Άγχος και αίσθημα πίεσης σε κεφάλι και λαιμο

Καλησπέρα σας.
Πριν δύο χρόνια είχα την πρώτη μου επαφή με τις κρισεις πανικού για πρώτη φορά. Η ιστορία είναι γνωστή και περιλαμβάνει όλη την γκάμα συμπτωμάτων, από ταχυπαλμια μέχρι ζαλάδα και δυσπνοια. Έπειτα από πολλές καλές εξετάσεις κατέληξα στο συμπέρασμα των κρίσεων πανικού τις οποίες διαχειρίστηκα και ξεπέρασα για ένα έτος.
Fast forward στο σήμερα: Πέρασα παρατεταμένη περίοδο άγχους, γύρω στο 7μηνο και οι κρίσεις επανήλθαν. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη φορά εμφανίστηκε μια άνευ προηγουμένου αρρωστοφοβια. Τη μια φοβόμουν για την καρδιά μου, πήγα σε καρδιολόγο και είμαι οκ. Την άλλη για καρκίνο λόγω ενός φουσκωμένους αδένα στον λαιμό για τον οποίο είχα κάνει εξετάσεις και πέρυσι και προπερσι και ήταν καλές. Κτλ κτλ.
Αυτο που με απασχολεί αυτήν την περίοδο είναι ένας μουντός πόνος που εκτείνεται από την περιοχή πλαγίως του λαιμού, φτάνει πίσω από το μάτι και στον δεξί κρόταφο ενός συνυπάρχει και να αίσθημα ψιλοβουλωματος του αυτιού. Ο γιατρός μου μου είπε ότι λογικά πρόκειται για τρίψιμο των δοντιών μου λόγω στρεσσ. Παρατήρησα ότι ονπονος έρχεται και φεύγει, και κάποιες φορές εμφανίζεται όταν θυμώνω η στεναχωριέμαι η πιεζομαι κλπ.
Υπάρχει περίπτωση να είναι από το άγχος; Έχει συναντήσει κάποιος κάτι παρόμοιο;
For the record είμαι 31 ετών. Επίσης πριν δύο χρόνια που είχα τις κρισεις έκανα και μαγνητική εγκεφάλου που βγήκε καθαρή.

Edit: Ξέχασα να αναφέρω ένα έντονο συναισθηματικό στρες που πέρασα λόγω της απώλειας του σκύλου μου. Επίσης ξέχασα να αναφέρω ότι ψυχοσωματικά άρχισαν να εμφανίζονται περίπου πριν δύο μήνες όπως ένα αίσθημα κενού στο κεφάλι αριστερά, ένα ψιλό τρέμουλο στα χέρια, σπυράκια στην πλάτη κλπ.

