παράξενοι εφιάλτες: βλεπω την φρικη των αλλων.

Καλησπερα.

Εδω και μερικα χρονια εχω εντονο προβλημα με τον υπνο μου... Ηταν σε υφαιση εδω και καιρο και αρχισε παλι να εμφανιζεται συχνοτερα.

Δεν καταφερα ποτε να περιγραψω με μορφη τιτλου το ειδος των ονειρων που βλεπω αλλα ειναι πολυ συνταρακτικα για μενα.

Αρχικα:
1ον) σχεδον σε όλα τα ονειρα τετοιου ειδους που βλεπω, βλεπω τον εαυτο μου αλλα δεν ειμαι στο σωμα μου.
2ον) ειναι πολυ μικρα σε διαρκεια
3ον) ΠΑΝΤΑ πεταγομαι μετα απ αυτα με ενα συμπλεγμα συναισθηματων αηδιας,φρικης και τρομου.

Παραδειγμα 1 (δεν ειμαι στο σωμα μου)
Θα δω σαν σκηνη τον πατερα μου να με κομματιαζει καταλαθως μ ενα αυτοκινητο, να βγαινει τρεχοντας απ αυτο και, την στιγμη που με αντικριζει, νιωθω (εγω, ο παρατηρητης) αυτο το σκισιμο στην καρδια, την φρικαλαιοτητα, τον τρομο... ολα αυτα....

Το σεναριο δεν εχει να κανει απαραιτητα με τον πατερα μου η με δικο μου ατυχημα.... εχει να κανει γενικα με ανθρωπους που βιωνουν κατι τοσο φρικαλαιο. δηλαδη εχω δει την φιλη μου να κανει βολτα στις γραμμες του τραμ και ενα τραμ να αποκεφαλιζει τον σκυλο της. (τον αγαπαει περισσοτερο απ το οτιδηποτε).

Παραδειγμα 2 (ειμαι στο σωμα μου)
Θα δω εμενα να προσπαθω να σωσω την αδερφη μου που εχει παγηδευτει κατω απο νερο πχ και την στιγμη που θα συνειδητοποιησω οτι "εφυγε" και δεν μπορω να κανω κατι, θα νιωσω την ιδια ακριβως φρικαλαιοτητα.

Ισχυει οτι και στο 1ο παραδειγμα για το σεναριο και τα ατομα.

Σημειωσεις:

1) Μπορει να μου συμβαινει απο 1 φορα τον μηνα μεχρι 3 φορες τη μερα (νυχτα δηλαδη)
2) Εχω προσφατα χασει γονεα απο καρκινο, αλλα το ειχα πριν απ αυτο.... ο λογος λοιπον που το αναφερω ειναι ο εξης: εκεινη την περιοδο (πριν φυγει η μητερα μου) ειχα ψυχολογικη υποστιριξη... η ψυχολογος μου λοιπον ενδιαφερθηκε ιδιαιτερα για το συγκεκριμενο ζητημα. οταν δε εφυγε απο την ζωη η μητερα μου συνεβη κατι παραξενο. τα ονειρα εξαφανιστηκαν για ενα διαστημα 3 μηνων... εκεινη μου ειπε οτι φαινεται να "τρεφομαι απο τον πονο για να νιωσω ασφαλεια" και οτι θα πρεπει να συνεχισουμε να το παρακολουθουμε.... δυστυχως, η ζωη τα εφερε να μην μπορω να συνεχισω τις συνεδριες...

η αληθεια ειναι πως, οσο και να εχω ψαξει για παρομοια ονειρα, δεν εχω βρει κατι... και ηθελα να μιλησω καπου...

Ειμαι 22 ετων και προσπαθω να μεινω ηρεμος. Αλλα ειδικα τον τελευταιο καιρο, ειμαι με 3-4 ωρες υπνο καθημερινα και το θεωρω επιτευγμα...

Αυτο που ζηταω ειναι γνωμες/παρομοιες εμπειριες κλπ.

Ευχαριστω για την υπομονη σας

Ανδρεας.

ο παρατηρητης στα ονειρα ειναι κατι συνηθησμενο κυριως σε μικρες ηλικιες. δυστυχως δεν εχω βιβλιογραφια απο το ιντερνετ αλλα το αναφερει ο καρλ σαγκαν στο βιβλιο του οι δρακοι της εδεμ. παντως οταν ημουν μικρος ημουν και εγω παρατηρητης στα ονειρα μου.
τα ονειρα σου ειναι μικρα σε διαρκεια γιατι απλα συμβαινει το 3 που λες, ξυπνας.
ισως εχεις προσεξει οτι θυμομαστε μονο τα ονειρα που κατα την διαρκεια τους ξυπναμε.
βλεπεις εφιαλτες γιατι κατα την διαρκεια τους ξυπνας αλλιως θα θυμοσουν και τα καλυτερα. σιγουρα εχεις πολυ αγχος....

