ΠΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

Καλησπέρα. Ειμαι παντρεμένη εδώ και 3 χρόνια και εχω ενα παιδακι 1 ετους. Ο άνδρας μου δεν έχει σηκώσει χέρι ποτε αλλά είναι πολύ νευρικός και σπάει πράγματα. 9 μήνες που είχα άδεια εγκυμοσύνης ασχολιόμουν αποκλειστικά εγώ με το μωρό. Εδώ και 3 μήνες που έχω επιστρεψει στην δουλειά έχουν αρχίσει οι τσακωμοί και τα προβλήματα. Ένα μωρό έχει αστατο ωράριο και πολύ ξενύχτι. Όσο δεν δούλευα τα είχα αναλάβει όλα μόνη μου, τώρα όμως που εργάζομαι ζήτησα να συμμετέχει κ αυτός τουλάχιστον τα βράδια. Δυστυχώς είναι της πεποιθήσεως ότι είναι υποχρέωση της γυναίκας να φροντίσει τα παιδιά και το σπίτι. Τσακωνόμαστε σχεδόν κάθε μέρα επειδή το βράδυ το μωρό δεν κοιμάται και δεν θέλει να βοηθήσει. Το κακό είναι ότι στα νεύρα του πετάει πραγματα και δεν ελέγχει τον εαυτό του κάποιες φορές. Προσπάθησα να το λύσω με την κουβέντα να του δώσω να καταλάβει ότι σε μια οικογένεια βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Δυστυχώς δεν το καταλαβαίνει και ενώ ήθελα να σώσω το γάμο μου, δεν ξέρω αν μου έχει μείνει καποια λύση πια.... Κάθε βοήθεια και συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη.

Ετσι ηταν η παλια σχολη εσυ εισαι η καινουρια κ στα πενηντα σου θα τρεχεισ στην εκκλησια

Εκείνος δουλεύει;

Μήπως δεν θέλει να εργάζεσαι κιόλας;

Η συμβουλη μου ειναι να κανεις Ο,ΤΙ χρειαζεται για να προστατεψεις το παιδι απο αυτο το νοσηρο περιβαλλον που εχετε δημιουργησει εσεις οι γονεις του. Καλη δυναμη, θα χρειαστεις πολλη!

σταματα να κανεις δουλειες , κοινως παρε γυναικα, η σταματα να δουλευεις!δε γινεται να τα κανεις οοολα εσυ θα κλαταρεις! βαλε ορια!προστατεψε τον εαυτο σου για να εισαι μια υγιης και σωστη μανα για τα παιδια σου!

αν δε σου αρεσουν οι εντασεις η δε σηκωνει μυγα στο σπαθι του ο αντρας σου, φυγε λιγο καιρο απο το σπιτι και γραψε του ενα αναλυτικο γραμμα που θα εξηγεις τα πραγματα απο την πλευρα σου.η βια ειναι απο τα πιο δυσκολα πραγματα για να παλεψεις παντως..ειμαι κι εγω παθουσα.

Εγω προσωπικά πιστευω ότι έχει πάρει σαν παράδειγμα τους γονείς του που η μητέρα του τα έκανε όλα και ο πατέρας τιποτα.... και θεωρεί ότι έτσι ειναι τα πραγματα. Δουλευει και εκεινος , βοηθεια του ζηταω οταν έχει άδεια η δεν δουλευει πρωι την επομενη μέρα η εχει ρεπο.

