Πως υπάρχουμε ακόμα?

Πάντα με γοήτευε το παράδοξο της συνύπαρξης. Το πως είναι δυνατό να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους αλλά δύο βήματα μετά, μέσα στη ζωή, να τασσόμαστε υπέρ του ενός και εναντίον του άλλου, φτάνοντας μάλιστα σε ακρότητες.
Το πως ο αγαπητός πατέρας, ο σύντροφος, ο αδερφός, είναι αγαπητός για κάποιον και ταυτόχρονα καθίκι για κάποιον άλλο και οι θέσεις αυτές δεν είναι ποτέ αντικειμενικές, παρά αλλάζουν ανάλογα με το σε ποιο στρατόπεδο έτυχε να βρισκόμαστε όταν τεθεί το ερώτημα.
Γερμανία-Πολωνία, θύτης και θύμα, αποδεκτό και κατακριτέο, σωστό και λάθος, όλα είναι ρευστά ανάλογα με το τι μας βολεύει.

-Με ζημίωσες? θα σε θάψω!
-Αντρίκο μου, ζημίωσες τον κύριο? αχ γιατί βρε αντρέα.. εντάξει, συμβαίνουν αυτά.

-Με εκμεταλλεύτηκες? είσαι καθίκι, χειριστικός, κακός άνθρωπος και όλοι με όσους μοιραστώ την ιστορία μου θα μου το επιβεβαιώσουν.
-Σε εκμεταλλεύτηκα? εντάξει, δεν ειναι ακριβώς έτσι, υπάρχουν τα τι, τα πως, τα γιατί, υπάρχουν δικαιολογητικά, δεν ειμαι κακός άνθρωπος και όλοι με όσους μοιραστώ την ιστορία μου θα μου το επιβεβαιώσουν.

Δεν υπάρχει πάγια θέση σε τίποτα.
Όλοι θέλουμε τα ίδια αλλά... όχι ακριβώς τα ίδια, γιατί αν σήμερα είμαι μπλέ δεν ταιριάζω με το πράσινο, και αν αύριο είμαι κίτρινο δεν θα ταιριάζω με το μπλε... και γιατί να μην είμαι σήμερα μπλε και αύριο κίτρινο? δικαίωμα μου δεν είναι? Σε όποιον αρέσει, αλλιώς ορίστε η πόρτα. Παράλληλα όμως μην με αφήσετε μόνο μου :( είναι σκληρή η ζωή.

Τα πάντα τραμπαλίζουν απο την μια πλευρά στην άλλη, παρόλαυτα υπάρχουν φιλίες, ρομαντικές σχέσεις, οικογενειακοί δεσμοί και ταυτόχρονα υπάρχει μια αέναη μάχη για τον γείτονα που ουσιαστικά δεν κάνει κάτι διαφορετικό απο αυτό που κάνουν όλοι. Ο γείτονας δεν είναι όμως "εγω" ε... εκεί είναι η διαφορά?
Μην με πείτε όμως εγωιστή, γιατί αυτό με κάνει να νιώθω άσχημα.

Λένε πως το να είναι κάποιος χαρούμενος τον κάνει χαζό. Και κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον χαζό γιατί σε ποιον θα βασιστείς όταν έρθουν τα δύσκολα για εσένα?
Λένε επίσης πως το να σκέφτεται κάποιος πολύ τον κάνει μίζερο. Και κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον μίζερο γιατί ποιος θα σε κάνει να νιώθεις καλά όταν έρθουν τα δύσκολα για εσένα?
Οπότε θα θέλαμε να έχουμε την μια άκρη του ενός και την αντίθετη άκρη του δευτέρου, ανάλογα με το ποιο στρατόπεδο μας έχει αιχμάλωτο κάθε φορά.
Και δανειζόμαστε αγύριστα τον ένα που θα μας πει αστεία, όταν θέλουμε, τον άλλο που θα μας δώσει βοήθεια όταν θέλουμε, και τους βάζουμε πάλι στην θέση τους όταν δεν έχουμε πλέον χρήσιμότητα για τα χαρακτηριστικά τους.
Δεν είμαστε όμως κακοί άνθρωποι... απλά έτσι είναι η ζωή... αλλά δεν θα θέλαμε να μας το έκαναν αυτό... γιατί δεν είναι ωραία έτσι η ζωή...

Υπάρχει πραγματική άποψη? Μπορεί ποτέ κάποιος να ξέρει την πραγματική άποψη κάποιου άλλου?
Είναι σίγουρα κοινωνικά αποδεκτό να είμαστε φίλοι του φίλου μας και εχθροί του εχθρού μας, αλλά πως εξηγείται το οτι μπορούμε να αλλάζουμε στρατόπεδα πολλές φορές μέσα στη μέρα και παρόλαυτα κάποιοι να καταφέρνουν να συντηρούν δεσμούς?

Εσύ τελικά κάτι λεσ ωραία τα γραψεσ

Καλά, μια αφορμή αρκεί για να διαλύσει σόγια, οικογένειες, φιλίες, σχέσεις. Μια καταραμένη αφορμή...

Στον πόλεμο της Βοσνίας, υπήρχαν πολλές οικογένειες οι οποίες ήταν μικτές, καθώς επι Τίτο, δεν υπήρχαν θρησκευτικά ταμπού.
Τότε δεν ήταν φανερές οι διαφορές μεταξύ τους. Μιλούσαν και μιλάνε ακόμη, την ίδια γλώσσα, με ελάχιστες διαφορές (με όσες διαφορές υπάρχουν στα αθηναϊκά και στα σαλονικιώτικα).

Υπήρχαν επιμιξίες Σέρβων-Βόσνιων, Βόσνιων-Κροατών, Κροατών-Σέρβων... Ο πόλεμος ξεκλήρησε ολόκληρες οικογένειες. Μέσα στον πόλεμο, τόνιζαν με υπερβολή τις διαφορές τους. Οι Σέρβοι έβαζαν πάνω απ' όλα την Ορθοδοξία και άρχισαν να γράφουν και πάλι με κυριλλικό αλφάβητο την ίδια γλώσσα (σερβοκροατική), οι Βόσνιοι έλεγαν ότι είναι Μουτζαχεντίν και έγραφαν στα αραβικά, οι Κροάτες θυμήθηκαν το Ρωμαιοκαθολικισμό και τους γερμανούς φίλους τους (τους ναζί).

