Printable View
Υπάρχουν νικητές από όλο αυτό; και όταν λέω νικητες εννοώ αν υπήρξαν κάποιοι που να το ξεπέρασαν εντελώς χωρίς να κάνουν υποτροπές, και όχι απλά να κοντρολαραν τα συμπτώματα μαθαίνοντας να ζουν με αυτά. Αν ναι, τι λέει η εμπειρία τους; καλύτερα με φάρμακα η χωρίς. Ξέρω ότι δύσκολα θα απαντήσει κάποιος που το νίκησε γιατί αν το έχει νικήσει δεν θα ήταν εδώ μέσα να διαβάζει το post μου. Αν πάντως υπάρχει έστω και ένας ας φανερωθει. Λίγο κουράγιο ψάχνω.
Δεν μαρεσει η λεξη 'νικητης ' ολοι νικητες ειμαστε που μαχομεθα αυτην την ασθενεια ( κτθλψη ) , μετα απο το 2000 , που παρουσιαστηκε η κτθλψη , ηταν λαιτ στην αρχη , μετα το 06 κλιμακωθηκε ...........το 11-12-13-14 ημουν σε μαυρο χαλι , ακομη και σμαρκετ , δυσκολευομουν να παω , την εβγαζα στο κρεβατι , μετα το αρχες του 15 , αρχισε η πανω βολτα , με σκαμπανεβασματα , που ακομη τα εχω , αποφασισα οτι μονο ιδαις δυναμεις θα συνερχομουνα , πηρα την κατασταση στα χερια μου , επαψα νακουω ψυχοτετοιους , το anafranil με βοηθησε οσο κανενα αλλο φαρμακο , και ταχα δοκιμασει ΟΛΑ ...........πλεον εινμαι αρκουντως λειτουργικος , εχω βαλει μπρος να χασω και καμμια 15 εξτρα κιλα που συγκεντρωσα απο ενα φαρμακο , αρχισα παλι γυμναστικη , παιρνω μπολικα Ω3 , Β βιτ . , εντελως καλα δεν μπορω να πω οτι ειμαι , αλλα ειμαι μακραν καλυτερα , απο το 2011-14 , και πλεον βλεπω φως στο οριζοντα , αισιοδοξω , και δικαιως , δεν περιμενα οτι θα κερδιζα αυτην την μαχη , επιμονη κι υπομονη χρειαζεται ..... πρεπει να προσθεσω οτι ειμαι θετικος και αισιοδοξος ανθρωπος , που δεν θα το βαλει κατω ευκολα .....εχω κερδισει τουλαχιστον την ηρεμια μου ..........
νικιεται η κτθλψη , αρκει να μην σε παρει εξ ολοκληρου απο κατω .......υποτροπες σοβαρες δεν εχω τα 2 τελευταια χρονια , απλως εχω μια ανοδικη γραμμη , με ζιγκ-ζαγκ ομως , αντι για ανοδικη ευθεια ....................αλλα κανεις δεν συνερχεται σε ευθεια γραμμη , νομιζω οτι συνεβαλλε οτι δεν εχασα ποτε ο ηθικο μου , εκτος μεμονωμενων περιπτωσεων ....
η προσωπικη προσπαθεια μετραει πολυ , το φαρμακο, αντε να σου δωσει ενα 30% ......
