άνθρωπος έχει τις δικές του εμπειρίες
που στιγματίζουν τη ζωή του και πως σίγουρα κάποια λάθη
θα κάνω τα οποία δεν μπορώ να τα αντιληφθώ σήμερα.

Νιώθω μεγάλη ευθύνη γι\' αυτά τα δύο πλάσματα.
Μακάρι να ένιωθαν το ένα χιλιοστό και οι δικοί μου \"γονείς\" για μένα.

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έτσι είναι, σε τι ακριβώς βοηθάει αυτή η ανακάλυψη ?

Quote:

---

Originally posted by imagine
Εγώ πιστεύω πως πολλές φορές υπάρχει η προδιάθεση(ευαισθησία του νευρικού συστήματος, ίσως) και τα συμπτώματα εκδηλώνονται όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες πχ λανθασμένη συμπεριφορά γονιών
Αλλοιώς, γιατί 2 αδέρφια , με τους ίδιοιυς γονείς, δεν εκδηλώνουν παρόμοιες συμπεριφορές και ψυχ προβλήματα??

---

Το ότι κάποιοι είναι αδέλφια δεν σημαίνει ότι συμπεριφέρονταν οι γονείς τους το ίδιο και στα δύο.

Απο οσο εχω διαβασει, η επιστημη κραταει μια ισοροπια επι του θεματος. Δηλαδη κανεις δεν μπορει να υποστηριξει απο τα μεχρι τωρα ευρηματα των ερευνων οτι ειναι μονο η \'φυση\' η η ανατροφη. Προσωπικα νομιζω οτι μονο το βιολογικο - ψυχολογκο- κοινωνικο μοντελο μπορει να εξηγησει επαρκως τετοιες ερωτησεις. Με αυτο εννουμε οτι υπαρχει μια βιολογικη προδιαθεση, η οποια διεγειρεται απο κοινωνικες καταστασεις με αποτελεσμα να επηρρεαζεται το ατομο ψυχολογικα. Οταν μιλαμε για ανθρωπους δεν ειναι δυνατον να αποκλειουμε τιποτα απο αυτα.

μα φυσικα, ειναι λογικο να παιζει μια βιολογικη προδιαθεση. ομως ειναι αστειο κατα τη γνωμη μου να κλεινουμε τα ματια στο οτι μπορει και μας επηρεαζει ο τροπος που μεγαλωσαμε, το περιβάλλον μεσα στο οποιο πηραμε τα πρωτα μας ερεθισματα...

[/quote]
Το ότι κάποιοι είναι αδέλφια δεν σημαίνει ότι συμπεριφέρονταν οι γονείς τους το ίδιο και στα δύο [/quote]


αυτο ειναι εξισου προβληματικο κ για το παιδι που μπορει να δεχεται μια καλυτερη συμπεριφορα.π.χ να του δημιουργουνται ενοχες....δεν σημαινει δλδ οτι απαραιτητα περναει κ καλυτερα

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έτσι είναι, σε τι ακριβώς βοηθάει αυτή η ανακάλυψη ?

---

δεν ξέρω πως βοηθάει τον καθενα...θα μιλήσω για μενα. με βοηθαει στο να με κατανοησω καλύτερα, να δω απο που ερχεται κάτι. Κι αν θες να δω σε εναν \"δικο\" μου ανθρωπο, αν αυτο το χαρακτηριστικο μ αρεσει ή οχι. Αν θελω να το καλλιεργησω, να το αναδειξω, ή να το αποβάλλω...

με αλλα λογια με βοηθα στην προσωπικη μου αναζητηση, στο ψαξιμο που κανω μεσα μου...

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έτσι είναι, σε τι ακριβώς βοηθάει αυτή η ανακάλυψη ?

---

Αν αναφέρεσαι στην ανακάλυψη του \"προβλήματος\" της μητέρας, ενδεχομένως να βοηθούσε κάποιον να βγάλει από μέσα του το (πολύ σημαντικό για μεγάλη μερίδα ανθρώπων) \"η μητέρα μου δεν με αγαπάει, δεν με αγάπησε ποτέ\" και να μαλακώσει έτσι τον \"πόνο\" της \"εγκατάλειψης\".

Quote:

---

Originally posted by velout
Πιστεύετε ότι για όλα όσα αντιμετωπίζουμε σαν ενήλικες(άγχος,κατάθλιψη διαταραχές προσωπικότητας)ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι γονείς μας?

---

Μόνο αυτοί?
Φταίει το σύστημα
Φταίνε οι δάσκαλοι
Φταίνε οι πολιτικοί
Φταίει η παγκοσμοιοποίηση
Φταίνε οι τροφές που τρώμε
Φταίει ο αέρας
Φταίνε ΓΕΝΙΚΑ οι άλλοι (πολλές φορές)

Αλλά το θέμα είναι ότι ο καθένας μπορεί να ξεπεράσει ότι πρόβλημα αντιμετωπίζει με τις κατάλληλες δικές του ενέργειες και (όταν χρειάζεται) με κατάλληλη βοήθεια.

Quote:

---

Originally posted by justme
Μόνο αυτοί?
Φταίει το σύστημα
Φταίνε οι δάσκαλοι
Φταίνε οι πολιτικοί
Φταίει η παγκοσμοιοποίηση
Φταίνε οι τροφές που τρώμε
Φταίει ο αέρας
Φταίνε ΓΕΝΙΚΑ οι άλλοι (πολλές φορές)

---

θεωρεις πως εχει τον ιδιο βαθμο επιδρασης σε ενα παιδι, η τροφη που τρωμε, ο αερας, οι πολιτικοι, η πολιτικη με τους ανθρωπους που μεγαλωνουν ενα παιδι?

σαφως κ ολα παιζουν ενα ρολο, σαφως κ ολα επιδρουν αλλα οχι στον ιδιο βαθμο και στον ιδιο χρονο πιστευω....

Οσο για το γενικα, διαφωνω.Πολυ ειδικα κ καθολου γενικα καποιοι εχουν ευθυνη. Απο κει κ περα το τί κανουμε και εμεις οι ιδιοι -περα απο τους γονεις-ειναι σαφως ΟΛΟΔΙΚΗ μας ευθυνη.

Μπορω να μεμψιμοιρω απο το πρωι μεχρι το βραδυ, μπορει ομως κ να το δω, να κλαψω, να πονεσω κ να το ξεπερασω...