Επικριτικοι γονεις και αυτοπεποιθηση

Παιδια εχω θεμα με τους γονεις μου...δεν ειναι οτι δεν με αγαπανε και τετοια...το ξερω οτι με νοιαζονται αλλα ειναι πολυ επικριτικοι σε ολα ...ειδικα η μανα μου...μολις παω να της μιλησω για κατι (εστω και το πιο απλο) ειναι ολο παρατηρησεις και ολο ΠΡΕΠΕΙ....πρεπει να κανεις αυτο...πρεπει να κανεις εκεινο...ο κοσμος δεν κανει τετοια πραγματα και γενικως μου υπενθυμιζει πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ειμαι (κατα τη γνωμη της ) και ΠΩΣ δεν ειμαι.....τωρα που το σκεφτομαι... ολα τα χρονια ετσι ηταν!!! ομως εγω ημουν μικρουλα και δν το καταλαβαινα ...ομως μου εχει περασει υποσυνειδητα..παντα οτι κανω το θεωρει στραβο...ειναι ο πιο σκληρος κριτης μου....ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΟΧΙΚΗ...και αυτο μου ροκανιζει την ηδη χαμηλη μου αυτοπεποιθηση....

Πολλες φορες νιωθω οτι ενω οι δικοι μου με αγαπουν δεν μου το δειχνουν...δν νιωθω αγαπη....δεν εισπραττω αναγνωριση...

Εχω πει στη μανα μου οτι με το τροπο της οπως μιλαει με βγαζει σε ολα αχρηστη....ηταν παντα επικριτικη μαζι μου και δεν λεει να αλλαξει...

Τι να κανω για να μη μου κανει αλλο κακο αυτη η συμπεριφορα ....θελω να μιλησω μαζι της και ακουω παντα κριτικη...θελω να αποκτησω αυτοπεποιθηση..δεν θελω να με επηρεαζουν αλλο τετοιες συμπεριφορες....

Που ξερω οτι ηδη με εχουν επηρεασει αρκετα ......

Αυτοπεποιθηση μπορεις να χτισεις σε διαφορους τομεις, αναλογα με την προσπαθεια που θα καταβαλεις και με βαση το αποτελεσμα, θα χτιστει και η αυτοπεποιθηση, εισαι και μικρη, θα το δεις αυτο.
Το προβλημα σου ειναι η ελλειψη αυτοεκτιμησης, την αυτοεκτιμηση μας τη χτιζουμε κατα την πρωιμη παιδικη ηλικια. Και με γονεις που σε επικρινουν, σε συγκρινουν και δε σου παρεχουν την αναγνωριση που χρειαζεσαι, λογικο να εχεις προβλημα αυτοεκτιμησης.
Δεν το δουλευετε στην ψυχοθεραπεια σου αυτο? Ειναι βασικοτατο κομματι.
Στην ψυχοθεραπεια πρεπει να μαθεις πώς να οριζεις την αξια σου εσυ, ανεξαρτητα απο τις ανασφαλειες των αλλων, ακομα κι αν αυτοι οι αλλοι ειναι οι γονεις σου.

Μιλιβα από την στιγμή που το αναγνωρίζεις έχεις κάνει το μισό δρόμο..ο άλλος μισός δρόμος είναι να σέβεσαι τους γονείς σου αλλά να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις χωρίς ενοχές για το τι θα πει η μητέρα σου..στην ουσία πρέπει να απογαλακτιστεις..δεν χρειάζεται να τσακωνεσαι ή το οτιδήποτε άσχημο..απλά και όμορφα θα στηρίζεις τις επιλογές σου και θα παίρνεις το βάρος επάνω σου..η αυτοπεποίθηση μας ανεβαίνει με την πραγμάτωση των στόχων μας και την αναγνώριση..δούλεψε το και θα αποκτήσεις..είμαι σίγουρος πως δεν απογοητεύεις ποτέ κανέναν..ότι πάντα προσέχεις να είσαι σωστή και τα έχεις όλα στην εντέλεια..έτσι κάνουν τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποιθηση και πόσο μάλλον τα ενοχικά ..όμως την ζωή τους την αφήνουν πίσω..αν έχω δίκιο καιρός είναι να βάλεις ένα στοπ στα θέλω των γονιών σου και να ανοίξεις τα φτερά σου..μικρή είσαι ακόμα..

