ΕΚΤΡΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ σε όλους. είμαι κανούρια στο forum και θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ το πρόβλημα μου. θα ήθελα την γνώμη σας ακόμα και αν δεν έχετε ζήσει παρόμοιες εμπειρίες.
που λέτε.. από μικρή ηλικία είχα θέματα με κατάθλιψη. τώρα είμαι 22 χρονων. και έκανα αγωγή με χάπια μέχρι τα 21 μου. μέχρι που κάποια στιγμή έμεινα έγκυος και τα σταμάτησα. ήμουν τόσο χαρούμενη που περίμενα μωρό παρόλο που είχα δύσκολη εγκυμοσύνη από την αρχή.
δυστυχώς η μάνα μου δεν ήθελε το μωρό που περίμενα. με πέταξε έξω από το σπίτι. εγώ ήμουν άνεργη το αγόρι μου το ίδιο. με απειλούσε με διαφορους τρόπους σε σημείο να πονάω φριχτά από την στεναχώρια μου. έτσι μετά από πολύ ψυχολογικό πόλεμο αποφάσισα η μάλλον αποφάσισε η μάνα μου να το ρίξω. το κοντινό μου περιβάλλον ήθελαν να το κροτήσω αλλα δεν μου αρκούσε. ήθελα διπλα την μητέρα μου και το ότι δεν την είχα με τσάκιζε. μετά από κάνα μηνα που οι ορμόνες μου επανήλθαν και συνειδητοποίησα τι έκανα έπεσα σε γερή κατάθλιψη. κάθε βραδυ κλαίω από τότε μέχρι τώρα. η αυτοκτονία περνάει συνεχεια από το μυαλό μου. και γενικά νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ζω. και ότι το μέλλον μου θα είναι τόσο βαρετό. ακόμα και παλιότερα που είχα κατάθλιψη πάντα θα υπήρχε κάτι να με ανεβάσει έστω και λίγο. τώρα δεν βοηθάει τίποτα και κανένας. να τονίσω ότι δεν έχω λεφτά για ψυχολόγο είμαι σε άσχημη οικονομική κατάσταση. θα ήθελα να ζητήσω και ένα συγγνώμη στις μανούλες που προσπαθούν να κάνουν παιδί και βλέπουν κάτι τέτοιο. αλλα πιστέψτε με δεν το ήθελα. κάποια συμβουλή η λύση στο πρόβλημα μου θα βοηθούσε. ευχαριστώ πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by katerina0201

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ σε όλους. είμαι κανούρια στο forum και θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ το πρόβλημα μου. θα ήθελα την γνώμη σας ακόμα και αν δεν έχετε ζήσει παρόμοιες εμπειρίες.
που λέτε.. από μικρή ηλικία είχα θέματα με κατάθλιψη. τώρα είμαι 22 χρονων. και έκανα αγωγή με χάπια μέχρι τα 21 μου. μέχρι που κάποια στιγμή έμεινα έγκυος και τα σταμάτησα. ήμουν τόσο χαρούμενη που περίμενα μωρό παρόλο που είχα δύσκολη εγκυμοσύνη από την αρχή.
δυστυχώς η μάνα μου δεν ήθελε το μωρό που περίμενα. με πέταξε έξω από το σπίτι. εγώ ήμουν άνεργη το αγόρι μου το ίδιο. με απειλούσε με διαφορους τρόπους σε σημείο να πονάω φριχτά από την στεναχώρια μου. έτσι μετά από πολύ ψυχολογικό πόλεμο αποφάσισα η μάλλον αποφάσισε η μάνα μου να το ρίξω. το κοντινό μου περιβάλλον ήθελαν να το κροτήσω αλλα δεν μου αρκούσε. ήθελα διπλα την μητέρα μου και το ότι δεν την είχα με τσάκιζε. μετά από κάνα μηνα που οι ορμόνες μου επανήλθαν και συνειδητοποίησα τι έκανα έπεσα σε γερή κατάθλιψη. κάθε βραδυ κλαίω από τότε μέχρι τώρα. η αυτοκτονία περνάει συνεχεια από το μυαλό μου. και γενικά νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ζω. και ότι το μέλλον μου θα είναι τόσο βαρετό. ακόμα και παλιότερα που είχα κατάθλιψη πάντα θα υπήρχε κάτι να με ανεβάσει έστω και λίγο. τώρα δεν βοηθάει τίποτα και κανένας. να τονίσω ότι δεν έχω λεφτά για ψυχολόγο είμαι σε άσχημη οικονομική κατάσταση. θα ήθελα να ζητήσω και ένα συγγνώμη στις μανούλες που προσπαθούν να κάνουν παιδί και βλέπουν κάτι τέτοιο. αλλα πιστέψτε με δεν το ήθελα. κάποια συμβουλή η λύση στο πρόβλημα μου θα βοηθούσε. ευχαριστώ πολύ.

