οποιος δεν εχεις χασει την ζωη του τελιως η τουλαχιστον δεν εχει νιωσει να χανει την γη κατω απ τα ποδια του δεν εχει ωρημασει ποτε του. αυτο αυτη ειναι η γνωμη μου
Printable View
οποιος δεν εχεις χασει την ζωη του τελιως η τουλαχιστον δεν εχει νιωσει να χανει την γη κατω απ τα ποδια του δεν εχει ωρημασει ποτε του. αυτο αυτη ειναι η γνωμη μου
Συμφωνω απολυτα.Πρεπει να φτασεις κοντα στο θανατο για να καταλαβεις πως εζησες.Και οταν λεω θανατο δεν εννοω μονο καποιο ατυχημα αλλα και την παραιτηση απο αυτο που λεγεται ζωη που χωρις βιωματα η μια αποτυχια.τοτε εκτιμας αυτα που εχεις και συνεχιζεις η αν τα εχεις παρατησεις ξυπναςQuote:
Originally Posted by giannis000
Διαφωνώ σε αυτό. Μερικές φορές, οι δυσκολίες από μόνες τους, σε ωριμάζουν. Δεν χρειάζεται δηλαδή, να έχει πιάσει κανείς τον πάτο, για να ωριμάσει. Ο καθένας φυσικά, βιώνει τις δυσκολίες με τον τρόπο του. Μεγάλο "σχολείο", θεωρώ πως είναι ο στρατός, τουλάχιστον παλαιότερα, "σχολείο", είναι και το πανεπιστήμιο και οι δυσκολίες και οι αδικίες που αντιμετωπίζει κάποιος. Άνθρωποι που παίρνουν 7, έχουν επιτυχία και οικονομική ευμάρεια, επειδή τους στέλνουν σε δουλειές, πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζει και άνθρωποι που είναι του 10, δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, επειδή είναι εκτός κλίκας. Το ίδιο και με την εργασία. Ο χώρος εργασίας και η αλληλεπίδραση με τους συναδέλφους και το πως κάποιοι, καταφέρνουν με "γλειψίματα" να ανέβουν στο προσωπικό και εκείνος που προχωράει με το "σπαθί" του, να αποτυγχάνει συνεχώς. Θεωρώ λοιπόν, πως υπάρχουν πολλά πράγματα, για να ωριμάσει κάποιος, δεν χρειάζεται να φτάσει κάποιος, να χάσει την ζωή του ή να έχει πιάσει πάτο, για να γίνει πιο ώριμος. Θεωρώ πως αν κάποιος πιάσει πάτο, οι λάθος τακτικές τον οδήγησαν εκεί. Του δόθηκαν θεωρώ ευκαιρίες να ωριμάσει και εκείνος δεν έδωσε σημασία, από άγνοια ή μη. Έτσι έπιασε πάτο, όταν όμως θα μπορούσε, να κάνει άλλες τακτικές. Η ζωή μας δίνει πολλές ευκαιρίες, το θέμα είναι να έχει ο άλλος το μυαλό, να ανοίξει τις "πόρτες", που μας δίνονται, στο διάβα της ζωής μας. Άθελά μας, πολλές φορές, κλείνουμε τις πόρτες και όταν φτάνουμε σε αδιέξοδο, τότε συνειδητοποιούμε τα λάθη μας, όμως τότε είναι αργά.