Εσάς ποιά η σχέση σας με τα αδέρφια σας??

Ανοίγω αυτό το θέμα για να κατανοήσω πόσο ιδιαίτερη ή όχι τοσο ιδιαίτερη είναι η σχέση μου με την αδερφή μου. Βασικά αυτή την στιγμή δεν υπάρχει καθόλου σχέση, το έχουμε τελειώσει το θέμα μεταξύ μας (και είναι κάτι που με έχει πονέσει τρομερά) αλλά δεν την μισω γι αυτό, την δικαιολογω σε πολλά και σε άλλα όχι αλλά απο τότε που έπαθα με τα ψυχολογικά μου και τράβηξα όλο αυτό το μεγάλο γολγοθά ο άνθρωπος που μου έλειπε και μου λείπει σε όλο αυτό είναι η ίδια μου η αδερφή που είμαι σίγουρη οτι αν την είχα λιγάκι, όχι πολύ, δίπλα μου..απλά και ανθρώπινα.. όλα θα ήταν διαφορετικά. Όμως προτίμησε να με κάνει πέρα, να ακούσει τον άντρα της (που δεν με συμπαθεί καθόλου απο τότε που τα έπαθα αυτά), δεν έχω καμία επαφή με τα ανήψια μου (αχ και αυτο και αν ποναει).. και εγω παρ ολ αυτα υπέγραψα και τους έδωσα ένα 3οροφο σπίτι, ολόκληρη την επιχείριση, και γενικά έχουν πλέον 3 σπίτια και 3 επιχειρίσεις ολοδικές τους!
Εγω ζω με στο σπίτι του πατέρα μου μαζί του και τον φροντίζω, και είμαι άνεργη 3 χρόνια. Ειμαι τρομερά απογοητευμένη μαζί της αν και απο μικρές δεν είχαμε καλές σχέσεις (σε κάθε ευκαιρία έτρωγα πολύ ξύλο, μου έκανε bulling, δεν ήθελε με καμία περίπτωση να μου δώσει κάποιο ρούχο της, να μην μας βλέπουν μαζί στο δρόμο.. και κάπως έτσι ήταν η παιδική μου ηλικία μαζί της) ..Όταν χάσαμε την μητέρα μας (που εγώ ανέλαβα 24/24 όλη την φροντίδα της μέχρι την τελευταία ανάσα της..) μετα δεθήκαμε αρκετά και για λίγα χρόνια ήμασταν καλά και ήμουν τόσο ευτυχισμένη γι αυτό. Όταν όμως απέτυχα σε μια δουλειά μου, και μετά άρχισαν και τα ψυχολογικά προβλήματα.. ήταν σαν μια απλη γνωστη μεσα σε ολα αυτα μεχρι και που έπαψε ακόμη και σαν γνωστη να υπάρχει...οσπου δεν υπήρχε πλέον και καθόλου. Ζούμε μια πόρτα απόσταση και δεν λέμε πλέον καλημέρα.. Δεν ένιωσα καμία αδερφική αγάπη η ενδιαφέρον και ο λόγος ήταν οτι έχει τα παιδιά της και τις δουλειές της και δεν μπορεί να ασχολείται μαζί μου...
Πολύ πονάει όλο αυτό αλλά έχω συμβηναστεί..έχω αντικαταστήσει την θλήψη με θυμό και μόνο έτσι μπορώ και το αντέχω..

Έτσι όπως τα περιγράφεις, εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι από μικρή η αδελφή σου είχε καταλάβει ότι ήσουν πιο ευαίσθητο και ¨"μαζεμένο" παιδί όπως λένε και είχε το πάνω χέρι σε όλα (επειδή την έπαιρνε). Εσύ σαν πιο συγκαταβατικός χαρακτήρας και σίγουρα σαν πιο ευαίσθητος άνθρωπος υποχωρούσες. Ειδικά τα παιδιά όταν βλέπουν ένα άλλο παιδί πιο χαμηλών τόνων απ' αυτά (και' γω έτσι ήμουν, ξέρω πως είναι) του αλλάζουν τον αδόξαστο. Γι αυτό και πολλοί λένε ότι τα παιδιά είναι σκληρά. Δε το λένε τυχαία. Βέβαια παιδί ήταν, τόσα ήξερε τόσα έκανε.

Μετά όμως όταν μεγαλώσατε γιατί έχει αυτή τη στάση απέναντί σου;
Απ' αυτά που διαβάζω μια χαρά της φέρθηκες. Μακάρι να είχαν όλοι μια αδελφή σαν εσένα.

Το ότι σου λέει ότι έχει το παιδί και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί μαζί σου, αυτό υποτιμάει και τη νοημοσύνη της και την νοημοσύνη σου. Καλύτερα να σου έλεγε την αλήθεια, την δική της οπτική, τα δικά της επιχειρήματα που έχει αποτραβηχτεί από εσένα.