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Παιδια εχω θεμα με τους γονεις μου...δεν ειναι οτι δεν με αγαπανε και τετοια...το ξερω οτι με νοιαζονται αλλα ειναι πολυ επικριτικοι σε ολα ...ειδικα η μανα μου...μολις παω να της μιλησω για κατι (εστω και το πιο απλο) ειναι ολο παρατηρησεις και ολο ΠΡΕΠΕΙ....πρεπει να κανεις αυτο...πρεπει να κανεις εκεινο...ο κοσμος δεν κανει τετοια πραγματα και γενικως μου υπενθυμιζει πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ειμαι (κατα τη γνωμη της ) και ΠΩΣ δεν ειμαι.....τωρα που το σκεφτομαι... ολα τα χρονια ετσι ηταν!!! ομως εγω ημουν μικρουλα και δν το καταλαβαινα ...ομως μου εχει περασει υποσυνειδητα..παντα οτι κανω το θεωρει στραβο...ειναι ο πιο σκληρος κριτης μου....ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΟΧΙΚΗ...και αυτο μου ροκανιζει την ηδη χαμηλη μου αυτοπεποιθηση....

Πολλες φορες νιωθω οτι ενω οι δικοι μου με αγαπουν δεν μου το δειχνουν...δν νιωθω αγαπη....δεν εισπραττω αναγνωριση...

Εχω πει στη μανα μου οτι με το τροπο της οπως μιλαει με βγαζει σε ολα αχρηστη....ηταν παντα επικριτικη μαζι μου και δεν λεει να αλλαξει...

Τι να κανω για να μη μου κανει αλλο κακο αυτη η συμπεριφορα ....θελω να μιλησω μαζι της και ακουω παντα κριτικη...θελω να αποκτησω αυτοπεποιθηση..δεν θελω να με επηρεαζουν αλλο τετοιες συμπεριφορες....

Που ξερω οτι ηδη με εχουν επηρεασει αρκετα ......

---

Πρέπει να τους κόψεις αυτήν την συμπεριφορά.Και να καταλάβουν πόσο κακό σου κάνουν με αυτήν την τακτική.
Συζητήστε το ήρεμα,αν δεχθούν έχει καλώς.Αλλιώς,γράψε τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι και τράβα το δρόμο σου.Κοινώς,άστους να λένε.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις ψυχοθεραπεία για να βοηθηθείς?
Εσύ να ξέρεις πως δεν φταις σε κάτι.Ούτως ή άλλως,αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα.

Επιτυχημενοι γονείς είναι αυτοί που από νωρίς τα παιδια τους δεν τους έχουν ανάγκη! (δεν είναι δικό μου αλλά στο μεταφέρω).
Άμα δεν σου κλείνουν την πόρτα προς την κοινωνία κι αμα δε σε βομβαρδίζουν με αρνητισμό και αισθήματα ανικανότητας και κατωτερότητας τότε δεν τρέχει κάτι σοβαρό.

εφοσον το εχεις συζητησει και δεν το καταλαβαινει, δεν νομιζω οτι θα το καταλαβει τωρα.
εξαλλου, το θεμα ηταν να φερεται ενθαρυντικα οσο ησουν μικρη. τωρα μεγαλωσες κιολας.
αυτο δεν σημαινει οτι κατι εχει τελειωσει.
τελειωσε μονο η διαπαιδαγωγηση..
ευχαριστουμε πολυ για την προσπαθεια σας, δεν θα παρουμε αλλο.