Σήμερα, όσοι επέζησαν και όσοι γεννιούνται, ζουν σαν ξένοι ο ένας από τον άλλον. Όλοι μαζί ζουν σε ένα απαρτχάιντ. Για παράδειγμα, κάθε μια εθνότητα έχει δική της δημόσια υπηρεσία ύδρευσης... Δηλαδή, αν σε μια πολυκατοικία υπάρχουν άτομα από τρεις διαφορετικές εθνότητες, θα υπάρχουν τρεις διαφορετικοί αγωγοί νερού!

Αυτό γίνεται, για να αποφευχθούν εκδικητικές τιμολογήσεις!

Αυτό το λέω, για να δείξω που μπορεί να φτάσει το μίσος μεταξύ των ανθρώπων...

http://en.m.wikipedia.org/wiki/In-group_favoritism

Διαβαζοντας τα γραφομενα σου το μυαλο μου πηγε κατευθειαν στο κοινωνικο φαινομενο που περιγραφεται στο λινκ παραπανω. Καταλαβαινω οτι το προσεγγιζεις απο φιλοσοφικη/ηθικη σκοπια το θεμα αλλα εξελικτικα και κοινωνιολογικα στεκει, δεν μου φαινεται καθολου περιεργο. Για λογους προσωπικης ααφαλειας και εξασφαλισης πορων η καθε μαιμου θα υποστηριζει την κοινωνικη ομαδα στην οποια ανηκει, για να τη συμπαθουν τα μελη και να ειναι μελος της ομαδας, για να εχει φαι, σεξ, στεγη, παρεα, ασφαλεια απο φυσικους κυνηγους και εχθρικες ομαδες που ανταγωνιζονται την δικη της για τους διαθεσιμους πορου ...μεσα απο την δικη της ομαδα εξασφαλιζει περισσοτερες πιθανοτητες να καλυπτονται οι αναγκες της, βιολογικες η ψυχολογικες. Τα ωφελη ειναι πολλαπλα αμα το δουμε ωμα. Χεστηκε η μαιμου για ηθικα κριτηρια. Θα μου πεις ειναι χαρακτηριστικο του εξελιγμενου πνευματικα ανθρωπου ειναι υπερανω στοιχειωδων ζωωδων μηχανισμων. Ναι τους παλευουμε...προσπαθουμε καποιοι ανθρωποι να ειμαστε αντιλειμενικοι, αλλα η ταση ειναι εκει. Για αυτο και ειναι πιο δυσκολο να κατακρινεις καποιον δικο σου ανθρωπο το ιδιο σκληρα με καποιο ξενο. Ναι εχεις δικιο τα στανταρ ειναι οχι διπλά, ειναι και θολα γενικα πρωτιστως για εμας τους ιδιους. Υποθετω πως αυτο συμβαινει επειδη οσο αυστηρα και να κρινει κανεις τον εαυτο του υπαρχει ενα οριο περα απο το οποιο το εγω μας προστατευεται και δεν μπορει να υποχωρησει αλλο, οσο μαζεμμενο και αν ειναι ηδη...

Παντως εχω βρεθει μεσα στο ματι ενος τετοιο ηθικου κυκλωνα και ενιωθα χαλια για αυτο:
Απο την μια επιμενω παρα πολυ πως η απιστια ειναι ασυγχωρητο πραγμα και οποιος το κανει δεν αξιζει μια για εμενα σαν ατομο.
Απο την αλλη αυτο ισχυει μονο αμα το κανουν σε εμενα...αμα το κανει κοντινο μου ατομο σε αλλον...ναι θα το πω οτι ειναι μεγαλη μαλακια αυτο που κανουν αλλα πολυ πιο μαλακα...ουτε εκανα περα τα δυο τετοια ατομα που ξερω. Απλα μασαω τη τσιχλα μου για τα προσωπικα τους με την λογικη οτι ειναι τα προσωπικα τους και δεν με αφορουν...χωρια που τι να κανω περα απο το να πω οκ δεν ειναι σωστο; Να τους ριξω αναθεμα και να τους ξεγραψω; Παραλογο θα ηταν...
Απο την αλλη ναι, νιωθω υποκριτρια.

Είναι αλήθεια τα όσα περιγράφεις..
Ουσιαστικά πρόκειται για τη χρησιμοποίηση του ανθρώπου από άνθρωπο..
Ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του τόσο στο οικονομικό όσο και στο συναισθηματικό επίπεδο..
Δυστυχώς ανήκω στην ομάδα των μίζερων..
Είμαι τόσο κλεισμένη στο καβούκι μου, που δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω κανέναν στην ανάγκη..
Ίσως γι' αυτό δεν έχω τόσους φίλους, αν και με αυτούς που έχω προσπαθώ να δείχνω άλλο πρόσωπο απ' το πραγματικό μου μίζερο..
Νομίζω ξέρω τί γίνεται εκεί έξω..
Εκμετάλλευση παντός είδους..
Έτσι λέγεται..
Απλά κάνω πως δεν βλέπω γιατί έχω δικά μου θέματα να λύσω..
Δεν έχω μπει καν στο κυνήγι και τον αγώνα επιβίωσης..
Μια ζωή είχα προβλήματα και κάποιοι άλλοι έτρεχαν για μένα..
Νομίζω αν βρισκόμουν στην ανάγκη θα επέλεγα να πεθάνω στην ψάθα παρά να εκμεταλλευτώ κάποιον..
Νομίζω αυτή είναι η πιο πιθανή μου κατάληξη..
Θα μου πεις ότι και εκμεταλλεύομαι και τους γονείς μου, που με φροντίζουν ακόμα..
Κι εγώ δεν έχω ξεφύγει απ' την εκμετάλλευση..
Απλά με τους γονείς μου βγαίνει μια αντίδραση και ο κακός μου εαυτός, οπότε εκεί δικαιολογώ την εκμετάλλευση..
Ποτέ δεν θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου παρουσία των γονιών και ρίχνω το φταίξιμο όχι μόνο σε μένα αλλά και στους γονείς..
Δεν συμφωνώ με τα μυαλά που κουβαλάν οι άνθρωποι κι αυτό με έχει οδηγήσει στη μοναξιά και τη μιζέρια..
Πάλι για τον εαυτό μου μίλησα ενώ το θέμα είναι γενικό..
Αν πάλι έχει κανείς κάτι να μου προτείνει να βγω απ' την άρνηση για προσφορά, άρνηση για ζωή που με διακατέχει 10 χρόνια, με μεγάλη χαρά θα τον ακούσω..
Tomhet πολύ χάρηκα που επέστρεψες στο φόρουμ..
Εγώ δεν είμαι τακτική εδώ αλλά εσένα σε διάβαζα παλιά..