---

Πραγματικα πολυ δυσκολη και ασχημη εμπειρια. Ευχομαι να βρεις το κουραγιο να το ξεπερασεις. Πρεπει ομως να κανεις ψυχοθεραπεια και ισως να ξαναπαρεις καποια φαρμακα εφοσον εχεις αυτοκτονικες τασεις. Μπορεις να πας σε καποιο δημοσιο φορεα, σε καποιο νοσοκομειο. Μπορεις να επικοινωνησεις με τους αρμοδιους στο δημο που μενεις και θα σε κατευθυνουν. Δυστυχως οι πιθανοτητες να το ξεπερασεις μονη σου αυτο που περνας ειναι ελαχιστες. Σκεψου να πας σε καποιο δημοσιο κεντρο. Θα σου κανει πολυ καλο.

Quote:

---

Originally Posted by katerina0201

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ σε όλους. είμαι κανούρια στο forum και θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ το πρόβλημα μου. θα ήθελα την γνώμη σας ακόμα και αν δεν έχετε ζήσει παρόμοιες εμπειρίες.
που λέτε.. από μικρή ηλικία είχα θέματα με κατάθλιψη. τώρα είμαι 22 χρονων. και έκανα αγωγή με χάπια μέχρι τα 21 μου. μέχρι που κάποια στιγμή έμεινα έγκυος και τα σταμάτησα. ήμουν τόσο χαρούμενη που περίμενα μωρό παρόλο που είχα δύσκολη εγκυμοσύνη από την αρχή.
δυστυχώς η μάνα μου δεν ήθελε το μωρό που περίμενα. με πέταξε έξω από το σπίτι. εγώ ήμουν άνεργη το αγόρι μου το ίδιο. με απειλούσε με διαφορους τρόπους σε σημείο να πονάω φριχτά από την στεναχώρια μου. έτσι μετά από πολύ ψυχολογικό πόλεμο αποφάσισα η μάλλον αποφάσισε η μάνα μου να το ρίξω. το κοντινό μου περιβάλλον ήθελαν να το κροτήσω αλλα δεν μου αρκούσε. ήθελα διπλα την μητέρα μου και το ότι δεν την είχα με τσάκιζε. μετά από κάνα μηνα που οι ορμόνες μου επανήλθαν και συνειδητοποίησα τι έκανα έπεσα σε γερή κατάθλιψη. κάθε βραδυ κλαίω από τότε μέχρι τώρα. η αυτοκτονία περνάει συνεχεια από το μυαλό μου. και γενικά νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ζω. και ότι το μέλλον μου θα είναι τόσο βαρετό. ακόμα και παλιότερα που είχα κατάθλιψη πάντα θα υπήρχε κάτι να με ανεβάσει έστω και λίγο. τώρα δεν βοηθάει τίποτα και κανένας. να τονίσω ότι δεν έχω λεφτά για ψυχολόγο είμαι σε άσχημη οικονομική κατάσταση. θα ήθελα να ζητήσω και ένα συγγνώμη στις μανούλες που προσπαθούν να κάνουν παιδί και βλέπουν κάτι τέτοιο. αλλα πιστέψτε με δεν το ήθελα. κάποια συμβουλή η λύση στο πρόβλημα μου θα βοηθούσε. ευχαριστώ πολύ.

---

Καλησπερα κατερινα.να σου πω λυπαμαι πολυ ειναι πολυ τυπικο.αυτο που μπορω να σου πω εγω
Ειναι κατι παρομοιο με τη κοπελα .
Το ικα εξεταζει πλεον και ανασφαλιστους νομιζω εχουν ψυχολογους.αλλα αν δεν σε καλυπτη η ικανοποιη κατι τετοιο ρωτα που αλλου μπορεις να βρεις δωρεαν.νομιζω υπαρχουν αρκετοι οργανισμοι και οργανοσεις που μπορουν να σε βοηθησουν.ρωτα και τους γιατρους του κοσμου αν μπορουν να βοηθησουν.

ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. όντως θα πρέπει να κοιτάξω σε κάποιο δημόσιο φορέα. όσο για τα χάπια δεν νομίζω να θέλω να τα ξανά αρχίσω γιατί ήταν μεγάλο ζόρι να τα κόψω. αν και με βοήθησαν παρα πολύ είναι η αλήθεια όσο τα έπαιρνα.

