Printable View
Γεια σας και παλι. Ειχα γραψει ξανα για τη μαμα μου που επαιρνε ζοξιλ και ladose ενω πηγαινε καλα για 2 μηνες επεσς παλι ψυχολογικα με κρισεις πανικου. Εφοσον η κατασταση δε βελτιωνοταν πηγαμε και σε αλλο γιατρο αυτος ειπε για υποτροπιαζουσα καταθλιψη, της αλλαξε τα zoxil σε matepil και αυξησε τα ladose, καμια βελτιωση ακομα. Εχετε εμπειρια απο αυτο το φαρμακο;
το seroquel το γνωρίζεις? είναι η ίδια ουσία (κουετιαπίνη), άλλη εταιρία.
Απορώ όμως γατί της δίνουν αντιψυχωτικά όταν απο οτι κατάλαβα η μητέρα σου στην ουσία παλεύει με τις κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Διάβασα κάπου οτι την διέγνωσαν και ώς διπολική και αυτό μου κάνει περισσότερη εντύπωση, να φτάσει δηλαδή κάποιος 70 χρονών για να τον διαγνώσουν ώς διπολικό???
Διπολικη ειπε ενας γιατρος γιατι εχει συνεχεια σκαμπανεβασματα, δυο μηνες καλα δυο μηνες χαλια. Ο τελευταιος που πηγαμε ειπε οτι διπολικοτητα εχει αλλα χαρακτηριστικα και δεν εμφανιζεται τοσο αργα. Ειπε οτι εχςει υποτροπιαζουσα καταθλιψη. Τα αντιψυχωσικα τα δινουν ως σταθεροποιητες της διαθεσης. Επισης εχει τρομερες φοβιες, δε θελει να παει σε γιατρο, λεει συνεχεια να πεθανει, την πιανει και πολυ εντονη νευρικοτητα να χτυπιεται και τοτε παιρνει μισο ζαναξ. Βασικα αν δεν παει καλα θελει ο γιατρος λεει να της αλλαξει το ladose
Διπολικη ειπε ενας γιατρος γιατι εχει συνεχεια σκαμπανεβασματα, δυο μηνες καλα δυο μηνες χαλια. Ο τελευταιος που πηγαμε ειπε οτι διπολικοτητα εχει αλλα χαρακτηριστικα και δεν εμφανιζεται τοσο αργα. Ειπε οτι εχςει υποτροπιαζουσα καταθλιψη. Τα αντιψυχωσικα τα δινουν ως σταθεροποιητες της διαθεσης. Επισης εχει τρομερες φοβιες, δε θελει να παει σε γιατρο, λεει συνεχεια να πεθανει, την πιανει και πολυ εντονη νευρικοτητα να χτυπιεται και τοτε παιρνει μισο ζαναξ. Βασικα αν δεν παει καλα θελει ο γιατρος λεει να της αλλαξει το ladose. Παντως οταν πηρε το πρωτο αντιψυχωσικο το zoxil εφτιαξε γρηγορα και ηταν πολυ καλα για δυο μηνες ειχε κοψει και τα zanax αλλα με το που της μειωσε ο γιατρος της δοσολογιες του zoxil και ladose ειχε κριση πανικου και σιγα σιγα το δουλευε προς το αρνητικο παρολο που γυρισε στην αρχικη δοσολογια. Φταιει νομιζω και η απελπισια της καθε φορα που βλεπει οτι δεν κραταει η σουπερ διαθεση δεν κραταει για παντα[/QUOTE]