@ Natalia_sups
Καταλαβαίνω γιατί πήγε το μυαλό σου εκεί αλλά πίστεψε με το κείμενο μου δεν αναφερόταν στην συλλογική σκέψη ή επιρροή κλπ.
Αναφέρομαι καθαρά στο άτομο.
Καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί κάποιος θα υποστηρίξει την ομάδα του απέναντι στην άλλη, όποια και να είναι αυτή για λόγους όπως αυτούς που ανέφερες. Άλλοι το κάνουν με υποκρισία για να κερδίσουν κάποια οφέλη και άλλοι το κάνουν ακούσια επειδή επιρρεάζονται.
Το "πρόβλημα" μου είναι πως... δεν καταλαβαίνω πως δημιουργείται η ομάδα.

Πχ είμαι χριστιανός, άρα η ομάδα μου είναι οι χριστιανοί.
Έλα μου όμως, πως, δίπλα μου στην λειτουργία κάθεται ο Μανώλης, ο οποίος είναι φανατικός Ολυμπιακός και εγώ Παναθηναικός. Τον μισώ! Και πίσω μου κάθεται ο μανάβης που προχτές μου έδωσε χαλασμένα ροδάκινα... Γνωστός απατεώνας! Μπροστά μου κάθεται ο Γιώργος που συστηματικά βάζει το αυτοκίνητο του με τέτοιο τρόπο που μου κλείνει το γκαράζ... αν το ξανακάνει θα το βρει γδαρμένο.
Αν είναι έτσι οι χριστιανοί καλύτερα να πάω να κάνω κάτι άλλο...
Ανήκω λοιπόν πράγματι στο γκρουπ εκείνο τον χριστιανών σε εκείνη τη λειτουργία?

Αντίστοιχα παραδείγματα θεωρώ πως υπάρχουν με τα πάντα στην καθημερινότητα μας. Για όλα τα επαγγέλματα αυτός που είναι στην απ'εξω θα έχει να πει τα χειρότερα λόγια, ο ταξιτζής λαμόγιο, ο δικηγόρος ρουφάει αίμα, ο υδραυλικός απατεώνας... κλπκλπ. Εκτός και αν είμαι εγώ ταξιτζής, δικηγόρος, υδραυλικός.. τότε είμαι το καλύτερο παιδί. Ακόμα και τότε βέβαια, οι υπόλοιποι ταξιτζήδες είναι καθίκια, γιατί ο ένας με στραβοκοίταξε, ο άλλος μου μίλησε περίεργα, ο παράλλος μου έφαγε τον πελάτη κλπκλπ.

Πάντα είχα στο μυαλό μου πως θα προτιμούσα τα πράγματα γύρω μου να δουλευουν με βάση τη λογική "σου φέρομαι όπως μου φέρεσαι" γιατί αν δούλευαν έτσι, τότε όλοι θα ξέραμε τι να περιμένουμε απο τον άλλο. Κάτι που όλοι μας χρειαζόμαστε. That said, τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι.
Γιατί?
Είμαστε όλοι τόσο καθίκια που πάντα μα πάντα ο εγωισμός μας θα πρέπει να πατήσει πάνω απο τον άλλο? να πει ψέμματα σήμερα για να κερδίσει κάτι αύριο? Η δική μας γνώμη να είναι πάντα η σωστή και όποιος δεν γουστάρει (όπως είπα και πριν), ορίστε η πόρτα? Αν δεν γουστάρει όμως όντως, (και η αλήθεια είναι, πως να γουστάρει? αφου ο κάθε ένας μας έχει τον ΔΙΚΟ του τρόπο) και φύγει, τότε... τότε τι κάνουμε? Είμαστε ο κάθε ένας, ο άρχοντας του θρόνου μας, και για να μπεί κάποιος στο οχυρό μας, πρέπει να υποκύψει στο εγώ μας? Και πες οτι το έκανε, σαν ένδειξη καλής θέλησης στα πλαίσια της κοινωνικότητας, της συντροφικότητας, της αδελφοσύνης... εμείς δεν θα το κάνουμε! Άρα θα πρέπει εκείνος να υποκύπτει συνέχεια... αλλιώς δεν υπάρχει αλληλεπίδραση.
Σε αυτό στηρίζονται ουσιαστικά οι σχέσεις, δεσμοί κλπ? Υπάρχει δυνατότητα για ισορροπία?

Και εφόσον μιλάμε για το άτομο, πως όλο αυτό μεταφράζεται στην ζωή του ενός? Ας πάρουμε κάποιον που έχει κυρίαρχα στοιχεία νάρκισσου. Ξεκάθαρο εδώ ε? Η καθημερινότητα του λειτουργεί κατα κάποιο τρόπο με υποχείρια, αλλιώς τους στέλνει και πηγαίνει παρακάτω. Ως πότε? Πόσες συγκρούσεις θα έχει με όσους δεν υποκύπτουν? μάλλον άπειρες...
Και αντίστοιχα, ας πάρουμε κάποιον που έχει κυρίαρχα παθητικά στοιχεία. Η καθημερινότητα του λειτουργεί με το να υποκύπτει συνέχεια? Ως πότε? Πόσες συγκρούσεις θα έχει καθημερινά με όλους όσους τον κάνουν να νιώθει υπο? μάλλον επίσης άπειρες...

@favvel
Σε ευχαριστώ για την υποδοχή :P

Γενικά μιλώντας δεν βρίσκω καμία ομάδα. Μάλλον θα έχω να πω για όλους τα χειρότερα, απο την στιγμή που θα μου δώσουν λόγο για κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι πως μου δίνουν όλοι συνέχεια! Απο ένα σημείο και μετά νιώθω οτι όλοι παλευουν να βγουν πάνω απο τον άλλο. Το βλέπω στο πως μιλάνε ο ένας στον άλλο, απο το πως απαιτούν τα πράγματα να γίνουν με τον τρόπο τους, απο το πως τσαντίζονται όταν δεν γίνεται το δικό τους, απο το πως ο ένας πετάει τον άλλο μόλις γίνει κάτι έξω απο τρόπο σκέψης του, απο το πως όλοι διαρκώς δείχνουν με όποιον τρόπο είναι ανθρωπίνως δυνατό, το ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΝΕΝΑΝ, αλλά..... όλοι ξέρουμε πως το άτομο δεν επιζεί μόνο του.
Πως λέγεται αυτός ο τραμπαλισμός?

