τελευταία εβδομάδα...

Καλησπέρα φίλοι μου,
τελευταία εβδομάδα απεξάρτησής μου απο το tavor και δυο μέρες τώρα είναι η πρώτη φορά που δεν έχω πάρει το χάπι μου για τοσο χρονικό διάστημα (πάντα μόνο μια μέρα άντεχα..οπότε οι δύο είναι κατόρθωμα) !
Όλο αυτό είναι τρομερά δύσκολο, .. το άγχος έχει χτυπήσει κόκκινο, ο άλλωτε ήρεμος ύπνος τώρα είναι σκέτο θρίλερ, οι πονοκεφαλοι, οι κραμπες στο στομαχι, αποσυντονισμος, ενα τεραστιο κενο, στο κεφαλι νιωθεις τους παλμους της καρδιας.. ενα βουητο στα αυτια, μια συνεχη ανυσηχια , υπερένταση, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, στεναχώρια και ενέργεια μηδέν! Τέτοιες μέρες μόνο στο σπίτι μπορώ να μείνω εκτός αν έπερνα έστω το 1/4 χαπάκι μου ..τότε μπορούσα να κάνω αρκετά πράγματα μέσα στην μέρα.
Σκέφτομαι οτι απο Δευτέρα το σταματάω τελείως και αγχόνομαι περισσότερο.. πως θα μπορέσω να αντισταθώ να μην ξαναπάρω? για πόσο θα επιμένουν αυτά τα συμπτώματα και πόσο περισσότερο θα μου δυσκολέψουν την ζωή ..μέχρι να φυγει ολο αυτο. Και θα φυγει? Κάνω σχέδια για το μέλλον μου και δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις γιατί δεν ξέρω πότε θα είμαι και πάλι αρκετά καλά για να μπορέσω να κάνω αυτα τα σχέδια πραγματικότητα.
Είναι δύσκολο να μην ξέρεις.. να μην μπορεί κανείς να σου πεί με βεβαιότητα οτι ιδιαίτερα όλο αυτό το λυσσασμένο άχγος που σου κάνει μέχρι και τα πόδια και χέρια να τρέμουν τόσο που προχθές έπεσα απο τις σκάλες.. ισορροπία μηδέν.. το πρωι ξυπνω γεμαντη υπερενταση και αγωνια αν θα τα καταφερω και αυτη την μερα να βγω απο το σπιτι ..να μιλησω σε ανθρωπο..
Όλα είναι μια συνεχή προσπάθεια.. να προσπαθω να δείχνω νορμαλ για να μην αγχώνω και τους άλλους και να μην ανυσηχουν η κάποιοι και να με παρεξηγούν ακόμη (αυτοι που δεν καταλαβαίνουν).
Εκεί που βασίζομαι οτι όλα θα πάνε καλά είναι οτι απο την στιγμή που έφτασα στην ελάχιστη δόση έφυγε αυτή η τρομερή καταθληψάρα που πραγματικά με βασανιζε τρομερα... οι κακες σκέψεις, ο πονος, η στεναχωρια.. το κλαμα ξανα και ξανα.. η απογνωση ολο αυτο το μαυρο πράγμα..
Οπότε θέλω να νιώθω αισιόδοξη οτι αφού μειώνοντας το χάπι έφυγε αυτό το σύμπτωμα , οτι θα φύγουν και τα υπόλοιπα.. ιδιαίτερα αυτό το άγχος που είναι τοσο δυνατό που νιώθω ωρε ωρες οτι με χαζεύει.. δεν μπορώ να στρώσω πρόταση. Ο φοβος για το τωρα , ο φοβος για το αυριο.. Τις "κακές" μέρες (χωρις χάπι) είναι τόσο έντονα.. αλλά πρέπει να καθαρίσω και να το παλέψω για να πάρω την ζωή μου πίσω μακριά απο τον σκοτινό κόσμο των ψυχοφαρμάκων. Άραγε πόσο θα πρέπει να υποφέρω μέχρι να φύγουν όλα αυτά και άραγε θα αντέξω να μην ξαναπαρω?
Εύχομαι να επισκέφτομαι το φόρουμ πάλι στο μέλλον και να τα διαβάζω και να λέω (όπως είχα πει και για παλαιότερο ποστ μου που ηταν τραγικο) .."πο ρε φιλε το ξεπερασα και αυτο"!!!!!
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που δίνει την δική του προσπάθεια πραγματικά να βρειτε την ψυχική σας υγεία και να μπορέσετε να ζήσετε και να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας .. και οτι και αν αντιμετοπίζετε τώρα να γίνει σύντομα παρελθόν για να κατακτήσετε το μέλλον!!! να είστε όλοι καλά!!!

