Καταθλιψη που μενω μακρια απο δικα μου ατομα
Καλησπερα,ειμαι 21 χρονων,βρισκομαι στον 3 ετος των σπουδων μου στην πολη της Θεσσαλονικης.Αντιμετωπιζω ενα πολυ μεγαλο προβλημα.Δεν μπορω να μεινω μονη μου εδω και ενα χρονο.Στις προηγουμενες εξεταστικες ανεβαινε η μητερα μου για να μην ειμαι μονη μου.Αυτο το ετος δεν μπορουσα να μεινω εδω ερχομουν για 2 μερες για τα υποχρεωτικα και εφευγα.Μενω πολυ μακρια ταξεδευε 7 ωρες καθε βδομαδα να ερθω θεσσαλονικη και 7 να φυγω διχως να με νοιαζει.Σκεφτομαι οτι μου εχουν μεινει 8 μερες μεχρι να φυγω για καλοκαιρι (καθως δινωδυο μαθηματα,ενα την παρασκευη και την τριτη) δεν μπορω να φυγω και καθομαι και κλαιω,αγχωνομαι,φοβαμαι δεν ξερω πως να κανω το χρονο να περασει.Την φοβαμαι πολυ την μοναξια.Δεν μου αρεσει να καθομαι και να κλαιω και να μετραω τις μερες,α΄΄α δεν μπορω να βρω τροπο να το αντιμετωπισω.Γενικα εχω και προβλημα το αγχος το οποιο με επηρεαζει στο στομαχι και παντα καταληγω αρρωστη.Τι να κανω να αντιμετωπισω αυτη την κατασταση και να σταματησω να κλαιω; Τιποτα δεν εχει νοημα για να περασει ευχαριστα η μερα.Απλα νιωθω οτι αυτες οι 8 μερες ειναι αιωνας.Θελω μονο να τελειωσουν,ξυπναω και σκεφτομαι ποσες μερες εμειναν και δεν μπορω να ξαναξοδεψω 50 ευρω για να ταξιδευω αφου επεστρεψα πριν 3 μερες .Θα εκτιμουσα πολυ αν με βοηθουσατε.