Αδερφέ όντως δεν έχουμε ανάγκη κανέναν υγεία δέκα ευρώ στη τσέπη κ πάμε παντού

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Πάντα με γοήτευε το παράδοξο της συνύπαρξης. Το πως είναι δυνατό να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους αλλά δύο βήματα μετά, μέσα στη ζωή, να τασσόμαστε υπέρ του ενός και εναντίον του άλλου, φτάνοντας μάλιστα σε ακρότητες.
Το πως ο αγαπητός πατέρας, ο σύντροφος, ο αδερφός, είναι αγαπητός για κάποιον και ταυτόχρονα καθίκι για κάποιον άλλο και οι θέσεις αυτές δεν είναι ποτέ αντικειμενικές, παρά αλλάζουν ανάλογα με το σε ποιο στρατόπεδο έτυχε να βρισκόμαστε όταν τεθεί το ερώτημα.
Γερμανία-Πολωνία, θύτης και θύμα, αποδεκτό και κατακριτέο, σωστό και λάθος, όλα είναι ρευστά ανάλογα με το τι μας βολεύει.

-Με ζημίωσες? θα σε θάψω!
-Αντρίκο μου, ζημίωσες τον κύριο? αχ γιατί βρε αντρέα.. εντάξει, συμβαίνουν αυτά.

-Με εκμεταλλεύτηκες? είσαι καθίκι, χειριστικός, κακός άνθρωπος και όλοι με όσους μοιραστώ την ιστορία μου θα μου το επιβεβαιώσουν.
-Σε εκμεταλλεύτηκα? εντάξει, δεν ειναι ακριβώς έτσι, υπάρχουν τα τι, τα πως, τα γιατί, υπάρχουν δικαιολογητικά, δεν ειμαι κακός άνθρωπος και όλοι με όσους μοιραστώ την ιστορία μου θα μου το επιβεβαιώσουν.

Δεν υπάρχει πάγια θέση σε τίποτα.
Όλοι θέλουμε τα ίδια αλλά... όχι ακριβώς τα ίδια, γιατί αν σήμερα είμαι μπλέ δεν ταιριάζω με το πράσινο, και αν αύριο είμαι κίτρινο δεν θα ταιριάζω με το μπλε... και γιατί να μην είμαι σήμερα μπλε και αύριο κίτρινο? δικαίωμα μου δεν είναι? Σε όποιον αρέσει, αλλιώς ορίστε η πόρτα. Παράλληλα όμως μην με αφήσετε μόνο μου :( είναι σκληρή η ζωή.

Τα πάντα τραμπαλίζουν απο την μια πλευρά στην άλλη, παρόλαυτα υπάρχουν φιλίες, ρομαντικές σχέσεις, οικογενειακοί δεσμοί και ταυτόχρονα υπάρχει μια αέναη μάχη για τον γείτονα που ουσιαστικά δεν κάνει κάτι διαφορετικό απο αυτό που κάνουν όλοι. Ο γείτονας δεν είναι όμως "εγω" ε... εκεί είναι η διαφορά?
Μην με πείτε όμως εγωιστή, γιατί αυτό με κάνει να νιώθω άσχημα.

Λένε πως το να είναι κάποιος χαρούμενος τον κάνει χαζό. Και κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον χαζό γιατί σε ποιον θα βασιστείς όταν έρθουν τα δύσκολα για εσένα?
Λένε επίσης πως το να σκέφτεται κάποιος πολύ τον κάνει μίζερο. Και κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον μίζερο γιατί ποιος θα σε κάνει να νιώθεις καλά όταν έρθουν τα δύσκολα για εσένα?
Οπότε θα θέλαμε να έχουμε την μια άκρη του ενός και την αντίθετη άκρη του δευτέρου, ανάλογα με το ποιο στρατόπεδο μας έχει αιχμάλωτο κάθε φορά.
Και δανειζόμαστε αγύριστα τον ένα που θα μας πει αστεία, όταν θέλουμε, τον άλλο που θα μας δώσει βοήθεια όταν θέλουμε, και τους βάζουμε πάλι στην θέση τους όταν δεν έχουμε πλέον χρήσιμότητα για τα χαρακτηριστικά τους.
Δεν είμαστε όμως κακοί άνθρωποι... απλά έτσι είναι η ζωή... αλλά δεν θα θέλαμε να μας το έκαναν αυτό... γιατί δεν είναι ωραία έτσι η ζωή...

Υπάρχει πραγματική άποψη? Μπορεί ποτέ κάποιος να ξέρει την πραγματική άποψη κάποιου άλλου?
Είναι σίγουρα κοινωνικά αποδεκτό να είμαστε φίλοι του φίλου μας και εχθροί του εχθρού μας, αλλά πως εξηγείται το οτι μπορούμε να αλλάζουμε στρατόπεδα πολλές φορές μέσα στη μέρα και παρόλαυτα κάποιοι να καταφέρνουν να συντηρούν δεσμούς?

---

Στον ίδιο κόσμο ζούμε όλοι μας. Διαφορετική ταυτότητα, διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές ιδέες, διδαχές, προλήψεις, προκαταλήψεις, ήθη, έθιμα, γλώσσα, πολιτισμό, θρησκεία και πάει λέγοντας. Όλοι έχουμε δύο μάτια και μία μόνο άποψη για τον κόσμο που βλέπουμε. Το παραθυράκι από το οποίο βλέπουμε τον κόσμο, στημένο με την οπτική γωνία που εξασφάλισαν οι συνθήκες στις οποίες γεννηθήκαμε, μεγαλώνουμε, ζούμε.

Όχι μόνο αυτά, αλλά σχεδόν πάντα ο δικός μας πόνος, έλλειψη, επιθυμία, ανάγκη τοποθετείται πέρα και πάνω από οποιονδήποτε ίδιο πόνο, έλλειψη, επιθυμία, ανάγκη.

Με τόσες διαφορές, θα έλεγε κανείς ότι θα ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κάνουμε χωριό μεταξύ μας.

