κατάθλιψη;

Καλησπέρα στο φόρουμ! Αποφάσισα να γράψω εδώ τί μου συμβαίνει γιατί δεν μπορώ να καταλάβω και χρείαζομαι μια καθοδήγηση...Εδώ και ένα χρόνο περίπου έχω αλλάξει δραματικά. Πάντα ήμουν υπερβολικά χαρούμενη και αισιόδοξη, με πολλά χόμπι, παρέες κλπ. Όταν υπήρχε κάποιο πρόβλημα το αντιμετώπιζα π´αντα με αισιοδοξία και κατάφερνα να το λύνω. Ποτέ δεν είχα βιώσει αισθήματα ανικανότητας ή αδυναμίας. Ακριβώς γι'αυτό αρνιόμουν να δεχτώ ότι έχω κατάθλιψη, ειδικά στην εποχή μας που απ´ την πολλή χρήση η λέξη χάνει και το εννοιολογικό της περιεχόμενο. Τελικα αποφ´ασισα να διαβάσω τα συμπτώματα της κατάθλιψης..Έκανα ότι τεστ βρήκα στο ίντερνετ για να δω που βρίσκομαι. Σε όλα εμφανίζομαι με πολύ υψηλά επίπεδα κατάθλιψης. Επιπλέον έχω βγάλει αυτοάνοσα, ημικρανία βαριάς μορφής και -ω ναι- τικ στα μάτια. Ενώ ήμουν υπερβολικά κοινωνική, πλέον τρέμω στην σκέψη να γνωρίσω καινούρια άτομα. Με έχουν πιάςει κρίςεις πανικού (αυτό πιςτεύω ότι είναι) Και πολλά ακόμα...Η ερώτησή μου είναι αν πιστεύετε πως έχει κάποιο νόημα να επισκεφτώ κάποιον ειδικό. Ακόμα φυσικά δεν είμαι σίγουρη αν πρόκειται για κατάθλιψη. Στο μυαλό μου όλα είναι τυχαία. Έτυχε να αγχωθώ, έτυχε η ημικρανία έτυχε που δεν θέλω να συναναστρέφομαι κόσμο...

Προφανώς και έχει νόημα να επισκεφτείς κάποιον ειδικό, όταν έχει αλλάξει τόσο πολύ η συμπεριφορά σου. Επίσης, μην μπαίνεις στη διαδικασία να ψάχνεις στο internet, τι είναι αυτό που έχεις, αν έχεις κάτι... θα βρεις ένα ατελείωτο κατάλογο με διαταραχές που πιθανόν από αυτές να σου ταιριάζουν πολλά συμπτώματα... αδικώς μπερδεύεσαι.... Είναι καλύτερα να βρεις κάποιον άνθρωπο να σε καθοδηγήσει, ώστε να διαχειριστείς την κατάσταση....και όχι να βρεις μία ταμπέλα μιας οποιαδήποτε ψυχικής διαταραχής.

Αν είναι κατι που επιμένει για μεγάλο διάστημα ναι. Επισης πρεπει να αναρωτηθείς κατα ποσο συνέβη κατι που μπορεί να σε επηρέασε, οχι οτι είναι απαραίτητο αλλα κατα κανόνα κάποιο γεγονός αποτελεί θρυαλλίδα για κατι τετοιο. Οσο για το διαδίκτυο οσο το ψάχνεις μπορεί να σε τρελάνει γιατι παντα βρίσκεις πράγματα που ταιριάζουν χωρις να σημαίνει ομως οτι ισχύει σε ολα. Μηπως η ζωή σου δεν είναι στο σημειο που θα ήθελες; Μήπως συνέβη κάποιο στρεσογόνο γεγονός;