Γνωρίζεις γιατί δεν της δίνουν κάποιο αγχολυτικό πιο μεγάλης διάρκειας? πχ lexotanil, tavor κτλ..? Όσους δικούς μου γνωρίζω σε αυτή την ηλικία που οι περισσότεροι περνάνε κάποια ψυχολογικά προβλήματα αρκούνται στο να είναι με ένα αντικαταθληπτικό και ένα μεγαλύτερης διάρκειας αγχολυτικό και η ποιότητα ζωής τους βελτιώνεται σε πολύ καλό επίπεδο. Φυσικά χρειάζεται και προσπάθεια απο το περιβάλλον τους.. δεν αρκεί μόνο να τους δίνουμε φάρμακα αλλά να τους βοηθάμε όταν περνάνε στην τρίτη ηλικία βελτιώνοντας την καθημερινότητά τους. Να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί τους, να κάνουμε ευχάριστα πράγματα μαζί τους, να τους πραγματοποιούμε επιθυμίες.. Έχω δει ανθρώπους σε αυτή την ηλικία να περνάνε μεγάλη κατάθλιψη και να μην δέχονται να πάρουν φάρμακα και μόλις κάτι άλλαξε στην ζωή τους προς το καλύτερο τους ειδες και έγιναν πάλι σαν μικρά παιδιά.. πχ να αλλάξουν σπίτι και εκεί που δεν είχαν πριν κήπο να αποκτήσουν και να αρχίσουν να ασχολούνται με τον κήπο.. Δηλαδή η αλλαγή περιβάλλοντος τους κάνει πολύ καλό πολλές φορές. Ιδιαίτερα την περίοδο που κάποιοι πέρνουν φάρμακα και νιώθουν καλύτερα εκεί είναι η ιδανική στιγμή για να κάνουν κάτι που θα βοηθήσει να διατηρήσουν αυτή την καλύτερη διάθεση.. Πχ απο εκεί που δεν πηγέναν πρίν καφενείο να ξεκινήσουν εκείνη την περίοδο να πηγένουν και μετά θα γίνει μια ευχάριστη συνήθεια.. η να τους πάμε μια έκδρομή κτλ κτλ.
Αν κάποιος που ζεί κλεισμένος μέσα στο σπίτι και δεν κάνει τίποτα..ακόμη και αν τα χάπια τον αναιβάσουν για λίγο καιρό είναι πολύ σίγουρο οτι θα ξαναυποφέρουν αν δεν εκμεταλλευτούν αυτό το "αναίβασμα" να αλλάξουν κάτι στην καθημερινότητά τους.
Πάντως όσον αφορά το seroquel και τα αντιψυχωτικά γενικά, στην δική μου περίπτωση μου έκαναν μεγαλύτερο κακό απο οτι καλό και σε βάθος χρόνου μου χειροτέρεψαν την κατάθλιψη.. δεν με βοήθησαν καθόλου σαν "σταθεροποιητές", με θόλωναν σε απαίσιο βαθμό, ναι μεν δεν ειχα κρισεις πανικού γιατί με κάνανε σαν ζόμπι... αλλά εγώ ήμουν και επιρρεπής στις παρενέργειες τους. Και εγώ για τον ίδιο λόγο τα έπερνα αλλά ήταν οτι χειρότερο μπορούσαν να μου κάνουν!! Το να βιώνει κάποιος κρίσεις πανικού και κατάθλιψη είναι αναμενόμενο να αρχίσει να επιρεάζεται η διάθεσή του!! είναι τόσα πολλά αυτά που παλεύει με τον εαυτό του που είναι "λογικό" να έχει εναλλαγές στην διάθεση..κάποιες φορές που νιώθει καλύτερα να νιώθει μια αισιοδοξία και μόλις βιώσει μια κρίση πανικού ξανά να τον ξαναπέρνει απο κάτω και να αγανακτει και να νιωθει οτι δεν θα γλυτωσει ποτέ απο αυτό! είναι τόσο δύσκολο που θα περνάει και στιγμές με εκρήξεις και θυμό και με μεγάλη στεναχώρια και με μεγάλο φόβο και ανασφάλεια και και.. Η ψυχοθεραπεία και αλλαγές στην ποιότητα ζωής είναι το Α και το Ω σε αυτή την προσπάθεια!!!
