Απόψε έκανα την πρώτη μου επίσκεψη σε ψυχίατρο. ΓΑΔ και υποχονδριαση η διάγνωση μετά από σχεδόν μιάμιση ώρα συνεδρίας. Το νευρικό σου σύστημα έχει πιεστεί για χρόνια και απλά ξέσπασε μου είπε. Μου έγραψε φάρμακα των ευχαρίστησα και πήρα δρόμο. "ξέρεις κάτι" σκέφτηκα,"χεσε τα φάρμακα" και απλά πέταξα την συνταγή. Οκ, πήρα την διάγνωση και άκουσα δύο λόγια για το πως δουλεύει όλο αυτό και τώρα τι; Διαγράφω τα φάρμακα γιατί τα φοβάμαι τόσο που και καθόλου παρενέργειες να μην είχαν κάτι θα πάθαινα σίγουρα. Ψυχοθεραπεία; δεν αντέχω να σκαλίζω το παρελθόν. Αλλαγή στον τρόπο ζωής μου; Αφενός δεν γίνεται γιατί ανήκω σε εκείνη την ταξική κατηγορία ανθρώπων που δεν είναι εύκολο να αλλάξουν και πολλά και αφετέρου γιατί με έχουν πλακώσει για τα καλά τα πρώτα... άντα, δεν περιμένω πλέον και πολλές εκπλήξεις από την ζωή μου και δεν τις θέλω κιόλας.
Ομοιοπαθητικη; τρέξιμο; τι σκατα να κάνω για να σταματήσει το νευρικό μου σύστημα να με τσακίζει κάθε μέρα;
Πρώτη φορά από την ημέρα που ξεκίνησε όλο αυτό νιώθω τόσο κουρασμένος. Πεσμένος ρε παιδί μου. Και αυτό γιατί σήμερα κατάλαβα πως τόσο καιρό κυνηγούσα φαντάσματα. Το πρόβλημα και βέβαια υπάρχει απλά είμαι εγώ ο ίδιος και ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα.
Κάποιος...; κάτι...;
Εστάλη από HUAWEI VNS-L21 στο
E-Psychology.gr Mobile App