Ο άντρας της γιατί δεν σε συμπαθεί; έγινε κάτι; του είπες κάτι ποτέ προσβλητικό;
Αν όχι, τότε αυτό που υποπτεύομαι είναι ότι απλώς θεωρούν ότι δεν κολλάς μαζί τους και ότι εκείνοι είναι σε άλλη φάση ίσως πιο "χάϊ" (αυτοί δηλ το νομίζουν). Έναν αδελφό ή αδελφή που έχει φερθεί τόσο σπαθί, όσο και να μη σου ταιριάζει πια σαν ενήλικας, δεν τον βγάζεις τελείως από την ζωή σου.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι, ότι ενώ ήρθατε κοντά σε ένα πολύ θλιβερό γεγονός, αλλά μετά απομακρύνθηκε επειδή απέτυχες σε μια δουλεία;;;; Σοβαρά μιλάμε τώρα;; Κατ αρχήν δεν την αφορούν τα επαγγελματικά σου πόσο μάλλον αν αποτύχεις σε κάποια προσπάθεια. Σε τι εποχές νομίζει η αδελφή σου ότι ζεί και σε ποιά χώρα; Οι περισσότερες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια αποτυχημένες είναι με την κατάσταση που επικρατεί. Σημασία έχει ότι προσπάθησες για μια δουλειά. Το αποτέλεσμα δεν έχει και τόσο σημασία. Δηλ. εκείνη νιώθει τόσο άτρωτη; ότι ποτέ η αποτυχία στα επαγγελματικά, η ανεργία κλπ δεν θα της χτυπήσει την πόρτα;

Χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη, αλλά πραγματικά τι σε ώθησε να της τα δώσεις όλα !!!! (σπίτια και επιχείρηση) και να μη κρατήσεις τίποτα για τον εαυτό σου; Δηλ. θεώρησες ότι της έχεις υποχρέωση; σε πίεσε; Ο πατέρας σου τι έλεγε εκείνο το διάστημα; δεν σε σταμάτησε; διότι λογικά τα ακίνητα αυτά των γονιών σου ήταν.

Ένα άλλο ερώτημα είναι ότι μήπως πιστεύει ότι της δημιουργείς προβλήματα και θέλει αποστάσεις;

Αυτό το ότι όλοι οι άλλοι φταίνε και εγώ είμαι ο σωστός, με εκνευρίζει. Σίγουρα δεν θα φταίει μόνο η αδερφή σου, στο ότι δεν μιλάτε. Όμως θα σου απαντήσω μιας και έχω αρκετά αδέρφια, ότι τα αδέρφια αύριο θα τρέξουν να σε βοηθήσουν, για ένα θέμα. Ο φίλος ποτέ δεν θα το κάνει και αν το κάνει μια φορά, την δεύτερη δεν θα το κάνει. "Φεύγουν" αύριο οι γονείς, μεγαλώνεις, γερνάς και εκτός από την οικογένεια που μπορεί να έχει δημιουργήσει, είναι σημαντικό να έχεις επαφή και με τα αδέρφια. Ξέρω μια περίπτωση τέτοια, η μια αδερφή, δεν μίλαγε στην άλλη, αλλά ήταν περιουσιακό το θέμα. Στο τέλος πέθανε η μια και πήγαινε και έκλαιγε μετά και μετάνιωσε τα πολλά Χριστούγεννα και Πάσχα, που δεν είχαν ανταλάξει ούτε μια ευχή. Τι να το κάνεις, μετά πέθανε και η άλλη. Ζωή είναι αυτό; Μόνο στεναχώρια και ένα διάπλατο κενό. Αν μπορείς να το λύσεις, το θέμα με την αδερφή σου, θα κάνεις την καλύτερη δουλειά. Είναι κρίμα να φτάσετε, στην ίδια κατάληξη με τις παραπάνω κυρίες. Η αδερφική αγάπη, δεν αναπληρώνεται από τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα

Αυτό το ότι όλοι οι άλλοι φταίνε και εγώ είμαι ο σωστός, με εκνευρίζει. Σίγουρα δεν θα φταίει μόνο η αδερφή σου, στο ότι δεν μιλάτε.

---

Όχι, εγώ πιστεύω πως αρκετές φορές μπορεί να φταίει μόνο ο ένας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβαίνει; Μπορεί η αδελφή της να απομακρύνθηκε βρίσκοντας απλώς αφορμές. Σε μια τέτοια περίπτωση πώς φταίει η ίδια;

Επίσης η ίδια λέει ότι θα ήθελε να έχει σχέσεις με την αδελφή της, αλλά η άλλη δεν θέλει!! Άρα το παράδειγμα που ανέφερες καλύτερα πηγαίνει στην αδελφή της που την σνομπάρει.

Quote:

---

Originally Posted by Cat

Όχι, εγώ πιστεύω πως αρκετές φορές μπορεί να φταίει μόνο ο ένας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβαίνει; Μπορεί η αδελφή της να απομακρύνθηκε βρίσκοντας απλώς αφορμές. Σε μια τέτοια περίπτωση πώς φταίει η ίδια;

Επίσης η ίδια λέει ότι θα ήθελε να έχει σχέσεις με την αδελφή της, αλλά η άλλη δεν θέλει!! Άρα το παράδειγμα που ανέφερες καλύτερα πηγαίνει στην αδελφή της που την σνομπάρει.

