Αδικία...

Τι κάνετε όταν νιώθετε πως έχετε αδικηθεί; Πώς αντιδράτε;

Παρατηρώ πως έχω ένα κόλλημα με την αδικία. Δεν ανήκω στους ανθρώπους που νιώθουν γενικά αδικημένοι από την ζωή κτλ, ίσα ίσα με θεωρώ τυχερή σε πολλά θέματα, όμως όταν νιώσω οτι με αδικούν σε κάτι είναι λες και κολλάει το μυαλό μου εκεί λες και πρέπει να αποδείξω οπωσδήποτε πως κάνουν λάθος. Καταλαβαίνω πως κανονικά δεν θα πρεπε να με νοιάζει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το παίρνω τόσο επι πόνου.
Αυτό προφανώς δείχνει πως δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, γιατί αν είχα, γιατί να χω τόση ανάγκη την "δικαίωση";
Φυσικά δεν εννοώ οτι έχω αυτή τη συμπεριφορά με τον οποιοδήποτε. Αν μιλάμε για έναν απλό γνωστό κτλ οκ εκεί δεν θα δώσω σημασία...σε πολύ δικά μου άτομα όμως είναι σα να μη το ανέχομαι καθόλου.

Κούκλα οι δικοί σου άνθρωποι δώσανε τη ζωή τους για σένα για να σε υποστηρίζουν είναι μια θυσία που καταλαβαίνεις όταν πεθάνουν η όταν κανεισ παιδί

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κούκλα οι δικοί σου άνθρωποι δώσανε τη ζωή τους για σένα για να σε υποστηρίζουν είναι μια θυσία που καταλαβαίνεις όταν πεθάνουν η όταν κανεισ παιδί

---

Δεν εννοούσα τους γονεις μου ελις αλλα μιας και το λες θα το σκεφτω...ισως απο κει να ξεκιναει το κακο.

Κούκλα για να βγήκες έτσι κάνανε δουλειά οι γονείς σου αν μιλάς για φίλους δυναμωσεσ κ θεσ να επιβαλλεσαι γίνεται αυτό μετά τα τριάντα πέντε κι εγώ το έπαθα

Σκατα δυναμωσα που μαι ικανη να χτυπιεμαι σα το χταπόδι επειδή κάποιος με αδίκησε λες και όλοι οι άλλοι μες τη δικαιοσύνη είναι.

Η ζωή είναι δίκαιη όλοι αδικουνται η ζωή μεμονωμένα σε κάθε άτομο είναι άδικη συνολικά είναι δίκαιη όλοι αδικουνται

Δίκιο έχεις ελις έτσι είναι. Αλλα μερικοί κάπως την έχουμε δει με την αφεντιά μας φαίνεται και δεν μπορούμε να δεχτούμε οτι οκ θα αδικηθούμε κιόλας δεν τρέχει τίποτα. Κι άλλοι το πάθανε και δεν πέθαναν.

Ενταξει βρε ελισαβετ δεν ειμαστε και ο βουδας. Και ειδικα εσυ τα πας περιφημα, οχι και να αυτοχαστουκιζεσαι επειδη μπορει να υπερβαλλεις συναισθηματικα μερικες φορες. Θα ηρεμησεις και σε αυτο σιγα σιγα, δουλεψε το. Αν αδικηθεις θα σε πειραξει και δε χαλασε και ο κοσμος που θα σε πειραξει. Απο κει και περα, εσυ ειδικα εισαι απολυτα ικανη να ξεχωρισεις ποτε αυτος/η που σε αδικησε ειναι το απολυτο τιποτα και ασημαντη η γνωμη του και ποτε η αδικια προηλθε απο καποιον με αξιολογη κριση οποτε εκει ισως εκει πρεπει κατι να κανεις.
Don't worry :) Ειμαστε φουσκες συναισθηματων!

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ενταξει βρε ελισαβετ δεν ειμαστε και ο βουδας. Και ειδικα εσυ τα πας περιφημα, οχι και να αυτοχαστουκιζεσαι επειδη μπορει να υπερβαλλεις συναισθηματικα μερικες φορες. Θα ηρεμησεις και σε αυτο σιγα σιγα, δουλεψε το. Αν αδικηθεις θα σε πειραξει και δε χαλασε και ο κοσμος που θα σε πειραξει. Απο κει και περα, εσυ ειδικα εισαι απολυτα ικανη να ξεχωρισεις ποτε αυτος/η που σε αδικησε ειναι το απολυτο τιποτα και ασημαντη η γνωμη του και ποτε η αδικια προηλθε απο καποιον με αξιολογη κριση οποτε εκει ισως εκει πρεπει κατι να κανεις.
Don't worry :) Ειμαστε φουσκες συναισθηματων!

---

Όχι δεν υπερβάλλω συναισθηματικά, τρώω το απόλυτο σκάλωμα! Και το ανακαλύπτω τώρα τυχαία συνδυάζοντας κάποια γεγονότα στην ζωή μου που μέχρι τώρα θεωρούσα πως είναι άσχετα μεταξύ τους.
Μου αρέσει που αντιδρώ στην αδικία, που διεκδικώ το δίκιο μου, το θεωρώ θετικό αυτό, μ αρέσω έτσι, όμως μέχρι πότε διεκδικείς το δίκιο σου; Μερικές φορές δεν γίνεται να το βρεις ποτέ, έτσι είναι η ζωή τι να κάνουμε τώρα, δεν μπορείς να περιμένεις εις τους αιώνες των αιώνων μια δικαίωση που δεν έρχεται ποτέ! Κάποιες φορές λοιπόν οφείλεις να παραδεχτείς πως φτάνει και να προχωρήσεις παρακάτω. Εγώ εκεί σκαλώνω.

Πολύ δύσκολα κερδίζει κάποιος την εμπιστοσύνη μου και την εκτίμηση μου κι όταν το κάνει τελικά και μετά τύχει μια στραβή και με αδικήσει κολλάω εκεί για πάντα. Αντι να το αποδεχτώ κάποια στιγμή και να αποφασίσω πόση και αν θέλω πια σχέση μαζί του, εγώ του βάζω ένα πελώριο χ και παριστάνω πως πέθανε. Και έτσι μπορώ να το παίζω μάγκας μια χαρά όμως μέχρι τελευταία στιγμή περιμένω και ελπίζω πως θα γίνει ένα θαύμα και θα δικαιωθώ. Μόνο αυτό με ικανοποιεί. Αλλιώς τον μετράω στους νεκρούς.

Κι ύστερα το σκέφτομαι κι ανάποδα...εγώ άραγε να μην έχω αδικήσει ανθρώπους; Προφανώς το χω κάνει κι ας μην έχω ιδέα. Οι άλλοι γιατί πρέπει να χουν το αλάθητο και να μη το κάνουν σε μένα;