Αυτοβελτίωση

Καλημερα σε ολα τα παιδια.
Νομιζω ειναι ενα απο τα πιο σημαντικα θεματα που εχω ανοιξει, και την εμπνευση μου εδωσε η Ερις στο Τι σκεφτεσαι, οταν μιλησε για αυτοβελτιωση. Η ολη κουβεντα ξεκινησε για το τι δουλεια χρειαζεται να γινει στον ψυχολογο, καποιοι σκεφτηκαν οπως κι εγω αρχικα, οτι πρεπει να πεις τον πονο σου, ομως ετσι μονο κακο κανεις γιατι και τον αλλον παιδευεις και τον εαυτο σου αφου αναμασας τα προβληματα σου. Λοιπον, αυτα που καταλαβα απο δικη μου εμπειρια και απο τα λεγομενα της Ερις, ειναι, οτι για να ειμαστε ευτυχισμενοι πρεπει να ειμαστε καλοι. Μου το 'χε πει και ενας γιατρος αυτο, ψυχοθεραπευτης, οτι ο ανθρωπος γεννιεται καλος και στην πορεια γινεται κακος για διαφορους λογους, και οτι με το να γινεται κακος, γινεται δυστυχισμενος. Στην αρχη δεν τον πιστευα, νομιζα πως ο ανθρωπος ειναι κακος απο τη φυση του, ισχυει ομως. Ειμαστε γεννημενοι για να ειμαστε καλοι να το βαλουμε καλα στο νου μας αυτο, και οταν γινομαστε κακοι υποφερουμε. Δεν πιστευω σε θεο και τετοια, αλλα πιστευω στην καλοσυνη και στην ευτυχια. Οποιος θελει να ειναι ευτυχισμενος, πρεπει να βελτιωσει τον εαυτο του οσο το δυνατον πιο πολυ, να βοηθησει τον συνανθρωπο, τα ζωα, να μην κρινει, να μην κατακρινει, και ολα αυτα ισχυουν και για μενα, δεν λεω πως εγω ειμαι καλη. Αφου καποτε ημουν καλη και λογω οτι απομονωθηκα, τα παρατησα και ειπα να χαλασω παλι για να ενσωματωθω στην κοινωνια, ομως ετσι δεν ειναι ζωη παιδια. Αμα θελετε πραγματικα να ειστε ευτυχισμενοι, μην ανοιγετε καινουρια θεματα πριν πρωτα να σκεφτειτε τι λαθος κανετε εσεις. ΓΑυτη η κοινωνια παει κατα διαολου γιατι δεν δινουμε ευκαιρια στους αλλους και στον εαυτο μας να γινουμε καλοι. Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ, ειναι απαραιτητες για να ζησουμε, αλλιως ειμαστε ζουγκλα. Αν δυσκολευεστε να καταλαβετε το αφεντικο σας που σας κανει μπουλινγκ, σκεφτειτε ποσο ασχημα αισθανεται που ειναι τοσο κακος και ποσες ευθυνες εχει, αλλα κυριως το πρωτο.

Και γενικα απο οτι καταλαβα πρεπει να βαζουμε ορια στους αλλους και στον εαυτο μας, πολυ σημαντικο, να μην αφηνουμε τους αλλους να μας πατανε αλλα ουτε και εμεις να παταμε τους αλλους, να υπαρχει μια ισορροπια, και επισης, να μην επιτρεπουμε την αυτοκαταστροφη, και απο τις δυο πλευρες. Να ειμαστε αυστηροι, αλλα και καλοι ταυτοχρονα.

πολυ σωστα τα λες. ομως ο περισσοτερος κοσμος αυτον τον τροπο εχει βρει να επιβιωνει. ειδικα εδω στην ελλαδα θεωρειται μαγκια το να εισαι ικανος να πατας επι πτωματων. εισαι εξυπνος και διπλωματης... εγω προσπαθω να συμπεριφερομαι με τετοιον τροπο ωστε να εχω τη συνειδηση μου καθαρη, αλλα δεν αντεχω την αδικια και το οτι πολλοι περνανε την ευγενια και καλοσυνη για αφελεια και χαμηλο ιq. δεν ξερω εχω απογοητευτει πολυ. ο κοσμος αρεσκεται να μετσθετει τις ευθυνες και ναπροβαλλει τα προβληματα του σε αλλους, πχ νατους κατηγορει η να γινεται κακος, γιατι αυτο εινα πιο ευκολο

