Υπερφαγία/Βουλιμία

Είμαι άνδρας 25 χρονών και το πρόβλημα πρωτοεμφανίστηκε πριν 1μιση χρόνο.Ασχολούμαι με τον αθλητισμό απο παιδί και
παντα είχα ένα γυμνασμένο σώμα.Κάποια στιγμή άρχισα να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός στη διατροφή μου,πράγμα που στην αρχή
δεν με ενοχλούσε.Απολάμβανα μάλιστα τα θετικά αποτελέσματα στο σώμα μου.Όταν κάνεις καποια συγκεκριμένη διατροφή συνηθίζεται
να έχεις καποια ελεύθερα γεύματα μέσα στην εβδομάδα(1-2),κάτι το οποίο έκανα(είτε έβγαινα για ποτό,είτε έτρωγα κάποιο γλυκο
που λαχταρούσα).Στη συνέχεια όμως τα ελεύθερα γεύματα εξελίχτηκαν σε ελεύθερες μέρες και αργότερα σε μέρες με τρομακτική υπερκατανάλωση τροφών.Η εικόνα στο σώμα μου δεν άλλαζε πολύ γιατί τις άλλες 5-6 μέρες τις βδομάδας έκανα σκληρές προπονήσεις και τηρούσα τη διατροφή μου.
Έτσι μπήκα σε έναν φαύλο κύκλο.Ολη τη βδομάδα στρατιώτης και τα σαββατοκύριακα μόνο φαγητό.
Το ότι έτρωγα τόσο πολύ δεν μου επέτρεπε να μπορώ να βγω έστω για ένα καφέ.Άλλωστε δεν ήταν κάτι που ήθελα,το μόνο που με ένοιαζε ήταν να έρθει το Σάββατο να μπω στο σούπερ μάρκετ και να αγοράσω οποιαδήποτε σαβούρα βρω μπροστά μου για να φάω.
Φυσικά το μυαλό μου ήταν στο φαγητό όλη την εβδομάδα,συνεχώς σκεφτόμουν τι θα φάω εκείνες τις μέρες..δε με ένοιαζε τίποτα άλλο και αυτό μου έκανε κακό και στις κοινωνικές μου σχέσεις αφού τις καθημερινές ήμουν σπίτι γυμναστήριο δουλεία και τα σαββατοκύριακα σπίτι και φαγητό με σπάνιες εξαιρέσεις.
Αυτό το διάστημα πραγματικά σιχάθηκα τον εαυτό μου,ειδικά όταν μετά το πολυ φαγητό κατέληγα να προσπαθώ να κάνω εμμετό.Κανόνισα και διακοπες το καλοκαίρι μήπως και ξεφύγει το μυαλό μου λίγο αλλά μάταια,ακόμα και εκεί αντί να απολαμβάνω το νησί σκεφτόμουν πότε θα γυρίσω για να μπορώ να φάω ότι θέλω(γιατί εννοείται πως μπροστά σε άλλους κρατιόμουν και δεν με έπιαναν τέτοιες κρίσεις).
Το τελευταίο 2μηνο αποφάσισα να κάνω το αναμενόμενο,δηλαδή να σταματήσω διατροφή να χαλαρώσω να τρώω αυτά που θέλω και ας βάλω και κάποια κιλά(Δεν το είχα κάνει τόσο καιρό γιατί με ένοιαζε πολύ η εικόνα του σωματός μου). Αυτό είναι που μου πρότεινε και ένας ψυχολόγος.Όμως τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα.Μπορεί να μη φτάνω στο σημείο το στομαχι μου να θέλει να σκάσει
απ το πολύ φαγητό,αλλά πάλι τρώω πολυ.Επίσης έχω κόμπλεξ και με το σώμα μου και τώρα που η ζυγαριά ανεβαίνει η διάθεση μου πέφτει οπότε πάλι δεν έχω όρεξη για τίποτα,κλείνομαι στο σπίτι και το μόνο που με ανακουφίζει είναι το φαγητό.Περνάν οι μέρες και περιμένω με κάποιο μαγικό τρόπο το πρόβλημα να εξαφανιστεί.
Πειραματίζομαι να βάλω κάποιο όριο στο φαγητό(πχ μια μέρα να μη φάω κάποιο γλυκό) αλλά δεν τα καταφέρνω.Έτσι εδώ και λίγες μέρες ξανάρχισα να τρώω υγειινά,γιατί τουλαχιστον με αυτόν τον τρόπο δε θα γίνω 200 κιλά.Αλλά και πάλι τα πάντα είναι όπως και πριν,το μυαλό είναι ακόμα στο φαγητό και νιώθω πως μετράω αντίστροφα για το επόμενο βουλιμικό επεισόδιο.
Πραγματικά δεν ξέρω πως έφτασα σε αυτό το σημείο,με στεναχωρεί πολύ που δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου.
Απ όσο γνωρίζω (αν είμαι όντως βουλιμικός) το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή.Κάτι που δεν μου αρέσει για 2 λόγους.
Πρώτο γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να ανταπεξέλθω οικονομικά.Και δεύτερον και κυριότερον απογοητεύομαι οτι πρέρει να βασιστώ σε φάρμακα για να νικήσω κάτι τέτοιο,θέλω να τα καταφέρω και να μπορέσω να το νικήσω μόνος μου,άλλωστε όλα στο μυαλό μου είναι.
Δεν περιμένω να μου δώσετε κάποια μαγική συμβουλή και απο αύριο να μαι καλά,απλά αν κάποιος γνωρίζει για το το θέμα θα με βοηθούσε πολύ η γνώμη του.

