Επανήλθαν οι φοβίες

Καλησπέρα. Εδώ και κάποιο καιρό βασανίζομαι εκ νέου με τις φοβίες μου. Στο παρελθόν πάθαινα κρίσεις πανικού και διάφορα άλλα αγχώδη επεισόδια αλλά ευτυχώς με τη βοήθεια διετούς ψυχανάλυσης κατάφερα να τα ξεπεράσω. Βέβαια, καλά κρυμμένη στο ντουλαπάκι του υποσυνείδητου βρίσκεται ακόμα η αρρωστοφοβία μου.
όλα ξεκίνησαν με το καθιερωμένο τσεκ απ, το οποίο απλά έδειξε ότι έχω λίγη άμμο στα νεφρά. Αυτό με πανικόβαλλε και μου καρφώθηκαν διάφορα στο μυαλό τα οποία ευτυχώς κατάφερα να διαχειριστώ. Από το Μάρτιο, με έπιασε ότι ίωση κυκλοφορούσε και κατέληξα με ιγμορίτιδα. Ξέχασα να αναφέρω ότι λόγω πίεσησ στη δουλειά και μετά από μια εξαξωγή φρονιμήτη, έχασα την πλαινή όραση στο ένα μάτι για περίπου 10 λεπτά. Πήγα σε οφθαλμίατρο και νευρολόγο οι οποίοι με διαβεβαίωσαν ότι δεν ήταν κάτι ανησυχητικό αλλά μπορεί να προκλήθηκε από ξηροφθαλμία, σκουπιδάκι κλπ. Πριν περίπου ένα μήνα με έπιασε κολικός εντέρου και κατέληξα στο νοσοκομείο με ορούς να σφαδάζω από τον πόνο, αν και ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα με το έντερο. Λόγω λοιπόν όλων αυτών των γεγονότων πήγα και έκανα ξανά αιματολογικές εξετάσεις ,καθώς και θυρεοειδή( ξέχασα να αναφέρω ότι ένιωθα πολύ κουρασμένη και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου). Η γιατρός τις χαρακτήρισε παιδικές τις εξετάσεις μου αφού όλα ήταν σούπερ. Μετά από λίγες μέρες, μου λένε για μία γνωστή ότι διαγνώστηκε με σκλήρυνση και από εκεί ξεκινά και το μαρτύριο μου. άρχισα να νιώθω μουδιάσματα, τσιμπήματα στα πόδια και λοιπά. Προσπάθησα να το αποβάλλω από το μυαλό μου αλλά σε συνδυασμό με την σωματική κούραση που έχω ως εργαζόμενη μητέρα ενός τρίχρονου παιδιου , μου βγήκαν και διάφοροι πόνοι σωματικοί σε χέρια , πόδια και μέση. Ο ορθοπεδικός είπε ότι μάλλον ξεκινάει να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα στη μέση. Γενικά έχω πανικοβληθεί και κάθε μέρα βάζω τα κλάματα και λέω στον άντρα μου να με πάει στο νοσοκομείο αν και υποσυνείδητα κατακαλαβαίνω ότι όλο αυτό που περνάω είναι συσσωρευμένο άγχος και κούραση. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι ακόμα και διακοπές να πάω. Συγγνώμη για το σεντόνι και αν σας κούρασα απλά ήθελα να τα πω κάπου γιατί και η ψυχολόγος μου λείπει διακοπές και θα επιστρέψει τον Σεπτέμβριο.

Ξέχασα να αναφέρω ότι νιώθω ένα μόνιμο σφίξιμο στο λαιμό ,σαν να προσπαθεί κάποιος να με πνίξει και έχω και εφιδρώσεις.

Καλησπερα και απο εμενα ! Τα ιδια τραβάω και εγώ!τα απέκτησα ολα πριν απο 5 μηνες οταν εχασα το κουνελακι μου και εναν καλο μου φίλο.απο τοτε παθαίνω κρισεις πανικου κανω εξετασεις πηγα κ στο νοσοκομειο κ ολα μια χαρά.βρβαια λογω του οτι εχω χαμηλο ανοσοποιητικό λογω στρες άρπαξα μια γαστρεντεριτιδα (απο ιό)
Επαθα ψύξη και εχω




και ευθιαςμο στον αυχένα .τωρα αναρρώνει αλλα η ζαλαδα παει σύννεφο ...

Quote:

