Εχω αγανακτησει κι ειμαι και νεαρη κοπελα.
Ψυχοθεραπεια να πω εχω κανει κ το τελευταιο εναμιση χρονο βοηθηθηκα μπορω ν πω...αλλα ως εκει.
Παλευω με τη καταθλιψη εδω και 6 χρονια περιπου...παιρνω χαπι,κοβω πεφτω και ξανα τα ιδια...ως ποτε θα γινεται αυτο τ πραγμα??? θελω να ΖΗΣΩ!...και σκεφτομαι κι εγω γιατι να μν ειμαι νορμαλ κι εγω σαν τους αλλους,ζηλευω που ειναι καλα και τα ξεπερνανε τα προβληματα τους...και με τη πρωτη στραβη ΕΓΩ θα βρισκομαι ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑΩ ΑΛΥΠΗΤΑ...ουτε μαζώχα...σιχαθηκα ρε σεις...δεν ειναι ζωη αυτη...και μου λενε ΠΑΛΕΨΕ/ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ...με τι αποθεματα;; προσπαθω ...ισως να μην προσπαθω τελικα ΠΟΛΥ...αλλα ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ..ειμαι καλομαθημενη;; αν φταιει αυτο να προσπαθησω κι αλλο...νιωθω οτι μπορει να εχω εξαρτηθει κι απο το χαπι πλεον....απο την ΑΛΛΗ αυτο με σωζει απο τη κωλομειζονα που ΒΙΩΝΩ καθε φορα....οπως και τωρα...εχω τοση απογοητευση που πλεον δε πιστευω να γιατρευτω ποτε και θα παιρνω κι εγω το χαπι...Μηπως καποιοι οργανισμοι το εχουν οργανικα?δεν ξερω τι αλλο να σκεφτω ΠΙΑ...σκεφτηκα ακομα και την περιπτωση της ενδογενους..
(τα εγραψα και σε αλλο ποστ ελπιζω να μην υπαρχει θεμα)