---

Κοιτά δεν ξέρουμε, όλο το πλαίσιο, αλλά ξέρουμε την μια πλευρά. Πιστεύω όμως ότι έτσι απρόοπτα είναι λίγο δύσκολο να απομακρυνθεί ο ένας αδερφός, από τον άλλον. Εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο, όπως το περιουσιακό. Πάντως πιστεύω πως πάντα δύο άτομα φταίνε και καλό είναι να τα βρούν για να μην τον μετανιώσουν, στα γεράματα...

Εντάξει συμβαίνει...δυστυχώς αλλά συμβαίνει.Δεν ταιριάζουν ολοι με ολους!Δεν επιβαλλεται καμία σχέση-ουτε καν και η αδερφική..Απ ο,τι βλέπω και η αδερφη σου είχε τα θεματάκια της μαζί σου απο παιδιά...Και μηπως τελικά οταν παντρέυτηκε βρήκε την αφορμή να σε "κανει περα"έχοντας και τη στήριξη του συζύγου;;Εμένα αυτό που θα με θύμωνε πιο πολύ θα ηταν οτι δεν είχα ποτέ εξηγήσεις..θα επιδίωκα την αληθεια να την ακούσω απο την ίδια και οχι δικαιολογίες...Στην περιπτωσή σου μια ..απάθεια με την έννοια οτι δεν εξαρτάται απο εσένα πια...πιστευω οτι θα σε έκανε να έχεις ηρεμη συνειδηση.

