Originally Posted by
γιανναε
Γεια σας ..Απόφασισα να σας μιλήσω για ένα θέμα που με πονάει πάρα πολύ από τότε που ήμουν 6 χρονών...Αν και ο μπαμπάς μου άρχισε το τζόγο απ'όταν ήμουν πιο μικρή εγώ καταλάβαινα τα πράγματα από τα 6 μου.Άκουγα τους γονείς μου να μαλώνουν,να σπάνε πράγματα,αλλά ποτέ δε μιλούσα για όσα ήξερα.Ήμουν ένα χαρούμενο παιδάκι πάντα στο σχολείο, αλλά η καρδούλα μου έτρεμε όταν ο μπαμπάς μου έπαιρνε δάνεια και η μητέρα μου το μάθαινε,δάνεια από τράπεζες τα οποία πήγαιναν κατευθειαν στο καζίνο και στη ρουλέτα.Έτσι έφτασε σήμερα να χρωστάει 100.000 ευρώ :( ...Η μητέρα μου έπιασε μια δουλειά όταν ήμουν πιο μικρή,κάτι που πραγματικά αν δεν υπήρχε δε θα χαμε να φάμε.Πολλές φορές πριν ενηλικιωθώ φτάσαν στο διαζύγιο αλλά έκλαιγα,τσίριζα και η μητέρα μου έκανε πίσω.Νιώθω άσχημα ,ξέρω είναι εγωιστικό αλλά παιδιά είμαι μοναχοπαίδι,ήθελα μόνο να χω τους γονείς μου μαζί :( .Μεγάλωσα απέτυχα στις πανελλήνιες και πραγματικά ήθελα μια βοήθεια για κάποιο ιεκ,ώσπου πέρσι έγινε κάτι τραγικό.Ο μπαμπάς μου πήγε και πούλησε κρυφά όλα τα χρυσαφικά μας και τα ξόδεψε στο καζίνο,έγινε χαμός στο σπίτι άρχισε η μάνα μου να πετάει πράγματα,να φωνάζει,να του λέει φύγε απ'το σπίτι και να θέλει να τον χτυπήσει άσχημα.Τότε μπήκα ανάμεσα και άρχισε να χτυπάει εμένα η μάνα μου,ήταν εκτός εαυτού.Ο μπαμπάς μου είναι πιο ογκώδης και ψηλός και φοβήθηκα πως αν δεν ήμουν εκεί,ίσως και να γινόταν κάποιο κακό.Τα θυμάμαι και κλαίω παιδιά,φεύγει τότε ο μπαμπάς μου με δική μου προτροπή.Μετά από κάποιες ώρες μου στειλε μήνυμα ''συγνωμη εγώ φταίω για όλα,αντίο''.Άρχισα να τσιρίζω,τον έπαιρνα τηλέφωνο και δεν απαντούσε κατάλαβα πως ίσως και να αυτοκτονούσε και άρχισα να τηλεφωνώ συνέχεια.Με τη μαμά μου σκεφτήκαμε, να του πουμε οτι εκείνη λυποθύμησε και πως τον χρειαζομάστε.Έτσι του στειλα μηνυμα,τον πήρα τηλ,το άνοιξε,άρχισε να κλαίει και γω να του λέω ''γύρνα η μαμά είναι χάλια''.Γύρισε τότε και μας είπε να πάρει το κουμάντο του σπιτιού η μαμά,ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει με τα χρήματα(πάντα τα ίδια λέει).Η ψυχή μου πονάει παιδιά... μόνο που τα λέω.Το μάτι μου από τον χαμό που γινε είχε μαυρίσει και πρηστεί το μόνο καλό στη ζωή μου είναι πως είχα δώσει πανελλήνιες τότε ξανά, είχα περάσει και σε 5 μέρες θα ρχιζα σχολή,αν δεν την είχα ίσως και να χα πεθάνει από τη δυστυχία.Το όνειρο μου είναι να κάνω μεταπτυχιακό στη συμβουλευτική εξαρτήσεων και να βοηθάω όσες οικογένειες και ανθρώπους έχουν ανάγκη.Σας τα γράφω σήμερα γιατι μόλις είδαμε με τη μαμά μου ότι έβγαλε απ'την τράπεζα 2.000 ευρώ και δεν είπε τίποτα,μετά από 1 χρόνο ηρεμίας.ΞΑΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ...ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ... :( Είναι άσχημο να σε πληγώνει η ίδια σου η οικογένεια,του μίλησα ανοιχτά πέρσι,τον συμβούλευσα αλλά τζάμπα ο κόπος.Εύχομαι η μελλοντική μου δουλειά,να με κάνει πιο σκληρή,γιατι είμαι ευαίσθητη σ'αυτό το θέμα και δεν μου αξίζει να πονάω ψυχικά :(