Και τελικά όχι μόνο καταφέρνουμε να τις υπερβούμε όλες αυτές τις διαφορές, αλλά και φιλίες εδραιώνουμε, και σχέσεις, και οικογένειες, και άνθρωποι από διαφορετικές παραδόσεις / θρησκείες / γλώσσες παντρεύονται και κάνουν οικογένειες. Σε εργασιακό και επιχειρηματικό επίπεδο, τίποτα δεν σταματά τις συνεργασίες κρατών ή πολυεθνικών εάν υπάρχει κοινός στόχος. Επίσημη γλώσσα ορίζεται, μεταφραστές προσλαμβάνονται και οι συνεργασίες πορεύονται επιτυχώς τις πιο πολλές φορές.

Αυτό επειδή σε κάθε ένα από τα παραπάνω παραδείγματα οι άνθρωποι δεν εστίασαν - και σε κάποιες περιπτώσεις δεν τους ένοιαξαν - οι διαφορές... Αλλά οι ομοιότητες. Τα κοινά. Την αγάπη π.χ. δυό ανθρώπων απο διαφορετικές χώρες. Την φιλία που σχηματίστηκε από ανθρώπους κάτω από κοινές δύσκολες συνθήκες εργασίας / διαμονής. Τους κοινούς στόχους δυο ξένων κρατών ή εταιρειών.

Είμαστε εξίσου ικανοί να εστιάζουμε στις διαφορές (θρησκεία μου, Θεός σου, χρώμα δερματός μου, γλώσσα σου κλπ) όσο και στα κοινά (στο τέλος της μέρας είμαστε και οι δύο άνθρωποι ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, πεποιθήσεων κλπ).

Η μόνη γλώσσα την οποία έχουμε ανάγκη, είναι αυτή των συναισθημάτων. Να νιώθεις τον πόνο του άλλου... να μοιράζεσαι την χαρά του. Αν μιλάς αυτή τη γλώσσα, δεν σε ενδιαφέρει "ο γαίδαρος του γείτονα". Ότι γλώσσα και να μιλάει ο άλλος θα καταλάβεις αυτά που έχουν σημασία. Παύεις να είσαι κάβουρας στο καβούκι σου. Δεν έχεις ανάγκη για καβούκι. Το πετάς και περπατάς ελεύθερος από φόβους.

Δυστηχώς όμως αυτό δεν οφελεί όσους κατασκευάζουν καβούκια... πουλάνε πόρτες ασφαλείας... όπλα ...πυρομαχικά ...ασφαλιστήρια συμβόλαια... υπηρεσίες φύλαξης... και που έχουν συμφέρον εκείνοι με τα μπλέ καβούκια να αλληλοεξοντωθούν με όσους έχουν κόκκινα καβούκια γιατί και οι δύο κάθονται πάνω σε κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου κλπ. Αποφασίστε αν θέλετε αύριο να αγοράσετε "άλλο ένα λουκέτο" για το καβούκι σας ή αν θέλετε να περπατάτε χωρίς φόβους.

Και μόλις γίνει η υπέρβαση και πεταχτεί το καβούκι, παύει να σε ενδιαφέρει και το "ακριβές" και το "δίκαιο". Παραδόξως, θα επιβάλεις στον εαυτό σου ο ίδιος την αδικία γιατι επιλέγεις να ιεραρχήσεις την ανάγκη κάποιου άλλου πάνω από τη δική σου. Οι συγκριτικοί κανόνες, το "μια σου και μια μου" και όλες οι υπόλοιπες λογιστικές αηδίες πετιούνται στον κουβά και την θέση αυτών παίρνει η κοινή λογική και η ανθρωπιά, πράγματα τα οποία ΜΕ ΜΑΝΙΑ πασχίζουν κάποιοι να στερήσουν από το κοινωνικό σύνολο.

Σχετικά με την αλλαγή στρατοπέδων μέσα στη μέρα, την μεροληψία, την υποκειμενικότητα κλπ, εκεί καταλήγουν όσοι αρνούνται να μιλήσουν την συναισθηματική γλώσσα γιατι η άποψη τους παραμένει εγκλωβισμένη στο καβούκι τους... στον εαυτούλη τους... στο/α συμφέρον/τα τους. Αυτό βολεύει... αυτό δεν συμφέρει... για το άλλο θα το σκεφτώ.

Τελικώς, η διαφορά βρίσκεται στον τρόπο σκέψης [νοοτροπία] και αν αυτός γίνεται με όρους ΕΓΩ ή ΕΜΕΙΣ. Αν το άτομο αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μονάδα, όσα ντοκτορά και να αποκτήσει μόνο για εγωισμό θα μιλάει. Αν το άτομο αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μέλος ομάδας, και απαιδευτος χωρικός να είναι, θα είναι πολύ πιο άνθρωπος και χρήσιμος απο τον εγωιστή.

Αν και καθήμενος μιλάς ορθά
Αστειακι τ βορρά

Η Ναταλια εγραψε το πιο σωστο ποστ στο #4.
Και περιγραφει και τον λογο για τον οποιον ειμαστε ζουγκλα: Δεν υπαρχει ηθικη και κοινωνικος ελεγχος.
Κατακρινουμε τις κακες πραξεις των ξενων αλλα καλυπτουμε τις πραξεις των φιλων μας γιατι τους εχουμε αναγκη.

Τομχετ, η εμπειρια μου λεει οτι σε επιπεδο καθημερινοτητας, οι ανθρωποι αποφευγουν τις συγκρουσεις, εκτος και αν εχουν κατι σημαντικο να κερδισουν απο αυτες ή ειναι σιγουροι οτι θα τις κερδισουν ή δε θα χουν αρνητικες συνεπειες απο τις συγκρουσεις.

Επικρατουν οι δημοσιες σχεσεις και η διπλωματια.

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Η Ναταλια εγραψε το πιο σωστο ποστ στο #4.
Και περιγραφει και τον λογο για τον οποιον ειμαστε ζουγκλα: Δεν υπαρχει ηθικη και κοινωνικος ελεγχος.
Κατακρινουμε τις κακες πραξεις των ξενων αλλα καλυπτουμε τις πραξεις των φιλων μας γιατι τους εχουμε αναγκη.