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας και το ενδιαφέρον σας.. το θέμα αυτό με την αδερφη μου το έχω αναλύσει σε πολύ βάθος και με την οικογένειά μου και με τους συγγενείς και φίλους.. Την αδικία την βλέπουν όλοι εκτός οι ίδιοι και ο πατέρας μου (που τον καταλαβαίνω γιατι και αυτη κορη του ειναι και του εχει δωσει και εγγόνια). Βάζουν τα παιδιά μπροστά σε όλα οπότε είναι και ένα ευαίσθητο σημείο ..και πως εγω να συναγωνιστό κάτι τέτοιο που δεν έχω και ουτε θέλω παιδιά?
Το σπίτι το έδωσα με την καρδιά μου γιατί ήταν μεγαλο για μένα και σκέφτηκα τα ανήψια μου. Εγώ είπα θα είμαι μια χαρά να μένω στο πατρικό μου. Αν και πρόσφατα έμαθα οτι και το πατρικο μου ανοίκει και σε εκείνη. Όταν κάποια στιγμή έλειπα πήγε και έβαλε στο πατρικό πωλητήριο ..όταν γύρισα και είδα το πωλητήριο..φρίκαρα!! βγηκα εκτός εαυτού!! Οταν τους έπιασα και τους ειπα μα τι στο καλο κανετε και δεν μου ζητατε και καν την γνωμη.. μου ειπαν οτι ειχαν οικονομικες δυσκολιες και το πατρικο θα πουλιόταν πιο εύκολα.
Ευτυχώς κατάφερα να το σταματήσω και να έχω σήμερα εγω και ο πατέρας μου ένα σπίτι να μένουμε!! Όταν ο πατέρας μου φύγει δεν ξέρω τι θα γίνει και με αυτό...
Για την επιχείριση.. όταν ήμουν στα χάπια και δεν ήξερα τι μου γίνεται με έβαλαν να υπογράψω να την πάρει όλη πάνω της.. και έτσι έγινε και εγώ δεν περνάω ούτε απέξω.
Είναι άνθρωποι φιλοχρήματοι αλλά δουλεύουν όμως πολύ, και παλεύουν για την οικογένειά τους. Μπορεί να είναι κομπλεξικοί και οτι άλλο..αλλά είναι καλοί ανθρώποι. Εχουν όμως τον πατέρα μου που τους ξελασπωνει συνέχεια.Μόνοι τους δεν θα είχαν τπτ απο όλα αυτά.. τα λεφτά που έχουν δόσει οι δικοί μου δεν είναι το 1/4 απο αυτά που έδωσαν σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε ήταν άδικο να μου χτυπήσει τα λεφτά που χάθηκαν επειδή η δική μου δουλειά δεν πήγε καλά.
Ακόμη και τώρα που εγώ είμαι άνεργη αυτά τα χρόνια και δεν ξέρω τι μου γίνεται και έχω και αυτα τα προβλήματα υγείας, έπεσαν κάτι χρήματα στα χέρια μας και πήγαν όλα πάλι στην αδερφή μου. Εγω είμαι ευχαριστημένη που τουλάχιστον έχω να φάω και μπορώ να πληρώσω τις ψυχοθεραπείες μου και ενα σπιτι να μενω ως φιλοξενούμενη. Οσο σκέφτομαι οτι κάποια απο αυτά τα λεφτά θα μπορούσε κάποιος να πει "ρε παιδιά να βοηθήσουμε την jock ..να πάει κάπου να λάβει σωστή βοήθεια..να γίνει καλά..". Ήταν πάντα επιθυμία μου με τα όσα έχω τραβήξει να μπορούσα να πάω σε ένα εξιδικευμένο κέντρο στο εξωτερικό να κάνω μια σωστή προσπάθεια. Κανείς όμως δεν το είδε αυτό σαν ευκαιρία για μένα..
Ειλικρινά τα οικονομικά και όλα αυτά, μπορεί να αισθάνομαι αδικημένη, αλλα είναι το τελευταίο που με απασχολεί. Δεν θα με ένοιαζε να ζω σε παράγκα, είμαι πολύ απλό άτομο ζω με τα πολυ λιγα ..αλλά να είχα την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους! μονο αυτό.. την ανθρωπια τους.. Να αναγνωρίσουν έστω και λίγο όσα έχω κάνει για εκείνους.. που πιστέψτε με ειναι πολλά και αν τα πώ θα φρίξετε και θα με πείτε και μ@@κα.. αλλα δεν νιώθω μ@@@κας γιατί τα έκανα και τα έδωσα επειδή εγώ τουλάχιστον τους αγαπούσα.
Πέρνω δώρα στα παιδιά και δεν τους τα δίνουν καν!!! ... Και δυστυχώς η αδιαφορία τους δεν αγγίζει μόνο εμένα αλλά και τον πατέρα μου.. που όποτε φύγω απο εδώ γυρνάω και τον βρίσω σε μαύρο χάλι!! ζουν μια πορτα διπλα και 6 μηνες που μπορει να λειψω δεν τον βοηθάει κανένας! δεν περνανε ουτε για ενα καφε.. να του αλλαξουν τα σεντονια, να του πλυνουν τα ρουχα.. να τον βοηθησουν σε πράγματα που δεν μπορει να κανει για τον εαυτο του.. και τον βρισκω σε βαρυά κατάθληψη και με ένα νεροχύτη γεμάτο κατσαρίδες!! και τους λεω.. έλεος ρε παιδιά.. δηλαδη τι κοπος σου ειναι να πεταχτεις μια στο τοσο να τον βοηθησεις?? ..και η απαντηση τους? οτι ο μπαμπας δεν λεει να συνέλθει και ειναι ξεροκεφαλος και του φωναζουν να πλυνει τα πιατα και δεν τα πλενει και και και... και φυσικα.. το κλασσικο 'εγω εχω τα παιδια και τις δουλειες δεν μπορω να ασχοληθω και με το μπαμπα"...
το χειρότερο απο όλα? οτι ακόμη και τα εγγόνια του τα έχει απομακρύνει απο αυτόν..δεν περνάνε ποτέ να τον δούν!! μπορεί να περάσει ένας ολόκληρος χειμώνας και να τα δει μονο χριστουγεννα και πάσχα για μισή ωρα.
Όσο για τα παιδιά.. δεν ξερω αυτά τα παιδιά πώς θα καταλήξουν.. αν τους ζητήσεις να σου φέρουν το κινιτό τηλ , θα το βάλουν πρώτα μέσα σε ένα ποτήρι και μόνο έτσι θα στο φέρουν για να μην έχουν επαφή με τα μανητικα πεδία ή πως λέγονται αυτά. Αν ο παππούς τους θελήσει να τους δώσει μια καραμέλα θα πρέπει πρώτα να ρωτήσουν την μαμά τους και σχεδόν πάντα η απάντηση είναι όχι. Οποιος απο εμας κανει και τους δωσει κατι τα παιδάκια σε κοιτάνε με τρομερή ενοχή. Η διατροφή τους είναι αποκλειστικά απο διατροφολόγο .. οτι τρώνε είναι όλα σε γραμμάρια και συγκεκριμένο διατροφολόγιο. Εμένα δεν μου επέτρεψε ποτέ να τα πάω μια βόλτα ακόμη και οταν είχαμε καλές σχέσεις.Εγω δεν έχω πάει ουτε βόλτα ουτε έχω παιξει με τα παιδιά (η μεγάλη είναι τώρα 12) και αυτό γιατι καμια φορά μου φεύγουν λόγια όπως "μα τι ειπε ο βλαμμενος..ή τι κουφάλα είναι αυτός.."κτλ Είχα όμως μια επαφή μαζί τους και με αγαπούσαν πολύ μα πάρα πολύ! Κάθε φορά που έλειπα και γύριζα τρέχανε να με αγκαλιάσουν και να μιλήσουμε και να κάνουμε αστεία..Όταν όμως αρρώστησα με τα ψυχολογικά μου τώρα τα παιδιά είναι σαν να μην με γνωρίζουν πια..και αν βρεθούμε στο ίδιο μέρος καταιβάζουν το κεφάλι.. μου λενε γεια και εξαφανίζονται!! τι κλάμα έχω ρίξει γι αυτό...Και οκ εμενα πες παει στο διαβολο, και πες οτι θέλησε να τα προστατέψει απο μια με ψυχικά προβλήματα.. τον παππου τους ομως? γιατι του στερεις τα εγγονια του ετσι? γιατι δεν τους λες πριν φυγουν για το σχολειο να περασουν να του πουν μια καλημέρα?? δεν τον έχω δει ποτέ να περάσει χρόνο μαζί τους πάνω απο μισή ώρα το πολύ και φυσικά μια στο τόσο. Ενω με τους αλλους παππους και γιαγιαδες ειναι ολη μερα μαζι. Δεν θυμάμαι ποτε ηταν η τελαυταία φορά που τα είδα να τον αγκαλιάσουν.
Τελσπα ειναι παρα πολλά τα θέματα μας σαν οικογένεια.. δεν είμαστε τέλειοι ούτε ψάχνω το τέλειο..απλά στεναχωριέμαι γιατί απο την αδερφη μου τουλάχιστον περίμενα ένα παραπάνω ενδιαφέρον ιδιαίτερα όταν δεν ήμουν καλά.
Ενα τηλ στο ψυχιατρείο.. μια επίσκεψη στα νοσοκομεία όταν με είχαν στην εντατική 5 μέρες.. απλά και ανθρώπινα πράγματα και ας πάρουν ολη την περιουσία και όλα τα λεφτά.. αλλά να ήξερα οτι η αδερφή μου με αγαπάει και νοιάζεται και με υπολογίζει.. να εκτιμήσει οτι τους έχω δώσει, που μόνο εγώ φρόντισα την μάνα μου όταν ήταν άρρωστη και παράλυτη και εκείνη περνούσε σαν περαστική, που φροντίζω τον πατέρα μου, που δεν τους ενοχλώ σε τίποτα, δεν διεκδικώ να μπω στα πόδια τους στις δουλειές.. λίγη ανθρωπιά και εκτίμηση..
Όσο για τον γαμπρό μου..ας μην το πιάσουμε αυτό το κεφάλαιο.. πάντως έχω την ίδια άποψη με τον πατέρα μου και αυτό τα λέει όλα.. αλλά καταλήγουμε οτι αυτός είναι ο άντρας της, ο πατέρας στα εγγόνια του και εμείς ας ανεχόμαστε πολλές συμπεριφορές του δεν βαριέσαι.

