Καλησπέρα, μετά από καιρό απουσίας από το φόρουμ λόγω διακοπών, θέλω να εκφράσετε τη γνώμη σας για το παρακάτω πρόβλημα το οποίο αφορά πολύ στενό συγγενικό μου πρόσωπο.
Πρόκειται για σοβαρό θέμα υγείας που μου το αποκρύπτει, συνέχεια αναφέρεται στον θάνατο, ότι θα είναι καλύτερα όταν γίνει αυτό.
Και καταλαβαίνω ότι κάτι συμβαίνει γιατί βλέπω ότι δεν είναι καλά, κουράζεται- τα μάτια είναι μελαγχολικά και κουρασμένα, το πρόσωπο χλωμό, ψυχολογία βαλτωμένη, κυριαρχεί η αρνητικότητα και δεν ξέρω τι να κάνω.
Συνέχεια προσπαθώ να ενθαρρύνω, να δίνω κουράγιο, να λέω πως όλα θα αντιμετωπιστούν και ως απάντηση λαμβάνω ότι έχω δίκιο και βουρκωμένα μάτια( δεν καταλαβαίνω γιατί). Λέω ότι με προβληματίζει η συμπεριφορά του συγκεκριμένου προσώπου στο ίδιο, ότι δεν είναι δυνατόν να σκέφτεται ως λύτρωση τον θάνατο, ότι πρέπει να πάρει την ζωή στα χερια του.
Φοβάμαι πολύ πως πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια και δεν μου το λέει γιατί ίσως είναι μη αναστρέψιμη η κατασταση.
Δεν ξέρω τι να κάνω, ακόμα και να ρωτήσω για το εαν υπάρχει κάποιο πρόβλημα παίρνω ως απάντηση ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει κάτι τέτοιο.
Και εαν τελικά επιβεβαιωθώ, πως θα το αντιμετωπίσω, πως θα ζω καθημερινα γνωρίζοντας πως το τελος αυτου του ανθρώπου είναι πολύ κοντά?
Αισθάνομαι πολύ άσχημα γιατί νοιώθω πως ανα πάσα στιγμή θα ακούσω άσχημα νέα, πως απομακρύνεται καθημερινα το ατομο από κοντά μου γι αυτό άλλωστε προσπαθώ να περνώ χρόνο μαζί του. Πρόκειται για έναν ανθρωπο που δεν προκειται να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα του, ούτε οτιδήποτε το απασχολεί.
Θέλω τόσο πολύ να περάσουν τα χρόνια και να έχει ζήσει τις καλές στιγμές μου, να είναι κοντά μου και εγω να είμαι στο πλάι αυτού του ατόμου.
Τι να κάνω? Πως να το χειριστώ ?