Καλησπέρα sonman , πρωτα απο όλα λυπάμαι πάρα πολύ για το σκύλο σου γιατί και εγώ είμαι πολύ δεμένη με τα ζώα και μπορώ να σε καταλάβω όσο κανένας!
Όπως είπες και εσύ όλα αυτά είναι ψυχοσωματικά που δημιουργούν οι κρίσεις πανικού και το άγχος.. Το πολύ άγχος και πίεση μπορέι επίσης να προκαλέσει προβλήματα στα δόντια, πόνους στους μύς, στο στομάχι, στα σαγόνια και διάφορα άλλα.. Αποτέλεσμα απο την υπερβολική ένταση που δέχεται ο οργανισμός (σφύγγουμε τα σαγώνια μας, τρίζουμε τα δόντια μας ιδιαίτερα στον ύπνο, τσιτώνουν οι μύες, αυξάνονται τα οξέα στο στομάχι ..και πάει λέγοντας).
Η αρρωστοφοβία είναι αποτέλεσμα της κρίσης πανικού ..σε όλους το μυαλό μας κάποια στιγμή φτάνει να πιστέψουμε οτι έχουμε κάτι παθολογικό και ξοδεύουμε όλη την ενέργειά μας και τις σκέψεις μας να ξεψυρίζουμε τον εαυτό μας και το σώμα μας. Τσίμπιμα εκεί, κάψιμο πιο πέρα, πόνος εκεί, σφύξιμο αλλου.. και ενας φαύλος κύκλος που μας γεμίζει περισσότερη ανασφάλεια και αντί να ασχολούμαστε με το ουσιαστικό πρόβλημα που είναι η κρίση πανικού και το συσσορευμένο άγχος, καθόμαστε και ξοδεύουμε χρόνο, ενέργεια,σκέψεις στο τι ειναι αυτο που νιώθουμε. Ερευνες στο ίντερνετ, συνεχής επισκέψεις στους ιατρούς και πάει λέγοντας και ο χρόνος περνά και το πρόβλημα απλά μεγενθύνεται.
Εστιάσου στην ψυχολογία σου να ξεφύγεις απο το άγχος που πυροδοτεί όλα αυτά και μην αναλώνεσαι σε κάθε σύμπτωμα (που ξέρω πόσο ανυσηχητικό είναι όταν το νιώθουμε) αλλά μας αποσπά απο την ουσιαστική προσπάθεια στην ρίζα του προβλήματος.
Όλα αυτά είναι απλά συμπτώματα άγχους και έτσι πρέπει να τα αποδεχθείς.. και θα γλυτώσεις απο αυτά μόνο αν διαχειριστείς αυτό το άγχος! θα εξαφανίζεται ένα ένα ως δια μαγείας!!

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Το αστείο είναι ότι όταν απασχολώ το μυαλό μου με κάτι π.χ. όταν είμαι στον υπολογιστή ή όταν παίζω πιάνο κλπ δεν νιώθω πόνο. Η άλλες φορές όταν κάνω λίγο μασάζ στο κεφάλι μου εξελίσσεται σε κεφαλαλγία τάσης που πιάνει όλο το κεφάλι.
Το πιο σπαστικό είναι ότι ενώ τα επίπεδα στρες μου έχουν μειωθεί απίστευτα την τελευταία εβδομάδα ακόμα επιμένει. Γενικά κάποια συμπτώματα όπως η ζαλάδα η η ευαισθησία στο φως αργούν να φύγουν.