Επαιρνε ladose απο 50 χρονων περιπου μετα ξεκινησε ψυχοθεραπεια και εφοσον ηταν καλα αρχισε να τα κοβει ειχε μονο κατι φυτικα για περιπτωση εντονου αγχους. Τρια χρονια πριν ξεκινησε παλι να εχει κρισεις κ ψυχωσωματικα ισως αργησε να αρχισει θεραπεια παλι. Ξεκινησε παλι με φαρμακα αλλα δεν ειχς βελτιωση ενω παλιοτερα επερνε ενα ladose και σε δυο μερες ηρεμουσε. Γεννησε η αδερφη μου θα ελεγε κανεις οτι θα χαιροταν με το εγγονακι αλλα ουτε να το δει. Ειχε μερικες βελτιωσεις που κρατουσαν δυο μηνες κ παλι χαλια. Οταν ηταν λιγο καλα την εγραψα σε κεραμικη που παω κι ςγω να παμε μαζι, δεν ηρθε ποτε. Εκδρομη που της λεει ο πατερας μου, λεει οτι το θελει για τον εαυτο του.(εχει πολλα απωθημενα μαζι του...). Της πηγα ω3 λεγοντας οτι διαβασα μςλετες κ αμα το παρει θα γινει πιο γρηγορα καλα δεν τα πηρε ποτε. Τοσο καιρο,αυτα τα τρια χρονια, επερνε efexor και lexotanil η zanax. Εκανε κ ψυχοθεραπεια που κ που αλλα οταν δεν ενοιθε καλα τη σταματουσε. Της ειχα κλεισει και στο αιγηνητειο για γνωσιακη θεραπεια αλλα δεν πηγε. Οταν πηρε τα zoxil εδειξε γρηγορη βελτιωση μεχρι που αρχησε να ραβει παλι, σκεφτοταν διακοπες, εβλεπε το εγγονι της, μολις τα μειωσε μετα απο δυο μηνες παλι τα ιδια και χειροτερα. Τωρα πια σε κατασταση εντελως αυτολυπησης, να πεθανει και οτι κ να κανουμε εμεις ειναι περιττο νομιζω πια. Για ψυχολογο φυσικα ουτε κουβεντα. Και τοσο καιρο εγω ειμαι κοντα της με αποτελεσμα να εχω αφησει τη ζωη μου, δεν εχω βρει δουλεια, δεν εχω κανει υποβοηθουμενη προσπαθεια για παιδι (η οποια χρειαζεται να ειμαι σε καποια ηρεμια) και εχω φτασει 39. Κι ετσι κ πεις κατι σου λενε ενταξει παρατηστε με. Δεν ξερω τα εχω παιξει
Α κι οσο ηταν τελευταια καλα πηρε γατακι. Τωρα που ειναι χαλια αφου δεν το πεταξε πουθενα τυχερο ειναι
Το matepil ειναι το γενοσημο αντι του seroquel νομιζω...
Λυπαμαι πολυ που τα περνάτε όλα αυτά και ξέρουμε όλοι που έχουμε περάσει ή περνάμε κάτι παρόμοιο πόσο δύσκολο είναι και πόσο ψυχοφθόρο για όλους. Σίγουρα σου αξίζουν πολλά μπράβο που προσπαθείς να βοηθήσεις την μητέρα σου και που όπως καταλαβαίνω όλο το περιβάλλον σου κάνει οτι μπορεί.. Και έχεις δίκιο να νιώθεις το άδικο να σε κρατάει όλο αυτό πίσω στην ζωή σου..
Πραγματικά εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να βρεθεί μια θεραπεία που να την βοηθήσει πραγματικά και να βρείτε όλοι μια ανακούφιση σε όλο αυτό που βιώνετε..
lithium?ειναι για τους διπολικους..και μενα ο γιατρος μου μου ειπε να το παμε σε λιθιο.Ειναι σταθεροποιητης της διαθεσης.
Και δεν εχει παρενεργειες αυτο;
Ευχαριστω, μακαρι να βελτιωθει και να βρει μια ισορροπια. Δυστυχως ο παθων δεν καταλαβαινει τι δυσκολια περνανε οι τριγυρω του και εμεις δεν μπορουμε να κατανοησουμε εντελως τι περναει ο παθων. Δεν καταλαβαινουμε γιατι ενω παλια περνωντας ενα ladose επανερχοταν γρηγορα ενω τωρα προσπαθει τοσο καιρο και τιποτα. Να φταιει η ηλικια;Quote:
Originally Posted by jock77