την πατησα για ακομη μια φορα
καλησπερα παιδια
εχω καιρο να γραψω για πραγματα που με απασχολουν περασα ενα ειδος μινι "καταθλιψης " καπου επανηλθα και καπου το χασα παλι ..και οταν τα προσωπικα πανε κατα διαολου φυσικο και επομενο να μην εχεις διαθεση για πολλα . το πραγμα εχει ως εξης : γνωριζω ενα ατομο που δειχνει μεγαλο ενδιαφερον για μενα για αρκετο διαστημα ( μεσα κοινωνικης δικτυωσης για οσους αναρωτιουνται- κατι απο το οποιο δεν χρησιμοποιω προς αναζητηση συντροφου συνηθως η chat με διαφορους ξενους ). παρολα αυτα ξεκιναει μια καθημερινη επικοινωνια ψιλοοικειοτητα κλπ και μετα απο ενα μηνα αποφασιζουμε να γνωριστουμε κανονικα. ολα βαινουν τελεια του αρεσω μου αρεσει. πολυ ενθουσιασμενος με μενα και εγω επισης ωστοσο αρκετα επιφυλακτικη ( δεν ανοιγομαι ευκολα) . κανει την κινηση του ειμαι θετικη και προχωραμε κανονιζοντας και δευτερη και τριτη φορα . στο μεταξυ δεν αλλαζει τιποτα στην επικοινωνια μας ουτε στη συμπεριφορα του πραγμα που θεωρω πολυ καλο σημαδι. αυτο συμβαινει περιπου για μια εβδομαδα ωσπου ξαφνικα σταματουν τα παντα μαχαιρι απο μερια του . κανενα μηνυμα καμια απαντηση σε μηνυμα η τηλεφωνο ..αντιλαμβανομαι οτι κατι εχει στραβωσει ... αφηνω ενα διαστημα να περασει κατα το οποιο εχω γεμισει τα βραδια με ενα τεραστιο γιατι αν εκανα κατι αν ειπα κατι και δεν βρισκω καμια εξηγηση ωσπου μετα απο ενα μηνα αντιλαμβανομαι την υπαρξη κοπελας ( οταν γνωριστηκαμε ηταν ελευθερος) .και εκει ειναι που λυνονται ολες μου οι αποριες στο θεμα εξαφανισης του απο τη ζωη μου με παιρνει απο κατω αρχιζω να σκεφτομαι οτι προφανως εβγαινε παραλληλα μαζι της ( δεν γινεται μεσα σε μια βδομαδα να τη γνωρισε και να στησανε σχεσουλα)
και εκει τελειωνει το στορι. δεν επικοινωνησα ποτε μαζι του δεν εκανα απολυτως τιποτα απο το να τον μισησω και να νευριασω μαζι του για την αθλια συμπεριφορα του . εχουν περασει 2 μηνες ομως και συνειδητοποιω οτι ενω ηταν πολυ λιγα τα παρε δωσε χρονικα με αυτον οτι ημουν και ειμαι ερωτευμενη μαζι του και δε μπορω να κατι απολυτως τιποτα για αυτο !δεν ξερω που εφταιξα.. κατηγορησα εκεινον κατηγορησα εμενα ξεσπασα προσπαθησα να το καταπιεσω αλλα το μονο που βλεπω ειναι οτι γυριζει στο μυαλο μου ...ηταν κατι που ξεκινησε τοσο ομορφα για να πεσει στο κενο πριν καν δοκιμαστει ...και ηθελα τοσο πολυ να επενδυσω να μου δωσει την ευκαιρια να του δωσω οτι εχω και τωρα εμεινα απλα ετσι ....
συγνωμη για το κατεβατο παιδια με βασανιζει πολυ και οσο το καταπιεζω τοσο βγαινει στην επιφανεια στη ψυχολογια μου που εχει πιασει πατο ....δεν ξερω τι να κανω ειλικρινα δε ξερω απλα δεν αντεχω στην ιδεα του...