Απλα κουραστηκα....

Ειναι κουραστηκο κ ψυχοφθορο.. Κλαιω χωρις λογο....νιωθω ενα κομπο στο λαιμο... ο θανατος ειναι απο τις κυριαρχες σκεψεις στο μυαλο μου...Πριν λιγο καιρο ειχα διαφορα προβληματακια αλλα χαζα αλλα πιο σοβαρακ μου εριξαν την ψυχολογια τωρα ομως αρχιζουν κ αλλαζουν.. ολα ειναι καλυτερα εγω αντι να συμαδιζω με αυτο συνεχιζω να τα βελπω ολα μαυρα! Κανω πολυ ανησυχω υπνο... ξυπναω τα πρωινα κ δν εχω ορεξη να σηκωθω..ολα ειναι χαλια... νιωθω μονη...θελω να μενω κλεισμενη στο δωματιο μου κ να κλαιω....δεν τρωω κααλα... ασε που εχω προωλημα εαν αγχωθω με πιανουν αναγουλεσ αφτο το εχω απο μικρη... νιωθω πως κανεις δεν με καταλαωαινει κ δεν μαγαπαει πραγματικα... ωρεσ ωρεσ θελω να φυγω απο το σπιτι μου να μεινω μονη μου...πριν 2 βδομαδες περιπου πηγα να να παρωα χαπια για να βαλω ενα τελος στην ζωη μου πηρα μονο 4 κ πηγα κ εκανα εμετο.. για πρωτη φορα ο φοβος μου με βοηθησε να μν κανω καμια τρελα... αλλες φορες σκεφτομαι πιο κα8αρα κ λεω τι χαζομαρες κανω κ πως εχω την δυναμη και 8α βγω απο αφτη την φαση.. αλλες παλι θελω να βαλω ενα τελος σε ολα... να κοιμηθω κ να μν ξυπνησω ποτε.... Μονο ενα ατομο με βοηθαει χωρις βεβαια να τις εχω πει ολα αυτα που νιω8ω.. 8ελω να ωγω απο αυτο...:(

julie μου καλώς ήρθες στο φόρουμ.
Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αυτό αλλά σίγουρα δεν είσαι η μόνη που νιώθεις έτσι.Είναι απαίσια αυτά τα συναισθήματα.Τα ξέρω πολύ καλά αφού τα περνάω κι εγώ εδώ και αρκετό καιρό και πραγματικά καταλαβαίνω πόσο άσχημα νιώθεις.
Γιατί θέλεις να φύγεις από το σπίτι σου?Δεν είναι καλή η σχέση σου με τους γονείς σου?Αν θέλεις απαντάς φυσικά.
Οσο για τις αυτοκαταστροφικές σκέψεις που αναφέρεις,τελικά όντως σ\'αυτές τις περιπτώσεις ο φόβος είναι καλός.Βοηθάει ευτυχώς και σε κάτι,πέρα από το κακό που μας κάνει γενικά.

julie,
Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι νεαρή και εν μερη κάπου όλα αυτά που νιώθεις τα νιώθουν (και τα έχουν νιώσει) πολλοί.
Αλλά φαίνεται ότι κάποια πράγματα σε προβληματίζουν πολύ.
Ίσως μόνη σου είναι πολύ δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις.
Κάνε τη χάρη στον ευατό σου και ζήτησε βοήθεια.

Αγαπητή julie αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως κάτι μνημειώδες και μοναδικό είναι δυστυχώς κάτι που βιώνουμε τόσοι πολλοί άνθρωποι που χάνει την ευρηματικότητα του. Απλά κάποια καλώδιά μας έχουν βραχυκυκλώσει και δε μπορούμε να τα ξεμπλέξουμε μόνοι μας. Έτσι όπως περιπλανήθηκες στο δίκτυο και βρήκες αυτό το φόρουμ έτσι ψάξε και βρες έναν ειδικό ΤΩΡΑ! Μην κάθεσαι να παιδεύεσαι! Είναι σα να έχεις σπάσει το πόδι σου, και να κάθεσαι και να κλαις γιατί συνέβη αυτό σε σένα αντί να τρέξεις στο ΚΑΤ... Σε 4-5 μέρες θα αισθανθείς τόσο καλύτερα που θα λες \"γιατί δεν το έκανα νωρίτερα\". Πίστεψέ με, το πέρασα κι εγώ... Υπάρχει ελπίδα και θεραπεία.
Εμπρός, μην αργείς!!