---

Originally Posted by katpir

Καλησπέρα. Εδώ και κάποιο καιρό βασανίζομαι εκ νέου με τις φοβίες μου. Στο παρελθόν πάθαινα κρίσεις πανικού και διάφορα άλλα αγχώδη επεισόδια αλλά ευτυχώς με τη βοήθεια διετούς ψυχανάλυσης κατάφερα να τα ξεπεράσω. Βέβαια, καλά κρυμμένη στο ντουλαπάκι του υποσυνείδητου βρίσκεται ακόμα η αρρωστοφοβία μου.
όλα ξεκίνησαν με το καθιερωμένο τσεκ απ, το οποίο απλά έδειξε ότι έχω λίγη άμμο στα νεφρά. Αυτό με πανικόβαλλε και μου καρφώθηκαν διάφορα στο μυαλό τα οποία ευτυχώς κατάφερα να διαχειριστώ. Από το Μάρτιο, με έπιασε ότι ίωση κυκλοφορούσε και κατέληξα με ιγμορίτιδα. Ξέχασα να αναφέρω ότι λόγω πίεσησ στη δουλειά και μετά από μια εξαξωγή φρονιμήτη, έχασα την πλαινή όραση στο ένα μάτι για περίπου 10 λεπτά. Πήγα σε οφθαλμίατρο και νευρολόγο οι οποίοι με διαβεβαίωσαν ότι δεν ήταν κάτι ανησυχητικό αλλά μπορεί να προκλήθηκε από ξηροφθαλμία, σκουπιδάκι κλπ. Πριν περίπου ένα μήνα με έπιασε κολικός εντέρου και κατέληξα στο νοσοκομείο με ορούς να σφαδάζω από τον πόνο, αν και ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα με το έντερο. Λόγω λοιπόν όλων αυτών των γεγονότων πήγα και έκανα ξανά αιματολογικές εξετάσεις ,καθώς και θυρεοειδή( ξέχασα να αναφέρω ότι ένιωθα πολύ κουρασμένη και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου). Η γιατρός τις χαρακτήρισε παιδικές τις εξετάσεις μου αφού όλα ήταν σούπερ. Μετά από λίγες μέρες, μου λένε για μία γνωστή ότι διαγνώστηκε με σκλήρυνση και από εκεί ξεκινά και το μαρτύριο μου. άρχισα να νιώθω μουδιάσματα, τσιμπήματα στα πόδια και λοιπά. Προσπάθησα να το αποβάλλω από το μυαλό μου αλλά σε συνδυασμό με την σωματική κούραση που έχω ως εργαζόμενη μητέρα ενός τρίχρονου παιδιου , μου βγήκαν και διάφοροι πόνοι σωματικοί σε χέρια , πόδια και μέση. Ο ορθοπεδικός είπε ότι μάλλον ξεκινάει να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα στη μέση. Γενικά έχω πανικοβληθεί και κάθε μέρα βάζω τα κλάματα και λέω στον άντρα μου να με πάει στο νοσοκομείο αν και υποσυνείδητα κατακαλαβαίνω ότι όλο αυτό που περνάω είναι συσσωρευμένο άγχος και κούραση. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι ακόμα και διακοπές να πάω. Συγγνώμη για το σεντόνι και αν σας κούρασα απλά ήθελα να τα πω κάπου γιατί και η ψυχολόγος μου λείπει διακοπές και θα επιστρέψει τον Σεπτέμβριο.

---

Γεια σου φιλη,
είμαι ενας συνοδοιπόρος στις φοβιες, σου συμπαρισταμαι στο πρόβλημα σου, και ευχομαι να το ξεπεράσεις γρηγορα και ανωδυνα.
Βλεπω ότι εχεις πολλες ευθύνες. Με τις ευθύνες κανονικα πρεπει να ερχονται και οι απολαυσεις της ζωης.
Αν από το αγχος δεν μπορεις να βρεις μια ισορροπια, και βλέπεις ότι σε ξεπερναει το συμπτωμα, θα ελεγα να σκευτεις λιγο.
Αν θελεις να ακουσεις έναν αγνωστο, θα σου ελεγα ότι μην περιμενεις μεχρι το Σεπτεβρη.

Αν το πρόβλημα σου είναι ξαφνικο και εντονο, μην το παραμελήσεις επ ουδενει. Ψαξτο τωρα γιατι η προγνωση είναι πολύ θετικη σε τετοια θεματα. Δεν πρεπει όμως να το παραμελήσεις.
Η συζητηση δεν είναι ψυχοθεραπεια. (το λαθος αυτό το κανω κι εγω κατά κορον) η εξομολογηση ανακουφιζει λιγο αλλα δεν λυνει το πρόβλημα.

Καλησπέρα Elvira.κι εγω πέρασα γαστρεντερίτιδα την περασμένη εβδομάδα.η αλήθεια είναι οτι η κόπωση ενδεχομένως να οφείλεται και στην ίωση.ο αυχένας μου είναι στα χάλια του.έχω μόνιμα ενα βάρος σε αυχένα και ώμους σαν να κουβαλάω σακιά με τσιμέντο γεγονός που μου προκαλεί και απίστευτο πονοκέφαλο.ξερω όμως οτι αυτό είναι καθαρά ψυχοσωματικό σε συνδυασμό με το υπάρχον αυχενικό.

Καλησπέρα jim7. Σε ευχαριστώ για την απάντηση και τη συμβουλή.μάλλον αυτή την εβδομάδα θα επισκεφτώ κάποιον άλλον ψυχολόγο για να πω τον πόνο μου .ελπίζω να μαλακώσει λίγο την ένταση μου και να ηρεμήσω όσο μπορώ.

Και εγο εχο τα δικά μου δεν εχο Διναμι και μετα Απο υλιγκο πριν ένα μοινα μου Μπικαν εμονες πος εχο ογκο στο κεφαλι ο κατι άλλο είμε σε σιμειο να φοβαμε να βγο από το σπιτι