Μια θεωρια μου εδω για την Ελλαδα δεν ξερω αν ειναι η σωστη, ειναι οτι εχουμε μαθει στην αδικια, συνηθως να ειμαστε οι αδικημενοι σαν χωρα απο τα παλια χρονια και ποσο μαλλον τωρα που τα ζουμε με τους δυναστες μας και ισως το πηραμε αποφαση, οτι οι ισχυροι νικουν παντα και πρεπει κι εμεις να ειμαστε "ισχυροι"(σε προσωπικο επιπεδο). Συμφωνω σε ολα οσα λες, ομως το οτι ειναι το πιο ευκολο δεν σημαινει οτι μας κανει να αισθανομαστε και καλα, οπως ειπα, γι'αυτο υπαρχουν οι ψυχολογοι, για να μας μαθαινουν να μην κανουμε το πιο ευκολο που ειναι η συνηθεια, αλλα το πιο δυσκολο που ειναι να ειμαστε καλοι, και με τον καιρο αυτο θα γινεται το πιο ευκολο. Καμμια φορα πρεπει οπως ειπα να γινομαστε "αυστηροι" και να θετουμε ορια στους αλλους, ουτως ωστε να μην μας πατανε αν εμεις ειμαστε οι καλοι. Πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια. Κανεις να μην εχει εξουσια εναντι του αλλου, ακομα και ενα κρατος εναντι του λαου του, αλλα ο ενας να λειτουργει για το καλο του αλλου. Και οποιος δεν το δεχεται αυτο, αυτον να απομονωνουμε μεχρι να δει την αληθεια. Δεν βρισκω αλλη λυση, μονο ετσι θα παμε μπροστα, και οσο για τους κυβερνωντες, επειδη το ανεφερε και η φαβελ στις ψυχωσεις, το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να μην τους ξαναψηφισουμε, ωστε να μην τους δινουμε θαρρος.

Η καλοσύνη κάνει παρέα με τη μοναξιά όπως διαπίστωσες. Κι ο καλός δυστυχώς δεν βάζει όρια στους άλλους. Η καλοσύνη και η ευτυχία είναι η ιδανική κατάσταση, όχι όμως η πραγματική, δλδ δεν είναι η κατασταση που όντως υπάρχει.
Ο κακός έχει τύψεις (έστω στιγμιαίες) κι αυτο είναι απόδειξη ότι το καλό είναι η ιδανική, η σωστή στάση ζωης, δηλαδη αυτό το αναγνωρίζει.
Καλοσύνες μόνο με τους αποδεδειγμένα καλούς.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η καλοσύνη κάνει παρέα με τη μοναξιά όπως διαπίστωσες. Κι ο καλός δυστυχώς δεν βάζει όρια στους άλλους. Η καλοσύνη και η ευτυχία είναι η ιδανική κατάσταση, όχι όμως η πραγματική, δλδ δεν είναι η κατασταση που όντως υπάρχει.
Ο κακός έχει τύψεις (έστω στιγμιαίες) κι αυτο είναι απόδειξη ότι το καλό είναι η ιδανική, η σωστή στάση ζωης, δηλαδη αυτό το αναγνωρίζει.
Καλοσύνες μόνο με τους αποδεδειγμένα καλούς.

---

Γιαννη, κατι ηθελα να πω αλλα το ξεχασα. Τελοσπαντων, να σου απαντησω σε αυτα που λες, σε ΕΝΑ πραγμα πρεπει να βαζουμε ορια, την κακια. Να ειμαστε καλοι, αλλα οταν καποιος γινεται κακος μαζι μας, ακομα και αν μας πει "μαλακα" επειδη ειμαστε πολυ καλοι, να του πουμε, οπα, φιλε, εσυ εισαι μαλακας και οχι εγω. Να φερθουμε εξυπνα δηλαδη, γιατι το οτι ειμαστε καλοι δεν σημαινει οτι ειμαστε και χαζοι, απλα δεν χρησιμοποιουμε σωστα το μυαλο μας για το καλο μας, γιατι ειμαστε αυτοκαταστροφικοι. Αν καταφερουμε και συνδυασουμε καλοσυνη μαζι με αγαπη για τον εαυτο θα εχουμε κανει το καλυτερο, και οποιος παει να μας το χαλασει αυτο να του σπαμε τον τσαμπουκα. Μην απογοητευεστε.