Εγώ στη θέση σου δεν θα περίμενα ποτέ να δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον. Από μικρή σου έδειξε συγκεκριμένη στάση την οποία δεν άλλαξε ποτέ. Όσο και να λες ότι ήρθατε κοντά όταν χάσατε την μητέρα σας, σίγουρα θα σου είχε δώσει δείγματα ότι η αδελφή σου είναι εαυτούλης και μάλιστα πατώντας στο "πτώμα των άλλων". Διότι το να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου αλλά να το ξεκαθαρίζεις με την συμπεριφορά σου, δηλ. να λες στον άλλο: "εγώ αυτή είμαι, δεν θέλω πολλά πολλά και θέλω την ησυχία μου"... ναι μεν είναι σκληρή στάση αλλά τίμια. Εδώ η αδελφή σου σ' έχει πατήσει κανονικότατα εκμεταλλευόμενη την καλή σου διάθεση και την καλή σου καρδιά.

Επειδή, απ' ότι κατάλαβα, πάντα ήθελες να έχεις την αποδοχή της, δεν έβλεπες καθαρά και γι' αυτό δεν περίμενες ότι θα σου φερθεί μελλοντικά με τον απαξιωτισμό που περιγράφεις. Αν έβλεπες πιο καθαρά στο παρελθόν, θα είχες δημιουργήσει κάποιες δικλίδες ασφαλείας και πίστεψέ με θα σε σεβόταν και θα σε υπολόγιζε καλύτερα τότε.

Τα σκηνικά που αναφέρεις, με το κινητό, τον διατροφολόγο κλπ δείχνουν το πόσο ψωνάρα είναι και μάλιστα με πολύ μικροαστικό τρόπο, διότι συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν είναι και καμιά σταρ του Hollywood. Μάλλον πιστεύει η ίδια και ο άντρας της ότι επειδή έκαναν οικογένεια, έχουν μεγάλο σπίτι και δουλειά (με βοήθεια άλλων φυσικά) έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, πιστεύουν ότι κάτι έχουν καταφέρει και εσύ είσαι στάσιμη και δεν κολλάς μαζί τους. Αυτό καταλαβαίνω. Τα ψυχολογικά που έπαθες προφανώς τα έπαθες επειδή είσαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με καλοσύνη και ευαισθησίες. Η αδελφή σου που δεν έχει τις αρετές τις δικές σου, μια χαρά κρατιέται.

Έχεις βγάλει εσύ η ίδια τον εαυτό σου από το πλάνο. Όλα θα τα παίρνει η αδελφή σου;;; Όχι να μην είσαι ευχαριστημένη που έχεις να φας και έχεις ένα σπίτι να μείνεις. Στο μέλλον δεν θα το έχεις ούτε αυτό, η αδελφή σου θέλει να το κάνει σκόνη. Αν δεν κάνεις εσύ κάτι για να πατήσεις στα πόδια σου δεν θα το κάνει κανένας άλλος. Δεν είναι θέμα χρημάτων, ούτε θέμα κληρονομικών, ούτε θέμα ντουβαριών ποιος θα τα πάρει. Είναι θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ απλά. Εκείνη όμως έχει δυνατό το αίσθημα της επιβίωσης και γι' αυτό επιβιώνει. Έτσι κι αλλιώς όπως και να ζεις εσύ, την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους δεν το έχεις όπως λες!!

Φρόντισε τον εαυτό σου λοιπόν με κάθε τρόπο διότι δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος για εσένα όπως είδες....και όχι δεν είναι εγωιστικό αυτό.