αυτο το οτι εισαι θετικος και οτι απεκτησες καταθλιψη εμενα γιατι δεν μου κολλαει πολυ?αντιφατικο μου κανει
Μπορεις να ρωτησεις χρηστες ναρκωτικων εαν βγηκαν νικητες και πως ενιωσαν.Μιας και η ζωη των ναρκωτικων δεν διαφερει καθολου απο αυτην ενως καταθλιπτικου
Αγαπητέ φίλε mauroslok καλησπέρα! Συγνώμη, αλλά δεν θα ρωτήσω πότε χρήστη σκληρών ναρκωτικών ουσιών για τίποτα. Ούτε και πρόκειται να συγκρίνω την ψυχολογική μου πάθηση με την εξάρτηση ορισμένων. Καταλαβαίνω εν μέρει ότι ένα μέρος χρηστών επέλεξαν αυτόν τον δρόμο εξαιτίας του ότι δεν άντεχαν την σκληρή πραγματικότητα της ζωής τους και έψαχναν μια "οδό" διαφυγής, αλλά προσωπικά ούτε αυτό το αποδέχομαι και επέτρεψε μου να σου εξηγήσω το γιατί μέσα από το δικό μου παράδειγμα.Quote:
Originally Posted by Mauroslosk
Πρόσφατα επισκέφτηκα έναν παθολόγο γιατί πάλι μου είχε κολλήσει στο μυαλό ότι κάτι μου συμβαίνει και θα πεθάνω. Αφού με εξέτασε εξονυχιστικά και δεν βρήκε τίποτα απολύτως και έγινε ξεκάθαρο και σε αυτόν όπως και σε τόσους άλλους ότι πρόκειται για ψυχολογικό πρόβλημα, άρχισε να με ρωτάει κάποια πράγματα για το παρελθόν μου. Μια ώρα μετά και αφού τελείωσα μου είπε τα εξής
"υποκλίνομαι απέναντι σου. Πέρασες πράγματα που μόνο η λέξη φρίκη μπορεί να περιγράψει αλλά είσαι εδώ, λειτουργικό μέλος της κοινωνίας ενώ άνετα θα μπορούσαμε να σου δικαιολογισουμε πολλά, από αλκοολισμό και πρέζα μέχρι παραβατικη συμπεριφορά".
Όσοι με γνωρίζουν και είναι μέρος της ζωής και της καθημερινότητας μου μου έχουν πει το ίδιο.
Εγώ βρήκα "οδό " διαφυγής μέσα από την ερασιτεχνική αστρονομία και την λογοτεχνία. Αυτά με κράτησαν όρθιο όταν στην ηλικία τον 15 σερνομουν απ' την κατάθλιψη στα πατώματα εντελώς μόνος, χωρίς γονείς. Ο καθένας από εμάς, άσχετα απο το ποσό δύσκολη είναι η ζωή του κάνει τις επιλογές του και χαράζει τον δικό του δρόμο. Συγνώμη και πάλι αλλά δεν θα συγκρίνω το ψυχολογικό νου πρόβλημα με τις εξαρτήσεις. Για εμένα είναι δύο ανόμοια πράγματα.
Σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες αυτό μαζί μου. Με βοήθησε αρκετά ετούτη την μέρα που δεν την "πάλευα" και πάρα πολύ.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Σωστη παρατηρηση , iron , αλλα δεν μπορει ναναι καοποιος συνεχεια θετικος , ειναι ουτοπικο ........εγω εγινα προσωρινα αρνητικοςε , μετα απο εναν χωρισμο , που μου κοστισε , και επιπλεον μια σοβαρη απωλεια χρηματων , τωρα ξαναβρισκω τον εαυτο μου .......Quote:
Originally Posted by ironman
Νομιζω πως συγκρινεις στερεοτυπικα?Εννοειται πως αλλες ασχολιες ειχες αλλη οπτικη ισως και αλλη κουλτουρα εννοειτε πως δεν σε βαζω στο ιδιο κοινωνικο καλουπι.Αλλα εγω δεν μιλαω για το φαινεσθαι μα για τον εσωτερικο πονο την αγανακτηση και την τρελα.Νομιζω η διακοπη απο την Ηρωινη ειναι ενα απο τα ποιο δυσκολα και βιαια πραγματα που μπορει να βιωσει κανεις.Δεν ξερω τι εχεις περασει και δεν θα σε κρινω εγω για αυτο.Εκανες μια ερωτηση και εγω σου απαντησα με μια διαφορετικη ισως ''παστα'' ανθρωπων.Το οτι ο αλλος βρηκε διεξοδο τα ναρκωτικα και εσυ την λογοτεχνια δεν σε κανει παντα ποιο εξυπνο.Σιγουρα ολοι κανουμε λαθος επιλογες.Και μην βασιζεσε σε αυτο μονο.Δλδ αυτοι οι ανθρωποι δεν ειχαν ονειρα και φιλοδοξιες?Ηταν αχρηστοι?Δεν ειχαν καμια δεξιοτητα?Ο πατερας μου γιωργο εισαι και συνονοματος ειναι ναρκωμανης απο τα 18 του χρονια.Ο ανθρωπος αυτος ο ναρκωμανης εγραφε λογοτεχνια,ποιηματα,ζωγραφ ιζε και σχεδιαζε.Εχτιζε σπιτια και κατεστρεφε επισης για κακη μας τυχη μονο το δικο του.Εχω την εντυπωση πως ενιωσες μια σιχαμαρα με το που ειδες να σε παρομοιαζουν με αυτου του ειδους ανθρωπων.Σεβαστο!Αλλα πανω απ ολα οπως εχω ξαναπει ημαστε ανθρωποι.!!!