Τομχετ, η εμπειρια μου λεει οτι σε επιπεδο καθημερινοτητας, οι ανθρωποι αποφευγουν τις συγκρουσεις, εκτος και αν εχουν κατι σημαντικο να κερδισουν απο αυτες ή ειναι σιγουροι οτι θα τις κερδισουν ή δε θα χουν αρνητικες συνεπειες απο τις συγκρουσεις.

Επικρατουν οι δημοσιες σχεσεις και η διπλωματια.

---

Η ηθική φθίνει, χωρίς να μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι έχει εκλείψει απόλυτα. Ομοίως και αναφερόμενοι στο παρελθόν, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι "πάντα υπήρχαν ανήθικοι, κλέφτες, εκμεταλλευτές κλπ" και δεν θα είχα την οποιαδήποτε αντίρρηση. Αυτό το οποίο αλλάζει είναι ο βαθμός στον οποίο απαντώνται ανήθικοι. Αν π.χ. πριν 50 χρόνια υπήρχε ένα 5% του πληθυσμού το οποίο ήταν σάπιο ηθικά, αυτός ο βαθμός σήμερα έχει υπερβεί το 50%, κατά την άποψη μου, λόγω του ότι όλες οι θέσεις εξουσίας απασχολούνται από καθίκια. Ανθρώπους οι οποίοι όχι σε θέσεις εξουσίας δεν έπρεπε να είναι, αλλά δεν θα τους εμπιστευόμουν ούτε να αδειάσουν βόθρο. Δηλαδή, τι ακριβώς περιμένει κάποιος από συνταγματολόγο του κ*** ο οποίος έχει βιομηχανικά συμφέροντα (μόνο ως παράδειγμα γιατί όλες οι παρατάξεις ανεξαιρέτως εμπεριέχουν αντίστοιχα ανθρωποειδή); Περιμένει κανείς αίσθηση δικαίου; Πατριωτισμό; Ηθική;... ή απλά είναι άλλος ένας τρόπος να προάγει τα συμφέροντα τα δικά του και των ομοίων του; Τελευταία φορά που έλεγξα, δεν τον είδα να κάνει παρέα με "λαικά στρώματα". Οι "φίλοι" του είναι άνθρωποι "σαν και αυτόν". Με άλλα λόγια τα ίδια *****. Με αυτούς ταυτίζεται και όλοι τους έχουν κοινό στόχο ζωής τον αποθησαυρισμό χρημάτων... εις βάρος όσων και όποιων άλλων.

Τα χρήματα βλέπετε έχουν μια ΑΝΩΜΑΛΗ "γοητεία". Κάνουν τον γέρο, νέο (μέσω της εξαγοράς υπηρεσιών). Κάνουν τον άρρωστο, υγιή (για όποιον έχει γκαφρά). Και αναδεικνύουν τα καθιζήματα του κοινωνικού συνόλου! Όσο κόπανος και να είσαι, αν έχεις γεμάτη τσέπη, θα σου μιλάνε "με το σεις και με το σας" μέχρι να σε αφήσουν στον άσσο οι αυλοκόλακες σου.

Για όλα αυτά, μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον εξωτερικό παράγοντα χρήμα (του οποίου η μεγαλύτερη "γεννήτρια" είναι η βιομηχανία και όχι η μεταποίηση ή η γεωργία ή η παροχή υπηρεσιών), και τους εσωτερικούς παράγοντες ΑΠΛΗΣΤΙΑ / ΕΓΩΙΣΜΟ.

Όμως, αν σε μια ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ κοινωνία - δηλαδή οποιαδήποτε κοινωνία στην οποία ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ προκειμένου για συναλλαγές ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΡΟΠΟΥ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ (σοσιαλισμος, κουμουνισμος, δημοκρατια, δικτατορία κλπ) - το υπέρτατο αγαθό είναι το χρήμα επειδή αυτό συνδέεται με την επιβίωση μας, η ηθική θα ακολουθεί 2η και καταιδρωμένη επειδή οι πιο πολλοί άνθρωποι προτιμούν να είναι εν ζωή κατ' αρχάς και εν συνεχεία εν' ζωή και ηθικοί.

Διαφωνώ λοιπόν με αυτό το οποίο λες ότι "Η Ναταλια εγραψε το πιο σωστο ποστ στο #4". Η Natalia αναφέρεται σε πειράματα σε μαιμούδες τα οποία έκαναν συμπεριφεριολόγοι. Δηλαδή ψυχικά ασθενείς οι οποίοι θεωρούν εξαιρετικό επιστήμονα κάποιον ο οποίος πειραματίστηκε πάνω στην ίδια του την κόρη (βλ. B.F. Skinner και Skinners Box). Λογικό είναι από την οπτική γωνία λοιπόν της Natalia_sups η οικογένεια και οι φίλοι της να είναι το ίδιο και το αυτό με ζώα τα οποία παλεύουν για επιβίωση / διαιώνιση / κυριαρχία και τα οποία λειτουργούν βάσει ενστίκτων.

Ο άνθρωπος όμως, είναι ικανός για πολλά παραπάνω.

Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να δει τις στερήσεις και θυσίες όσων είναι εν ζωή ή νεκροί προκειμένου να μπορούμε να είμαστε εδώ και να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Αυτό βεβαίως μπορεί να μην συμφέρει βιομήχανους καπνών, ζάχαρης, τροφίμων, φαρμακευτικών σκευασμάτων κλπ... Το συμφέρον εκείνων βρίσκεται στις θέσεις της Natalia_sups. Δηλαδή, ότι είμαστε όλοι ζώα και τίποτα παραπάνω. Και, όταν το σκέφτομαι αυτό, δακρύζω επειδή οι δικές τους μάνες δεν τους "εριξαν" παρά τους γέννησαν και τους ταίσαν. Γιατί να το κάνουν αυτό; Γιατί τόση ανιδιοτέλεια; Επειδή οι γυναίκες αυτές είχαν μητρικά ενστικτα; Ας ρίξουν μια ματιά στο σπόρο τους τώρα και ας αυτοφασκελωθούν γιατί πλέον το ξέρουν ότι θα έπρεπε να τους είχαν ανταλλάξει με μπανάνες.