Σκέψου ότι εσύ έχεις κάτι που δεν το έχει εκείνη. Ότι εσύ είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι γουστάρεις αν το θες. Διότι είσαι ελεύθερη αν δεν το έχεις καταλάβει. Εκείνη όχι !!!

Quote:

---

Originally Posted by Cat

Εγώ στη θέση σου δεν θα περίμενα ποτέ να δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον. Από μικρή σου έδειξε συγκεκριμένη στάση την οποία δεν άλλαξε ποτέ. Όσο και να λες ότι ήρθατε κοντά όταν χάσατε την μητέρα σας, σίγουρα θα σου είχε δώσει δείγματα ότι η αδελφή σου είναι εαυτούλης και μάλιστα πατώντας στο "πτώμα των άλλων". Διότι το να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου αλλά να το ξεκαθαρίζεις με την συμπεριφορά σου, δηλ. να λες στον άλλο: "εγώ αυτή είμαι, δεν θέλω πολλά πολλά και θέλω την ησυχία μου"... ναι μεν είναι σκληρή στάση αλλά τίμια. Εδώ η αδελφή σου σ' έχει πατήσει κανονικότατα εκμεταλλευόμενη την καλή σου διάθεση και την καλή σου καρδιά.

Επειδή, απ' ότι κατάλαβα, πάντα ήθελες να έχεις την αποδοχή της, δεν έβλεπες καθαρά και γι' αυτό δεν περίμενες ότι θα σου φερθεί μελλοντικά με τον απαξιωτισμό που περιγράφεις. Αν έβλεπες πιο καθαρά στο παρελθόν, θα είχες δημιουργήσει κάποιες δικλίδες ασφαλείας και πίστεψέ με θα σε σεβόταν και θα σε υπολόγιζε καλύτερα τότε.

Τα σκηνικά που αναφέρεις, με το κινητό, τον διατροφολόγο κλπ δείχνουν το πόσο ψωνάρα είναι και μάλιστα με πολύ μικροαστικό τρόπο, διότι συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν είναι και καμιά σταρ του Hollywood. Μάλλον πιστεύει η ίδια και ο άντρας της ότι επειδή έκαναν οικογένεια, έχουν μεγάλο σπίτι και δουλειά (με βοήθεια άλλων φυσικά) έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, πιστεύουν ότι κάτι έχουν καταφέρει και εσύ είσαι στάσιμη και δεν κολλάς μαζί τους. Αυτό καταλαβαίνω. Τα ψυχολογικά που έπαθες προφανώς τα έπαθες επειδή είσαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με καλοσύνη και ευαισθησίες. Η αδελφή σου που δεν έχει τις αρετές τις δικές σου, μια χαρά κρατιέται.

Έχεις βγάλει εσύ η ίδια τον εαυτό σου από το πλάνο. Όλα θα τα παίρνει η αδελφή σου;;; Όχι να μην είσαι ευχαριστημένη που έχεις να φας και έχεις ένα σπίτι να μείνεις. Στο μέλλον δεν θα το έχεις ούτε αυτό, η αδελφή σου θέλει να το κάνει σκόνη. Αν δεν κάνεις εσύ κάτι για να πατήσεις στα πόδια σου δεν θα το κάνει κανένας άλλος. Δεν είναι θέμα χρημάτων, ούτε θέμα κληρονομικών, ούτε θέμα ντουβαριών ποιος θα τα πάρει. Είναι θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ απλά. Εκείνη όμως έχει δυνατό το αίσθημα της επιβίωσης και γι' αυτό επιβιώνει. Έτσι κι αλλιώς όπως και να ζεις εσύ, την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους δεν το έχεις όπως λες!!

Φρόντισε τον εαυτό σου λοιπόν με κάθε τρόπο διότι δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος για εσένα όπως είδες....και όχι δεν είναι εγωιστικό αυτό.

Σκέψου ότι εσύ έχεις κάτι που δεν το έχει εκείνη. Ότι εσύ είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι γουστάρεις αν το θες. Διότι είσαι ελεύθερη αν δεν το έχεις καταλάβει. Εκείνη όχι !!!