Θα στα πω όσο πιο απλά γίνεται η ζωή σου βασίζεται στο ότι αθλεισαι αυτό ισχύει μέχρι τα τριάντα ένα τριάντα δύο όταν τα παρατησεισ η ζωή σου θα αλλάξει οπότε κοίτα κ λίγο την πρωσοπικοτητα σου όταν λέμε βασίζεται ενοουμε αν είσαι αθλητής σε αντιμετωπίζουν αλλιωσ αν είσαι ωραίος αλλιωσ με λεφτά αλλιωσ κλπ

Καταλαβαίνω τι εννοείς .Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως κάτι τέτοιο μπορεί να αλλάξει απ τη στιγμή που έτσι έχω μάθει να ζω.Και στην τελική γιατί να αλλάξει,δεν είναι κάτι κακό.Δεν μπορώ να ενδιαφερθώ για την προσωπικότητα μου και παράλληλα να συνεχίσω να συνεχίζω να ζω σαν αθλητής??Η άθληση και ο υγιεινός τρόπος ζωής δεν περιοριζόταν μόνο στη ματαιοδοξία μου να έχω ένα όμορφο σώμα..μου άρεσε να ζω έτσι,μάλιστα ένιωθα και περήφανος.
Βέβαια, απ τη στιγμή που άρχισε το πρόβλημα με το φαγητό δεν υπάρχει καμία περηφάνια..μόνο ενοχές.ειλικρινά το μόνο που θα ήθελα είναι να μπορουσα να είμαι όπως πριν 2 χρόνια πριν εμφανιστεί το πρόβλημα.Οχι οτι ήμουν τέλεια,σίγουρα είχα και τις δύσκολες περιόδους μου.Αλλα τώρα είναι η πρώτη φορά που είμαι αντιμέτωπος με κάτι που δεν μπορώ και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.

Έχεις μιλήσει με κάποιον ειδικό γι αυτό; Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις όσον αφορά τις διαταραχές διατροφής, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και ψυχοφθόρο. Ανέφερες, πως νιώθεις ένοχες για το ξέσπασμα στο φαγητό, ότι ντρέπεσαι να εκδηλώσεις αυτή σου τη συμπεριφορά μπροστά σε άλλους κι ότι γενικότερα σε οδηγεί στο να κλείνεσαι περισσότερο στον εαυτό σου και στο σπίτι σου. Δεν νομίζεις ότι είναι αρκετοί οι λόγοι για να ζητήσεις βοήθεια;

Οχι δεν έχω μιλήσει με κάποιον ειδικό.Συμβουλές έχω πάρει μόνο απο έναν φίλο μου γιατρό,αλλά και αυτός δεν έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο αντικείμενο..απλά μου έχει μεταφέρει συμβουλές απο συναδέλφους του.Επίσης μόνο σε αυτόν τον φίλο έχω μιλήσει ανοιχτά για το τι ακριβώς μου συμβαίνει.
Δεν έχω πάει σε κάποιον ειδικό ακόμα γιατί απο ότι έχω μάθει οι τρόποι αντιμετώπισης τέτοιων περιπτώσεων είναι συγκεκριμένοι:ψυχοθεραπεί� �
και φάρμακα.Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου γιατί θέλω να πιστεύω πως είμαι πιο δυνατός και δε χρειάζομαι φάρμακα για να σταματήσω να τρώω.Επίσης κάτι μέσα μου λέει πως ίσως να είμαι και υπερβολικός.Μπορεί να μην είμαι όντως βουλιμικός(η να έχω κάποια άλλη πάθηση διατροφικής διαταραχής),μπορεί απλά να περνάω μια δύσκολη περίοδος και να ξέσπασα στο φαγητό.
Ολοι οι άνθρωποι αγαπούν το φαγητό και κάνουν ατασθαλίες,ίσως απλά να ξέφυγα λίγο.Απο την άλλη βέβαια οι ενδείξεις ότι όντως υπάρχει ψυχολογικό πρόβλημα είναι πολλές.Οπως καταλαβαίνεις ακόμα είμαι αρκετά μπερδένος.
Ενας 'αλλος λόγος που δεν πήγα σε κάποιον ειδικό είναι οτι δεν έχω την οικονομική δυνατότητα.

https://www.e-psychology.gr/eating-d...imetopisi.html

εν ξερω κατι περισσοτερο αλλα καλυτερα να πας σε καποιον ειδικο.
γιατι οχι;;

εγω εχω καταλαβει οτι ο οργανισμος με το φαγητο και της ορμονες τησ διατροφησ εχει δικο του τροπο λειτουργιας που ειναι ανεξαρτητος οπως λειτουργει η καρδια η πνευμονες , δεν το ελεγχουμε, μπωρουμε λιγα πραγματα να κανουμε με το φαγητο, σημαντικα μεν αλλα λιγα......
το αδυνατισμα και η διατροφη ειναι μια μακροχρονια διαδικασια....... που πρεπει να πας σιγα σιγα...... και σε εμας με επιβαρυμενη ψυχικη υγεια ειναι ενας γολγοθας γιατι με το παραμικρο το ριχνουμε στο φαγητο, φταινε και τα φαρμακα............

Σε καταλαβαίνω τόσο πολύ...

Εστάλη από F3111 στο E-Psychology.gr Mobile App

Εχεις σκεφτει ποτε απο που ξεκινησε αυτο ουσιαστικα?Νιωθεις δηλαδη ολη τη βδομαδα καταπιεση γι αυτο που κανεις?