καλησπέρα και πάλι. Καιρό έχω να γράψω εδώ αλλά δεν έχω να πω κάτι καλό αλλά ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει.
Είχα περάσει πιο παλια οπως ειχα γράψει κρίσεις πανικού και τέτοια. Πήγα και σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο. Άλλαξα διάφορα χάπια, βελτιώθηκα, έκανα πράγματα δούλευα, πήγαινα βόλτες κλπ.
Όμως, υπάρχει κάτι που με βασανίζει, μου διαλύει τη ζωη πραγματικά, όσο αστείο κι αν ακούγεται με κάνει να υποφέρω να κτυπιέμαι κάτω και να κλαίω.
Από τότε που πρωτοέπαθα αυτά που έπαθα έχω ένα μόνιμο σφίξιμο στο λαιμό. Ο γιατρός μου είχε δώσει τότε μαζί με τα αντικαταθληπτικά και ζάναξ 0.5 για να παίρνω και όταν το έπαιρνα μου ψιλοέφευγε και έτσι μπορούσα να είμαι λειτουργική και να κάνω πράγματα. Πλεον ούτε αυτό με πιάνει και αν και είμαι σε αγωγή με ένα σωρό φάρμακα, ζολόφτ λύρικα ζάναξ, τίποτα. Παιδια αλήθεια σας λέω δεν αντεχω αλλο. Έχουμε αλλάξει τόσα φάρμακα και πάλι το ίδιο. Επίσης κάνω και ψυχοθεραπεία που με βοηθάει, δεν τα άφησα όλα στη μοιρα των χαπιων.
Αλλα πραγματικα δεν αντεχω αλλο. Ξυπναω με αυτο το σφιξιμο στο λαιμο, ενας τεραστιος πονος χειροτερος κι απο πονολαιμο σε φαση γριπης, πραγματικα νιωθω τους μυες μου εκει να σφιγγονται μεχρι εκει που δε παει και δε περναει με τιποτα. Μερικες φορες με ζαναξ ισως περναει λιγο (οχι παντα) και μετα επανερχεται. Δεν αντεχω αλλο. Αλήθεια. Τις κρισεις κ τη καταθλιψη τις αντιμετωπιζω, αυτο δε φευγει με τιποτα. Δεν αντεχω αλλο.
Εχει παθει κανεις τιποτα παρομοιο? Μπορει καποιος να με βοηθησει να δωσει καμια συμβουλη κάτι???
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.