---

πόσο δίκιο έχεις σε όλα.. και αυτό για την "αποδοχή" που λές.. ξόδεψα πολλά χρόνια για να το κερδίσω και όσο κοροίδευα τον εαυτό μου άλλο τόσο με κοροίδευαν και εκείνοι.. Ζήλευα τα άλλα αδέρφια μάλλον, το "οτι οτι και να γινει στην ζωη μας θα έχουμε η μια την άλλη"..
Δεν βαριέσαι, τώρα όμως το πείρα απόφαση.. έκλεισα μια και καλη αυτό το κεφάλαιο. Δύσκολο μέσα μου να το καταπιώ..αλλά πολύ αποφασισμένη οτι αυτούς τους ανθρώπους όπως δεν με χρειάζονται και δεν με νοιάζονται έτσι και εγώ. Δεν σημαίνει βέβαια οτι αν πάθει κάτι η αδερφη μου εγώ δεν θα τρέξω..δεν θα γίνω ποτέ σαν και αυτούς. Αλλά δυστυχώς είμαστε καλύτερα μακρυά η μια απο την άλλη πλέον.. και θα το σεβαστώ για να σεβαστώ και τον εαυτό μου.
Οσο για τα οικονομικά και την επιβίωση, το συζήτησα με τον πατέρα μου ..έκανα μια προσπάθεια να του δείξω το άδικο..οτι εμένα δεν με έχει εξασφαλήσει και οτι νιώθω οτι δεν νοιάζονται με αυτό τον τρόπο..οτι είμαι στην απέξω..και τουλάχιστον να μου γράψει κάτι και μένα να μην ειμαι στον αέρα αύριο αλλά εχω καταλάβει οτι η αδερφή μου έχει όλη την διαχείριση σε όλα.. ακόμη και στους λογαριασμούς του εχουν κοινά ονόματα.. εγώ δεν φένομαι πουθενα και σε τίποτα.
Του είπα μάλιστα οτι αν κάτι μου πάθεις πώςθα μπορέσω εγώ να βγάλω λεφτα να σε βοηθήσω τώρα που δεν δουλεύω? και πάλι λοιπόν ο ήρωας της στορίας θα είναι η αδερφή μου.. και όλα καταλήγουν στα λεφτά και τα λεφτά τους κάνουν ανθρώπους..
Δεν βαριέσαι.. καλά να είναι όλοι τους , την υγεία τους να έχουν και πάντα θα εύχομαι για το καλύτερο γι αυτούς..δεν θέλω το κακό κανενός και το μόνο που εύχομαι είναι να ξεμπερδέψω με τα ψυχολογικά να μπορέσω πάλι να σταθώ στα πόδια μου επαγγελματικά και να κάνω μια νέα αρχή για πάρτυ μου (και τον πατέρα μου).

Απο οσα ειπες ενα ενα πραγμα με ξενισε...ειναι καλοι ανθρωποι λες...με ολα οσα περιεγραψες δεν μου κολλαει καθολου, συγνωμη αλλα ειναι χαλια ανθρωποι. Φιλοχρηματοι και εγωιστες. Ειναι δυνατον να πας να πουλησεις το σπιτι οπου μενουν ο πατερας σου που εχει καταθλιψη και η ανεργη αδερφη σου που εχει δικα της προβληματα ενω μαλιστα εχεις αλλα σπιτια επιχειρησεις τα παντα ολα επειδη η αδερφη σου αρρωστησε και το εκμεταλλευτηκες; Και προσπαθω και να εκφραστω συγκρατημενα και να μη πω καμια πιο βαρια κουβεντα ε; Αυτο με την οικογενεια στεκει μεν, και εγω με τον αδερφο μου που ειναι και αυτος παρτακιας και ημασταν πολυ κοντα παλια απομακρυνθηκαμε καπως οταν εκανε οικογενεια και απεκτησε νεες υποχρεωσεις...αλλα μεχρι στιγμης ποτε δεν με αφησε στον αερα οταν τον χρειαστηκα. Ξερω πως εχει τα δικα του και δεν του φορτωνομαι για αυτον τον λογο, αλλα αααααν ποτε απευθυνθω σε εκεινον ως εσχατη λυση ξερω πολυ καλα πως θα ειναι εκει για εμενα. Πολυ σωστα κανεις που νιωθεις θυμο.
Και οταν τον αφησεις και αυτον και ξεθυμανεις και σταθεις στα ποδια σου θα εισαι ακομα καλυτερα.

Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ πολλές φορές ζηλεύω τις σχέσεις που έχουν φίλες μου με τ' αδέλφια τους. Θα ήμουν πολύ καλύτερα σαν άνθρωπος εάν είχα μια καλή σχέση με τ' αδέλφια μου. Να ήμασταν κοντά ηλικιακά, κοινές παρέες, κοινές ιδέες, δηλ. θα περνούσα καλύτερα ως παιδί και ως έφηβη. Θα ένιωθα και πιο ασφαλείς. Δεν είναι ότι δεν θα τρέξουν (κυρίως ο δεύτερος αδελφός μου) ή ότι δεν θα τρέξω εγώ αν τους συμβεί κάτι κακό, αλλά αυτό δεν αρκεί. Αλλά δεν έκατσε, τι να κάνουμε!! Προσπάθησα να καλύψω αυτό το κενό με το να προσπαθώ να κάνω φίλες ή έστω γνωστές. Γι αυτό τη φιλία πάντα τη θεωρούσα πολύ σημαντική. Καλύπτει πολλά κενά.

Ίσως θα ήταν σωτήριο αυτό και για εσένα. Να εστιάσεις στις φίλες σου. Αν δεν έχεις καιρός να κάνεις. Μετά θα δεις πως θα μαλακώσει ο πόνος που έχεις μέσα σου, διότι θα έχεις αντικαταστήσει αυτό το κενό με κάτι άλλο που έχεις επιλέξει και γιατί όχι και με έναν σύντροφο.

Το δίκιο σου όμως θα σε πνίγει πάντα αν δεν κάτσεις και πεις στην αδελφή σου όλα όσα έγραψες σε εμάς. Δεν ξέρω βέβαια εάν συζητιέται η αδελφή σου ή όχι.

