Καταθλιψη-Ειναι πληρως ιασιμη??
Καλησπερα σε ολους και ολες
Εχω πολλα χρονια να γραψω, αλλα τους τελευταιους μηνες σας διαβαζω καθημερινα και εχω διαβασει και αρκετα παλιοτερα τοπικς.
Εχω ξεκινησει αγωγη με το εφεξορ και θα ηθελα τις αποψεις σας σχετικα με το αν η καταθλιψη ειναι πληρως ιασιμη, με βαση τις εμπειριες σας αλλα και γνωριμιες σας με αλλα προσωπα.
Το 2010 πηρα για 1η φορα λαντοζ, ξαναπαιρνα καθε χρονο για 3μηνα. Απο περισυ επαιρνα για μεγαλυτερο διαστημα αλλα τα ειχα κανει μπαχαλο, ξεχνουσα δοσεις, σταματαγα ξαναπαιρνα. Μπακαλιστικα δηλαδη.
Θα σας πω τι μου ειπε η ψυχιατρος που πηγα φετος πρωτη φορα και μου πηρε πληρες ιστορικο για καμμια ωρα.
Μου ειπε οτι ευτυχως τα επεισοδια μου τα πυροδοτουν ακομα διαφορα γεγονοτα και καταστασεις, δηλαδη με τα χρονια αν συνεχισει να γινεται αυτο, υπαρχουν και ατομα που μπαινουν σε επεισοδια αυτοματα πια, χωρις να εχει γινει κατι, αυτη η περιπτωση ιατρικα θεωρειται δυσκολοτερη. Επισης υπαρχει και η κατασταση "δυσθυμιας" που κραταει χρονια νον στοπ, αυτο ειναι ακομα πιο δυσκολα θεραπευσιμο. Ειναι μια κατασταση μονιμης θλιψης σαν ευθεια γραμμη χωρις απ εντ νταουνς. Ουτε αυτο το εχω ακομα.
Μου ειπε λοιπον πως δεν εχω αντιμετωπισει ολοκληρωμενα την καταθλιψη καμμια φορα εως τωρα. Και πως μου στοιχιζε το γεγονος οτι επαιρνα το λαντοζ για 3μηνα. Επειδη στη σωστη αγωγη, παιρνεις θεραπεια και οταν νιωσεις πληρως καλα, οταν δηλαδη εχει φτασει η σεροτονινη στο σωστο επιπεδο, μετρας απο κεινη τη στιγμη αλλους 6 μηνες αγωγης και μετα κανεις σταδιακη διακοπη. Εγω μολις ενιωθα καλα, τα εκοβα μαχαιρι. Και μετα υποτροπιαζα. Μετα απο τοσες υποτροπες, μου ειπε οτι οταν καταφερουμε να νιωσω πραγματικα καλα(τωρα δοκιμαζουμε με το εφεξορ...) θα μετρησουμε 9 μηνες μεχρι τη διακοπη.
Μου ειπε επι λεξει οτι αυτο που εχω ειναι πληρως ιασιμο, σε αντιθεση με αλλες διαταραχες οπως ψυχωση, σχιζοφρενεια κ.ά. και οτι αυτο που χρειαζεται ειναι να δουλευω τη ριζα, τον πυρηνα δηλαδη μεσω ψυχοθεραπειας και να κανω ολοκληρωμενη αγωγη φαρμακευτικη.
Δεν ξερω αν ισχυει αυτο που λεει. Ή αν παντα θα με περιμενει η καταθλιψη στη γωνια και θα πρεπει να την πιανω νωρις νωρις αντι να περιμενω καθε φορα μπας και περασει χωρις φαρμακα(το χω κανει πολλες φορες και παντα χανω αν δεν παρω κατι για τη σεροτονινη..)
Δοκιμαζω να εμπιστευτω και αυτην και την ψυχολογο μου αυτη τη φορα. Αλλωστε ο δικος μου τροπος τις αλλες φορες, εχει αποδειχτει οτι ηταν λαθος.
Εσεις τι λετε? Ειναι πληρως ιασιμη?