θελω να σε ρωτησω το εξης χωρησες και αυτο σου δημιουργησε ολη αυτη την καταθλιψη τωρα που εισαι καλα η καλυτερα εισαι ετοιμος να μπεις σε μια αλλη σχεση?ου εχει μειενει τραυμα απο τον χωρισμο σου η εισαι καλυτερα?Quote:
Originally Posted by Macgyver
Καλησπέρα! Εχω δύο φίλους που κατάφεραν και ξεμπλεξαν λίγο πριν το "τελος". Είχα και μια φίλη την οποία πάω συχνά και βλέπω στο νεκροταφείο... 22 χρόνων αγγελούδι.Quote:
Originally Posted by Mauroslosk
Δεν συγκρίνω στερεοτυπικα γιατί όπως ξαναείπα, για εμένα πάντα, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Αρρωστησαν κατ' επιλογή ενώ εμένα με βρήκε μόνη της η αρρώστια, δεν το ήθελα.
Δεν είμαι έξυπνος, ο κουτος της παρέας είμαι, το λέω με κάθε ειλικρίνεια, αλλά θεωρώ πώς στην προκειμένη περίπτωση έπραξα σοφά. Και ναι, νιώθω σιχαμαρα με όσους είναι εξαρτημένοι και αυτό ρε φίλε mauroslosk γιατί ηταν και ο πατέρας μου εξαρτημένος από το αλκοόλ. Αλκοολικός τελικού σταδίου και εγώ σε ηλικία 8 ετών αναγκαζόμουν να τον βλέπω να ξερνάει αίμα μέχρι που τελικά πέθανε. Εννοείται πως είχε όνειρα, εννοείται πως είχε δεξιότητες. Και αυτός χτιστης ήταν σαν και τον δικό σου. Έχω λόγο που νιώθω σιχαμαρα.
Τέλος να σου πω το εξής. Ο γραπτός λόγος δεν έχει "τόνο" ώστε να καταλάβεις πώς σου μιλά ο άλλος γι' αυτό τον λόγο νιώθω την ανάγκη να σου διαβεβαιώσω ότι η προηγούμενη μου απάντηση δεν έκρυβε μέσα της τίποτα το επικριτικο εναντίον σου.
Να είσαι πάντα καλά και ελπίζω να τα λέμε συχνά!
Αν πιστευεις οτι μπορει καπιος να γινει αναισθητος τοτε μαλον θα υπαρχουν :-/
Το πιστεύω. Πως μπορώ να γίνω και εγώ δεν ξέρω. Οποία συμβουλή δεκτή!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Εγώ στο στρατό απέκτησα άμυνες μπορείς να με πεισ κ αναίσθητο αλλά ένα κομμάτι μου παρέμεινε ευαίσθητο παρόλο που είμαι σκληρός
δεν εχεις φρικαρει αρκετα δεν εχεις παρει αρκετες αναποδες δεν σου εχουν αναψει πολα λαμπακια με οσα βλεπεις δε γυαλιζει αρκετα το κουτελο σου απ τον ιδρωτα.Quote:
Originally Posted by ge0rge
Οχι , μπορω να μπω σε αλλη σχεση , αλλωστε εχουν περασει 23 χρονια , και το σημαντικοτερο , ανακαλυψα μια πλευρα της ( δεν παψαμε ναχουμε φιλικες σχεσεις ) , που μονο με απογοητευσε , για αλλα την ειχα , αλλη ηταν , εγω δεν ηθελα να το δω .....αυτο ηταν η χαριστικη βολη , για να μην εχω τραυματα ψυχικα , αξιζε λιγοτερο απ οσο νομιζα ......την ειχα σοβαρα υπερτιμησει ......αργησα λιγακι να το δω .....Quote:
Originally Posted by ironman