Quote:

---

Originally Posted by katerina0201

ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. όντως θα πρέπει να κοιτάξω σε κάποιο δημόσιο φορέα. όσο για τα χάπια δεν νομίζω να θέλω να τα ξανά αρχίσω γιατί ήταν μεγάλο ζόρι να τα κόψω. αν και με βοήθησαν παρα πολύ είναι η αλήθεια όσο τα έπαιρνα.

---

Ε τωρα πανω σε αυτο δεν νομιζω οτι ειμαστε οι καταλληλοι να σου απαντησουμε αν πρεπει να συνεχισης να τα περνης η οχι.αυτο θα στο πει ο γιατρος.

Κατερινα μου πολυ λυπαμαι για αυτο που επαθες!! Δεν σου αξιζε σιγουρα. Να θες ενα μωρο και να σε κανει καλα αυτο και να στο διακοπτουν με τετοιο τροπο; Ελεος. Δεν φταις εσυ σε τιποτα!! Μην αισθανεσαι τυψεις γι'αυτο δεν το ηθελες εσυ να γινει σε αναγκασανε!!! Κουραγιο και υπομονη, να πας εστω σε ψυχολογο σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας η σε νοσοκομειο, δεν ξερω!!

Quote:

---

Originally Posted by katerina0201

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ σε όλους. είμαι κανούρια στο forum και θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ το πρόβλημα μου. θα ήθελα την γνώμη σας ακόμα και αν δεν έχετε ζήσει παρόμοιες εμπειρίες.
που λέτε.. από μικρή ηλικία είχα θέματα με κατάθλιψη. τώρα είμαι 22 χρονων. και έκανα αγωγή με χάπια μέχρι τα 21 μου. μέχρι που κάποια στιγμή έμεινα έγκυος και τα σταμάτησα. ήμουν τόσο χαρούμενη που περίμενα μωρό παρόλο που είχα δύσκολη εγκυμοσύνη από την αρχή.
δυστυχώς η μάνα μου δεν ήθελε το μωρό που περίμενα. με πέταξε έξω από το σπίτι. εγώ ήμουν άνεργη το αγόρι μου το ίδιο. με απειλούσε με διαφορους τρόπους σε σημείο να πονάω φριχτά από την στεναχώρια μου. έτσι μετά από πολύ ψυχολογικό πόλεμο αποφάσισα η μάλλον αποφάσισε η μάνα μου να το ρίξω. το κοντινό μου περιβάλλον ήθελαν να το κροτήσω αλλα δεν μου αρκούσε. ήθελα διπλα την μητέρα μου και το ότι δεν την είχα με τσάκιζε. μετά από κάνα μηνα που οι ορμόνες μου επανήλθαν και συνειδητοποίησα τι έκανα έπεσα σε γερή κατάθλιψη. κάθε βραδυ κλαίω από τότε μέχρι τώρα. η αυτοκτονία περνάει συνεχεια από το μυαλό μου. και γενικά νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ζω. και ότι το μέλλον μου θα είναι τόσο βαρετό. ακόμα και παλιότερα που είχα κατάθλιψη πάντα θα υπήρχε κάτι να με ανεβάσει έστω και λίγο. τώρα δεν βοηθάει τίποτα και κανένας. να τονίσω ότι δεν έχω λεφτά για ψυχολόγο είμαι σε άσχημη οικονομική κατάσταση. θα ήθελα να ζητήσω και ένα συγγνώμη στις μανούλες που προσπαθούν να κάνουν παιδί και βλέπουν κάτι τέτοιο. αλλα πιστέψτε με δεν το ήθελα. κάποια συμβουλή η λύση στο πρόβλημα μου θα βοηθούσε. ευχαριστώ πολύ.

---

καλημέρα κατερίνα.
να ΜΗΝ συνδέεις ότι έγινε, με το μέλλον σου.
να δεις τι θα κάνεις με την ασθένειά σου, για να είσαι καλύτερα.
αν είσαι καλά στην υγεία σου, στο μέλλον θα κάνεις όλα όσα θέλεις. και παιδί θα κάνεις κι ό'τι άλλο θελήσεις.
αρκεί να είσαι καλά.
γι αυτό, αν δεν έχεις χρήματα, απευθύνσου σε κέντρο ψυχικής υγείας της περιοχής σου , που είναι δωρεάν.
χρειάζεσαι βοήθεια.
με το αγόρι σου, είστε ακόμα μαζί;

ναι μαζί είμαστε. 4 χρόνια τώρα