Φοβάμαι και κλαίω , δεν ξέρω αν το θέλω αυτό , ποιο το νόημα στο να προσπαθείς όσες φορές κι αν προσπάθησα πάλι στα ίδια κατέληξα , στον πόνο ο στην θλίψη στο στοιχειωμένο μυαλό που δεν λέει να αφήσει το σώμα μου να ηρεμήσει , δεν ξέρω ποιο το νόημα σε όλα αυτά , χάπια, ψυχολόγοι , όνειρα , έρωτες φιλίες , σε τι αποσκοπούν. Είμαι μόνος με τις αναμνήσεις να μου κρατούν συντροφιά , δυσκολεύομαι και αυτό το βράδυ θέλω να δώσω μία να ξεριζώσω το κεφάλι.
Τι έγιναν τα όνειρα μας , αξίζει να ονειρευτούμε ξανά η απογοήτευση θα μας περιμένει μόνιμος φίλος.
Ίσως μετανιώσω για όλα που έγραψα , απλά έτσι αισθάνομαι αυτήν την στιγμή καπνός στον άνεμο που εξαφανίζεται σιγά σιγά και ήθελα να το μοιραστώ.
Ίσως έχω επηρεαστεί από το φόρουμ που διαβάζω ότι τόσοι άνθρωποι παλεύουν, άσχημες καταστάσεις και είναι κρίμα.