Δεν πιστεύω σε καλούς και κακούς ανθρώπους. Πιστεύω πως όλοι μέσα μας έχουμε και το καλό και το κακό και ανάλογα με τις συνθήκες που έχει μεγαλώσει κάποιος, με τον χαρακτήρα του, τα βιώματα του βγάζει πότε το ένα περισσότερο και πότε το άλλο. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε και να δεχτούμε αυτά τα κομμάτια μέσα μας γιατί υπάρχουν σε όλους είτε μας αρέσει είτε όχι.

Όσο πιο πλήρης και ήρεμος νιώθει κανείς μέσα του με τον εαυτό του, τόσο περισσότερο θα το βγάζει αυτό και προς τα έξω. Σκέψου ας πούμε το παράδειγμα του όταν είσαι ερωτευμένη. Δεν νιώθεις οτι τότε βγαίνει ο καλύτερος σου εαυτός και με τους άλλους;

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν πιστεύω σε καλούς και κακούς ανθρώπους. Πιστεύω πως όλοι μέσα μας έχουμε και το καλό και το κακό και ανάλογα με τις συνθήκες που έχει μεγαλώσει κάποιος, με τον χαρακτήρα του, τα βιώματα του βγάζει πότε το ένα περισσότερο και πότε το άλλο. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε και να δεχτούμε αυτά τα κομμάτια μέσα μας γιατί υπάρχουν σε όλους είτε μας αρέσει είτε όχι.

Όσο πιο πλήρης και ήρεμος νιώθει κανείς μέσα του με τον εαυτό του, τόσο περισσότερο θα το βγάζει αυτό και προς τα έξω. Σκέψου ας πούμε το παράδειγμα του όταν είσαι ερωτευμένη. Δεν νιώθεις οτι τότε βγαίνει ο καλύτερος σου εαυτός και με τους άλλους;

---

Σωστη
Εγω νομιζω πως καθε ανθρωπος εχει την ανθρωποτητα μεσα του.
Ετσι εχει ψηγματα μισους, θυμου, εγωισμου, ματαιοδοξιας κτλ
Εχει κ θετικα γνωρισματα οπως καλοσυνη κ ευγενεια.
Καθε τι καλο κ αρετη δειχνουν να ειναι σε παλη με το κακο κ τα παθη.

Γι αυτο κ η φραση μη κρινεις για να μη κριθεις. Στην ουσια η κριτικη δεν σε κανει ανωτερο αλλα απλα βλεπεις τον εαυτο σου κ την ανθρωποτητα σε σενα.
Απο αυτη την παλη ερχονται οι τυψεις κ ενοχες. Αυτος που βρισκει ισορροπια ειναι ευτυχης.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν πιστεύω σε καλούς και κακούς ανθρώπους. Πιστεύω πως όλοι μέσα μας έχουμε και το καλό και το κακό και ανάλογα με τις συνθήκες που έχει μεγαλώσει κάποιος, με τον χαρακτήρα του, τα βιώματα του βγάζει πότε το ένα περισσότερο και πότε το άλλο. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε και να δεχτούμε αυτά τα κομμάτια μέσα μας γιατί υπάρχουν σε όλους είτε μας αρέσει είτε όχι.