Αυτό λοιπόν που μένει να πούμε είναι καλή δύναμη και φυσικά καλή αρχή στη νέα σου ζωή!Δεν έχω τπτ παραπάνω να σου πω που δεν σου εχει πει ήδη ο γιατρός σου...περα του οτι με επηρεάσεις αρκετά και αποφάσισα να μην ξεκινήσω ΚΑΝ την φαρμακευτική αγωγή μου...που μου έγραψε ο γιατρός για αγχωδη διαταραχή.!σου εύχομαι να το ξεπεράσεις και να "καθαρίσεις"με ολα

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Καλησπέρα φίλοι μου,
τελευταία εβδομάδα απεξάρτησής μου απο το tavor και δυο μέρες τώρα είναι η πρώτη φορά που δεν έχω πάρει το χάπι μου για τοσο χρονικό διάστημα (πάντα μόνο μια μέρα άντεχα..οπότε οι δύο είναι κατόρθωμα) !
Όλο αυτό είναι τρομερά δύσκολο, .. το άγχος έχει χτυπήσει κόκκινο, ο άλλωτε ήρεμος ύπνος τώρα είναι σκέτο θρίλερ, οι πονοκεφαλοι, οι κραμπες στο στομαχι, αποσυντονισμος, ενα τεραστιο κενο, στο κεφαλι νιωθεις τους παλμους της καρδιας.. ενα βουητο στα αυτια, μια συνεχη ανυσηχια , υπερένταση, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, στεναχώρια και ενέργεια μηδέν! Τέτοιες μέρες μόνο στο σπίτι μπορώ να μείνω εκτός αν έπερνα έστω το 1/4 χαπάκι μου ..τότε μπορούσα να κάνω αρκετά πράγματα μέσα στην μέρα.
Σκέφτομαι οτι απο Δευτέρα το σταματάω τελείως και αγχόνομαι περισσότερο.. πως θα μπορέσω να αντισταθώ να μην ξαναπάρω? για πόσο θα επιμένουν αυτά τα συμπτώματα και πόσο περισσότερο θα μου δυσκολέψουν την ζωή ..μέχρι να φυγει ολο αυτο. Και θα φυγει? Κάνω σχέδια για το μέλλον μου και δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις γιατί δεν ξέρω πότε θα είμαι και πάλι αρκετά καλά για να μπορέσω να κάνω αυτα τα σχέδια πραγματικότητα.
Είναι δύσκολο να μην ξέρεις.. να μην μπορεί κανείς να σου πεί με βεβαιότητα οτι ιδιαίτερα όλο αυτό το λυσσασμένο άχγος που σου κάνει μέχρι και τα πόδια και χέρια να τρέμουν τόσο που προχθές έπεσα απο τις σκάλες.. ισορροπία μηδέν.. το πρωι ξυπνω γεμαντη υπερενταση και αγωνια αν θα τα καταφερω και αυτη την μερα να βγω απο το σπιτι ..να μιλησω σε ανθρωπο..
Όλα είναι μια συνεχή προσπάθεια.. να προσπαθω να δείχνω νορμαλ για να μην αγχώνω και τους άλλους και να μην ανυσηχουν η κάποιοι και να με παρεξηγούν ακόμη (αυτοι που δεν καταλαβαίνουν).
Εκεί που βασίζομαι οτι όλα θα πάνε καλά είναι οτι απο την στιγμή που έφτασα στην ελάχιστη δόση έφυγε αυτή η τρομερή καταθληψάρα που πραγματικά με βασανιζε τρομερα... οι κακες σκέψεις, ο πονος, η στεναχωρια.. το κλαμα ξανα και ξανα.. η απογνωση ολο αυτο το μαυρο πράγμα..
Οπότε θέλω να νιώθω αισιόδοξη οτι αφού μειώνοντας το χάπι έφυγε αυτό το σύμπτωμα , οτι θα φύγουν και τα υπόλοιπα.. ιδιαίτερα αυτό το άγχος που είναι τοσο δυνατό που νιώθω ωρε ωρες οτι με χαζεύει.. δεν μπορώ να στρώσω πρόταση. Ο φοβος για το τωρα , ο φοβος για το αυριο.. Τις "κακές" μέρες (χωρις χάπι) είναι τόσο έντονα.. αλλά πρέπει να καθαρίσω και να το παλέψω για να πάρω την ζωή μου πίσω μακριά απο τον σκοτινό κόσμο των ψυχοφαρμάκων. Άραγε πόσο θα πρέπει να υποφέρω μέχρι να φύγουν όλα αυτά και άραγε θα αντέξω να μην ξαναπαρω?
Εύχομαι να επισκέφτομαι το φόρουμ πάλι στο μέλλον και να τα διαβάζω και να λέω (όπως είχα πει και για παλαιότερο ποστ μου που ηταν τραγικο) .."πο ρε φιλε το ξεπερασα και αυτο"!!!!!
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που δίνει την δική του προσπάθεια πραγματικά να βρειτε την ψυχική σας υγεία και να μπορέσετε να ζήσετε και να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας .. και οτι και αν αντιμετοπίζετε τώρα να γίνει σύντομα παρελθόν για να κατακτήσετε το μέλλον!!! να είστε όλοι καλά!!!