Καλησπερα και απο εμενα!λυπαμαι παρα πολυ για το ζωακι σου!σε καταλαβαινω απόλυτα.ειμαι φιλοζωη οσο δεν παει αλλο.προτιμω να σκοτώσω ανθρωπο παρα ζωο(σε τετοιο σημείο).
Δυστηχως πριν 4 μηνες πεθανε το κουνελακι μου και απο τοτε αρχισε το μαρτύριο μου.
Ξεκίνησαν οι κρισεις πανικου(πριν αοο αυτο το συμβάν ημουν μια χαρά δεν ειχα ποτε τέτοια προβληματα)
Καθε 10 λεπτά για 4 μηνες παθαίνω κριση.γυρισα αρκετούς γιατρούς εκανα άπειρες εξετασεις και οχι μονο μια φορά αλλα τις εκανα και διπλα.ολα ηταν μια χαρά εκτος απο το ψυχολογικό .το αποτέλεσμα;;να πέφτω κατω ξερή με τεχυπαλμιες μουδιασμα τα να νομιζω οτι καίγομαι.δεν έβγαινα απο το σπίτι γιατι ζαλιζομουν σε βαθμό τετοιο ώστε να μην μπορω να περπατήσω.δεν μπορουσα να ανάπνευσω και νομιζα οτι ειχα μια πιεση στο κεφαλι(στα μηνιγγια) με αποτέλεσμα οπου ημουν να εχω ενα μπουκάλι νερο και να καταβρεχομαι!εκλαιγα όλη μερα δεν ειχα ορεξη να κανω τιποτα γτ νομιζα οτι θα πεθάνω.ειχα γινει νούμερο σε ολα τα φαρμακεια της γειτονιάς και στους γιατρούς.κυκλοφορουσα στην τσάντα παντα με πιεσόμετρο και καθε τρεις και λιγο μετρούσα την πιεση μου.εκοψα ο,τι γυμναστικη εκανα γτ δεν ειχα δυνάμεις.ετρεμα ολόκληρη και ζαλιζομουν.εκανα άπειρα μασαζ γιατι ειχα δει τους πόνους σε πλατη και αυχένα.τελικα οι πονοι στην πλατη ηταν ψυχολογικοί.οι ζαλάδες και αυτες.ΟΛΑ οφείλονταν στην θλίψη που πέρασα για τον χαμό του αγαπημένου μου κουνελιου και μου βγήκε σε ψυχοσωματικα .εκατσα άπειρες ωρες μονη μου να σκεφτομαι πως μπορω να τα ξεπεράσω ολα αυτα.με βοήθησε αρκετα η οικογένεια μου και τελικα τα καταφερα.επειτα απο 4 μηνες άγχους καο θλίψης μονη μου το ξεπέρασα.ΜΟΝΟ ΕΣΥ αν θελεις να το ξεπέρασεις θα το κανεις.οσο και να σου λενε οι γύρω σου αν εσυ δεν το βάλεις μεσα στο μυαλό σου
Οτι δεν εχες τπτ δεν θα τα καταφέρεις.δουλεψε αρκετα με τον εαυτό σου και θα δεις πως σε λογο καιρο θα σταθείς ξανα στα ποδια σου.εσυ εισαι εσυ και πρεπει να φροντίζεις τον εαυτό σου.μην αφήνεις καταστάσεις να σε "τρωνε".δυστησχως η ζωη ειναι ετσι που δεν μπορούμε να γυρίσουμε
Το παρελθόν.προσπαθησε να προχώρησε θα την ζωη σου και φρόντισε τον εαυτό σου γτ αν δεν το κανεις εσυ δεν θα το κανεις κανεις αλλος για σένα.σε καταλαβαινω απόλυτα πίστεψε με ειναι οδυνηρό να χάνεις ενα ζωακι γτ ειναι οικογένεια σου αλλα κοίταξε να συνελθεις σιγα σιγα.κλαψε βγάλτε απο μεσα σου γτ δεν πρεπει να τα κρατάς μεσα σου.εται εκανα εγώ και έφτασα εκει που έφτασα σε τοσο μικρη ηλικια(26 ετών)