Αυτο ειναι το ζητημα, οτι, αν εξαιρεσεις οικονομικα ζητηματα, το αγχος μου ειναι σε πολυ χαμηλα επιπεδα και εχω πολυ καλη ικανοτητα διαχειρησης συναισθηματων και πραξεων σε καταστασεις αγχους... εκτος απ αυτο...

Το ζητημα δεν ειναι το αν ειμαι παρατηρητης... αλλα το οτι βλεπω μονιμως τον ιδιο τυπο ονειρου... την ιδια διαρκεια και, αν το θεωρουσαμε ταινια, με τον ιδιο τροπο τραβηγμενες σκηνες.

αυτο προσπαθησα να σου γραψω, δεν ειναι οτι βλεπεις τον ιδιο τυπο ονειρου, απλα σε αυτο το ονειρο ξυπνας γιατι ειναι εφιαλτης.

εφιαλτης=αγχος
το μαρτυρουν τα ονειρα σου αυτο.
αλλωστε γραφεις,προσπαθω να μεινω ηρεμος. Αλλα ειδικα τον τελευταιο καιρο, ειμαι με 3-4 ωρες υπνο καθημερινα.
οτι δεν μπορεις να καταλαβεις τον εαυτο σου δεν προκαλει και πολυ εντυπωση, συμβαινει σε πολλους ομως θα δεις οτι και οι υπολοιποι που θα σχολιασουν το ξερουν οτι εχεις πολυ αγχος.

Καταλαβαινω τι εννοείτε. Απλα το να βλεπω τοσο ομοια ονειρα, εχει καταντησει πολυ αλλοκωτο για μενα. Θα μου πειτε, ισως ο εγκεφαλος μου εχει πολυ συγκεκριμενο τροπο να προβαλει το αγχος μου μεσω ονειρου.

Πραγματικα ομως εχω απορια τι μπορει να μου προκαλει τοσο μεγαλη ποσοτητα ασυνειδητου αγχους (μιας που ποτε δεν νιωθω αγχωμενος).

Ευχαριστω και παλι για την συμβολη/γνωμη σας!

Υστερογραφο: Δεν με παραξενευει τοσο ο τυπος του ονειρου, ειμαι ανθρωπος που, απο μικρος, βλεπω πολλα ονειρα ποκειλης διαρκειας και συνηθως τα θυμαμαι ολα. Αυτο που με παραξενευει περισσοτερο ειναι η αγνοια στο τι μου τα δημιουργει. καλως η κακως, εχοντας πολλα στοιχεια ναρκισισμου, εχω αναλυσει απειρες πτυχες του εαυτου μου (ακομα και μερικες απο αυτες που τρεμμουμε να αναλυσουμε οι ιδιοι). Παρ ολ' αυτα, δεν μπορω να συνειδητοποιησω την πηγη του προβληματος... Ειναι και το συμβαν μετα τον θανατο της μητερας μου και τα λεγομενα της ψυχολογου που περιπλεκουν την κατασταση.

εχεις καποιο προβλημα διεγνωσμενο? οπως αγχωδη διαταραχη η κατι τετοιο?
τα ονειρα οπως ισως ξερεις, δεν ειναι ουτε προφητικα, ουτ μηνυματα απο το υπερπεραν.
ειναι μηνυματα απο σενα για σενα.
εισαι ταραγμενος, εσυ ξερεις γιατι.
μηπως απλα εβλεπες πολλα θριλερ απο ανηλικος?

Είσαι πολύ μικρός φίλε για να υποφέρεις!!! Ελπίζω, αμα εξαιρεσουμε τον πονο που σου φερε η ζωη, να τα πηγαινεις καλα στους υπολοιπους τομεις της ζωης δλδ σπουδες ή δουλεια, φιλίες, οικονομικά, σχεσεις, γενικη συναισθηματικη κατασταση. Ή να σαι σε κατασταση συνεχους βελτίωσης και να βλέπεις ήδη αποτελέσματα σε όλους αυτους τους τομείς. Η βελτίωση ειναι καπως πιο ευκολη υποθεση σε ατομα μικρης ηλικίας σαν και σενα, λόγω του οτι στην ηλικια σου ο χαρακτηρας ειναι ακομα ευπλαστος, νοουμένου ότι διαθετεις το καταλληλο καθοδηγητικό κατα κυριο λόγο και υποστηρικτικό επειτα περιβαλλον.