1) Να ζητήσεις εξηγήσεις γι' αυτή της τη στάση και όχι με δικαιολογίες του τύπου "τρέχω με τα παιδιά"
2) Να της πεις αυτό που είπες στον πατέρα σου ότι σε αφήσανε ξεκρέμαστη. Όπως είχε εκείνη βοήθεια έτσι πρέπει να έχεις κ' εσύ. Δεν νομίζω να τολμήσει να αρνηθεί. Εδώ δεν θέλει ούτε συναισθηματισμούς ούτε τίποτα τέτοιο. Θέλει αποφασιστικότητα και επιχειρήματα.

Το ότι υπάρχει το όνομά της στους λογαριασμούς, ναι μεν φανερώνει κάτι ως προς τον έλεγχο κλπ, αλλά επί της ουσίας δεν λέει τίποτα!!!
Το ότι φρόντιζες την μητέρα σου και το ότι φροντίζεις τώρα τον πατέρα σου δείχνει άνθρωπο με υπευθυνότητα και θέλει δύναμη για να το κάνεις αυτό. Σίγουρα δεν φανερώνει άνθρωπο που δεν είναι καλά στα μυαλά του, επειδή φαίνεται ότι αυτή είναι η γνώμη τους για εσένα.

Θα το πω και λίγο ωμά.... όταν είναι για να γηροκομείς / φροντίζεις τους γονείς σας, που δεν είναι κάτι απλό, τότε είσαι ικανή; ααα δηλ. κατά τη γνώμη τους έχεις "ταλέντο" και ικανότητα στη φροντίδα ηλικιωμένων, αλλά σε κάτι άλλο όπως δουλειά, χρήματα / ακίνητα, δεν σε θεωρούν ικανή; Ο ορισμός των συμφεροντολόγων!!! Αλλά από την άλλη όποιες και να είναι οι ικανότητές σου δεν έχει καμία σημασία, έπρεπε να εξασφαλιστείς ΚΑΙ εσύ!!

Αυτά θα μπορούσαν να είναι ένα από τα επιχειρήματα που θα της έθετες.

Επίσης έχω ξεχάσει να σου πω, ότι αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι πολλοί λίγοι άνθρωποι τελικά είναι "αγαπημένοι" με τ' αδέλφια τους. Κυρίως στην ενήλικη ζωή τους. Οι περισσότεροι που ακούω είχαν πάντα και έχουν και τώρα προβλήματα, με λίγες εξαιρέσεις βέβαια. Άρα δεν συμβαίνει μόνο σ' εσένα ή σ' εμένα, συμβαίνει στο 70/80% του πληθυσμού.

οι πιθανοτητες ειναι μονο οι διδυμοι να οφελουνται απο τα αδερφια

Καλησπερα jocc.ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπετε?συγγνωμη που θα το πω μπορει να σε πληγωνη αυτο αλλα πιστευω οτι και εσυ το καταλαβαινεις.η αδερφη σου ειναι παρτακιας και απο μικρη ηταν ετσι.αυτο που δεν καταλαβενο ειναι το γιατι εσυ ηθελες οποσδηποτε να σε αποδεχτη??γιατι δεν ανεξαρτητοποιοσουν συναισθηματικα απο αυτην??τωρα που το καταλαβενης καντο.η γνωμη μου οπως ειπες πολυ σωστα ειναι να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου
Ξεκινωντας απτο να βρις μια εργασια.δεν ξερω βεβαια για το ποσο ετοιμη εισαι γιαυτο.προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι μια δουλεια μας βοηθαει να ξεπερναμε αρκετα απτα προβληματα μας.γνωριζωντας οτι ειναι θεοδυσκολο αυτο αλλα
Τραβα ενα Χ στην αδερφη σου.και αγωνισου για να ξανα κερδισεις τη ζωη σου.και για εσενα αλλα και για τον πατερα σου.δυστηχως καμια φορα μπορει α εχουμε αδερφια παρτακιδες.

Καλησπερα jocc.ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπετε?συγγνωμη που θα το πω μπορει να σε πληγωνη αυτο αλλα πιστευω οτι και εσυ το καταλαβαινεις.η αδερφη σου ειναι παρτακιας και απο μικρη ηταν ετσι.αυτο που δεν καταλαβενο ειναι το γιατι εσυ ηθελες οποσδηποτε να σε αποδεχτη??γιατι δεν ανεξαρτητοποιοσουν συναισθηματικα απο αυτην??τωρα που το καταλαβενης καντο.η γνωμη μου οπως ειπες πολυ σωστα ειναι να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου
Ξεκινωντας απτο να βρις μια εργασια.δεν ξερω βεβαια για το ποσο ετοιμη εισαι γιαυτο.προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι μια δουλεια μας βοηθαει να ξεπερναμε αρκετα απτα προβληματα μας.γνωριζωντας οτι ειναι θεοδυσκολο αυτο αλλα
Τραβα ενα Χ στην αδερφη σου.και αγωνισου για να ξανα κερδισεις τη ζωη σου.και για εσενα αλλα και για τον πατερα σου.δυστηχως καμια φορα μπορει α εχουμε αδερφια παρτακιδες.