Γεια σας και από εμένα,
Είμαι 38 χρονών και παρακολουθώ το forum εδώ και χρόνια αλλά είναι η πρώτη φορά που γραφώ. Θα σας πω λοιπόν την ιστορία μου.
Πριν περίπου 17 χρονιά άρχισα να μην νιώθω καθόλου καλά. Νευρά οργή και σιγά σιγά άρχισα να μην έχω και πολύ όρεξη για πολλά. Μια μέρα λοιπόν ξύπνησα και δεν μπορούσα να δω μπροστά μου. Όλα Μαύρα! Δυσκολευόμουν να αναπνεύσω και φυσικά να φάω. Ηρέμησα λίγο και πήρα την απόφαση να επισκεφτώ ένα ψυχίατρο. Κρίση πανικού μου λέει και μου έδωσε Xanax. Χαλαρός ήταν και με καθησύχασε ότι δεν έχω κάτι σοβαρό (κούνια που τον κούναγε). Τα πράγματα όμως πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Έτσι πήγα και σε άλλο ψυχίατρο. Κατάθλιψη έχεις μου λέει και μου έδωσε Effexor. Ίσως για κάποιους μήνες υπήρχε μια μικρή βελτίωση αλλά καθώς περνούσε ο καίρος η κατάσταση γινόταν χειρότερη. Ώσπου μου έδωσε Risperdal. Εκεί όντος βελτιώθηκα. Άρχισα να νιώθω καλά, τα νευρά μειωθήκαν και ήμουν και καλύτερος στη δουλεία μου. Το καλοκαίρι όμως δεν κρατάει για πάντα. Για να μην τα πολυλογώ έφτασα πολύ κοντά (Effexor και Risperdal πήγαιναν σύννεφο) στο σημείο απελπισίας και νομίζω ότι πολλά από τα post εδώ μέσα με εκφράζανε. Εντωμεταξύ είχα αλλάξει καμία 5-6 ψυχίατρους, είχα κάνει ψυχοθεραπεία κτλ. Τίποτα δεν δούλευε! Μια απελπισία! Είμαι λοιπόν στη φάση που αρχίζω να χάνω τους φίλους μου και στο παρατσάφ να με απολύσουν από τη δουλειά μου. Με το ζόρι με κράταγαν επειδή με λυπόντουσαν και είχαν δίκαιο. Δεν μπορούσα να δουλέψω. Εκεί λοιπόν μου συστήσαν έναν ειδικό ψυχίατρο ο οποίος λέει δουλεύει χωρίς φάρμακα Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και αποφάσισα να τον επισκεφτώ. Στον ένα χρόνο έκοψα το Effexor, στον ενάμιση το Risperdal και είμαι χωρίς κανένα απολύτως φάρμακο για σχεδόν 8 χρόνια. Στην δουλειά μου αντί να με διώξουν πήρα προαγωγή και έχω και μια ωραία σχέση. Ο αγώνας που έκανα ήταν τεράστιος σε κόπο και χρήμα αλλά άξιζε. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί βρήκα αυτόν τον άνθρωπο και επειδή είχα και την οικονομική δυνατότητα να το κάνω. Διαβάζω ιστορίες στο forum και με θλίβουν πραγματικά. Μου θυμίζουν τον εαυτό μου. Παιδιά μην απελπίζεστε! Υπάρχουν άνθρωποι να σας βοηθήσουν αλλά δυστυχώς δεν θα τους βρείτε ούτε στο ιντερνέτ ούτε σε κάνα πρωινάδικο στην τηλεόραση να δίνουν συνέντευξη. Ψάξτε για τίμιους ανθρώπους που βάζουν πάνω από όλα τον άνθρωπο και όχι το χρήμα.
