Γειά σας παιδιά..
Λοιπόν η κατάσταση μου είναι πολύ μπερδεμένη.
Ήμουν με ενα παιδί 2 χρόνια, είμασταν πολύ δεμένοι, πιστεύαμε πολύ στην σχέση και στο μέλλον μας, με τρελή αγάπη.
Σε κάποια φάση όμως άρχισαν περισσότερα παράπονα, λόγω δουλειάς δεν βρισκόμασταν τόσο συχνά, μαλώναμε περισσότερο και έβλεπα το τέλος να έρχεται.
Αγαπιομασταν πολύ βέβαια αλλά πήρα την απόφαση να τον χωρίσω γιατί δεν άντεχα άλλες διαμάχες μεταξύ μας. Να μην τα πολυλογώ μετά από κάποιο καιρό τα έφτιαξα με ενα παιδι 10 χρόνια μεγαλύτερο και είμαι μαζί του 8 μήνες τώρα. Χρυσό παιδί, περνάμε καλά, με προσέχει σαν τα μάτια του αλλά ακόμα πονάω για τον πρώην. Ειδικα όταν τον συναντώ ξέρω ότι θα κλαίω όλη μέρα. Το χειρότερο είναι ότι ουτε αυτός με ξεπέρασε και ακόμη κρατάει ελπίδες πως θα ξαναειμαστε μαζί. Μου είχε στείλει ενα μήνυμα πως δεν θέλει να προχωρήσει τη ζωη του και πως θα είναι πάντα δίπλα μου όταν τον χρειαστώ.
Παιδιά βοήθεια..Απο τη μια νιώθω πως πρέπει να γυρίσω σε αυτόν και από την άλλη δεν θέλω να πληγωσω το παιδι που είναι μαζί μου αυτή τη στιγμή γιατί δεν φταίει σε τίποτα...Τι να κανω;