Quote:

---

Originally Posted by Sissy21

Καλησπέρα. Ειμαι παντρεμένη εδώ και 3 χρόνια και εχω ενα παιδακι 1 ετους. Ο άνδρας μου δεν έχει σηκώσει χέρι ποτε αλλά είναι πολύ νευρικός και σπάει πράγματα. 9 μήνες που είχα άδεια εγκυμοσύνης ασχολιόμουν αποκλειστικά εγώ με το μωρό. Εδώ και 3 μήνες που έχω επιστρεψει στην δουλειά έχουν αρχίσει οι τσακωμοί και τα προβλήματα. Ένα μωρό έχει αστατο ωράριο και πολύ ξενύχτι. Όσο δεν δούλευα τα είχα αναλάβει όλα μόνη μου, τώρα όμως που εργάζομαι ζήτησα να συμμετέχει κ αυτός τουλάχιστον τα βράδια. Δυστυχώς είναι της πεποιθήσεως ότι είναι υποχρέωση της γυναίκας να φροντίσει τα παιδιά και το σπίτι. Τσακωνόμαστε σχεδόν κάθε μέρα επειδή το βράδυ το μωρό δεν κοιμάται και δεν θέλει να βοηθήσει. Το κακό είναι ότι στα νεύρα του πετάει πραγματα και δεν ελέγχει τον εαυτό του κάποιες φορές. Προσπάθησα να το λύσω με την κουβέντα να του δώσω να καταλάβει ότι σε μια οικογένεια βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Δυστυχώς δεν το καταλαβαίνει και ενώ ήθελα να σώσω το γάμο μου, δεν ξέρω αν μου έχει μείνει καποια λύση πια.... Κάθε βοήθεια και συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη.

---

Αυτό μας έλειπε να σηκώσει και χέρι! Αν θεωρεί ο "κύριος" ότι είναι υποχρέωση της γυναίκας να φροντίσει τα παιδιά και το σπίτι να φροντίσει να σας παρέχει ΜΟΝΟ αυτός τα μέσα για να ζείτε αφού δεν βοηθάει με άλλο τρόπο, δεν θα πεθαίνεις εσύ στην κούραση κι αυτός μετά τη δουλειά να είναι με τα πόδια πάνω! Μίλα του ανοιχτά και ξεκάθαρα ότι δεν αντέχεις έτσι κι αν πάλι δεν το καταλάβει δώστου τα παπούτσια στο χέρι, έχεις τη δουλειά σου, θα πάρεις μια γυναίκα να σου κοιτάει το παιδί όσο λείπεις αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς σου...όσο για το γεγονός ότι σπάει πράγματα εμένα μου φαίνεται παλιοχαρακτήρας...υποτίθετ� �ι ότι κάνουμε σχέση και παντρευόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι όχι για να μας προκαλεί ο άλλος περισσότερα προβλήματα...

Quote:

---

Originally Posted by Sissy21

Εγω προσωπικά πιστευω ότι έχει πάρει σαν παράδειγμα τους γονείς του που η μητέρα του τα έκανε όλα και ο πατέρας τιποτα.... και θεωρεί ότι έτσι ειναι τα πραγματα. Δουλευει και εκεινος , βοηθεια του ζηταω οταν έχει άδεια η δεν δουλευει πρωι την επομενη μέρα η εχει ρεπο.

---

συγνωμη βρε κοπελα, αλλα ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, αυτες τις πολυ βασικες αποψεις του, που δεν κρυβονται ΜΕ ΤΠΤ, να μην τις ηξερες, πριν κανετε παιδι??
ηταν δλδ ενας ανδρας ηρεμος, με κατανοηση που βοηθουσε σε ολα και ξαφνικα εγινε ενας φαλλοκρατης νευρικος που δεν μπορεις να συνεννοηθεις?
τωρα που το εκανες το παιδακι, να κανεις το καλυτερο για να μεγαλωσει σωστα. συμφωνω με την σαβαταζ.

ΑΥΤΑ ΤΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟ

Κάτι δεν πήγε καλά και δεν βγήκε η τελευταία φράση του ποστ μου...
Είχα γράψει "υποτίθεται ότι κάνουμε σχέση και παντρευόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι κι όχι για να μας προκαλεί ο άλλος περισσότερα προβλήματα"...