Τα ονειρα, για μενα, αντικατοπτρίζουν την εσωτερική εικόνα που εχει κανεις για τη δική του πραγματικότητα.

Εγω βλεπω συνηθως ονειρα όπου, δεν υπαρχει μεν βια αλλά η συναισθηματική κατασταση ειναι αρνητική, επικρατει θλιψη και πόνος ψυχικος, απαισιοδοξια και εντυπωση αδιεξόδου, βιωση καταστασεων ανεπιθυμητων απο τις οποιες εχω ηδη ξεφυγει στη ζωη μου, όπου παρελαύνουν, καποτε σε έντονο τροπο σε βαθμο που καποτε να θυμάμαι λογια τους, άτομα τα οποια ειναι ή πέρασαν απο τη ζωη μου (εν ζωή ή μη) και άλλες φιγουρες ατομων άγνωστων μου, τα οποια επίσης καποιες φορές βιωνω ονειρικα κατα τον ιδιο τροπο όπως τα ατομα που προανεφερα και συνηθως υπάρχει η εντυπωση πως βρισκομαι στον Χ ή στον Ψ τόπο, αρκετα συχνα σε ένα ωραιο μέρος που πας για ταξίδι ή εκδρομή. Δεν έχω έντονο ξύπνημα, όμως το ξύπνημα ενώ έβλεπα όνειρο με κανει να θυμαμαι το όνειρο ιδιως ,αν το ονειρο χαρακτηριζόταν από απο ενταση ψυχικη κατα τους τροπους που προειπα.

Και τα δύο όνειρα που περιέγραψες έχουν να κάνουν με θάνατο και τον πόνο που αυτός επιφέρει.
Ανέφερες οτι έχασες την μητέρα σου από καρκίνο, αλλά τα όνειρα υπήρχαν πιο πριν, μήπως είχε καιρό που ταλαιπωρούνταν με την ασθένεια; Μήπως γενικά στην οικογένεια είχατε θέματα με θανάτους ή ασθένειες;

Τα όνειρα σου δείχνουν ξεκάθαρα τον φόβο για τον θάνατο, είναι ένας φόβος που έχουμε όλοι, αλλά φαίνεται πως σε σένα (εσύ ξέρεις τους λόγους) έχει ενεργοποιηθεί ιδιαίτερα και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία.

Δεν κατάλαβα αυτό που σου είπε η ψυχολόγος για το οτι τρέφεσαι από τον πόνο. Βρίσκω φυσιολογικό που σταμάτησαν τα όνειρα για κάποιο διάστημα μετά τον θάνατο της μητέρα σου. Το υποσυνείδητο μέσω των ονείρων δεν είχε κανένα λόγο να σε ειδοποιήσει για τον φόβο και το άγχος που ζούσες, γιατί αυτό υπήρχε στην πραγματικότητα σου ήδη εκείνο το διάστημα. Το υπόλοιπο διάστημα που δεν υπάρχουν θάνατοι στον πραγματικό σου κόσμο, τους φέρνει το υποσυνείδητο.

προσεξα, αυτα τα ονειρα εχουν κοινο παρονομαστη οτι παρακολουθει ΧΩΡΙΣ να μπορει να επεμβει για να σωσει την κατασταση.
σε ολους μας συμβαινει, μπορουμε να ελεγχουμε μονο τα μικρα και ασημαντα ομως στα μεγαλα ειμαστε ερμαια της τυχης μας.
ισως αυτο ειναι και το θεμα του αλλα μονο αυτος μπορει να το απαντησει, το προβλημα ειναι το αγχος για το απροβλεπτο

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εχεις καποιο προβλημα διεγνωσμενο? οπως αγχωδη διαταραχη η κατι τετοιο?
τα ονειρα οπως ισως ξερεις, δεν ειναι ουτε προφητικα, ουτ μηνυματα απο το υπερπεραν.
ειναι μηνυματα απο σενα για σενα.
εισαι ταραγμενος, εσυ ξερεις γιατι.
μηπως απλα εβλεπες πολλα θριλερ απο ανηλικος?

---

Αρχικά, προφανώς δεν ζητάω μεταφυσικές απαντήσεις στο πρόβλημά μου.

Οχι, δεν εχω καποιο διεγνωσμενο προβλημα που σχετιζεται με την ψυχική μου υγεια. Ούτε κάποιο δείγμα (πέραν αυτων των ονείρων) οτι πρεπει να επισκευτω ειδικο. Το μόνο (αν μπορουμε να το χαρακτιρήσουμε έτσι) παιδικο μου τραυμα είναι οτι για πολλά χρόνια (δημοτικό και αρχες γυμνασιου) ημουν στοχοποιημενος απο συμμαθητες μου (κοινώς, ετρωγα πολλυ bulling με αποτελεσμα να με τρεχουν σε ψυχολογους).