Και εγω ευθυμος ημουν και για την ακριβεια ημουν απο τα πιο χαμογελαστα ατομα που θα ειχες γνωρισει στην ζωη σου αλλα το οτι γυριζεις την πλατη σου σε κατι που μπορει να ειχε συμβει στο παρελθον δεν σημαινει οτι δεν μπορει να σε πειραξει στο μελλον η να πυροδοτηθει καποιο καταθλιπτικο επεισοδιο.Αν υπαρχει κατι το οποιο εχει επιρρεασει την ψυχολογια σου αργα η γρηγορα θα βγει.Μπορεις να επισκευτεις εναν καλο ψυχολογο και θα φανει...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Πραγματικά νιώθω υπερβολικά μόνη και μου και με βοήθησε που τα έγραψα στο φόρουμ. Σίγουρα συμβαίνουν άσχημα πράγματα στις ζωές όλων. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί κάποιοι ζουν με αυτά και σε κάποιους η ψυχολογία καταστρέφεται. Μπορώ να σκεφτώ πολλά πράγματα που να με έχουν επηρέασει αλλά με σοκάρει αυτή η αλλαγή και το γεγονός ότι δεν μπορώ πλέον να βοηθήσω τον εαυτό μου. Η ερώτησή μου περί ειδικού έχει βαση. Πρώτον δεν ξέρω που να πάω. Δεύτερον νιώθω ότι κανείς δεν θα δώσει την πρέπουσα σημασία σε ακόμα ένα καταθλιπτικό άτομο. Τρίτον, την στιγμή που αναγνωρίζω ότι δεν είμαι καλά ( κάτι που πεισματικά αρνιόμουν μέχρι πρόσφατα, τι παραπ´ανω θα μου προσφ´ερει ένας ειδικός; Ακόμα και να βρω ακριβώς την πηγή του προβλήματος, αυτό θα συνεχίσει να υφίσταται. Ελπίζω να μην
σας κούρασα

Θα ζεις με τα προβλήματα σου θα μπορείς να λειτουργησεισ

Όλες αυτές οι αρνητικές σκέψεις που κάνεις, είναι αποτέλεσμα της άσχημης ψυχολογικής σου κατάστασης, αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις κατάθλιψη... Αδικείς τον εαυτό σου όταν του συμπερίφερεσαι έτσι. Επίσης, όταν λες, "δεν ξέρεις που θα πας", εννοείς αν θα πας σε ψυχολόγο η ψυχίατρο; ....Ακόμη, οφείλω να σου πω ότι αυτή είναι η δουλειά του ειδικού, να σε αποδεχθεί και να ασχοληθεί μαζί σου. Και τέλος θα σου πω, μην είσαι πεπεισμένη ότι το πρόβλημα σου δεν θα λυθεί... κι αν δεν λυθεί θα μάθεις να το διαχειρίζεσαι, (όπως είπε κι ο elis), θα είσαι λειτουργική και θα μάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου, από πράγματα και καταστάσεις στα οποία ξέρεις ότι είσαι ευάλωτη και "καταστρέφουν την ψυχολογία σου". Μπορείς να ξεκινήσεις μία προσπάθεια για να αλλάξεις προς το καλύτερο, αλλά και για να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής σου.

Πρωτον δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι,το διαχειριζονται διαφορετικα και δεν εχουν ολοι περασει τα ιδια επισης οταν ο καθενας μενει μονος δεν ξερεις το πως πραγματικα ειναι,αν νοιωθει καλα η οχι με αυτα που του συμβαινουν.
Δευτερον συνηθως αυτο που τσακιζει τους περισσοτερους ειναι οτι για τον αλφα ή βητα λογο περνανε το καθε προβλημα μονοι τους.
Εγω τα δικα μου προβληματα τα οποια δεν ηταν προφανως κατι μικρο χωρισμοι κτλ λογο της τραγικης οικογενειας στην οποια μεγαλωσα τα αντιμετωπισα μονος και κλεισμενος το αντεξα μεχρι μια ηλικια και ο οποισδηποτε ελεγε τι καλα περναω και ποσο χαρουμενο παιδι ειμαι, αλλα ολα αυτα ηταν ενα ψευτικο προσωπο προς τα εξω...Καποια στιγμη "εσπασα" δεν μπορουσα αλλο να προσποιουμαι ηθελα απλα να ειμαι καλα.Ειχα ενα φιλο ο οποιος και αυτος ειχε περασει ενα τραυματικο γεγονος και παντα απορουσα πως μπορει να το περασε τοσο "ανετα" οσο το σκεφτομουν και θυμομουν αυτα που ελεγε και επειδη γνωριζω και την υπολοιπη οικογενεια του ειδα οτι το παιδι ειχε τρομερη υποστηριξη απο τους υπολοιπους οποτε καταλαβα οτι λογικο ειναι να το περασε ετσι.
Σιγουρα ολοι οι ψυχολογοι δεν ειναι καλοι αλλα δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να δοκιμασεις