αυτο που σου λειπει λογω της συμπεριφορας της , μπορεις να το παρεις πλεον μονο απο αλλου, με δικες σου προσπαθειες, και με πιο δυσκολο τροπο.
γιατι οι θετικες επιδρασεις της συμπεριφορας των γονιων που σαν παιδια τις ρουφαμε σαν δροσερο νερακι με τον πιο ευκολο τροπο , οταν δεν υπαρχουν, δυσκολευομαστε να τις αντικαταστησουμε.
θα στραφεις στο περιβαλλον που επιλεγεις, σε συντροφο, φιλους καλους και επαγγελματικο περιβαλλον.
με τα επιτευγματα σου σε σπουδες και δουλεια, με την ενθαρυνση των κοντινων σου και την επιβραβευση για οσα καταφερνεις, θα κτιζεις σιγα σιγα οτι δεν εχεις παρει απο ενθαρυνση, μικρη.

δεν ξερω ποση μπορεις να αντικαταστησεις, σε τι χρονο, τι θα εχει μεινει απο ενοχικοτητα και κρατηματα, αλλα αυτος νομιζω πως ειναι ο δρομος.

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Παιδια εχω θεμα με τους γονεις μου...δεν ειναι οτι δεν με αγαπανε και τετοια...το ξερω οτι με νοιαζονται αλλα ειναι πολυ επικριτικοι σε ολα ...ειδικα η μανα μου...μολις παω να της μιλησω για κατι (εστω και το πιο απλο) ειναι ολο παρατηρησεις και ολο ΠΡΕΠΕΙ....πρεπει να κανεις αυτο...πρεπει να κανεις εκεινο...ο κοσμος δεν κανει τετοια πραγματα και γενικως μου υπενθυμιζει πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ειμαι (κατα τη γνωμη της ) και ΠΩΣ δεν ειμαι.....τωρα που το σκεφτομαι... ολα τα χρονια ετσι ηταν!!! ομως εγω ημουν μικρουλα και δν το καταλαβαινα ...ομως μου εχει περασει υποσυνειδητα..παντα οτι κανω το θεωρει στραβο...ειναι ο πιο σκληρος κριτης μου....ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΟΧΙΚΗ...και αυτο μου ροκανιζει την ηδη χαμηλη μου αυτοπεποιθηση....

---

να σε ρωτησω, νιωθεις/πιστευεις οτι βλεπεις τον εαυτο σου με τα ματια της μανας σου? ή νιωθεις οτι η αυτοκριτικη σου ειναι ξεχωριστη απο αυτην των γονιων σου?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αυτοπεποιθηση μπορεις να χτισεις σε διαφορους τομεις, αναλογα με την προσπαθεια που θα καταβαλεις και με βαση το αποτελεσμα, θα χτιστει και η αυτοπεποιθηση, εισαι και μικρη, θα το δεις αυτο.
Το προβλημα σου ειναι η ελλειψη αυτοεκτιμησης, την αυτοεκτιμηση μας τη χτιζουμε κατα την πρωιμη παιδικη ηλικια. Και με γονεις που σε επικρινουν, σε συγκρινουν και δε σου παρεχουν την αναγνωριση που χρειαζεσαι, λογικο να εχεις προβλημα αυτοεκτιμησης.
Δεν το δουλευετε στην ψυχοθεραπεια σου αυτο? Ειναι βασικοτατο κομματι.
Στην ψυχοθεραπεια πρεπει να μαθεις πώς να οριζεις την αξια σου εσυ, ανεξαρτητα απο τις ανασφαλειες των αλλων, ακομα κι αν αυτοι οι αλλοι ειναι οι γονεις σου.

---

Ναι...κατι λιγα εχουμε πει γι αυτο.....αλλα περα απο τη θεωρια στη πραξη ειναι το θεμα....πιο δυσκολο

Quote:

---

Originally Posted by χορεύει ο κόσμος ξέφρενα

Μιλιβα από την στιγμή που το αναγνωρίζεις έχεις κάνει το μισό δρόμο..ο άλλος μισός δρόμος είναι να σέβεσαι τους γονείς σου αλλά να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις χωρίς ενοχές για το τι θα πει η μητέρα σου..στην ουσία πρέπει να απογαλακτιστεις..δεν χρειάζεται να τσακωνεσαι ή το οτιδήποτε άσχημο..απλά και όμορφα θα στηρίζεις τις επιλογές σου και θα παίρνεις το βάρος επάνω σου..η αυτοπεποίθηση μας ανεβαίνει με την πραγμάτωση των στόχων μας και την αναγνώριση..δούλεψε το και θα αποκτήσεις..είμαι σίγουρος πως δεν απογοητεύεις ποτέ κανέναν..ότι πάντα προσέχεις να είσαι σωστή και τα έχεις όλα στην εντέλεια..έτσι κάνουν τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποιθηση και πόσο μάλλον τα ενοχικά ..όμως την ζωή τους την αφήνουν πίσω..αν έχω δίκιο καιρός είναι να βάλεις ένα στοπ στα θέλω των γονιών σου και να ανοίξεις τα φτερά σου..μικρή είσαι ακόμα..

---

Ευτυχως δεν ειναι τοσο καταπιεστικοι σε σημειο να μην μου αφηνουν ελευθερη επιλογη....απλα η μανα μου παντα με αποπαιρνει και δεν ειναι οτι καλυτερο να εχεις καποιον να σου υπενθυμιζει το δεν κανεις σωστα και πως δεν εισαι και τετοια

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Πρέπει να τους κόψεις αυτήν την συμπεριφορά.Και να καταλάβουν πόσο κακό σου κάνουν με αυτήν την τακτική.
Συζητήστε το ήρεμα,αν δεχθούν έχει καλώς.Αλλιώς,γράψε τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι και τράβα το δρόμο σου.Κοινώς,άστους να λένε.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις ψυχοθεραπεία για να βοηθηθείς?
Εσύ να ξέρεις πως δεν φταις σε κάτι.Ούτως ή άλλως,αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα.

---

Κανω ηδη..μεγαλη ευθυνη να εισαι γονιος..οι περισσοτεροι δεν ξερουν πως πρεπει να μεγαλωσουν με τον πιο υγιη τροπο τα παιδια τους....

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Επιτυχημενοι γονείς είναι αυτοί που από νωρίς τα παιδια τους δεν τους έχουν ανάγκη! (δεν είναι δικό μου αλλά στο μεταφέρω).
Άμα δεν σου κλείνουν την πόρτα προς την κοινωνία κι αμα δε σε βομβαρδίζουν με αρνητισμό και αισθήματα ανικανότητας και κατωτερότητας τότε δεν τρέχει κάτι σοβαρό.

---

Τη πορτα προς τη κοινωνια δεν μου τη κλεινουν...αλλα ολα τα υπολοιπα που ειπες τα κανουν.....με γεμιζουν και με αρνητισμο ...και με κανουν να νιωθω ανασφαλεια....συν του οτι ηταν πολυ υπερπροστατευτικοι

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εφοσον το εχεις συζητησει και δεν το καταλαβαινει, δεν νομιζω οτι θα το καταλαβει τωρα.
εξαλλου, το θεμα ηταν να φερεται ενθαρυντικα οσο ησουν μικρη. τωρα μεγαλωσες κιολας.
αυτο δεν σημαινει οτι κατι εχει τελειωσει.
τελειωσε μονο η διαπαιδαγωγηση..
ευχαριστουμε πολυ για την προσπαθεια σας, δεν θα παρουμε αλλο.

αυτο που σου λειπει λογω της συμπεριφορας της , μπορεις να το παρεις πλεον μονο απο αλλου, με δικες σου προσπαθειες, και με πιο δυσκολο τροπο.
γιατι οι θετικες επιδρασεις της συμπεριφορας των γονιων που σαν παιδια τις ρουφαμε σαν δροσερο νερακι με τον πιο ευκολο τροπο , οταν δεν υπαρχουν, δυσκολευομαστε να τις αντικαταστησουμε.
θα στραφεις στο περιβαλλον που επιλεγεις, σε συντροφο, φιλους καλους και επαγγελματικο περιβαλλον.
με τα επιτευγματα σου σε σπουδες και δουλεια, με την ενθαρυνση των κοντινων σου και την επιβραβευση για οσα καταφερνεις, θα κτιζεις σιγα σιγα οτι δεν εχεις παρει απο ενθαρυνση, μικρη.

