Η τέχνη του πολέμου (έρωτα)!
Είναι φορές, που πιστεύω πως με το ρομαντισμό και την ειλικρίνεια δεν πετυχαίνεις αυτό που θες. Και το λέω, γιατί σαν άτομο έχω πολύ ρομαντισμό, ειλικρίνεια και συνέπεια και απαιτώ και από τις κοπέλες το ίδιο, στον ίδιο βαθμό.
Αντίθετα, απωθείς εκείνους/εκείνες που αγαπάς απ' ότι παρατηρώ αν δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι. Κάποιοι θα μου πουν, πως όσοι/όσες σε αγαπούν πραγματικά, θα μείνουν κοντά σου, όπως και να είσαι, ό,τι και να πεις, ό,τι και να κάνεις. Δεκτόν.
Είναι ρομαντικό να είσαι ο Οδυσσέας και να έχεις μια πιστή και αφοσιωμένη Πηνελόπη, να είσαι στη φυλακή και να έχεις μια γυναίκα σύμμαχο που θα σε επισκέπτεται, θα σε παρηγορεί και δε θα σε παρατήσει επειδή έτσι λέει ο κόσμος ή γιατί εγωιστικά θέλει να καλύψει κενά και να ικανοποιήσει σαρκικές ηδονές.
Η πικρή αλήθεια είναι πως εμείς οι άνθρωποι απεχθανόμαστε την αλήθεια και μας ελκύει το ψέμα. Δείτε τις διαφημίσεις. Πόσα εφέ, πόση μουσική, πόσα στομφώδη λόγια αρκούν για να μας πείσουν ότι χρειαζόμαστε κάτι άχρηστο; Δείτε τους πολιτικούς. Πόσοι από εμάς θα ψηφίζαμε έναν πολιτικό που θα μας διάβαζε στην προεκλογική περίοδο την κρυφή του ατζέντα και πόσοι κάποιον που θα μας τάιζε με ψέματα;
Είναι ο έρωτας στις μέρες μας στρατηγική πολέμου; Από το φλέρτ, τα πρώτα ραντεβού μέχρι το γάμο, διατηρούνται οι "σύμμαχοι" με ψέματα, δώρα και διπλωματική σιωπή; Τι γίνεται όταν ο μεγαλύτερος σύμμαχός σου γίνεται ο χειρότερος εχθρός σου;
Μήπως τελικά πρέπει να πορευόμαστε με βάση κάποιες στρατηγικές και να μην αφήνουμε το αίσθημα και την αφέλεια να μας παρασέρνουν, εδώ και εκεί; Μήπως πρέπει να κάνουμε μια στροφή στο ρεαλισμό;