Καποτε Δαγκωνομουν (χωρις να ξερω οτι αυτο είναι μια μορφή self Harming)... Αλλα, ειληκρινα, μετα απο τόσα χρόνια, πιστεύω πως το έκανα για την προσοχή. Ο λόγος είναι πως, παρά το ότι δεν είναι κάτι που παραδέχεσαι εύκολα, όσο μεγάλωνα, το "βαριόμουν".

Τώρα για τα θρίλλερ, ποτέ δεν υπήρξα φαν, ειδικά σε μικρή ηλικία. Και ακόμα και τώρα, όταν καμιά φορά βλέπω, δεν μου προκαλούν αίσθηση.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Είσαι πολύ μικρός φίλε για να υποφέρεις!!! Ελπίζω, αμα εξαιρεσουμε τον πονο που σου φερε η ζωη, να τα πηγαινεις καλα στους υπολοιπους τομεις της ζωης δλδ σπουδες ή δουλεια, φιλίες, οικονομικά, σχεσεις, γενικη συναισθηματικη κατασταση. Ή να σαι σε κατασταση συνεχους βελτίωσης και να βλέπεις ήδη αποτελέσματα σε όλους αυτους τους τομείς. Η βελτίωση ειναι καπως πιο ευκολη υποθεση σε ατομα μικρης ηλικίας σαν και σενα, λόγω του οτι στην ηλικια σου ο χαρακτηρας ειναι ακομα ευπλαστος, νοουμένου ότι διαθετεις το καταλληλο καθοδηγητικό κατα κυριο λόγο και υποστηρικτικό επειτα περιβαλλον.

Τα ονειρα, για μενα, αντικατοπτρίζουν την εσωτερική εικόνα που εχει κανεις για τη δική του πραγματικότητα.

Εγω βλεπω συνηθως ονειρα όπου, δεν υπαρχει μεν βια αλλά η συναισθηματική κατασταση ειναι αρνητική, επικρατει θλιψη και πόνος ψυχικος, απαισιοδοξια και εντυπωση αδιεξόδου, βιωση καταστασεων ανεπιθυμητων απο τις οποιες εχω ηδη ξεφυγει στη ζωη μου, όπου παρελαύνουν, καποτε σε έντονο τροπο σε βαθμο που καποτε να θυμάμαι λογια τους, άτομα τα οποια ειναι ή πέρασαν απο τη ζωη μου (εν ζωή ή μη) και άλλες φιγουρες ατομων άγνωστων μου, τα οποια επίσης καποιες φορές βιωνω ονειρικα κατα τον ιδιο τροπο όπως τα ατομα που προανεφερα και συνηθως υπάρχει η εντυπωση πως βρισκομαι στον Χ ή στον Ψ τόπο, αρκετα συχνα σε ένα ωραιο μέρος που πας για ταξίδι ή εκδρομή. Δεν έχω έντονο ξύπνημα, όμως το ξύπνημα ενώ έβλεπα όνειρο με κανει να θυμαμαι το όνειρο ιδιως ,αν το ονειρο χαρακτηριζόταν από απο ενταση ψυχικη κατα τους τροπους που προειπα.

---

Το ζήτημά μου είναι πως, ενώ έχω κατανοήσει την μή αληθινότητα των ονείρων μου, είναι τόσο αληθοφανή που με ταράζουν. Κατα την διάρκεια της ημέρας, δεν με επιρεάζουν, τα ξεχνώ και συνεχίζω την ζωή μου. Δηλαδη, το πρόβλημά μου είναι οτι, με αυτά τα όνειρα, δεν κανω υγειη ύπνο.

Να είσαι καλά για τις ευχές σου. στους υπόλοιπους τομείς, ευτυχώς, το παλεύω και η κατάστασή μου είναι αρκετά καλή.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Και τα δύο όνειρα που περιέγραψες έχουν να κάνουν με θάνατο και τον πόνο που αυτός επιφέρει.
Ανέφερες οτι έχασες την μητέρα σου από καρκίνο, αλλά τα όνειρα υπήρχαν πιο πριν, μήπως είχε καιρό που ταλαιπωρούνταν με την ασθένεια; Μήπως γενικά στην οικογένεια είχατε θέματα με θανάτους ή ασθένειες;

Τα όνειρα σου δείχνουν ξεκάθαρα τον φόβο για τον θάνατο, είναι ένας φόβος που έχουμε όλοι, αλλά φαίνεται πως σε σένα (εσύ ξέρεις τους λόγους) έχει ενεργοποιηθεί ιδιαίτερα και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία.