με τους γονεις μου δεν εχω τωρα καποιο συγκεκριμενο προβλημα παρα μονο τους κλασσικουσ τσακωμους που εχει ενας εφηβος με τους δικους του. ομως ακομη κ σε χαζα πραγματακια η σε ανουσιουσ τσακωμους σε αλλες φασεισ θα αδιαφορουσα κ θα το αντιμετωπιζα τωρα γινεται το αντιθετο.. οτι ασχημο κ αν μου σημβαινει σοβαρο η ανοητο το παιρνω μεσα μου κ φορτιζομαι..... Απο την αλλη παλι το ονειρο μου εινα να γινω ψυχολογος αλλα δεν ξερω γιαι αλλα συνεχεια αρνουμαι να με βοηθησει καποιος....ποσο μαλλον ενας ψυχολογος....ειναι ανυποφορη αυτη η κατασταση.. ειναια δικο να εχω αρχισει να βελτιωνω ολεσ μου τις σχεσεις κ να νιωθω χαλια αντι χαρουμενη...:(

Και προτιμάς βρε julie μου να υποφέρεις παρά να ζητήσεις βοήθεια?
Οσο πιο νωρίς τα αντιμετωπίσεις αυτά τα προβλήματα τόσο καλύτερα θα είναι.Μην τα αφήνεις έτσι.Εγώ άρχισα από μικρή να έχω τέτοια προβλήματα και πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι έχω πρόβλημα και να ζητήσω βοήθεια από ειδικό.Και όσο περνούσε ο καιρός χειροτέρευα.Βέβαια δεν λέω ότι θα συμβεί το ίδιο και σε σένα.Αλλά καλό είναι να ενδιαφερθείς για σένα λίγο περισσότερο.

Με τους γονείς σου τα έχεις συζητήσει όλα αυτά που αισθάνεσαι?

oxi den ta exw syzhthsei.... mono thn prwth fora pou eixa kata8lipsh k to kseperasa nomizw tis to ipa giati eixa stamathsei to stivo eixa stamathsei to diavasma na vlepw filous eixa xarakw8ei.... den skerw alal den borw na milhsw dne borw na ekfrasw akrivws afta pou niw8w.. 8elw na milisw sthn filh m k den borw... den adexw allo....
8a paw na foudarw...

μην κανεις καμια τρελα julie, γιατι εχεις πολλα ακομα να ζησεις. Καποτε εκανα κι εγω μαυρες σκεψεις αλλα περασαν, εκει που υπηρχε απολυτο σκοταδι ελαμψε φως, που ειτε ηρθε απο μονο του, ειτε με βοηθεια εξωτερικη. Οτι κι αν περνας προς θεου μην κανεις καμια τρελα με χαπια και μαλακιες. Να συζητησεις το προβλημα με οποιον εμπιστευεσαι και με οποιον νιωθεις ασφαλεια, και αν παρολα αυτα δε μπορεις να ανταπεξελθεις, να ζητησεις βοηθεια ειδικου οπως λενε κι οι αλλοι. Να ξερεις οτι για ολα τα προβληματα θα υπαρχει καποιος να σε ακουσει και να σε καταλαβει, το θεμα ειναι να τον βρεις. Αν σε πνιγουν οι σκεψεις, φροντισε να τις εξωτερικευσεις μιλωντας για αυτες και μην αφησεις να σε πνιξουν.

Quote:

---

Originally posted by julie
.
.
Απο την αλλη παλι το ονειρο μου εινα να γινω ψυχολογος αλλα δεν ξερω γιαι αλλα συνεχεια αρνουμαι να με βοηθησει καποιος....ποσο μαλλον ενας ψυχολογος....ειναι ανυποφορη αυτη η κατασταση.. .
.