Μ87 έχεις φίλους? συγγενείς? σύντροφο?
Αυτοί δεν είναι καθίκια? δεν αδικούν τον άλλο? δεν ενοχλούν? δεν προκαλούν? δεν ζημιώνουν για να κερδίσουν?
Σίγουρα δεν είναι άγιοι. Τι κάνεις τότε? τους λες "έλα μωρε συμβαίνουν αυτά"? Τους αντιμετωπίζεις όπως θα αντιμετώπιζες κάποιον άγνωστο όταν θα είχε βλάψει εσένα?

το ερώτημά σου Tomhet είναι πώς θα εξηγήσουμε το φαινόμενο των αντιφατικών συμπεριφορών και της υποκειμενικότητας/ιδιοτέλειας του καθενός ή πώς θα βρούμε έναν τρόπο να ζούμε πιο αρμονικά?
Νομίζω ότι το δεύτερο σε απασχολεί, απλά προσπαθούμε να δώσουμε απαντήσεις αφού πρώτα έχουμε αναλύσει ένα φαινόμενο..
Οπότε εντάξει καλά πάμε..
Αρμονική συνύπαρξη δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ..
Αυτό πρέπει να το εμπεδώσουμε..
Σε κάθε εποχή, οι άνθρωποι πέραν της διαφοράς στην ποιότητα του μυαλού τους, έχουν και πολλές διαφορές στη μόρφωση, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει και τον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας..
Στην εποχή μας πχ άλλοι σκέφτονται αιτιοκρατικά και υλιστικά, ερμηνεύουν τον κόσμο δλδ σύμφωνα με τη νευτώνεια λογική, αν τα λέω καλά, και άλλοι έχουν προχωρήσει σε άλλα επίπεδα συνειδητότητας, όπου αποδέχονται τη σχετικότητα των πραγμάτων, σύμφωνα με τις θεωρίες του Einstein..
Σε κάθε εποχή οι άνθρωποι δεν βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο εξέλιξης..
Για να επέλθει εμφανής αλλαγή σε μία κοινωνία, θα πρέπει αυτή να έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν σε λίγα μεμονωμένα άτομα, τα οποία με τη σειρά τους θα επηρεάσουν και τους υπόλοιπους..
Μόνο που μέχρι να φτάσει η αλλαγή και στον τελευταίο, το νεώτερο μέλος της κοινωνίας, έχουν πεθάνει οι παλιοί και έχουν ξεχαστεί τα συμπεράσματά τους.. Οπότε φτου κι απ' την αρχή..

Ο εγωισμός απορρέει απ' το φόβο μπροστά στην κάλυψη διαφόρων αναγκών, όπως για επιβίωση, ασφάλεια, αποδοχή-αναγνώριση..

Η λύση για τη συνύπαρξη είναι ο καθένας να δημιουργεί τον κύκλο που του ταιριάζει πιο πολύ ως προς τον τρόπο σκέψης, για να περάσει τη ζωή του με όσο το δυνατόν περισσότερη ηρεμία..
Δεν βλέπω άλλη λύση..
Όταν ένας νέος, μένει με τους γονείς του, οι οποίοι δημιουργούν συνεχώς κλίμα εντάσεων και συγκρούσεων στο σπίτι, η λύση είναι ο νέος αυτός να κοιτάξει πώς θα φύγει το συντομότερο δυνατόν απ' το σπίτι του, για να μην χάσει και τον εαυτό του στο τέλος..
Δεν είναι λύση να αλλάζουμε τον εαυτό μας και να συνεχίζουμε να μένουμε στο ίδιο περιβάλλον, γιατί αργά ή γρήγορα το περιβάλλον θα μας αλλοιώσει ξανά..
Ισχύει δλδ η παροιμία: με όποιον δάσκαλο καθίσεις κλπ..
Σύμπνοια μεταξύ όλων των μελών μιας κοινωνίας ποτέ δεν θα υπάρξει για το λόγο που είπαμε πιο πάνω..
Επειδή ο καθένας βρίσκεται σε διαφορετικό επίπεδο εξέλιξης..
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να συνεννοούμαστε με τους φίλους μας και ανθρώπους που έχουμε επιλέξει να έχουμε στη ζωή μας..
Γιατί ούτε αυτό είναι εύκολο..
Αν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε με αυτούς που έχουμε επιλέξει, πόσο μάλλον με τους υπόλοιπους..

Όπως και να' χει η ζωή είναι ένα σχολείο..
Συνεχώς μαθαίνουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και αρκεί να θέλουμε να μάθουμε..
Δεν είναι κι εύκολο..
Εγώ πχ έχω σταματήσει να μαθαίνω εδώ και πολλά χρόνια κι έχω κλειστεί στο καβούκι μου, όπως είπα και πιο πάνω..

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Μ87 έχεις φίλους? συγγενείς? σύντροφο?
Αυτοί δεν είναι καθίκια? δεν αδικούν τον άλλο? δεν ενοχλούν? δεν προκαλούν? δεν ζημιώνουν για να κερδίσουν?
Σίγουρα δεν είναι άγιοι. Τι κάνεις τότε? τους λες "έλα μωρε συμβαίνουν αυτά"? Τους αντιμετωπίζεις όπως θα αντιμετώπιζες κάποιον άγνωστο όταν θα είχε βλάψει εσένα?

---

Δεν αποτέλεσε αντικείμενο αυτής της συζήτησης το ποιούς συναναστρέφομαι εγώ στη ζωή μου. Παρόλα αυτά εσύ το θίγεις και πρέπει να υποθέσω τους λόγους για τους οποίους το κάνεις (π.χ. για να προσπαθήσεις να με εκθέσεις). Προσπαθείς λοιπόν - από την δική μου οπτική γωνία Tomhet - να συνδέσεις τους όσους κατακρίνω με τις δικές μου επιλογές και έμμεσα με εμένα τον ίδιο γιατί και εγώ μέρος του κοινωνικού συνόλου των Ελλήνων είμαι - μην κοιτάς που έχω την κακή συνήθεια να σκέφτομαι για τον εαυτό μου. Ακόμα, επειδή προσπάθησες να μου συνδέσεις τους βολευτές-βιομήχανους με τον κοινωνικό μου κύκλο, πρέπει να υποθέσω ότι για σένα το να κλέψει κάποιος για να ζήσει, να φάει ή να μην πάει φυλακή λόγω υπερφορολόγησης, είναι το ίδιο με το να κλέψεις για να αυξήσεις τις αποταμιεύσεις σου.

Έχοντας πει τα παραπάνω, εγώ θα ξαναεστιάσω στο ότι η κοινωνία έχει πάρει την κάτω βόλτα επειδή ΒΑΛΑΝΕ ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ.