Δεν κατάλαβα αυτό που σου είπε η ψυχολόγος για το οτι τρέφεσαι από τον πόνο. Βρίσκω φυσιολογικό που σταμάτησαν τα όνειρα για κάποιο διάστημα μετά τον θάνατο της μητέρα σου. Το υποσυνείδητο μέσω των ονείρων δεν είχε κανένα λόγο να σε ειδοποιήσει για τον φόβο και το άγχος που ζούσες, γιατί αυτό υπήρχε στην πραγματικότητα σου ήδη εκείνο το διάστημα. Το υπόλοιπο διάστημα που δεν υπάρχουν θάνατοι στον πραγματικό σου κόσμο, τους φέρνει το υποσυνείδητο.

---

Τα όνειρα προυπήρχαν, αρκετά πριν η μητέρα μου διαγνωστεί με καρκίνο. Επίσης, η οικογενειακή μας κατάσταση (σε θέμα διαπροσωπικών σχέσεων) ήταν και είναι σε τρομερά καλό επίπεδο (είμαι απ τους τυχερούς της γεννιάς μου).

Επιπλέον, όχι, είναι ο μόνος θάνατος στον κυκλο των ανθρώπων που νοιάζομαι. Η μάλλον ο πρώτος.

Αυτή λοιπόν η ύπαρξη των ονείρων πρίν το θέμα της μητέρας μου, σε συνδιασμό με την διατίρηση της συχνότητάς τους σταθερή κατα την διάρκεια της αρρώστιας της, έκαναν την ψυχολόγο να συνειδητοποιήσει οτι η πηγή του προβλήματος είναι αλλού. συνεπώς, αφού δέν ήταν αυτό το συμβάν, ο "δημιουργός" των ονείρων μου, το οτι σταμάτησαν μετα την απώλεια, είναι αξιοσημείοτο και όχι ετσι έυκολα επεξιγήσημο.

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

προσεξα, αυτα τα ονειρα εχουν κοινο παρονομαστη οτι παρακολουθει ΧΩΡΙΣ να μπορει να επεμβει για να σωσει την κατασταση.
σε ολους μας συμβαινει, μπορουμε να ελεγχουμε μονο τα μικρα και ασημαντα ομως στα μεγαλα ειμαστε ερμαια της τυχης μας.
ισως αυτο ειναι και το θεμα του αλλα μονο αυτος μπορει να το απαντησει, το προβλημα ειναι το αγχος για το απροβλεπτο

---

Ίσως να έχεις δίκιο. Απο όταν εφτασα σε ηλικία που μπορούσα να κάνω σοβαρές συζητήσεις, όλες μου οι σκέψεις για κοινωνικά προβλήματα (συλλογικα κοινωνικα προβλήματα, οπως ο φασισμος, η οικονομια κλπ) κατέληγαν σε φάυλο κύκλο. ποτέ δεν μπόρεσα να "λυσω" ένα κοινωνικό πρόβλημα. Και αυτό επειδή πάντα είχα μία μανία να εξετάζω κάθε πλευρά και να μην λεω -οπως οι περισσοτεροι σημερα- "εεε αφου ειναι βλακες, αν εκαναν αυτο και αυτο και εκεινο [...] "... χωρις να εξεταζω τιποτα ουσιαστικα.

Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον σας

Ανδρέας.

τον καιρο του μπουλιγκ, ειχες περιεργα ονειρα?

Οχι, ηταν αρκετα νωριτερα των ονειρων

Quote:

---

Originally Posted by thele

Οχι, ηταν αρκετα νωριτερα των ονειρων

---

ισως ομως σου εμεινε απωθημενο απο αυτη την εμπειρια αφου ηταν τοσο εντονη οσο ειπες, και το μετετρεψες σε ενα εσωτερικο αγχος/στρες που βγαινει με τα ονειρα αυτα.

Ποιος ξυπάνει καλα βρε φιλε με χάλια ονειρα?
Τα ονειρα είναι η αντανακλαση στον υπνο μας αρνητικών βιωματων της ζωης μας. Με αλλο λογια, βελτίωσε την ποιοτητα ζωης σου, διεκδικώντας ότι γουστάρεις, αντιστεκόμενος όπου δεχεσαι προσβολή και φτιαχνοντας ωραιες στιγμες. Το στρες και το άγχος δεν φευγουν με το που ξαπλωνουμε για υπνο. Δες και καποιο ψυχολογο κλπ ειδικό αν η κατασταση ειναι μη διαχειρισιμη...