Όσο πιο πλήρης και ήρεμος νιώθει κανείς μέσα του με τον εαυτό του, τόσο περισσότερο θα το βγάζει αυτό και προς τα έξω. Σκέψου ας πούμε το παράδειγμα του όταν είσαι ερωτευμένη. Δεν νιώθεις οτι τότε βγαίνει ο καλύτερος σου εαυτός και με τους άλλους;

---

Κάπως το τσουβαλιάζεις το καλός και κακός σε ένα και εγω πιστευω πως κάπου κάνεις λάθος .... Για παράδειγμα, όταν είμαι τίμιος και ο άλλος έχει στο νου του να με εξαπατήσει? Είναι πιθανότερο ο δεύτερος να απατήσει και τη σύζυγο του ενώ ο πρώτος να ναι πιστός. Ο πρώτος μάλλον δεν θα ανταποδώσει σε κάποιον που τον έβλαψε ενώ ο δεύτερος δεν αποκλείεται να φερθεί αδίστακτα. Ο πρώτος γίνεται φίλος σου επειδή σε εκτιμά και ο δεύτερος από συμφέρον.
Δηλαδή, διοχετεύεται κάποιο κυρίαρχο στο άτομο χαρακτηριστικό (π.χ. η τιμιότητα/εξαπάτηση) πάντού, σε κάθε ενέργεια και συναναστροφή, κι αυτο το χαρακτηριστικό προφανώς δένει με παρόμοια χαρακτηριστικά που συνθέτουν το όλο, δλδ τη γενική εικόνα ως καλός ή κακός.

Quote:

---

Originally Posted by serios

.
Απο αυτη την παλη ερχονται οι τυψεις κ ενοχες. Αυτος που βρισκει ισορροπια ειναι ευτυχης.

---

Οι τύψεις είναι απόδειξη ότι ενεργείς αντίθετα στην ανθρώπινη σου φύση που σε θέλει να είσαι καλός.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Σωστη
Εγω νομιζω πως καθε ανθρωπος εχει την ανθρωποτητα μεσα του.
Ετσι εχει ψηγματα μισους, θυμου, εγωισμου, ματαιοδοξιας κτλ
Εχει κ θετικα γνωρισματα οπως καλοσυνη κ ευγενεια.
Καθε τι καλο κ αρετη δειχνουν να ειναι σε παλη με το κακο κ τα παθη.

Γι αυτο κ η φραση μη κρινεις για να μη κριθεις. Στην ουσια η κριτικη δεν σε κανει ανωτερο αλλα απλα βλεπεις τον εαυτο σου κ την ανθρωποτητα σε σενα.
Απο αυτη την παλη ερχονται οι τυψεις κ ενοχες. Αυτος που βρισκει ισορροπια ειναι ευτυχης.

---

Συμφωνώ! Ως ένα βαθμό πιστεύω πως όλοι έχουμε από όλα μέσα μας. Αυτά που ποτίζουμε περισσότερο, αυτά ανθίζουν.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν πιστεύω σε καλούς και κακούς ανθρώπους. Πιστεύω πως όλοι μέσα μας έχουμε και το καλό και το κακό και ανάλογα με τις συνθήκες που έχει μεγαλώσει κάποιος, με τον χαρακτήρα του, τα βιώματα του βγάζει πότε το ένα περισσότερο και πότε το άλλο. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε και να δεχτούμε αυτά τα κομμάτια μέσα μας γιατί υπάρχουν σε όλους είτε μας αρέσει είτε όχι.

Όσο πιο πλήρης και ήρεμος νιώθει κανείς μέσα του με τον εαυτό του, τόσο περισσότερο θα το βγάζει αυτό και προς τα έξω. Σκέψου ας πούμε το παράδειγμα του όταν είσαι ερωτευμένη. Δεν νιώθεις οτι τότε βγαίνει ο καλύτερος σου εαυτός και με τους άλλους;

---

Μίλησες για καλό και κακό.
Θα ήθελα να συμπληρώσω πως η εκάστοτε εκ των 2 ιδιοτήτων,μπορεί να παρουσιαστεί ανάλογα το άτομο ή την κατάσταση που έχουμε απέναντι μας.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κάπως το τσουβαλιάζεις το καλός και κακός σε ένα και εγω πιστευω πως κάπου κάνεις λάθος .... Για παράδειγμα, όταν είμαι τίμιος και ο άλλος έχει στο νου του να με εξαπατήσει? Είναι πιθανότερο ο δεύτερος να απατήσει και τη σύζυγο του ενώ ο πρώτος να ναι πιστός. Ο πρώτος μάλλον δεν θα ανταποδώσει σε κάποιον που τον έβλαψε ενώ ο δεύτερος δεν αποκλείεται να φερθεί αδίστακτα. Ο πρώτος γίνεται φίλος σου επειδή σε εκτιμά και ο δεύτερος από συμφέρον.
Δηλαδή, διοχετεύεται κάποιο κυρίαρχο στο άτομο χαρακτηριστικό (π.χ. η τιμιότητα/εξαπάτηση) πάντού, σε κάθε ενέργεια και συναναστροφή, κι αυτο το χαρακτηριστικό προφανώς δένει με παρόμοια χαρακτηριστικά που συνθέτουν το όλο, δλδ τη γενική εικόνα ως καλός ή κακός.