Ο μέσος Έλληνας - ανεξαρτήτου νοητικής ικανότητας, ηθικών αξιών, φύλου, ηλικίας, κοινωνικής στάθμης - αναγνωρίζει ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε δικαιοσύνη. Από τη στιγμή λοιπόν, που μας στερούν την δικαιοσύνη*, με τι αρ***** θα μου πει κάποιος "μπορεί να μην έχουμε δικαιοσύνη, αλλά έχουμε δημοκρατία" για να το συνοδέψει αυτό με "εμείς τους ψηφίσαμε" on the side, προκειμένου να μου πουλήσει συνυπευθυνότητα, και να μου το σερβίρει για να το χρησιμοποιήσω για τασάκι... ή κάτι χειρότερο.

* Αναφέρομαι σε αυτή που έχει παραγράψει, διαγράψει, απαλλάξει όλα τα μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα που μας έχουν φτάσει στο σημερινό χάλι, από εξοπλιστικές δαπάνες, φαρμακευτικές δαπάνες, απευθείας αναθέσεις, κλείσιμο ελληνικών επιχειρήσεων / βιομηχανιών, μίζες, εκχώρηση κρατικής περιουσίας, υπερφορολογηση αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, της οποία ΚΑΝΕΝΑΣ ελεγκτικός μηχανισμός δεν λειτουργεί, αλλά παρόλα αυτά υπάρχει στα χαρτιά και στη μισθοδοσία την οποία όλοι μας πληρώνουμε.

Στην επανεκλογή Bush ξαναμετράγανε τις ψήφους σε εκείνη την κομητεία για να μη βγει ο Al Gore (όχι ότι θα άλλαζε και τίποτα). Αυτά στην αμερική του 21ου αιώνα και όχι την XYZ αφρικανική μπανανία. Αν κάποιος είναι αρκετά αφελής προκειμένου να πιστεύει ότι στην Ελλάδα ο Έλληνας ψηφίζει και ελέγχει και ποιός θα τον κυβερνήσει σε αντιδιαστολή με το να επιλέγει ποιός θα εφαρμόσει την βιομηχανική πολιτική Γερμανίας / Γαλλίας / Η.Β. / Η.Π.Α. / Ιταλίας / Καναδά / Κίνας* κλπ, ας μου εξηγήσει τις μόνιμες κωλοτούμπες των πολιτικών αρχηγών, καθώς και την κερδοφορία των συγκεκριμένων βιομηχανιών των χωρών που μόλις ανέφερα. Πέρα από τις εκλογές είναι και το θέμα της 4ετίας. Αν στο πρώτο σκάνδαλο δεν παρεμβαίνει εισαγγελέας προκειμένου να μπουζουριάσει τον υπουργό ή πρωθυπουργό, για ποιό λόγο εγώ και ο κάθε εγώ, να είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε το οποιοδήποτε συστηματάκι επιλογής κυβερνόντων; Κοινοβουλευτική δικτατορία 4ετούς διάρκειας με πρόσχημα τις εκλογές. Αυτή είναι η κατά το δυνατόν πληρέστερη περιγραφή του "πολιτεύματος".

* G8 εν πάσει περιπτώσει (που πλέον έπρεπε να λέγονται G11) με κάποιες μικρές εξαιρέσεις.

Το παράδειγμα μου πιο πάνω - το οποίο υποθέτω ότι σε ενόχλησε - με τον συνταγματολόγο του κ****, δεν είναι τυχαίο. Αυτό το πράγμα νομοθέτησε. Επηρρέασε δηλαδή τις τύχες όλων μας.

Αν λοιπόν, εγώ, εσύ, ή οποιοσδήποτε εδώ μέσα ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ να συναναστρέφεται ανθρώπους ηθικά μέτριους [ή και ηθικά κακούς], εγώ σου δείχνω που να κάνεις τα παράπονα σου. Το περίεργο αυτό "υποείδος" της ανθρώπινης φυλής το οποίο ευθύνεται για την - κατ' εσέ - αμφίβολη ηθική των φίλων / συγγενών / συντρόφων μου, απαιτεί από το σύνολο της κοινωνίας "χριστιανική συγχώρεση και άφεση αμαρτιών" για τα όσα κάνει, ενώ συνεχίζει να πίνει το αίμα των πολιτών με το σύνολο των δόλιων τρόπων τους οποίους μεταχειρίζονται. Μάλλον υποκριτικό εκ μέρους τους.

Σε ενοχλεί λοιπόν, ο ηθικός ή ανήθικος περίγυρος μου Tomhet; Τα παράπονα σου στη ΒΟΥΛΗ Α.Ε., Άρειο Πάγο, ΣτΕ κλπ.

M87 λιγα λογια για την οικογενεια και τους φιλους της Ναταλιας ενταξει; Βγαζεις εξωφρενικα κι αυθαιρετα συμπερασματα για το πως βλεπω τους ανθρωπους στη ζωη μου απο ενα ποστ που δεν αναφερθηκε καν σε πειραματα του Σκινερ. Εγω μιλαω για κοινωνικη ψυχολογια οχι για behavioral studies. Ειδες μαιμου και οτι θυμηθηκες χαρηκες, αποφασισες οτι αναφερομαι σε αυτα τα πειραματα και εβγαλες και συμπερασματα προσωπικα για εμενα. Ε οχι.
Για το ποστ μου σχολιασε οτι θελεις, για τα παραπανω σε παρακαλω να ανακαλεσεις, διαστρεβλωσες παντελως τα λεγομενα μου. Ολοι τα διαστρεβλωσαν λιγο πολυ και τα συνεδεσαν με μια πεσιμιστικη απανθρωπη κοσμοθεωρια αλλα το δικο σου ηταν υπερβολικο. Δεν θα μπω σε διαδικασια να αναλυσω ξανα οτι εγραψα και να εξηγησω με ποια εννοια το εγραψα, θα πω απλα οτι δεν τα βλεπω τοσο μαυρα και αψυχα τα πραγματα οσο ο νηματοθετης και οσοι σπευδουν να πουνε "ο κοσμος ειναι κακος", συμφωνω λιγο πολυ με τα τα δικα σου γραφομενα μεχρι το σημειο οπου με προσεβαλες. Μεχρι εκει διαβασα. Παρ'το πισω.