δεν ξερω ποση μπορεις να αντικαταστησεις, σε τι χρονο, τι θα εχει μεινει απο ενοχικοτητα και κρατηματα, αλλα αυτος νομιζω πως ειναι ο δρομος.

---

Ναι το ξερω....δεν γινεται αλλιως....

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

να σε ρωτησω, νιωθεις/πιστευεις οτι βλεπεις τον εαυτο σου με τα ματια της μανας σου? ή νιωθεις οτι η αυτοκριτικη σου ειναι ξεχωριστη απο αυτην των γονιων σου?

---

Οταν δεχεσαι πολλα χρονια την επικριτικη σταση των γονιων...πλεον εχει γινει ενα με σενα...αυτο το εχουμε πει στην ψυχοθεραπεια....

Ειμαι αυστηρη με τον εαυτο μου..ο πιο σκλητος κριτης μου....ειμαι ενοχικη...εχω ανασφαλειες και κομπλεξ κατωτεροτητας...και σε αυτο πιστευω οτι εχει συμβαλει πολυ η κριτικη που δεχομαι απο μικρη ....συν με την υπερπροστατευτικοτητα των δικων μου...που μου εχουν περασει το μνμ οτι ααα! Κοιταξε δεν ειναι και σιγουρο οτι μπορεις να τα καταφερεις μονη σου..

Ασε τους γονεις σου, αυτοι ετσι ηταν ετσι ειναι και ετσι θα ειναι. Μονο εσυ ξερεις τι εισαι ικανη να κανεις. Να επικεντρωθεις στις γνωριμιες, φιλοι-σχεσεις, που θα κανεις η εχεις.
Οσο αφηνεις να σε επηρεαζουν οι γονεις, τοσο θα σου βγαινει αυτο στις σχεσεις σου, θα ξεσπας εκει με το παραμικρο. Μια αθωα, παιχνιδιαρικη παρατηρηση απο εναν συντροφο σου, που καποια αλλη θα γελουσε, εσυ θα βλεπεις στα ματια του τους γονεις σου και θα ξεσπας σε αυτον δυσαναλογα της παρατηρησης, θα φερεσαι αυστηρα και θα ανταποδιδεις σκληρη επικριση.
Το νου σου θα υπαρξουν ατομα που θα σου κανουν καλοπροεραιτη παρατηρηση επειδη νοιαζονται και εσυ αυτοματως θα αντικριζεις τον εχθρο.
Στο λεω γιατι το εχω ζησει με κοπελα αυτο σε σχεση και με μια ξαδερφη μου που την ξερω καλα.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Ασε τους γονεις σου, αυτοι ετσι ηταν ετσι ειναι και ετσι θα ειναι. Μονο εσυ ξερεις τι εισαι ικανη να κανεις. Να επικεντρωθεις στις γνωριμιες, φιλοι-σχεσεις, που θα κανεις η εχεις.
Οσο αφηνεις να σε επηρεαζουν οι γονεις, τοσο θα σου βγαινει αυτο στις σχεσεις σου, θα ξεσπας εκει με το παραμικρο. Μια αθωα, παιχνιδιαρικη παρατηρηση απο εναν συντροφο σου, που καποια αλλη θα γελουσε, εσυ θα βλεπεις στα ματια του τους γονεις σου και θα ξεσπας σε αυτον δυσαναλογα της παρατηρησης, θα φερεσαι αυστηρα και θα ανταποδιδεις σκληρη επικριση.
Το νου σου θα υπαρξουν ατομα που θα σου κανουν καλοπροεραιτη παρατηρηση επειδη νοιαζονται και εσυ αυτοματως θα αντικριζεις τον εχθρο.
Στο λεω γιατι το εχω ζησει με κοπελα αυτο σε σχεση και με μια ξαδερφη μου που την ξερω καλα.

---

Ναι το ξερω..μου βγαινει ενα ειδος μικρης επιθετικοτοτητας που με κανει να μιλαω λιγο αποτομα....ηδη σαν αμυνα...στους πολυ δικους μου...