---

Jock 77 πολλά από τα συμπτώματα που έχεις λόγο της διακοπής από τα φάρμακα τα έχω κάθε μέρα χωρίς να έχω πάρει ποτέ κάποια αγωγή. Δεν τα έχω όλη μέρα βέβαια. Μόνο κανένα 2ωρο συνήθως το απόγευμα.
Στο θέμα μας τώρα. Θα σου πω αυτό που λέω σε όλους. Διαλογισμός, μουσική, περπάτημα (στην φύση αν είναι εφικτό), διάβασμα, με το ζόρι βόλτα με φίλους και να θυμάσαι ότι για όλα φταίει η διακοπή των φαρμάκων.
Σε νιώθω, σε καταλαβαίνω και σε στηρίζω και εγώ και όλοι εδώ μέσα. Είμαστε δύο ξένοι με κάτι κοινό.
Ότι θες είμαστε εδώ για εσένα. Καλό βράδυ, καλή συνέχεια και να θυμάσαι ότι ολα θα περάσουν. ΌΛΑ!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ !!! μακάρι σε όλους μας να είναι όλα αυτά γρήγορα περαστικά και να ξαναβρούμε την ηρεμία μας και όσα χάνουμε σε όλη αυτή την δύσκολη διαδρομή..

σκεψου οτι εκοψες ενα χαπι και η καταθλιψη υποχωρησε θα τα καταφερεις

Ειχα κι εγω παθει εξαρτηση απο το tavor...ειχα αναγκαστικα παρει για ενα μηνα ανα 3 την ημερα για να συνηθισω στο αμπιλιφαι που μου προκαλουσε κεφαλαλγιες και αυπνιες στο ψυχιατρειο οπου αυτη η ******* η ψυχιατρος μου το εδινε και το ελεγε abililife.!το κωλο******** φαρμακο αυτο και το tavor δε με αφηνουν να κοιμηθω.να πανε στο διαολο και αυτη και τα κωλοφαρμακα!τωρα θα το γυρισω σε λιθιο ελπιζω...Οπως καταλαβαινετε το ταβορ το επαιρνα με το ζορι και εδω κι ενα μηνα που εχω σταματησει να το παιρνω εχω συμπτωματα στερησης δεν ξερω τι ειναι αυτα ισως ειναι κι απο τα αλλα φαρμακα και παιρνω καμποσα λεξοτανιλ για να κοιμηθω.

δεν ξερω αν βοηθησε αυτο το ποστ καθολου απλα επρεπε να το βγαλω απο μεσα μου...

καλά έκανες Shinji.. και σε ευχαριστώ!!
ευχαριστώ και εσένα ironman ..αυτο θέλω να πιστεύω και εγώ..έχω δει τρομερή βελτίωση και μόνο που τα ελλάτωσα και με την βοήθεια της ψυχοθεραπείας.. απλά ξέρεις, εκεί πίσω στο μέρος του μυαλού υπάρχει ακόμη αυτή η ανασφάλεια καιτα ερωτηματικά. Υπαρχουν κάτι "κακές" μέρες που βγάζουν αυτές τις φοβίες στην επιφάνεια ιδιαίταιρα όταν αισθάνεσαι το σώμα και το μυαλό σου έτσι.. αλλά υπάρχουν και κάτι καλύτερες μέρες που σου δίνουν κουράγιο και ελπίδα. Όμως το σημαντικό είναι οτι ξαναβρίκα την θέληση μου και αυτό είναι ο μεγαλύτερος συμμαχός μας!