---

Μία κατάσταση όσο παγειώνεται τόσο ο φόβος για κάτι άγνωστο ακόμα και αν αυτό είναι σωτήριο δε σε αφήνει εύκολα να κάνεις το πρώτο βήμα.
ΑΛΛΑ το δεύτερο βήμα είναι πολύ πιο εύκολο

Δεν πειράζει που δεν μπορείς να τα εκφράσεις όλα όσα νιώθεις.Ξεκίνα να συζητάς με κάποιον,με τη μαμά σου ή με αυτή τη φίλη σου και σιγά σιγά μπορεί να αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα και να μπορείς να πεις περισσότερα.Ξεκίνα να λες αυτά που λες εδώ σε εμάς,αυτά που σου συμβαίνουν και που σκέφτεσαι.Δώσ\'τους την ευκαιρία να προσπαθήσουν να σε βοηθήσουν.

τπ φως στο σκοταδι μου ηταν οτι τα ξανβρηκα με την κολλητη μου που ειχαμε ενα μηνα να μιλησουμε...υπηρξαν μερικες φορες που ξεκινησα να εξιγησω..κ ειπα παρομοια πραγματα οπωσ σασ ειπα κ εσας εδω αλλα απο την πλευρα της ερχεται συνεχεια ενα γιατι? κ δεν ξερω τον αληθινο λογο...ειλικρινα δεν ξερω... θελω να βαλω τα πραγματα σε μια σειρα...αλλα δεν μπορω να καταλαβω τον λογο που εφτασα σαυτο εδω το σημειο...

Ωραία.Πολύ σημαντικό αυτό που τα ξαναβρίκες με τη φίλη σου.Δεν είναι και λίγο να έχεις μια φίλη που να ενδιαφέρεται για σένα.Και η παρουσία της μόνο μπορεί να σε βοηθήσει ακόμα κι αν δεν μπορείς να της πει τα πάντα.
Μην αγχώνεσαι που δεν μπορείς να βγάλεις άκρη κι εσύ η ίδια για το τι γίνεται μέσα σου.Είναι λογικό,είσαι μπερδεμένη.Πολλές φορές λέω \"δεν είμαι καλά,δεν αντέχω άλλο\" και αν με ρωτήσουν γιατί?τι έχεις? δεν μπορώ να απαντήσω,δεν ξέρω.
Σ\'αυτό ίσως να σε βοηθούσε ο ψυχολόγος,να ξεμπερδέψεις τα συναισθήματά σου και να βρεις τι φταίει.
Στη φίλη σου πες της απλά ότι σου είναι δύσκολο να τα εξηγήσεις αυτά που νιώθεις αλλά ότι την θέλεις να είναι δίπλα σου.

ειλικρινα σας ευχαριστω που μου απαντατε....πραγματικα ακομη κ αυτο με βοηθαει.....
εκεινη επεδη σπουδαζει εφυγε.....και εχει 2 μερες που λειεπει κ μου λειπει υπερβολικα...νιωθω αβοηθητη.....νιωθω πως δεν εχω κανεναν αλλο...οι αλλοι μου οι φιλου δεν καταλαβαινουν πολλα κ δεν μου ειναι ευκολα να τους ανοιχτω τα παντα τα λεω μονο στην κολλητη μου...εχω δεθει πολυ μαζι της κ αν και ομορφο μου ειναι δυσκολο οταν φευγει ποσο μαλλον οταν τσακωνομστε.....

Ευτυχώς υπάρχουν και τα τηλέφωνα.Δεν αντικαθιστά φυσικά την άμεση επικοινωνία αλλά όποτε δεν είσαι καλά μπορείς να την παίρνεις τηλ και να μιλάτε.Είναι ωραίο που έχεις μια καλή φίλη ακόμη κι αν είσαστε μακριά.

ναι δεν λεω και φυσικο ειναι ωραιο κ κατα την γνωμη μου θεωρω πως ειναι τελειο....
Τα βραδυα μου ειναι αθλια.... κλαιω εχω αναγουλες...θελω να εξαφανιστω....σκεφτομαι διαφορα κ τρελενομαι.... στο σχολειο ειμαι νορμαλ μετα σπιτι διαβασμα...αλλα τα βραδυα που δν βγαινω ζω αθλιες καταστασεις.....ειναι ανυποφορες αυτες οι στιγμες...