Σου εύχομαι καλό κουράγιο!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Αυτό μας έλειπε να σηκώσει και χέρι! Αν θεωρεί ο "κύριος" ότι είναι υποχρέωση της γυναίκας να φροντίσει τα παιδιά και το σπίτι να φροντίσει να σας παρέχει ΜΟΝΟ αυτός τα μέσα για να ζείτε αφού δεν βοηθάει με άλλο τρόπο, δεν θα πεθαίνεις εσύ στην κούραση κι αυτός μετά τη δουλειά να είναι με τα πόδια πάνω! Μίλα του ανοιχτά και ξεκάθαρα ότι δεν αντέχεις έτσι κι αν πάλι δεν το καταλάβει δώστου τα παπούτσια στο χέρι, έχεις τη δουλειά σου, θα πάρεις μια γυναίκα να σου κοιτάει το παιδί όσο λείπεις αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς σου... όσο για το γεγονός ότι σπάει πράγματα εμένα μου φαίνεται παλιοχαρακτήρας... υποτίθεται ότι κάνουμε σχέση και παντρευόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι όχι για να μας προκαλεί ο άλλος περισσότερα προβλήματα...

---

Συμφωνω απολυτα!!!!!!!!

Πριν το γάμο πως ηταν? Ήρεμος κι ευγενικός?
Μπόρεις να του υψώσεις τόνο φωνής, με τη συμπεριφορά σου και το ύφος σου να τον κάνεις να μετανιώσει ώστε σιγα σιγα να αλλάξει?

Πάντως μου κανει εντυπωση που ειναι στα χνάρια των δικών του. Τελικά η επιλογη συζυγου και οι σχεσεις μεταξυ τους ειναι θεμα κληρονομικότητας, δηλαδή υποσυνείδητα κληρονομείς τη συμπεριφορά που βιωνεις ανάμεσα στους γονείς. Ετσι βλεπω πολλούς να είναι στα χνάρια των γονιων τους! Καθόλου τυχαίο. Δύσκολα οι ανθρωποι αλλάζουν μέσα στο γάμο. Συμφωνώ επίσης με Κύκνος.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ετσι ηταν η παλια σχολη εσυ εισαι η καινουρια κ στα πενηντα σου θα τρεχεισ στην εκκλησια

---

Όποιους βλέπεις να περπατάνε κρατώντας χέρι χέρι και να μπαίνουν στα πάρτι και στα κλαμπ και να πηγαίνουν επισκέψεις όλο χαμόγελα δεν σημαίνει ότι είναι και ευτυχισμένοι σαν ζευγάρι, εκει στο δικό τους χωρο και μεσα στις σκεψεις τους ο ενας για τον αλλο.
Πολλοί σύγχυσαν τη συζυγική ευτυχία με το να καλύπτει γενικά ή σε κάποια σημαντικά θέματα ο ένας τον άλλο.

Πριν τον γαμο κατα περιεργο τροπο δεν ειχαν παρουσιαστει προβληματα.... Ισως γιατι δεν ειχαμε κουραστει τοσο , πηγαιναμε ο καθενας στη δουλεια του , μετα ξεκουραζομασταν και ολα καλα... οσο ημουν εγκυος δεν ειχα παραπονο... εκανε μονος του τις δουλειες στο σπιτι (γιατι ειχα δυσκολη εγκυμοσυνη και δουλευα ως τον 8ο μηνα)... γενικα βοηθουσε σε ολα... Οταν γεννησα επειδη καθομουν σπιτι ανελαβα το παιδι εγω επειδη εκεινος δουλευε.... τωρα ξεκινησαν οι τσακωμοι που παλι δουλευουμε και οι 2.... το μωρο ολοι ξερουμε τι αναγκες εχει ειδικα οσο ειναι τοσο μικρο... και τωρα εχουν ξεκινησει και ολα αυτα που ανεφερα.... εδω κ ενα 3μηνο που γυρισα στη δουλεια .....