Φοβαμαι οτι οταν καποια στιγμη θα με ρωτησει καποιος γνωστος τι εχεις γιατι εισαι ετσι φοβαμαι οτι θα του πω πως εγω ειμαι αυτος ειμαι εγω.Δηλαδη δεν υπαρχει αλλη κατευθυνση την περιοδο που νιωθω ετσι οποτε το αποδεχομαι.Επιασα μια καινουργια δουλεια και συναναστρεφομαι με νεολερα συνεχεια.Με ομορφες κοπελες και αγορια με αυτοπεποιθηση.Θα μου πεις Οκ και?Που εινα το προβλημα.Θα σου πω πως αναμεσα τους νιωθω πολυ μαλακας και οταν λεω μαλακας εννοω πως ειμαι τοσο σιγουρος πως δεν μπορω να εχω μια υγιη επικοινωνια. πρωτη μερα ημουνα αρκετα ανετος και επειδη δεν ηθελα απο την πρωτη και ολας μερα να σχηματισουν μαυρη γνωμη πουλαγα τρελιτσα σε οποιον μου πουλαγε και επισης προσπαθουσα να επικοινωνισω και να δημιουργησω μια οικειοτητα με τα κοριτσια και τους υπολοιπους.Ηξερα ομως πως οχι ρε πουστη οχι ρε γαμωτο αυριο δεν θα θελω να τους βλεπω αυριο απλα θα τα θαλασσωσω ολα.
Σημερα ημουνα απο λιγο εως καθολου ομιλιτικος αφου σε καποια φαση μου λεει μια αντε ρε πες κατι.Τι να πωω ρε αυτο ηταν και εφυγα.
Γενικα ειναι περιεργο δεν μπορω ακριβως να περιγραψω τι νιωθω παντως το μονο σιγουρο ειναι οτι οτι και να πω δεν εχει ουσια και νοημα και επισης βαριεμε να μπω στην διαδικασια να βρω νοημα γιατι και παλι νιωθω τοσο τραγικος που ακομα και σε αυτο σκεφτομαι πως να το κανω.Αφησε ελευθερο το μυαλο σου θα πεις.ΔΛΔ? Εαν το αφησω οντως ελευθερο δεν θα μιλαω σε κανεναν και οχι γτ εχουν κατι τα παιδια καμια σχεση.Απλα μου αρεσει να την βγαζω στην μουγκα.Την βρισκω κατα εναν περιεργο λογο.Γιατι ισως δεν τοχω με το αλλο κομματι.Ολοι μεταξυ τους τα λενε τα λενε τα λενε ανετα και ομορφα για 8 ωρες.Μα πως?Εγω οχι δεν μπορω δεν θελω.Και κοιτα να δεις τι γινεται και γιατι στεναχωριεμαι ποιο πολυ γιατι η θα τα βαλουν μαζι σου και θα νομιζουν οτι δεν τους γουσταρεις η θα σε βγαλουν ψυχακι η θα σε λυπουνται.Ειδικα το τελευταιο με αιδιαζει. οποτε και στα 3 μαλακας βγαινω.Αληθεια μπορω να τους γραψω και να κανω την δουλεια μου και αυτο ειναι ολο μιας και η επικοινωνια δεν ειναι το ατου μου.Αλλα δεν γινεται ρε φιλε οχι δεν γινεται εισαι με ανθρωπους αλιμονο ρε μαλακα.Δυστηχος ειναι λιγοι αυτοι που για καποιον λογο μπορω να τα πω ανετα και να τα λεω χωρις να νιωθω το συναισθημα του πρωτου ραντεβου ασχετος αν εχει περασει και ενας μηνας.
Δεν εχω καμια οικειοτητα στο να δουλεψω η να κανω πλακα σε καποιον που δεν ξερω καλα ενω οι αλλοι που συνανταω παντα εχουν την ανεση.Την πρωτη μερα ξαναλεω πως και εγω ημουνα μεστα κολπα και ολα κυλουσαν φυσιολογικα.Αλλα δεν ειμαι εγω αυτος και δεν κραταει για πολυ α και πριζετε το κεφαλι μου δεν μπορω δεν την παλευω.Δεν ξερω τι θα γινει σκεφτομαι να σταματησω απο την μια απο την αλλη κοιτα τι μαλακας ειμαι εγκαταλειπω τους στοχους μου αλλα εχω αλλη μια βραδινη αλλα δεν βγαζω τπτ αλλα εχει ενα προνομιο οτι δεν εχω να δεθω με κανεναν εκει κανω την δουλεια μου και ειμαι στο ποδι μονος μου και με τον κοσμο που εξυπηρετο πορτα πορτα μιας και με αυτους νιωθω καλα γιατι ξερω πως δεν χρειαζεται να κουβεντιασεις κιολας οποτε κουλ.Δεν ξερω αν καταλαβαινει κανεις τι γινεται παντως ρε πουστι ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ειναι σχετικα καλα με ανετα προσωπα και ανετες κουβεντες.Με ποναει ρε γαμωτο γιατι μεγαλωνουν οι απαιτησης πλεον και δεν μπορω σαν καλο παλικαρι 21 χρωνον να κανω μια σχεση ανθρωπινη.Ειναι τραγικο.Και δενμπορω να πω σε κανεναν τι και πως γιατι θα πεσει αναλυση και θα με κοιταν οπως με κοιταγα οταν πρωτοενιωσα ετσι .Που χεστηκα πανω μου οταν πρωτοδιαβασα για ψυχολογικα.Το εχω δοκιμασει και στους καλυτερους μου φιλους και με κοιταγανε σαν κατι εξωγηινο και δεν καταλαβαινε κανεις.Και με το δικιο του.Δεν ειναι και απο τα ποιο συνηθισμενα πραγματα να την ψαχνεις με την τρελα και να ξερεις τα παντα για αυτην.Κανεις τον αλλον να σε φοβαται και γιατι οχι να απομακρυνθει.Δεν γινεται να εχω αυτην την μουρη οταν νιωθω ετσι με κοιτανε και κομπλαρουν.Πολλα τα δεν αλλα θαθελα να ξερω πως και τι