Καλησπερα και απο εμενα!λυπαμαι παρα πολυ για το ζωακι σου!σε καταλαβαινω απόλυτα.ειμαι φιλοζωη οσο δεν παει αλλο.προτιμω να σκοτώσω ανθρωπο παρα ζωο(σε τετοιο σημείο).
Δυστηχως πριν 4 μηνες πεθανε το κουνελακι μου και απο τοτε αρχισε το μαρτύριο μου.
Ξεκίνησαν οι κρισεις πανικου(πριν αοο αυτο το συμβάν ημουν μια χαρά δεν ειχα ποτε τέτοια προβληματα)
Καθε 10 λεπτά για 4 μηνες παθαίνω κριση.γυρισα αρκετούς γιατρούς εκανα άπειρες εξετασεις και οχι μονο μια φορά αλλα τις εκανα και διπλα.ολα ηταν μια χαρά εκτος απο το ψυχολογικό .το αποτέλεσμα;;να πέφτω κατω ξερή με τεχυπαλμιες μουδιασμα τα να νομιζω οτι καίγομαι.δεν έβγαινα απο το σπίτι γιατι ζαλιζομουν σε βαθμό τετοιο ώστε να μην μπορω να περπατήσω.δεν μπορουσα να ανάπνευσω και νομιζα οτι ειχα μια πιεση στο κεφαλι(στα μηνιγγια) με αποτέλεσμα οπου ημουν να εχω ενα μπουκάλι νερο και να καταβρεχομαι!εκλαιγα όλη μερα δεν ειχα ορεξη να κανω τιποτα γτ νομιζα οτι θα πεθάνω.ειχα γινει νούμερο σε ολα τα φαρμακεια της γειτονιάς και στους γιατρούς.κυκλοφορουσα στην τσάντα παντα με πιεσόμετρο και καθε τρεις και λιγο μετρούσα την πιεση μου.εκοψα ο,τι γυμναστικη εκανα γτ δεν ειχα δυνάμεις.ετρεμα ολόκληρη και ζαλιζομουν.εκανα άπειρα μασαζ γιατι ειχα δει τους πόνους σε πλατη και αυχένα.τελικα οι πονοι στην πλατη ηταν ψυχολογικοί.οι ζαλάδες και αυτες.ΟΛΑ οφείλονταν στην θλίψη που πέρασα για τον χαμό του αγαπημένου μου κουνελιου και μου βγήκε σε ψυχοσωματικα .εκατσα άπειρες ωρες μονη μου να σκεφτομαι πως μπορω να τα ξεπεράσω ολα αυτα.με βοήθησε αρκετα η οικογένεια μου και τελικα τα καταφερα.επειτα απο 4 μηνες άγχους καο θλίψης μονη μου το ξεπέρασα.ΜΟΝΟ ΕΣΥ αν θελεις να το ξεπέρασεις θα το κανεις.οσο και να σου λενε οι γύρω σου αν εσυ δεν το βάλεις μεσα στο μυαλό σου
Οτι δεν εχες τπτ δεν θα τα καταφέρεις.δουλεψε αρκετα με τον εαυτό σου και θα δεις πως σε λογο καιρο θα σταθείς ξανα στα ποδια σου.εσυ εισαι εσυ και πρεπει να φροντίζεις τον εαυτό σου.μην αφήνεις καταστάσεις να σε "τρωνε".δυστησχως η ζωη ειναι ετσι που δεν μπορούμε να γυρίσουμε
Το παρελθόν.προσπαθησε να προχώρησε θα την ζωη σου και φρόντισε τον εαυτό σου γτ αν δεν το κανεις εσυ δεν θα το κανεις κανεις αλλος για σένα.σε καταλαβαινω απόλυτα πίστεψε με ειναι οδυνηρό να χάνεις ενα ζωακι γτ ειναι οικογένεια σου αλλα κοίταξε να συνελθεις σιγα σιγα.κλαψε βγάλτε απο μεσα σου γτ δεν πρεπει να τα κρατάς μεσα σου.εται εκανα εγώ και έφτασα εκει που έφτασα σε τοσο μικρη ηλικια(26 ετών)

Καλησπέρα.
Σήμερα έκλεισα ραντεβού σε νευρολόγο για να τελειώνει το παράξενο γιατι έχει αρχίσει να γίνεται κουραστική η όλη κατάσταση.
Κατά πάσα πιθανότητα είναι λόγω κάποιου/ων σφιγμένων μυών στον αυχένα που χτυπάνε κεφάλι μάτι και λαιμό. Δεν είναι τυχαίο μάλλον το γεγονός ότι όταν θυμώνω ο πόνος γίνεται εντονότερος και όταν ξεχνιέμαι απλά δεν πονάω.
Στον προηγούμενο κύκλο κρίσεων πανικού παρατήρησα ότι η ζαλάδα (lightheadedness) και η ευαισθησία στο φως ήταν τα συμπτώματα που άργησαν να φύγουν περισσότερο. Ενδεχομένως να είναι κάτι τέτοιο και αυτό. Θα δείξει.

Καλησπερα sonman! Λυπαμαι πολυ για το σκυλακι σου, το εχω ζησει και ηταν σα να πεθανε ενα κομματι μου για παντα και να αλλαξα δερμα...
Να σε ρωτησω, γιατι εκλεισες ραντεβου σε νευρολογο και οχι σε ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη? Ψυχολογικα αιτια δεν εχουν τα συμπτωματα σου?

Κατά πάσα πιθανότητα ναι. Αυτό ίσχυε και την προηγούμενη φορά. Απλά για την δική μου ηρεμία θέλω να απκλεισω κάθε τι οργανικό πρώτα. Αυτό έκανα και την πρώτη φορά που με έπιασαν κρίσεις και δούλεψε.