---

Ίσως έχεις δίκιο, καθόλου δεν μ αρέσει να τσουβαλιάζω, απλά δυσκολεύομαι να καταλάβω τι σημαίνει συνολικά καλός και κακός. Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν απόλυτα καλό άνθρωπο ή κακό από την άλλη.
Εν αντιθέσει έχω γνωρίσει πολλούς που έχουν την εικόνα του καλού και κάνουν κάκιστες πράξεις ή και το αντίστροφο καμιά φορά οπότε πιστεύω πως το καλός και το κακός είναι τελικά απλά μια ταμπέλα.

Στο παράδειγμα που αναφέρεις, δεν βρίσκω καθόλου απίθανο ο τίμιος να απατήσει την γυναίκα του ή ο μη τίμιος να μην το κάνει. Ξέρω πολλούς τίμιους ανθρώπους που ξυλοφορτώνουν τα παιδιά τους πχ ή την γυναίκα τους ή έχουν γκόμενες και ταυτόχρονα για την κοινωνία είναι οι καλύτεροι και τίμιοι και ντόμπροι και καλοί φίλοι κτλ. Δεν είμαστε μονοδιάστατοι οι άνθρωποι, μπορούμε να είμαστε πολύ καλοί και πολύ κακοί ταυτόχρονα σε διαφορετικά θέματα.

Χρησιμοποίησα τον όρο "βελτίωση - αυτοβελτίωση" για να δηλώσω την πορεία που οφείλει, ή που προσπαθεί να κανεί ο καθένας προς την αυτοπραγμάτωση του.... όλο αυτό το σκεπτικό βέβαια αφορά τους δυτικούς πολιτισμούς κυρίως, που είναι στραμμένοι στην ατομοκεντρική ανάπτυξη πρωτίστως. Δεν θα θελα σε καμία περίπτωση να χρωματίσω με φράσεις "να είμαστε καλοί" ή "να είμαστε κακοί", διοτί αυτό είναι απλώς ένα τσουβάλιασμα κατ εμέ. Η ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί με πληθώρα επιθέτων και με καλύπτει η άποψη της elisabet και του serios σχετικά με αυτό το θέμα. Όσον αφορά την αυτοβελτίωση, εννούσα τα βήματα που κάνει κανείς, αρχικά για να πλησιάσει στη συνειδητότητα του κι έπειτα να φτάσει την ισορροπία και την πληρότητα, με όρους που επιλέγει ο καθένας ξεχωριστά.

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Μίλησες για καλό και κακό.
Θα ήθελα να συμπληρώσω πως η εκάστοτε εκ των 2 ιδιοτήτων,μπορεί να παρουσιαστεί ανάλογα το άτομο ή την κατάσταση που έχουμε απέναντι μας.

---

Χμ... δεν ξέρω αν συμφωνώ με αυτό. Αν εγώ δεν είμαι μαλάκας πχ δεν θα γίνω μαλάκας επειδή έχω απέναντι μου έναν τέτοιο. Αν δεν είμαι μικρόψυχος δεν θα γίνω έτσι με την μικροψυχία των άλλων. Πιθανόν να βγουν στοιχεία στην επιφάνεια που υπάρχουν ήδη μέσα μου και δεν έχω δουλέψει, αλλά δεν θα εξαρτάται ο χαρακτήρας μου από τον χαρακτήρα των άλλων κάθε φορά ή από την περίσταση. Απλά οι περιστάσεις μπορεί να είναι η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια κάποια στοιχεία που ήδη είχα και μπορεί να μην ήξερα καν.